Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  mnisi
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Eating Habits and Food of the Monks of Palestine in the 5th – 6th c.

100%
Twardowska K.
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
|
2017
|
vol. 4
6-14
PL
The article is concerned with the eating habits of the monks of Palestine in the 5th–6th centuries. It has been based on and draws from a number of contemporary sources. The staple in themonks’ daily diet was bread, which would be usually eaten with salt. It was made in bakeries that were, along with the church, the most important buildings within the precincts of each monastery, several times during a year and then dried. In addition to the bread, the staple items of foodincluded vegetables (cooked or fresh), most oen grown in or near the monastery precincts, orpossibly also provided by the faithful. The monasteries, both lauras and coenobitic establishments, had their own vegetable gardens, but the monks would also eat various wild plants. They would drink water, wine, as well as the eukration (a mixture of water and herbs).
2
Publication available in full text mode
Content available

Podróże mnichów i duchownych w świetle pism świętego Hieronima

100%
Ożóg M.
Vox Patrum
|
2012
|
vol. 57
453-468
EN
Saint Jerome, the author of the Latin translation of the Holy Bible and Eusebius’s Onomasticon, contributed to a large extent to the popularisation and development of the tourist-pilgrimage movement at the turn of the 4th and 5th centuries. The aim of the present article is to present, in the light of Jerome’s works, how people travelled, among others, to the Holy Land; how the author of the Letters travelled himself as well as how his companions, monks and clergymen travelled. What is more, the text presents which way(s) the most popular sea and land routes ran and what types of dangers the then travellers were exposed to. The article also shows which locations were most popular and which souvenirs were desirable by pilgrims.
3
Publication available in full text mode
Content available

Konflikty benedyktynów jeżowskich z opatami lubińskimi w XV i XVI wieku w świetle kroniki klasztornej Bartłomieja z Krzywinia

75%
Kąś Ł.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2019
|
vol. 132
53-65
PL
Jeżów to ostatnia z XII-wiecznych fundacji benedyktyńskich na ziemiach polskich. Klasztor od początku pomyślany został jako prepozyturą opactwa benedyktynów w Lubiniu. U schyłku średniowiecza benedyktyni jeżowscy podjęli pierwsze próby zmierzające do likwidacji niektórych obciążeń na rzecz opactwa. Okoliczności sporów, poznajemy dzięki XVII-wiecznemu dziejopisowi klasztornemu Bartłomiejowi z Krzywinia. Jego kronika jest wiarygodnym źródłem, dzięki któremu możemy przyjrzeć się dynamice konfliktów, mechanizmom ich przebiegu, rozświetlić problematykę skutków, zarówno krótko, jak i długofalowych. Ostatecznie próby zrzucenia niektórych ciężarów (np. daniny sukna) podejmowane przez benedyktynów jeżowskich w XV i XVI w. zakończyły się niepowodzeniem i doprowadziły w konse-kwencji do jeszcze większego zbliżenia prepozytury z opactwem w Lubiniu. Wypra-cowane wówczas rozwiązania formalno-prawne, wprowadzone później oficjalnie do statutów kapituły lubińskiej, okazały się być bardzo trwałe, ponieważ w późniejszym okresie, nie dochodziło już do tak gwałtownych i głębokich konfliktów.
EN
Jeżów is the last of the 12th-century Benedictine foundations in Poland. From the very beginning, the monastery was conceived as a prepositure of the Benedictine Abbey in Lubiń. In the late Middle Ages, the Benedictines of Jeżów made the first attempts to eliminate some financial burdens towards the abbey. The circumstances of the conflict are known thanks to the 17th century monastery chronicler Bartholomaeus Crivinius. His chronicle is a reliable source, thanks to which we can look at the dynamics of conflicts and the mechanisms of their course as well as cast some light on the short and long term effects. Ultimately, the attempts to avoid financial burdens made in the 15th and 16th centuries ended in failure and, as a consequence, led to even greater rapprochement. The formal and legal solutions developed at that time, later officially introduced into the statutes of the Lubiń Chapter, proved to be very durable, because in the later period such violent and deep conflicts no longer occurred.
4
Publication available in full text mode
Content available

Athanasius of Alexandria and “the Kingdom of the desert” in his works

63%
Artemi E.
Vox Patrum
|
2015
|
vol. 64
79-92
PL
Prezentowany artykuł ma na celu ukazanie roli św. Atanazego Wielkiego w pro­pagowaniu życia monastycznego w jego dziełach: Żywocie świętego Antoniego, Listach do mnichów i Listach paschalnych. Na przykładzie św. Antoniego Atanazy ukazywał rolę, ważność i zalety życia poświęconego Bogu, z dala od świata. Atana­zy ukazuje się poprzez swe dzieła jako propagator monastycyzmu i życia ascetycz­nego, a jednocześnie obrońca ortodoksji. Dzięki jego pismom, monastycyzm, który wyrósł na egipskiej pustyni, stał się znany daleko poza Egiptem i stał się podstawą do tworzenia grup monastycznych w całym ówczesnym Imperium Rzymskim.
5
Publication available in full text mode
Content available

Znaczenie logosfery w życiu mnichów na podstawie reguły monastycznej Benedykta z Nursji

51%
Cyrek O.
Studia Paradyskie
|
2015
|
issue 25
7-40
PL
Artykuł opisuje znaczenie słowa i informacji w środowisku mnichów żyjących zgodnie z Regułą Benedykta z Nursji. Głównym źródłem słowa i komunikacji jest człowiek. Może on porozumiewać się z innymi ludźmi werbalnie za pomocą słowa, np. w dyskusji, czyli wymianie zdań lub też niewerbalnie za pomocą gestykulacji. Milczenie i język twarzy mówi nieraz więcej niż słowa. Mnisi żyjący we wspólnocie starali się używać jak najmniej słów i większość czasu milczeli. Aby zrozumieć sens słowa potrzebne są do tego odpowiednie warunki zewnętrzne, to znaczy zachowanie ciszy i eliminowanie hałasu, czyli tworzenie środowiska zorganizowanego. Aby jednak stworzyć zorganizowaną logosferę należy nauczyć się skoncentrować myśli i opanować uczucia. Mnisi także operowali słowem zorganizowanym, takim który miał na nich długotrwały wpływ, kształtował ich psychikę oraz warunkował postępowanie. W zorganizowanym środowisku stale podejmuje się refleksję nad słowem i sposobem jego przekazywania, a używanie mowy zawsze pozostaje przemyślane. Życie w zorganizowanej logosferze sprzyja duchowemu rozwojowi oraz skupieniu myśli. Słowo używa się w różnych celach. Mnisi posługiwali się słowem, przede wszystkim w celu głoszenia chwały Bożej. Słowo towarzyszyło im na wspólnych modlitwach, w czasie posiłku, niekiedy podczas odpoczynku i pracy. Mnisi dobrze znali wartość słowa i cenili słowo wpływające na rozwój duchowości. Środowisko słowa posiada też walory wychowawcze. Pedagodzy operują odpowiednim słowem i wykorzystują słowo w celach wychowawczych. Utrwalenie słowa następuje w wyniku nauczania i zapamiętywania. We wspólnocie mnichów nauczyciele przekazywali mnichom nauki, a uczniowie uczyli się na pamięć tekstów z Pisma Świętego oraz je powtarzali w wyznaczonych do tego godzinach w ciągu dnia. Asceci zostali bowiem zobowiązani do ciągłego kształcenia się i wysiłku intelektualnego.
EN
The article describes the importance of expression and information in an environ-ment of monks who live according to the Rule of Benedict of Nursia. The main source of expression and communication is the man. It can communicate with other people verbally using words, eg. in the discussion, or exchanges, or nonverbally through gestures. Silence and facial language sometimes speaks more than words. The monks living in the community have tried to use as few words and most of the time silent.To understand the meaning of the word is needed to ambient conditions, that is, to remain silent and to eliminate noise, or the creation of a structured environment. But in order to create a structured blogging, you should learn to focus thoughts and feelings control. The monks also operated on wordorganized, such that had lasting impact on them, shaping their psyche and conditioned behavior. In the structured environment of continually strives to reflect on the word and use a transmission, and the use of speech is always thought out. Living in an organized blogosphere promotes spiritual growth and concentration of thought. The word is used for various purposes. The monks used the word, primarily to proclaim the glory of God. The word accompanied them to common prayers at meal time, sometimes during rest and work. Monks well knew the value of words, and they valued the word affecting the development of spirituality. Environment word also has educational advantages. Educators operate and use the right word, and they use the word educational purposes. Consolidation of words followed by learning and memory. In the community of monks the monks passed science teachers, and the students learn by rote the texts of Scripture and repeat them at the designated times throughout the day. Ascetics were in fact committed to continuous learning and intellectual effort.
6
Publication available in full text mode
Content available

Ojcowie Jurajscy

51%
Sczaniecki P.
Vox Patrum
|
1984
|
vol. 6
292-303
FR
L’auteur, qui s’occupe de l’histoire monastique en Occident, rend compte de la Vie des Peres du Jura, l’edition faite par Francois Martine.
7
Publication available in full text mode
Content available

Rola Chilindaru w historii atoskiego monastycyzmu

51%
Doroszkiewicz W.
ELPIS
|
2015
|
vol. 17
53-58
PL
Los Serbii od tysiąca lat związany jest z atoskim monasterem Chilandar. Sam monaster do momentu przejęcia przez Serbów istniał już od dwustu lat jednakże w 1198 roku został oficjalnie przekazany przez cesarza bizantyńskiego Aleksego III Angelosa, serbskiemu królowi Stefanowi Nemanii (przyjął mnisze imię Symeon) oraz jego synowi Rastko, który przyjął na Atosie mnisze imię Sawa. Ci dwaj późniejsi święci Cerkwi serbskiej przeszedłszy na Atosie przez wszystkie stopnie życia monastycznego sprawili, że monaster Chilendar stał się centrum życia kulturowo – duchowego, jak również i politycznego czasach niewoli osmańskiej. To tutaj na tle przepięknej atoskiej przyrody w klimacie modlitwy i zaciszu bogatych zbiorów chilendarskiej biblioteki, najwybitniejsze autorytety zarówno duchowne jak i świeckie otrzymały przygotowanie dla pracy zarówno misyjnej jak i politycznej co było bardzo istotne w szczególności w czasach pięćset letniej niewoli tureckiej. Wszelką pomoc przychodzącą z zewnątrz, okupowanej Serbii jak również z prawosławnej Rosji i rumuńsko-mołdawskich możnowładców chilendarscy ojcowie dzielili pomiędzy wszystkie potrzebujące atoskie monastery nie bacząc na pochodzenie etniczne ich mnichów. Te małe sumy przeznaczane było do opłacania drakońskich podatków i renowacji podupadających atoskich monasterów. Po uzyskaniu niepodległości Serbia po okresie pięćsetletniego polityczno-kulturowo- religijnego niebytu musiała utorować sobie drogę do odnalezienia się w nowej europejskiej rzeczywistości. Również los Chilendaru nie pozostał obojętny dla formułującej się na od nowa serbskiej państwowości. Monaster zapełnił się na nowo serbskimi mnichami. Odbudowywali oni nie tylko struktury życia monastycznego ale kładli podwaliny dla dalszego duchowo-kulturalnego rozwoju wyzwolonej z islamskiej niewoli swojej serbskiej ojczyzny.
EN
The very destiny of Serbia has been connected with the athonite monastery Chilendar since thousand year. Monastery Chilendar since being accepted by the Serbian king had existed for 200 years before as a simple athonite monastery. However in 1198 it was officially given by the byzantine emperor Aleksios III Angelos to the Serbian king Stefan Nemania (his monastic name was Simeon) and his son duke Rastko who later became monk Sava. Those two saints of the Serbian Orthodox Church caused that monastery Chilendar had become the very center of the spiritual and cultural life of the Serbian state and political life during the osman slavery as well. Here in the climate of beautiful athonite nature, in the climate of prayer and in the shelter of the reach collection of libraries. Many of Serbian outstanding personalities received here spiritual and secular training needed for the mission and political work during years of the ottoman slavery. The very help coming from orthodox Russia and Romanian and Moldavian nobility, fathers of Chilendar sheared to the all athonite monasteries being in need regardless of ethnic descend of monks. Those little sums were directed to pay large taxes and renovations of monasteries that were in very bed state. After 500 period of the political-cultural and religious non-existence, Serbia paved the way for new European reality. Also the fate of the Chilendar had not remain neutral for the reconstructed new Serbian state. Once more monastery was filled up the serbian monks. That had rebuild the structures of the monastic life and created the very base for the further development of liberated from the Islamic slavery their Serbian country.
8
Publication available in full text mode
Content available

Beda Czcigodny i bohaterowie "Historii kościelnej narodu angielskiego" w "Żywotach świętych" Piotra Skargi

51%
Puchalska-Dąbrowska B.
Vox Patrum
|
2016
|
vol. 65
565-584
EN
The aim of the article is the analysis of the heroes, themes and motives of Bede’s Ecclesiastical History of the English People present in Lives of Saints by Piotr Skarga. The Polish author of the 16th-17th centuries refers to selected characters, stories and themes as sources of role models and for polemical pur­poses. Bede’s heroes: bishops, missionaries, the religious, secular rulers, serve as examples for the implementation of the specific virtues. Selected motives of the chronicle treated by Skarga – in most cases – with fidelity to the original, are in­tended to show not only the distant reality unknown to the Polish reader, but also the characters and events meaningful in the post-Trent period.
9
Publication available in full text mode
Content available

Wizerunek pustyni i jej mieszkańców w świetle świadectw Świętych Ojców z Synaju

51%
Wolińska T.
Vox Patrum
|
2018
|
vol. 70
559-600
EN
We owe important testimonies about local nomads to monks and pilgrims vi­siting Sinai. The information about them can be found in the works of Nilus of Sinai, Nilus of Ancyra, Ammonius, Jerome, Anastasius Sinaita or John Moschos. The image of the nomads, both Arabs and Blemmyds is painted in rather dark co­lours. The Christian authors pointed to the fact that they did not have permanent residences, nor cultivated land, but lived on what they hunted or robbed. They de­voted much attention to the attacks of the nomads on monasteries, hermits and pil­grims. They also reported the fate of the latter in captivity. They were shocked by Saracen beliefs, the cult of al-Uzza, identified with Aphrodite and bloody victims, especially human, although the latter has often been questioned by researchers. It seems that such practices may have happened, although rarely. Those Saracens who had adopted Christianity were presented in a different manner. They were allies of monks and hermits, defending them fromtheir pagan brothers. Even if their customs had not radically changed, for the Christian writers they were no longer barbarians. In the written sources, there is little information about collaboration between ascetics and nomadic communities, although we know from the archaeological sources that it took place, even in the form of trade exchange.
10
Publication available in full text mode
Content available

Chrześcijaństwo i buddyzm – niektóre podobieństwa i różnice

51%
Lan W.
Studia Gdańskie
|
2017
|
issue 40
161-166
PL
Artykuł początkowo przedstawia podstawowe prawdy wiary w obu religiach, które od razu pokazują zasadnicze rozbieżności pomiędzy nimi. Następnie dokonuje bardziej pogłębionej prezentacji problemów obu religii, usytuowanych na pograniczu wiary i praktyki religijnej. Wskazuje więc nadal na głębokie różnice, nieliczne podobieństwa, ale też na pewne oceny wzajemne obu religii, które pomimo wzajemnego szacunku, są krytyczne. Największa część artykułu dotyczy porównania w skrócie losów chrześcijaństwa obrządku rzymsko – katolickiego w Polsce i buddyzmu ludności Han w Chinach, bez wchodzenia w jego różnice z buddyzmem tybetańskim. Artykuł sygnalizuje pewne podobieństwa jak np. okresy prześladowań, ale też obecną zupełnie inną rolę w obu państwach.
EN
At the beginning of this article the author presents the basis truths of two religions, which at a first glance reveal some fundamental incompatibilities. Then he thoroughly presents the problems of both religions, problems situated on the periphery of the faith and religious practice. The article draws attention to deep-rooted differences and to a few similarities, but also to the reciprocal valuation of both religions, which despite their mutual respect, remain critical of each other. The most comprehensive part of the article is a brief comparison of Roman Catholic Christianity in Poland and Han people’s Buddhism in China, without going into differences between the last mentioned and Tibetan Buddhism. The paper indicates some similarities, such as, for example, periods of persecutions, but also shows the completely different role that those two religions play currently in both countries.
11
Publication available in full text mode
Content available

Najstarsze prawodawstwo Kościoła łacińskiego w basenie Morza Śródziemnego dotyczące mnichów

45%
Degórski B.
Vox Patrum
|
2007
|
vol. 50
419-440
IT
L’articolo prende in esame il monachesimo latino maschile nel Mediterraneo perlustrando, per quanto concerne i secoli IV-VI, la legislazione ecclesiastica che di regione in regione ne ha regolato vita e modalita d’essere. Vengono analizzati gli atti conciliari del Mediterraneo latino che riguardano la vita religiosa maschile a cominciare dagli stessi inizi della legislazione ecclesiastica fino all’arrivo degli albori dell’Alto Medioevo. L’articolo esamina tutti i canoni concementi gli asceti che furono promulgati dalia Chiesa dell'Africa, della Gallia, della Penisola Iberica e delPItaha. I concili come tali manifestano molto bene la vita della Chiesa, rispecchiando i diversi probierni e le situazioni (spesso difficili) che influirono sulla promulgazione degli stessi canoni, fornendo, in tal modo, un prezioso quadro sia storico che, insieme, teologico-spirituale-giuridico. In seno ad esso, peró, molto importante parę sia quello che riguarda il monachesimo delle origini, dal momento che questo movimento carismatico-spirituale cosi importante per la vita della Chiesa nasce proprio in quel periodo e in esso trova le sue fondamenta giuridiche, che assicurarono il suo instancabile cammino verso la casa del Padre, insieme e a capo del popolo di Dio quale sua guida carismatico-spirituale. Vengono presentati i canoni riguardanti i monaci, e ció seguendo l’ordine cronologico della loro promulgazione. Viene presentata dapprima la legislazione africana, successivamente quella della Gallia e della Penisola Iberica. Pochissime, mycce, sono le leggi della Chiesa di Italia. E attraverso la lettura delle tematiche entrate nelle normative allora vigenti, e talvolta sensibili di differenze da luogo a luogo, che si comprendono probierni, usanze e dinamiche di un fenomeno il quale si e umilmente imposto nel tessuto della Chiesa e delle istituzioni. Ció testimonia pure quanto sia sembrato essere stato ritenuto importante il salvaguardame integrita e verita, e non solo il riconoscimento ufficiale.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.