Search results

1

Pojęcie radości w opisie doświadczenia mistycznego

100%

Wieczorek U.

Poznańskie Spotkania Językoznawcze

|

2018

|

issue 35-36

159-167

EN

The paper presents a semantic analysis of mystical descriptions of the concept of radość (joy). First of all, the notion of mystical experience is defined and its main characteristics are presented. The first point touches upon the way in which the concept is used in mystical discourse. Notably, the evaluative potential of radość (joy) is both positive and negative; “worldly” emotions are perceived as a hindrance in a person’s contact with God and as such are treated with suspicion. Yet they are transformed by the process of sanctification into mystical blessings. The paper focuses on the experiencing party’s positive sensations in his/her body when they ”touch” the Absolute and on the mystic’s inner perception of his/her own emotions and conceptualization thereof in language. For obvious reasons, an external observer cannot see the divine reality the way a mystic does. However, by watching the person’s behavior one can see the bodily manifestations of joy, an inseparable part of a mystical experience, expressed by sensory language. Linguistic data provide evidence in favour of a theory that humans do not have any other language to share religious experience but the one that treats the body as a communicating medium. Interestingly, a mystic’s joy is dynamic and it does not exclude negative feelings, such as pain and suffering. The underlying assumption is that joy is a universal phenomenon and that in the Judeo-Christian civilization, most of the linguistic ways of expressing it rely on the same mechanisms and concepts.

PL

Artykuł ma na celu semantyczną analizę mistycznych opisów pojęcia radość. Przede wszystkim definiowane jest pojęcie doświadczenia mistycznego i przedstawiono jego główne cechy. Pierwszy punkt dotyczy sposobu, w jaki pojęcie to jest używane w mistycznym dyskursie. Warto zauważyć, że potencjał oceny radości jest zarówno pozytywny, jak i negatywny. „Doczesne” emocje są postrzegane jako przeszkody w kontakcie danej osoby z Bogiem i są traktowane z podejrzliwością, ale przekształcone przez proces uświęcenia są częścią mistycznych błogosławieństw. Artykuł koncentruje się na pozytywnych odczuciach doświadczającego, które pojawiają się w jego ciele, gdy „dotyka” Absolutu i wewnętrznej percepcji mistrza własnych emocji i ich konceptualizacji w języku. Zewnętrzny obserwator oczywiście nie może dostrzec boskiej rzeczywistości w sposób, w jaki widzi ją mistyk, ale obserwując zachowanie osoby, można zobaczyć cielesne przejawy radości, która jest nieodłączną częścią mistycznego doświadczenia wyrażanego przez zmysłowy język. Dane językowe dostarczają dowodów na twierdzenie, że nie mamy innego języka, którym można by dzielić się doświadczeniem religijnym, jak tylko taki, który traktuje ciało jako medium komunikacyjne. Należy również podkreślić fakt, że radość mistyka jest dynamiczna i nie wyklucza negatywnych uczuć, takich jak ból i cierpienie. Podstawowym założeniem jest, że radość jest zjawiskiem powszechnym i że większość językowych sposobów wyrażania jej w cywilizacji judeochrześcijańskiej używa tych samych mechanizmów i pojęć.

2

Mysticism as a Basis of Inter-Religious Dialogue

88%

Mitias M. H.

Dialogue and Universalism

|

2019

|

issue 2

89-107

EN

Some philosophers and theologians have argued that God-centeredness cannot be a condition of inter-religious dialogue for at least four reasons. First, it is an existential fact that all religions tend to view the truth of their beliefs and values as absolute. Sec- ond, all religions are embedded in radically different cultural contexts; this kind of dif- ference undercuts the possibility of inter-religious dialogue. Third, grounding all the religions in a transcendent reality relativizes their beliefs and values. Moreover, people worship “their” God, not a neutral reality. Fourth, it is difficult to ground all the reli- gions in a transcendent, neutral realty. This paper critically evaluates these arguments and defends the proposition that the mystical experience provides a justifiable basis for the claim that the transcendent is not only a wealth of being but also an infinite wealth of being and that the same transcendent is “revealed” in the mystical experience which underlies all the major religions. The transcendent is the common ground on which all the religions stand in inter-religious dialogue qua religions.

3

„Widzieć boga w sposób niewidzialny” – pojęcie visio Dei u św. Augustyna

88%

Jasiewicz A.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2011

|

vol. 30

235-243

EN

Augustine’s visions are one of the most influential accounts of mystical experience in the Western tradition, and a subject of persistent interest to Christians, philosophers and historians. This article explores Augustine’s account of his experience as set down in the Confessions, and explores his mysticism and visio Dei. Even so, if, broadly described, the characteristics of mysticism generally defined as being the possession of a most penetrating intellectual vision into things divine, and a love of God that was a consuming passion, then Augustine merits consideration.235-243

4

The Misticism of the Self in the Philosophy of Plotinus

88%

Stróżyński M.

Filozofia Chrześcijańska

|

2016

|

vol. 13

97-120

PL

The subject of the article is analysis of mystical experience in Plotinus’ philosophy from the perspective of the experience of the self. The author point to two distinct levels of contemplation present in Plotinu: the noetic and the hypernoetic one. The first is an intellectual intuition of the true being, while the latter is a union with the One above being through unknowing. Hypernoetic experience is discusses in terms of an experience of the core of the human self, which is inseparably united to the One in such a way that the ultimate experience of the self is, at the same time, the experience of the One as indistinct from the self. Plotinus, however, does not interpret this experience as a testimony to the objective identity of the One and the soul, but in terms of a subjective state which is, in a way, contradictory to the metaphysical state of affairs. The One is distinct from the soul, but in the ultimate experience become indistinguishable from it. The mysticism of the self within philosophy brings about an inevitable tension which is overcome by Plotinus through the use of distinction between the experience of reality and reality in itself.

5

"Nada vs sunyata." The Notion of Emptiness in John of the Cross and in Zen Buddhism

75%

Niziński R. S.

Verbum Vitae

|

2022

|

vol. 40

|

issue 2

423-445

EN

It is not seldom that some authors try to compare the doctrine of Zen Buddhism with the doctrine of Saint John of the Cross with the intention of finding some parallels. The most striking similarity seems to be the term “emptiness” (nada – John of the Cross and sunyata – Zen Buddhism). The difficulty of the comparison stems from the fact that in both cases this term has an experiential meaning, i.e. it describes subjective feelings one has while following the spiritual path. Therefore, the intent of the paper is to capture the metaphysical and epistemological meaning of this term in order to facilitate the comparison. This effort has led to the conclusion that in both doctrines the essentially different meaning of emptiness reflects their different understanding of the ultimate reality. Consequently, meditational techniques which both forms of spirituality adopted to achieve the ultimate reality exclude each other, and the semantic proximity of Zen Buddhism and John of the Cross is misleading.

6

Liturgia w relacji do duchowości i mistyki chrześcijańskiej

75%

Bartocha W.

Studia Ełckie

|

2021

|

vol. 23

|

issue 3

305-326

EN

The aim of this article is to present the mutual relationships between the liturgy and Christian spirituality and mysticism based on the paradigm that the liturgy is the source and summit of the Christian spiritual life. Starting from the Council’s and Catechism’s definition of liturgy and showing against this background its close relationship with Christian spirituality and mysticism, the author concludes that it is in liturgical spirituality that the organic synthesis of the triad liturgy-spirituality-mysticism is most intensely visible. Liturgy is the source of faith, and it is an event in which God comes, speaks and acts. Christian spirituality and mysticism becomes the fruit of faith rooted in the soil of grace given in the liturgy. The development of the spiritual life is implanted in Christ in the liturgy, implanted in the Eucharist, which is the greatest gift and special good of the whole Church. After spirituality, mysticism appears as its consequence, which by its very nature demands liturgy, since it is nourished by the experienced and contemplated mystery. Liturgy, on the other hand, gains spiritual deepening through mysticism, because mysticism understood as the experience of the mystery proclaimed, celebrated, assimilated and lived leads to a gradual mystical union of the person of the faithful with the venerable person of Jesus Christ and makes it easier for the spirit of prayer rooted in the dynamic mystery of the Present Lord to be incarnated in daily life.

7

Antropologiczne aspekty doświadczenia mistycznego w ujęciu Mieczysława Gogacza

75%

Andrzejuk I.

Rocznik Tomistyczny

|

2021

|

vol. 10

195-211

EN

Mieczysław Gogacz, the founder of consequent Thomism, is also known for his original concept of mystical experience. In his opinion, mystical experience is a passive experience of the existence of God by the mean of potential intellect of a man. In this account, mystical experience is a relationship that connects two beings: God and man. This means that the nature of mystical experience will depend precisely on the people who are engaged in it. It further follows that our understanding of the mystical experience will depend on the anthropology and theodicy. In order to understand Gogacz’s concept of mystical experience, the following issues in his anthropology seem to be of key importance: a. the concept of man as a person; b. the problem of manifestations of existence that constitute the basis for establishing personal relationships; c. the subject of personal relations as connections between real rational beings; d. the problem of indistinct cognition as a passive experience by the potential intellect of the principles of the cognized being (the word of the heart). The groups of issues mentioned above are also one of the most significant elements of consequent Thomism.

8

L’insegnamento “ereticale” sulla visione di Dio nelle opere di Giuseppe Hazzāyā, mistico siro-orientale del secolo VIII

75%

Havrylyk I.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 68

535-549

EN

In the history of the Assyrian Church of the East the VIII century was a period of the flourishing of monastic mysticism. One of the great spiritual fathers of the period was Joseph Hazzāyā who made a synthesis of all spiritual and mystical experiences of his predecessors. In his writings he basically holds to the teachings on the vision of God, which was strange to the Antiochene tradition and therefore condemned as heretical by Timothy I, the patriarch of the Church of the East at the synod of 786-787. In this article the author analyzes Joseph’s teachings on the vision of God, striving to comprehend valid reasons why they deserve to be considered heretical. Furthermore the following pages contain overview of terms used by Joseph when he refers to the experience of divine vision and with special emphasis on the particulars of his teachings. The last paragraph presents a brief survey of the Christological doctrine of the Church of the East and its opinion on the experience of the vision of God.

IT

W historii Asyryjskiego Kościoła Wschodu (Kościół tradycji wschodniosyryjskiej) VIII w. stał się okresem rozwoju mistyki monastycznej. Jednym z wielkich nauczycieli duchowych tego okresu był Józef Hazzāyā, który dokonał syntezy nauki poprzedników. Fundament jego twórczości stanowi nauka o kontemplacji Boga, która była obca dla tradycji Antiocheńskiej i dlatego została potępiona jako heretycka przez patriarchę Tymoteusza I na synodzie w latach 786-787. W artykule dokonano analizy nauki Józefa o kontemplacji Boga w celu krytycznego spojrzenia na podstawy jego potępienia. Autorka przeprowadziła analizę terminów, które Józef stosuje na określenie stanu kontemplacji Boga, a także przedstawiła specyfikę jego nauczaniu w tej kwestii. W ostatnim punkcie artykułu został przedstawiony krótki zarys chrystologii Kościoła Wschodu oraz nauka dotycząca doświadczenia w sferze kontemplacji Boga.

9

Kontemplacja mistyczna w ujęciu św. Jana od Krzyża

75%

Gogola J. W.

Polonia Sacra

|

2023

|

vol. 27

|

issue 2

99-118

EN

This article discusses the problem of mystical contemplation in St John of the Cross. Its implementation required an explanation of the concept of contemplation both in a broad and strictly mystical sense. Its close connection to the spiritual life of a Christian has been shown. Both contemplation and the spiritual life have their source in baptismal grace, which contains all the potential for spiritual development. Baptismal grace constitutes the basic aptitude for union with God, for contemplation of the deepest divine mysteries; it guarantees the reception of the work of the Holy Spirit, whom Christ has sent into our hearts to complete the work of sanctification. However, it is a divine mystery why the “influence of God on the soul” is not in every case accompanied by the same experiential form. The next stage of reflection confronts ordinary contemplation with mystical contemplation, to then consider its two forms: purifying and unifying. These are experienced by many believers, but not in the same way and not in the same proportion. Assuming authentic faithfulness on the part of the believer, with different forms of experiencing the relationship with God and the spiritual processes taking place, it must be said that it depends on God’s pedagogy. God knows best which way to lead a person towards a supernatural goal and how to make him an effective witness to Christ. Two dimensions of mystical contemplation are further considered: the theological, i.e., objective, and the experiential, i.e., subjective. The methods of analysis and synthesis have been applied. The source texts have been reflected upon in order to analyse them and draw appropriate conclusions. The final conclusions are as follows: Contemplation, according to St John of the Cross, is a form of theological life. As it appears, it influences all other forms of prayer: liturgical, oral, reading of Scripture, and it leads to simplicity and loving attention to God. It does not replace these forms, but feeds on them and at the same time enriches them. There can be no significant contrast between the different types of prayer. In the life of St John of the Cross himself, we observe the practice of prayer until death in all its forms, including oral prayer. The believer’s contemplation has its source in the hidden and secret work of the Holy Spirit. Without His work it would not be possible. Contrary to popular opinions, it points first and foremost to the primacy of God’s action in the process of sanctification, while human activity has the nature of a response to this action.

PL

W artykule został podjęty problem kontemplacji mistycznej u św. Jana od Krzyża. Jego realizacja wymagała wyjaśnienia pojęcia kontemplacji zarówno w znaczeniu szerokim, jak i ściśle mistycznym. Ukazany został jej ścisły związek z życiem duchowym chrześcijanina. Kontemplacja, jak i życie duchowe posiadają swoje źródło w łasce chrztu świętego, która zawiera cały potencjał duchowego rozwoju. Ona stanowi podstawowe uzdolnienie do zjednoczenia z Bogiem, do kontemplacji najgłębszych tajemnic Boskich; gwarantuje otrzymywanie Ducha Świętego, którego Chrystus posłał do naszych serc, by dopełniał dzieła uświęcenia. Jednak jest Bożą tajemnicą, dlaczego nie w każdym przypadku „wpływ Boga na duszę” niesie z sobą taką samą doświadczalną formę. Na kolejnym etapie refleksji skonfrontowano kontemplację zwyczajną z kontemplacją mistyczną, by następnie uwzględnić jej dwie formy: oczyszczającą i jednocząca. Są one doświadczane przez wielu wierzących, ale nie w taki sam sposób i nie w takiej samej proporcji. Zakładając autentyczną wierność wierzącego, przy różnej formie przeżywania relacji z Bogiem i dokonujących się duchowych procesów, należy stwierdzić, że zależy to od Bożej pedagogii. Bóg najlepiej wie, jaką drogą prowadzić człowieka do osiągnięcia nadprzyrodzonego celu i w jaki sposób uczynić go skutecznym świadkiem Chrystusa. W dalszej kolejności uwzględniono dwa wymiary kontemplacji mistycznej: teologiczny, a więc obiektywny oraz doświadczalny, czyli subiektywny. Zastosowano metodę analizy oraz syntezy. Poddano pod refleksję źródłowe teksty, by poddać je analizie i wyciągnąć stosowne wnioski. Ostateczne wnioski są następujące: Kontemplacja, w ujęciu św. Jana od Krzyża, jest formą życia teologalnego. Pojawiając się, wywiera wpływ na wszystkie inne formy modlitwy: liturgiczną, ustną, lekturę Pisma Świętego i wprowadza cechę prostoty oraz miłosnej uwagi na Boga. Nie zastępuje tych form, ale nimi się karmi i jednocześnie ubogaca je. Między różnymi rodzajami modlitwy nie może istnieć żaden istotny kontrast. W życiu samego św. Jana od Krzyża obserwujemy praktykę modlitwy aż do śmierci we wszystkich jej formach, włącznie z modlitwą ustną. Kontemplacja wierzącego posiada swoje źródło w ukrytym i tajemnym działaniu Ducha Świętego. Bez tej działalności nie byłaby ona możliwa. Wbrew powszechnym opiniom wskazuje przede wszystkim na pierwszeństwo działania Bożego w procesie uświęcenia, zaś ludzka działalność posiada charakter odpowiedzi na to działania.

10

Evelyn Underhill rozumienie mistyki

63%

Kiwka M.

Analecta Cracoviensia

|

2018

|

vol. 50

EN

In the English-speaking world of the first half of the twentieth century Evelyn Underhill (1875–1941) was one of the most widely read writers on religion and spiritual practice, in particular on Christian mysticism. The paper aims at Underhill’s understanding of mysticism. Beginning with the presentation of the concept of mysticism and its main characteristics, the classification of the phases of the mystical process, through the problem of the authenticity and unity of the mystical testimonies, including the philosophical context of her thought and anthropological structures used in her analysis – there are presented here the fundamental features of Underhill’s theory of mysticism. The whole supplements her inspiring vision of the mystical future of the mankind.

PL

W świecie anglojęzycznym I połowy XX wieku Evelyn Underhill (1875–1941) była jedną z najbardziej poczytnych autorek, piszących o religii i życiu duchowym, a szczególnie o mistyce chrześcijańskiej. Ukazanie zasadniczych elementów jej teorii mistyki stanowi zasadniczy cel niniejszego przedłożenia. Jego realizację otwiera przedstawienie wypracowanego przez nią pojęcia mistyki i jej zasadniczych charakterystyk. Omówienie etapów procesu mistycznego, problemu autentyczności oraz jedności doświadczenia mistycznego łącznie z kontekstem filozoficznym i strukturami antropologicznymi, które autorka wykorzystuje w swoich analizach – stanowi tematykę dalszej części opracowania. Całość zamyka niezwykle inspirująca wizja mistycznej przyszłości rodzaju ludzkiego, jaką znajdujemy w publikacjach tej anglikańskiej pisarki.

11

Kontemplacja i poznanie per raptum. Tomaszowe źródła rozumienia istoty doświadczenia mistycznego

63%

Andrzejuk I.

Rocznik Tomistyczny

|

2017

|

vol. 6

59-76

EN

The aim of the article is to present the problem of contemplation and knowledge per raptum in St. Thomas Aquinas’s account. Both of these methods of cognizing seem to be an inspiration for the twentieth-century and contemporary Thomists to build the concept of mystical experience. Mystical experience is defined differently in various thomistic interpretations. However, we are primarily interested in the recognition of M. Gogacz, who understood the mystical experience as a sudden, unexpected and unearned experience of God by the human potential intellect. Although Thomas himself was not concerned with the mystical experience as such, but the analysis of selected texts allows us to accept the thesis that mystical experience, which was shared by the great mystics (St. Teresa of Avila, St. John of the Cross) contains some elements of Thomistic contemplation, and above all, the cognition per raptum.

12

Mistycyzm integralny w ujęciu Bernarda McGinna

63%

Kiwka M.

Roczniki Filozoficzne

|

2017

|

vol. 65

|

issue 1

23-42

PL

Artykuł poświęcony jest teorii mistyki, której zręby znajdujemy w pismach prof. Bernarda McGinna, jednego z najwybitniejszych współczesnych badaczy mistyki chrześcijańskiej. Prezentowane w jego pracach rozumienie mistyki określone zostało w niniejszym artykule jako „integralne”. Traktuje ono fenomen życia mistycznego w sposób całościowy, rozpatrując go na trzech płaszczyznach: jako element religii, jako proces i jako przeżycie bezpośredniej obecności Boga. W związku z tym jego poglądy na istotę i naturę mistyki zostały przedstawione za pomocą czterech kategorii: „kontekstualności”, „procesualności”, „obecności” oraz „świadomości mistycznej”. Dodatkowo omówiono kwestię bezpośredniości przeżycia mistycznego, wyrażoną za pomocą pojęcia „zapośredniczonej bezpośredniości”. W takim ujęciu mistyka jawi się w perspektywie historycznej jako wpisana na trwałe w kontekst konkretnej religii. Jest ona rzeczywistością niezwykle dynamiczną, o charakterze procesualnym, dziejącą się wraz z historią i rozwojem duchowym konkretnego człowieka. W całość procesu duchowego wpisują się poszczególne etapy i znaki mistycznego dojrzewania, w różnym stopniu obecne w przygotowaniu, samym przeżyciu mistycznym oraz w jego konsekwencjach. Różnorodne przeżycia duchowe stają się w ten sposób nie tylko kamieniami milowymi na mistycznej drodze, ale również różnymi formami uobecniania się Boga. Ta Boża obecność staje się na pewnym bardzo zaawansowanym etapie tego procesu niezwykle bezpośrednia i przemieniająca, dając w ten sposób asumpt do kształtowania się nowego rodzaju świadomości, którą McGinn określa przymiotnikiem „mistyczna”. Właśnie kategoria „świadomości mistycznej” pozwala przezwyciężyć podmiotową dezintegrację osoby ludzkiej, która jej zagraża wówczas, gdy poszczególne fenomeny mistyczne postrzega się jedynie w perspektywie jednostkowych doświadczeń zmysłowo-emocjonalnych. Dlatego też pojęcie „obecności” i „świadomości mistycznej” lepiej nadają się do interpretacji fenomenu życia mistycznego niż kategoria „doświadczenia”, która wydaje się nazbyt redukcjonistyczna. Prace prof. B. McGinna stanowią ważny wkład we współczesną dyskusję nad naturą mistyki.

EN

Bernard McGinn is widely considered the preeminent scholar of mysticism in the Western Christian tradition. He is a leading authority on the thought of the 14th-century mystic Meister Eckhart as well as on various issues concerning apocalypticism. His current long-range project is a six-volume history of Western Christian mysticism under the general title The Presence of God, five volumes of which have already been published. He is the Naomi Shenstone Donnelley professor emeritus of Historical Theology and professor of the History of Christianity at the University of Chicago Divinity School. This article aims to explain his understanding of mysticism, which has been described as integral. Instead of trying to define mysticism, B. McGinn prefers to discuss the term under three headings: mysticism as an element of religion, mysticism as a process and mysticism as an attempt to express a direct consciousness of the presence of God. In his theory of mysticism there appear four fundamental categories that organize the content of this paper, namely: context, process, presence and consciousness. Mysticism in his approach should be considered in its broad context as a part of a particular religion and fulfillment of a spirituality within the community of believers, as well as a developing spiritual process of individual existence. The term presence McGinn finds as most useful for grasping the unifying note in the varieties of Christian mysticism. On the other hand mystical consciousness has been found as a more precise and fruitful concept than the highly ambiguous term of mystical experience. Generally the essence of B. McGinn’s understanding of mysticism can be summarized in his own words as “Christian belief and practice that concerns the preparation for, the consciousness of, and the effect of what the mystics themselves have described as a direct and transformative presence of God.” Professor McGinn’s considerations on the mysticism covered in this presentation constitute a substantial contribution to a contemporary discussion on the nature of mysticism.

13

Samotność i doświadczenie mistyczne

63%

Bizior-Dombrowska M.

Filozofia Chrześcijańska

|

2015

|

vol. 12

75-88

PL

The article is an attempt of analysis of the category of loneliness in the mystical experience. The loneliness is a natural space of cognition and a necessary condition of the contemplation enabling the experience of God, but it is also irremovable element of all stages of the mystical experience. Three of the principle problems of this question were subjected to the analysis. Faithful loneliness constituting the essence of the concept of anachorese. From such point of view the isolation from the world (as well as the escape from the body) turns out to be a way to experience of God. Holy loneliness as a durable spiritual state connected with narrow path of the dark contemplation of St. John of the Cross (mystical loneliness in God and for God). Inner loneliness (Eckhart’s seclusion as a basis of the project of inner man).

14

Widzenie pustki a doświadczenie mistyczne – przypadek madhjamaki

51%

Jakubczak K.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2017

|

vol. 7

|

issue 1

71-96

PL

Seeing of emptiness and mystical experience - the case of Madhyamaka: The problem of Buddhist religiosity is one of the most classic problems of Buddhist studies. A particular version of this issue is the search for mystical experience in Buddhism. This is due to the conviction that mystical experience is the essence of religious experience itself. The discovery of such an alleged experience fuels comparative speculations between Buddhism and the philosophical and religious traditions of the Mediterranean area. Madhyamaka is the Buddhist tradition which many researchers saw as the fulfillment of such mystical aspirations in Buddhism. In this paper I specify the standard parameters of mystical experience (non‑conceptuality, ineffability, paradoxicality, silence, oneness, fullness) and I conclude that they either cannot be applied to Madhyamaka or that the application is only illusory.

15

Implications of the Postconcilar Mariology for the Catholic Spirituality in Poland

45%

Chmielewski M.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 5: Teologia duchowości

185-204

EN

Spirituality as a function of holiness and – as St. John Paul II teaches us – “life in Christ and `in the Spirit', which is accepted in faith, expressed in love and inspired by hope, and so becomes the daily life of the Church community” (EiAm 29), remains closely related to Mariology. This relationship has its methodological, content-doctrinal and practical implications. In terms of methodological implications, there is a need for a wider opening up of spiritual theology to elements of Mariology. It seems that today's experts in Mariology perceive a need for turning to spirituality to a larger extent than spiritual theologians do with regard to turning to Mariology. One should also emphasise more that Catholic spirituality is of Marian nature rather than emphasise Marian spirituality as such. With respect to content-doctrinal Mariological implications for spirituality, the following issues should be given attention to: the Holy Trinity dwelling in man, christoformisation, the work of the Holy Spirit, the grace of the sacraments which are the source and manifestation of spiritual life, spiritual anthropology, the role of the body and the senses in spiritual life, spiritual and mystical experience, as well as conversion and the dynamism of spiritual growth. The third, practical area of relationship of Mariology to spiritual theology is the placement of spiritual life in the social and ecclesial context. In today's Church in Poland, mariologists and theologians are facing new challenges, for example: the cult of Divine Mercy, the Message of Fatima, the sanctuaries and pilgrimage movement, which are still vibrant, as well as dynamic Christian associations.

PL

Duchowość jako funkcja świętości i − jak uczy św. Jan Paweł II − “życie w Chrystusie i w Duchu Świętym, które jest przyjmowane w wierze, przejawia się w miłości i ożywiane nadzieją, realizuje się w codziennej praktyce wspólnoty kościelnej” (EiAm 29), pozostaje w ścisłym związku z mariologią. Ta zależność ma swoje implikacje metodologiczne, treściowo--doktrynalne i praktyczne. Jeśli chodzi o implikacje metodologiczne, to potrzeba przede wszystkim szerszego otwarcia teologii duchowości na zagadnienia mariologiczne. Odnosi się wrażenie, że współcześni mariologowie dostrzegają potrzebę zwrócenia się ku duchowości bardziej, aniżeli teologowie duchowości ku mariologii. Trzeba także podkreślać bardziej maryjny wymiar katolickiej duchowości, aniżeli duchowość maryjną jako taką. Odnośnie do treściowo-doktrynalnych implikacji mariologicznych dla duchowości, to na uwagę zasługują takie kwestie, jak: zamieszkiwanie Trójcy Świętej w człowieku, chrystoformizacja, działanie Ducha Świętego, łaska sakramentów, które są źródłem i przejawem życia duchowego, antropologia duchowa, rola ciała i zmysłów w życiu duchowym, doświadczenie duchowe i mistyczne, a także nawrócenie i dynamika duchowego rozwoju. Trzecim, praktycznym obszarem związku mariologii z teologią duchowości jest usytuowanie życia duchowego w kontekście społeczno-eklezjalnym. We współczesnym Kościele w Polsce przed mariologami i teologami duchowości stają nowe wyzwania, na przykład: kult Bożego Miłosierdzia, orędzie fatimskie, wciąż żywe sanktuaria i ruch pielgrzymkowy oraz dynamiczne zrzeszenia chrześcijańskie.

16

Doświadczenie religijne – problemy terminologiczne

32%

Szyjewski A.

Studia Religiologica

|

2011

|

vol. 44

7-33

EN

The huge number of interpretations and approaches to religious experiences makes discourse in the scientific studies of religion on the scope and significance of these phenomena extremely difficult. Especially misleading is the identification of them with mystical experiences, as well as attempts to depreciate these types of experience that are alien to researchers. A possible solution is the introduction of a differentiated scale of religious experiences in which mystical experiences constitute their “climactic”, emotionally and cognitively most intensive form. Acknowledging Otto’s definition of sensus numinis, the content of the experience and its cognitive, motivational and physiological components become a problem. In this situation most promising is on the one hand the classical conception of Joachim Wach, which orders the discourse and proposes recognising research on religious experiences with one of the main disciplines of religious studies, and on the other Abraham Maslow’s concept of “peak experiences” and “plateau experiences”. Therefore, (1) religious experience is graded; (2) it is not exclusively the sense itself (sensus numinis), since it brings cognitive and volitional effects, (3) it need not have a personal character and (4) experiencing it usually leads to various, more or less successful attempts to express it, and this then happens by means of symbols and is organised in the form of myths.

17

Przeżycie estetyczne a przeżycie mistyczne – ujęcie w horyzoncie teologicznym

32%

Dzidek T.

|

2020

|

vol. 67

|

issue 9

97-109

EN

Aesthetic experience and mystical experience are similar in three stages of development. The first is to focus attention on detail. The artist does this in relation to the used element of the surrounding reality by bringing out something special in it, while the mystic seeks God's footprints in the natural world. In the second stage, the artist pushes away what distracts him, and he also frees himself from artistic conventions to create his intended work in an original way. In turn, the mystic cleanses himself of his weaknesses and attachment to the world. In the third stage, the artist can contemplate his work, and the mystic is able to experience the presence of God. The artist's temporary satisfaction passes. And in its place there is a sense of inadequacy between the intended idea and its inefficient implementation in a limited form. On the other hand, the mystic, after a moment's experience of God's presence, is aware that the object of his desire exceeds the limits of all possibilities of knowledge. Beauty and God appear as the two names of the One.

PL

Doświadczenie estetyczne i doświadczenie mistyczne są podobne w trzech etapach rozwoju. W pierwszym chodzi o skupienie uwagi na szczególe. Artysta czyni to w stosunku do używanego elementu otaczającej rzeczywistości, przez wydobywanie z niego czegoś szczególnego, z kolei mistyk szuka w świecie natury ślady Boga. W drugim etapie artysta odsuwa od siebie to, co go rozprasza, a także on uwalnia się od artystycznych konwencji, aby tworzyć swe zamierzone dzieło w sposób oryginalny. Z kolei mistyk oczyszcza się ze swoich słabości i przywiązania do świata. W trzecim etapie artysta może kontemplować swe dzieło, a mistyk jest w stanie doświadczać obecności Boga. Chwilowa satysfakcja artysty mija. A w jej miejsce wsącza się poczucie nieadekwatności między zamierzonym pomysłem a jego nieudolnym urzeczywistnieniem w ograniczonej formie. Natomiast mistyk, po chwilowym doświadczeniu obecności Boga, jest świadomy, że przedmiot jego pragnienia przekracza granice wszelkiej możliwości poznania. Piękno i Bóg jawią się jako dwa imiona Jednego.

Refine search results

Pojęcie radości w opisie doświadczenia mistycznego

Mysticism as a Basis of Inter-Religious Dialogue

„Widzieć boga w sposób niewidzialny” – pojęcie visio Dei u św. Augustyna

The Misticism of the Self in the Philosophy of Plotinus

"Nada vs sunyata." The Notion of Emptiness in John of the Cross and in Zen Buddhism

Liturgia w relacji do duchowości i mistyki chrześcijańskiej

Antropologiczne aspekty doświadczenia mistycznego w ujęciu Mieczysława Gogacza

L’insegnamento “ereticale” sulla visione di Dio nelle opere di Giuseppe Hazzāyā, mistico siro-orientale del secolo VIII

Kontemplacja mistyczna w ujęciu św. Jana od Krzyża

Evelyn Underhill rozumienie mistyki

Kontemplacja i poznanie per raptum. Tomaszowe źródła rozumienia istoty doświadczenia mistycznego

Mistycyzm integralny w ujęciu Bernarda McGinna

Samotność i doświadczenie mistyczne

Widzenie pustki a doświadczenie mistyczne – przypadek madhjamaki

Implications of the Postconcilar Mariology for the Catholic Spirituality in Poland

Doświadczenie religijne – problemy terminologiczne

Przeżycie estetyczne a przeżycie mistyczne – ujęcie w horyzoncie teologicznym