Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  monolog
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Słowo i pustosłowie

100%
Skorulski K.
Przegląd Pedagogiczny
|
2013
|
issue 1
105-118
PL
Co jakiś czas w ramach przemian kulturowych dochodzi do rozziewu między stosowanymi słowami a aktualnym życiem: określamy to jako zjawisko pustosłowia. Jako klucz do rozumienia tego typu zjawisk przedstawiona zostaje ukuta przez austriackiego filozofa i jednego z twórców filozofii dialogu Ferdinanda Ebnera kategoria słowa. W pierwszej części zostaje więc zaprezentowana Ebnerowska koncepcja „słowa”. Ebnerowskie słowo zostaje przedstawione w jego odniesieniach do: „idealizmu”, egzystencjalizmu, prawdy, miłości, i aktualności jego „bycia-wypowiadanym”. W świetle kategorii słowa dialog okazuje się swoistą dialektyką słowa i milczenia, przy czym milczenie jest „odmową wypowiadania pustych słów”, odmową „mówienia bez Ty”, a więc odmową monologu. W opozycji do tego monolog ukazuje się jako ignorowanie w drugim człowieku jego Ty, ignorowanie człowieka jako tego, który „ma słowo” i wiąże się z tym, co Ebner nazywa „idealizmem”. W ostatnim punkcie rozważania te zostają odniesione do tendencji dominujących we współczesnej sytuacji społecznej i we współczesnej pedagogice. Wydaje się, że dominują tu raczej tendencje monologiczne, które jednak nie prowadzą człowieka do „poczucia bycia szczęśliwym”, które mu obiecują. dialogiczność otwiera tu prawdopodobnie lepsze perspektywy.
2

Between Monologue and Dialogue in Social Life – the Philosophies of Martin Buber and Józef Tischner

84%
Mizdrak I.
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie
|
2018
|
issue 5(977)
227-240
EN
Monologue and dialogue are contextual categories. They can be analysed from many different viewpoints, revealing their multiple meanings and their axiological-anthropological-social character. Both communication structures can refer to important social and individual problems. The article examines the meaning and importance of monologue and dialogue in social life. Martin Buber and Józef Tischner explain the real meaning of true (honest) dialogue, by pitting it against the monological way of living. They see dialogue as residing on the plane of life itself (Buber) and affecting the space “between” I and You (Buber, Tischner). Monologue seems to be not only the opposite of dialogue but also to be an incomplete structure that requires complementation. Buber and Tischner present dialogue as an essential human experience. The individual is described as an entity “invited to a conversation” (turned to the other and towards the other). Through this, they crystallise the essence of dialogue, in which freedom and responsibility play the key roles. Facing each other, the subjects must free themselves from prejudice and remove the armor of pretense. The answer to a question coming from another human being creates a dialogical bond of participation in values. Dialogue transcends the monological “being for oneself” of the subject, towards “being for others”. As a result, social reality gains a new meaning, becoming the space for reciprocity, solidarity and social life.
PL
Monolog i dialog są kategoriami kontekstualnymi. Można je rozpatrywać w rozmaitych odniesieniach, ukazywać ich wielorakie znaczenia oraz odsłaniać etyczno-aksjologiczno-antropologiczno-społeczny charakter. Obie struktury komunikacyjne mogą odsyłać zarówno do ważnych problemów społecznych, jak i tych, które dotyczą konkretnej jednostki. Celem artykułu jest filozoficzna próba namysłu nad znaczeniem i rolą monologu i dialogu w życiu społecznym. Martin Buber i Józef Tischner przybliżają sens prawdziwego (rzetelnego) dialogu, przeciwstawiając go monologicznemu sposobowi bycia jednostki. Dla tych myślicieli dialog rozgrywa się na płaszczyźnie samego życia (Buber) i dotyczy zawsze swoistej przestrzeni „pomiędzy” Ja i Ty (Buber, Tischner). Monolog zatem jawi się nie tyle jako przeciwieństwo dialogu, ale też jako struktura domagająca się uzupełnienia. Przywołani filozofowie ukazują dialog jako źródłowe doświadczenie człowieka, a samą jednostkę pojmują jako byt „zaadresowany” (skierowany „do” drugiego i „ku” drugiemu). Przez to dookreślają oni istotę dialogu, w którym naczelną rolę odgrywa wolność i odpowiedzialność. By się wybrać nawzajem i dojść do prawdziwej relacji, stające naprzeciw siebie podmioty muszą się wyzbyć wszelkich uprzedzeń czy predeterminacji, muszą zrzucić pancerz pozoru. Odpowiedź na pytanie płynące od drugiego rodzi dialogiczną więź uczestnictwa w wartościach. Dialog przekracza monologiczne „bycie dla siebie” podmiotu w stronę „bycia dla innego”, a sama rzeczywistość społeczna wówczas nabiera nowego sensu, stając się przestrzenią wzajemności, solidarności i życia wspólnotowego.
3

Społeczna odpowiedzialność biznesu jako nowa forma dialogu w obszarze działań gospodarczych

84%
Filek J.
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie
|
2018
|
issue 5(977)
97-113
PL
W ramach rozważań opartych na analizie filozoficzno-społecznej autorka prezentuje tezę mówiącą o idei społecznej odpowiedzialności biznesu jako nowej formie dialogu społecznego. W celu poparcia tej tezy dokonuje porównania cech komunikacji społecznej (na poziomie języka potocznego), cech dialogu w sensie filozoficznym oraz cech dialogu w ujęciu społecznej odpowiedzialności biznesu. Po zaprezentowaniu dialogu w ujęciu społecznej odpowiedzialności autorka opisuje antropologiczne, gospodarcze i społeczne zalety dialogu między firmami i ich interesariuszami. Jednym z zasadniczych wniosków prowadzonej w artykule analizy jest wykazanie, że w obecnej sytuacji społeczno-gospodarczej dalszy rozwój gospodarczy w coraz większym stopniu zależy od rozwoju narzędzia, jakim jest dialog firmy z interesariuszami. W ramach podsumowania wskazane zostają także niektóre korzyści, jakie firma może uzyskać z prowadzenia odpowiedzialnego dialogu z interesariuszami.
EN
Built on a philosophical and social analysis, the paper’s thesis is that corporate social responsibility is a new form of social dialogue. To support the thesis, the features of social communication (on the level of colloquial language), features of philosophical dialogue, and features of corporate social responsibility dialogue are compared. Following the presentation of the corporate social responsibility dialogue, the anthropological, economic and social advantages of a dialogue between companies and their stakeholders is described. One conclusion the analysis led to is that, in the current social-economic situation, further economic development has been increasingly dependent on a company’s dialogue with its stakeholders. Further benefits a company can derive from conducting a responsible dialogue with stakeholders are also indicated.
4
Publication available in full text mode
Content available

Dyskurs blogów modowych – między kooperacją a kooptacją

84%
Duda A.
Autobiografia. Literatura. Kultura. Media
|
2019
|
vol. 12
|
issue 1
211-230
EN
Blogs are often the subject of enthusiastic interpretations due to their democratizing, dialogizing and grassroots potential. This article aims to discover if blogs provide for consumer participation and criticism. As a starting point, this study applies Bakhtin’s framework of dialog to the field of fashion through the mixed methods of critical discourse analysis and content analysis. I show how the features of blogs provide methods for the “monologization” of their discourse. The paper presents the results of my analysis of two of the most popular Polish fashion blogs. My approach focused on reconstructing their process of legitimization through time, showing that they were far from being authentic, autonomous and collaborative. The fashion blogs examined here were consciously commercialized over time, becoming increasingly hierarchical, one-way, market-driven and self-promotional, and thus fully immersed in the logic and the values of fashion industry.
PL
Blogi są często przedmiotem entuzjastycznych opinii, wskazujących, że przyczyniają się do decentralizacji, demokratyzacji komunikacji i rozwoju kultury uczestnictwa. W artykule starano się ustalić, czy analizowane tu blogi modowe rzeczywiście odzwierciedlają zmiany w użytkowania mediów, tj. służą odzyskiwaniu pola dla oddolnych inicjatyw i sprzyjają pożądanej w sferze publicznej różnorodności informacji i opinii. Potencjał dialogowy blogów, opierając się na Bachtinowskich definicjach i kryteriach „dialogowości”, badano w odniesieniu do mody, łącząc krytyczną analizę dyskursu z analizą zawartości. Wskazano też czynniki monologizowania dyskursu, a także zrekonstruowano proces instytucjonalizowania ról ich autorek, odchodzenie od dyskursu autentyczności i modelu relacyjnego. Wykazano, że analizowane blogi modowe, świadomie komercjalizowane, z każdym rokiem coraz bardziej stawały się monologowymi, jednokierunkowymi i autopromocyjnymi kanałami transmisji zasad obowiązujących w przemyśle mody.
5
Publication available in full text mode
Content available

Dialog bez rozmowy, czyli o monologizacji polskiej debaty publicznej

84%
Gołębiewski F. A.
Dyskurs & Dialog
|
2020
|
vol. II
|
issue 3 (5)
101-116
EN
The article deals with the problem of political, structural and economic determinants of Polish public debate, which, in the author’s opinion, make it less constructively dialogical and more monological, only pretending to be fully conversative. The author claims that this phenomenon results both from the cynical behavior of political parties and the specificity of nowadays media (online and traditional) obeying the rules of so-called turbocapitalism. The text tries to show that media recipients locked in filter bubbles are permeated with this style of „tribal” functioning and are also less and less able to talk constructively to each other.
PL
Artykuł podejmuje problem politycznych, strukturalnych i ekonomicznych uwarunkowań polskiej debaty publicznej, sprawiających, że jest w niej – zdaniem autora – coraz mniej konstruktywnego dialogu, a coraz więcej monologów udających rozmowę. Autor stawia tezę, że zjawisko to wynika zarówno z koniunkturalnych zachowań partii politycznych, jak i specyfiki funkcjonowania mediów (internetowych i tradycyjnych) poddanych regułom tzw. turbokapitalizmu. Tekst próbuje pokazać, że zamknięci w bańkach informacyjnych odbiorcy mediów przesiąkają tym sposobem „plemiennego” funkcjonowania i również coraz rzadziej potrafią ze sobą konstruktywnie rozmawiać.
6

Dialog i monolog w XVII-wiecznych kolędach na przykładzie Symfonij anielskich Jana Żabczyca

67%
Galilej C.
Prace Językoznawcze
|
2013
|
issue 15/1
31-42
EN
The aim of the present article is a description of two types of utterances – dialogue and monologue in the baroque collection of carols constituting an essential link in the development of the whole genre. The analysis of these forms of communication also covers the issue of segmentation of the text and the review of measures that make it coherent. The research proves that Zabczyc’s main artistic ambition was to diversify the composition and the style of his carols. The variety of ways of structuring language is here combined with the capacity for integration of its internal segments, as a result of which this collection can be regarded as a rich source of information about the stages of constructing a text characterized by semantic and formal coherence.
7

Józef Tischner w sporze o społeczną naturę człowieka. 'Homo sovieticus' a 'homo solidaritus'

59%
Nierodka P.
Studia Philosophiae Christianae
|
2012
|
vol. 48
|
issue 4
75-95
EN
This paper refers to the views of Aleksandr Zinovyev, Aleksandr Solzhenitsyn and, above all, Józef Tischner’s philosophical concept. They share and criticize the same area of interest, i.e. the phenomenon of homo sovieticus. In the dispute over the social nature of man, J. Tischner ponders on homo sovieticus, but first and foremost on the man that lives by the principle of solidarity, man described as homo solidaritus. Homo sovieticus “is merely a popular historical symbol”, a figure of the past. It is a subject of historical and sociological research, among others, and a modus, i.e. one of the methods of organizing human relations, which failed. The human being is not defined through the use of this name. The human being is defined by eidos, which J. Tischner mentions while analyzing the idea of solidarity. The problem of human relations, social relations, dialogue, monologue, conscience, freedom and moral human condition are the “tools” used for analyzing the subject of this paper.
PL
W pracy nawiązuje się do rozważań Aleksandera Zinowiewa, Aleksandera Sołżenicyna, a przede wszystkim do koncepcji filozoficznej Józefa Tischnera. Łączy ich wspólny, poddany przez nich krytyce, przedmiot zainteresowań – fenomen ‘homo sovieticus’. W sporze o społeczną naturę człowieka Tischner podejmuje namysł nie tylko nad fenomenem ‘homo sovieticus’, ale przede wszystkim nad człowiekiem żyjącym zgodnie z ideą solidarności, określanym w literaturze jako ‘homo solidaritus’. ‘Homo sovieticus’, „to zaledwie nośny symbol dziejowy”, postać, która przeszła do historii. To przedmiot badań między innymi historii, socjologii, to jeden z ‘modi’, czyli jeden ze sposobów organizacji relacji międzyludzkich, który się nie sprawdził. Takie określenie człowieka nie definiuje go. Człowieka definiuje ‘eidos’, o którym mówi Tischner analizując ideę solidarności. Problemy relacji międzyludzkich, stosunków społecznych, dialogu, monologu, sumienia, wolności, kondycji moralnej człowieka stanowią „narzędzia” w analizach tytułowego przedmiotu pracy.
8

The Book of Job as a Drama: Interpretation Possibilities

59%
Szepe A.
Roczniki Kulturoznawcze
|
2018
|
vol. 9
|
issue 3
51-66
PL
Artykuł bada możliwości interpretacyjne struktury Księgi Hioba jako struktury dramatu. Pokazuje, że niektóre pozorne paradoksy i sprzeczności mogą być rozumiane jako wewnętrzna logika dramatu. Pozorna niespójność Prologu i późniejszych twierdzeń Hioba może być zniwelowana, gdy uważnie prześledzi się ciąg przyczynowo-skutkowy oraz będzie się rozumieć wydarzenia jako dziejące się w ciągle aktualizowanej teraźniejszości. Podejście dramatyczne pozwala widzieć spotkanie Boga i Szatana jako nieudaną próbę poczynienia zakładu. Dramat jako pozbawiony wszechwiedzącego narratora pokazuje różnorodne postawy, bez bezpośredniego wskazania, która z nich jest najlepsza. Styl wypowiedzi głównego bohatera jest pełen paradoksów i wykluczających się nawzajem stwierdzeń. Może on być porównany ze współczesną techniką literacką strumienia świadomości. Punkt kulminacyjny dramatu pokazuje trwałą zmianę w postawie bohatera i prowadzi do zaskakujących zmian na poziomie metalingwistycznym.
EN
The article examines an interpretation possibility to read the structure of the Book of Job as a drama structure. It shows that some of the apparent paradoxes and contradictions in the text can be understood as an inner logic of a drama. The seeming incoherence of narrative Prolog and Job's later statements can be easily reconciled by following through the dramatic cause-effect sequences and seeing the events as happening in permanently changing present. The dramatic approach enables to see the meeting between God and Satan as an unsuccessfully attempt to make a bet. Deprived from omniscient narrator’s perspective, the drama shows various attitudes, without pointing directly which is the best one. Full of paradoxes and contradictory statements, the main hero’s style can be compared with a modern stream of consciousness. The culminating point of the drama shows a durable change in Jobs posture and leads to surprising changes on a metalinguistic level.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.