Search results

1

Erem San Giorgio di Garda

100%

Kanior M.

Folia Historica Cracoviensia

|

2002

|

vol. 8

EN

The article discusses the beginnings of monastic life at Rocca di Garda.

PL

Artykuł omawia początki życia monastycznego na Rocca di Garda.

2

O. Kasper Drużbicki SJ (1590-1662) i jego nauka o doskonałości chrześcijańskiej

71%

Mandziuk J.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2017

|

vol. XXIV

128-138

EN

At their beginnings, Jesuits had a huge impact on the Catholic Church in Poland. They introduced the Council of Trent reform and stopped the spread of Protestanism. Amongst them, there were many mystics, great theologians, missionaries, saints and priests. One of them was Father Kasper Druzbicki, theologian, ascetic writer, preacher and administrator. One of his many theological works is a treaty about the shortest way to Christian perfection, which is God’s will fulfillment. The book is not just designed for those in consecrated life, but also in secular life who strive toward holiness.

3

Wpływ św. Bazylego na rozwój życia monastycznego

71%

Górny J.

Vox Patrum

|

1982

|

vol. 3

298-312

EN

BRAK

4

Jan Chryzostom i monastycyzm w okresie młodości

60%

Starowieyski M.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 30

|

issue specjalny

222-246

5

Starożytne reguły zakonne

60%

Starowieyski M.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 30

|

issue specjalny

208-220

6

„Weź swój krzyż i idź za Jezusem…” Wizerunek człowieka niosącego krzyż jako alegoria życia zakonnego

60%

Kramiszewska A.

Folia Historica Cracoviensia

|

2016

|

vol. 22

173-188

PL

Artykuł jest przyczynkiem do badań nad ideą naśladowania Chrystusa, wyrażoną w ikonografii chrześcijańskiej za pomocą obrazowej metafory dźwigania krzyża wespół z Chrystusem. „Kto nie bierze swojego krzyża, a idzie za mną, nie jest mnie godzien” (Mt 10, 38) – z mocą nauczał Chrystus. „Kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech mnie naśladuje” (Mk 8, 34, par. Mt 16, 24). Wierni temu przesłaniu komentatorzy tekstów biblijnych, egzegeci, teologowie i mistycy przez kolejne wieki rozwijali, pogłębiali, komentowali i objaśniali ideę naśladowania Chrystusa, posługując się chętnie także biblijną metaforą „wzięcia krzyża na swoje ramiona”.

EN

The article is a monograph on the idea of following Christ, expressed in Christian iconography through the metaphor of bearing the cross together with Christ. „Whoever does not take up their cross and follow me is not worthy of me” (Matthew 10:38) was Christ’s powerful message. „Whoever wants to be my disciple must deny themselves and take up their cross and follow me” (Mark 8:34, par. in Matthew 16:24). Abiding by those words, Commentators of Biblical texts, experts on exegesis, theologians and mystics for centuries have developed, elaborated and explicated on the idea of following Christ, readily using the Biblical metaphor of „taking the cross upon one’s arms”.

7

Aquileienses clerici quasi chorus beatorum habentur (Hieronim, Kronika, rok 374). Przykład życia religijnego duchownych pod koniec IV wieku

60%

Bastit-Kalinowska A.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 70

205-215

EN

The end of the fourth century sees the emergence, in the West, of several experiences of monastic life in the city for the bishop and a part of his presbyterium (Eusèbe of Vercelli, Martin of Tours, Paulin of Nola, Augustin of Hippo). A similar attempt, around the priest Chromace of Aquileia (before his episcopate, and maybe even later), is documented by some testimonies of Jerome from Stridon and Rufin from Aquileia for the years 370s. These testimonies are the object of the present study.

8

Świadectwo dziewic w starożytności chrześcijańskiej

48%

Turzyński P.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 28

377-399

EN

From the very beginning, within the community of Christian believers, there have been men and women who decided to follow Christ in His celibate style of life. Virginity and sexual renunciation in the early Church had distinct meanings and motives that differentiate it from similar practices within other religions and philosophies. For early Christians, the virginal ideal constituted a special way of life in which one was dedicated wholly and permanently, with love, to God and His kingdom (which truly was believed to be at hand). The Gospel message with its eschatological calling, and the new life in Christ with its transforming power, were the ultimate sources of this remarkable phenomenon. This article tries to present the topic in three steps: a brief account of the institution of virginity in the early Church; the motivations for this special form of devotion; and the meaning and the effects of virgins’ testimony. At the beginning virgins lived in their families without special tasks in the community. Gradually the importance of virginity increased. In III and IV century, virgins achieved almost the same status as martyrs had in the period of persecution. At that time virgins started to live together in monastic communities, and the great Fathers of the Church dedicated a considerable number of works to the subject. Early Christian ascetics looked backward, toward gaining a pre-Fall state of the heart, as well as forward to their resurrection. Through the renunciation of sexuality and gender, they condemned neither, but attempted to participate in the glory of the angels. The Fathers of the Church recognized that virgins were already being made a new creation. While on this earth we are still male and female, in the kingdom of heaven, they are already one in Christ. In the writings of early fathers, quite often the value of virginity was demonstrated in comparison with the value of marriage, not in contraposition but in a simple hierarchy of value: good and better.

PL

Od początku istnienia Kościoła we wspólnotach chrześcijańskich pojawiają się kobiety, które darzą Chrystusa miłością oblubieńczą i ofiarują mu swoje życie. W ten sposób realizują błogosławieństwo skierowane do ludzi czystego serce i przez swoją bezżenność stają się świadkami królestwa niebieskiego. Pierwotnie żyły one w domach rodzinnych i nie posiadały jakiejś szczególnej funkcji we wspólnocie. Jednak po ustaniu prześladowań dziewice zaczęły zajmować miejsce męczenników i wraz z mnichami stały się modelem i ideałem chrześcijańskiej doskonałości. Artykuł pokazuje krótką historię instytucji dziewic w pierwotnym Kościele, pokazując rozwój w podejściu do rozumienia misji dziewic i teologii dziewictwa. Ten rozwój prowadzi od dziewictwa ukrytego w rodzinnym domu do wspólnot i klasztorów żeńskich oraz rozkwitu refleksji teologicznej na temat dziewictwa w IV w. Istotne są motywy, dla których kobiety rezygnują z małżeństwa i ofiarowują życie samemu Bogu. Być może w chrześcijańskim dziewictwie słyszany jest czasem argument z filozofii stoickiej, mówiący o trudach życia małżeńskiego, jednak najistotniejsza jest fascynacja Chrystusem i miłość wyłączna do Niego oraz szukanie bliskości Boga. Ideałem monastycznym pociągającym ludzi zanurzonych w chaosie świata stał się również wewnętrzny pokój i harmonia przypominające rajski czas ludzkości i przynoszące przedsmak przyszłego wieku i bożych przeznaczeń. Nie bez znaczenia w wyborze dziewiczej drogi życia była także tęsknota za wolnością, która realizowała się w oderwaniu od wszystkich uzależnień środowiskowych i społecznych tamtego czasu i prowadziła do oddania się tylko Bogu. Artykuł w ostatniej części chce pokazać owoce świadectwa dziewic. Ich sposób życia wskazuje na piękno i moc Boga, który potrafi przemienić człowieka. Najgłębsze tęsknoty ludzkiego serca zostają w nich w pewnym stopniu zaspokojone, a patrzący na nie i czerpiący z ich świadectwa zaglądają do świata, który przyjdzie po powszechnym zmartwychwstaniu. Dziewice przez swoją świętość i mądrość stają się ikoną macierzyńskiej płodności Kościoła i mają moc przyciągania do Chrystusa. Ponieważ w większości przypadków nie posiadają żadnych funkcji w społeczeństwie, a żyją dla Boga i na Jego chwałę, dziewice przypominają również ostateczny sens życia człowieka. U wielu autorów chrześcijańskich porównywanie dziewictwa do mistycznego małżeństwa z Chrystusem decyduje o wartości obydwu stanów życia, i małżeńskiego, i dziewiczego, co pozostaje dziedzictwem chrześcijaństwa na wieki.

9

Rola zakonników w dziele misyjnym Kościoła

48%

Szyszka T.

Sympozjum

|

2019

|

issue 2(37)

55-75

PL

Misyjne zaangażowanie zakonników reprezentujących rozmaite zakony oraz zgromadzenia misyjne stanowi w dużej mierze o dynamizmie misyjnym Kościoła. Od dawien dawna bowiem, zakony są postrzegane jako awangarda w dziele misyjnym. W tym kontekście jawią się zasadne pytania: jaka jest ich rola i czym się konkretnie zajmują? Nie mniej frapującym zagadnieniem jest to, czy konsekracja zakonna, czyli życie ślubami, przekłada się czy też ułatwia albo utrudnia misyjne zaangażowanie? Czy monastyczny tryb życia ma rację bytu na obszarach misyjnych? Poniższy tekst stara się odpowiedzieć na powyższe kwestie. Zarazem pragnie zachęcić czytelnika do dalszej pogłębionej refleksji nad rolą zakonników we współczesnym dziele misyjnym Kościoła. Nie ulega bowiem wątpliwości, że nowe paradygmaty misyjne, wskazane przez ostatnich papieży, stanowią wielkie wyzwanie również dla zakonników, zaangażowanych w dzieło misyjne.

EN

The missionary commitment of religious men and women representing different religious orders and mission societies are seen as the source of the missionary dynamism of the Church. In fact, the religious orders have been seen as the vanguard (avant-garde) of the missionary work. These realities cause arising of some well-founded questions like; What is the role of the missionary orders and mission societies in evangelization and what exactly these religious bodies do? No less puzzling issue is whether consecrated life, or life in the religious vows, helps or hinders missionary activities? Does the monastic life make any sense in the missionary territories? The following text looks for answers for the above questions. At the same time, the author wishes to encourage the readers to go into reflection on the role of the religious and monks in the Church’s contemporary mission work as there are no doubt that the new missionary paradigms, indicated by the recent popes, are a great challenge for the religious and monks who are involved in the missionary work.

10

Dziedzictwo klasztorów w perspektywie twórczości Michela Foucaulta

48%

Jewdokimow M.

Hereditas Monasteriorium

|

2012

|

vol. 1

17-29

EN

The purpose of this article is to present the problem of the monastic heritage in the view of Michel Foucault’s output. The monastic issue is most fully discussed by the afore mentioned author in his work Discipline and Punish: The Birth of the Prison, originally published in 1975 in France, and in Poland in 1993. In the Foucault’s point of view, the main legacy of the monasteries is the fact that they constitute the source, although far and transformed, of the disciplinary order, which has emerged at the turn of the 17th and 18th centuries, and according to Gilles Deleuze – remained roughly until the end of 20th century, when it was replaced by the life ordering logic of social control. In the first part of hereby article I will discuss selected threads of disciplinary society, which the author of Discipline and Punish considers as related to the organization of monastic life. Therefore, I will discuss the problem of the body and self, time and space, and power. In the second part of the article I will focus on the methodology of Michel Foucault – the archeological and genealogical analysis, which enables him to point out, as I believe, in a surprising and not so obvious manner, the link between the medieval convent life and the social organization in the period between the turn of 17th and 18th and the end of 20th century. Contrary to the widespread views of the monastic legacy problem in which it is considered for instance as the source of high culture or charitable activities, the heritage itself for Foucault are the social practices, of which aim was, figuratively speaking, replaced about the half of 17th century – from the preparation for the Parousia to the emphasis on economic efficiency and the emergence of new form of domination over the individual. Isolation, the control over the body and detailed schedule of the day distinguishing the monastic life so far, are becoming the techniques of power in the forming disciplinary society, generating new, unknown earlier, forms of domination.

11

Pewniejsza nadzieja? Zachęty do życia monastycznego w epistolografii IV i V wieku

42%

Wysocki M.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 70

193-204

EN

The turn of the 4th and 5th centuries is a period of exuberant development of a monastic life in the West. This fact was also reflected in the correspondence of the authors of this period (Ambrose, Augustine, Jerome and Paulinus Nolensis of Nola), who are considered to be the fathers of the Western monasticism. Many people entered the path of life devoted to Christ voluntarily and without dilemmas, but there were also those who were encouraged to make this decision and yet they felt some resistance. Of this we can also find testimonies in the letters of the authors mentioned above. Among their nearly 500 letters, we find only seven that relate to the theme of calling and encouragement to the monastic life. They are directed to only three people (two soldiers and wealthy married couple), which, however, are an example of serious dilemmas and problems with entering the path of monastic life. The authors show in their letters arguments for taking up monastic life and ways of its implementation. The letters show a better and more perfect life. In letters there is no call for leaving the world in a literal way, but only a peculiar “abandonment” of the world, and above all a profound eschatological dimension of such a decision. There is a deep hope that for abandoning what is earthly, a reward that transcends earthly goods awaits for a man who undertakes a monastic life. In the face of the vanity of the world, its worries and problems, certainly a better hope is shown in the encouragements of the letters.

12

Św. Marcin z Tours: duchowość, kult, wzór ewangelizacji w dziele integracji Europy

42%

Nowak W.

Studia Elbląskie

|

2019

|

vol. 20

245-256

EN

The Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments approved St. Martin of Tours to be the saint patron of the town of Kętrzyn (Poland, Diocese of Warmia). St. Martin’s cult spread in France and in Europe since the 6th century. St. Martin’s tomb became the destination for pilgrimages. He was the first saint from outside the group of martyrs. He is the saint patron of the dioceses of Mainz and Rottenburg-Stuttgard in Germany and Eisenstadt in Austria.In Poland his name has been known since the 12th century. He is one of the most popular saints. Over 200 churches has been erected under his name. He is portrayed as a priest wielding a sword and with a soldier’s cloak at his feet or as a knight on horseback cutting a cloak in two and handing one half to a beggar. He is the saint patron of tailors. He is also the nationalsaint patron of France, the Pontifical Swiss Guards, knights, soldiers, travelers, refugees, blacksmiths, beggars, shepherds, weavers, wine makers, tanners and hotel-keepers.

PL

Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, 9 sierpnia 2017 r. zatwierdziła św. Marcina z Tours biskupa jako patrona miasta Kętrzyn (Archidiecezja Warmińska). Kult św. Marcina szerzył się we Francji, a w Europie od VI wieku. Grób Świętego stał się celem pielgrzymek. Marcin był pierwszym ze świętych spoza grona męczenników. Jest on patronem diecezji Moguncja i Rottenburg-Stuttgart w Niemczech, Eisenstadt w Austrii. W Polsce imię Marcin znane jest od XII wieku. Św. Marcin należy do najbardziej popularnych świętych. Wystawiono około 200 kościołów ku jego czci. Przedstawia się go jako kapłana z mieczem i płaszczem żołnierskim u nóg lub jako rycerza na koniu rozcinającego płaszcz żołnierski i podającego go żebrakowi. Marcin jest patronem sukienników. Jest tez świętym „narodowym” Francji, patronem Gwardii Szwajcarskiej, rycerzy, żołnierzy, podróżujących, uchodźców, kowali, żebraków, pasterzy, tkaczy, właścicieli winnic, garbarzy, hotelarzy

13

Znaczenie mniszych ślubów stałości i przemiany obyczajów oraz ich biblijne uzasadnienie

36%

Dąbek T. M.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2016

|

vol. 69

|

issue 1

EN

The vows of stability (stabilitas) and conversion of life (conversio, conversatio morum) which differ from the typical religious vows (poverty, chastity, obedience) are deeply rooted in the Bible. They indicate the important features of the attitude of the disciples of Christ who are called to exercise endurance (ὑπομονή), patience (μακροθυμία), fidelity (πίστις), the fruit of the Spirit (Ga 5 : 22) and conversion (μετάνοια). The monastic profession should be continual effort to take care of faithfulness to God and to overcome self-weakness. It can be helpful also for other consecrated people and all Christians who want to lead the consequent life of the children of God according to the baptismal promises and to grow in love of God and people.

PL

Dwa określenia z mniszych ślubów, różne od typowych formuł związanych z życiem konsekrowanym: stałość (stabilitas) i zakonność (przemiana) obyczajów (conversio, conversatio morum), są głęboko zakorzenione w Biblii i wskazują na ważne cechy postawy uczniów Chrystusa, które w Biblii określają: cierpliwa wytrwałość (ὑπομονή), również „owoce” czy „owoc Ducha” z Ga 5, 22: cierpliwość (μακροθυμία) obejmująca wielkoduszność, wyrozumiałość, wytrzymałość, wytrwałość i wierność (πίστις) oraz nawrócenie, metanoia (μετάνοια). Taka postawa to raz podjęte zobowiązanie oraz ciągły wysiłek, by stale troszczyć się o wierność Bogu i pokonywać własną słabość. Mogą one również być cennymi wskazówkami dla innych osób konsekrowanych oraz wszystkich chrześcijan pragnących konsekwentnie żyć zgodnie z przyrzeczeniami złożonymi na chrzcie i wzrastać w miłości Boga i ludzi.

Refine search results

Erem San Giorgio di Garda

O. Kasper Drużbicki SJ (1590-1662) i jego nauka o doskonałości chrześcijańskiej

Wpływ św. Bazylego na rozwój życia monastycznego

Jan Chryzostom i monastycyzm w okresie młodości

Starożytne reguły zakonne

„Weź swój krzyż i idź za Jezusem…” Wizerunek człowieka niosącego krzyż jako alegoria życia zakonnego

Aquileienses clerici quasi chorus beatorum habentur (Hieronim, Kronika, rok 374). Przykład życia religijnego duchownych pod koniec IV wieku

Świadectwo dziewic w starożytności chrześcijańskiej

Rola zakonników w dziele misyjnym Kościoła

Dziedzictwo klasztorów w perspektywie twórczości Michela Foucaulta

Pewniejsza nadzieja? Zachęty do życia monastycznego w epistolografii IV i V wieku

Św. Marcin z Tours: duchowość, kult, wzór ewangelizacji w dziele integracji Europy

Znaczenie mniszych ślubów stałości i przemiany obyczajów oraz ich biblijne uzasadnienie