Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: naive realism

Sort By:

Limit search:

The Place of Naïve Realism in Russell’s Changing Accounts of Perception

100%

Stubenberg L.

Roczniki Filozoficzne

2024

vol. 72

issue 1

15-41

W artykule przedstawiam miejsce, jakie naiwny realizm zajmuje w zmiennym stanowisku Russella co do percepcji. Argumentuję za poniższymi tezami. (1) Twierdzę, że we wczesnym okresie (lata 1898–1910) naiwny realizm, początkowo entuzjastycznie przyjęty przez Russella, może nie być realizmem odnośnie do percepcji, ale tezą z zakresu metafizyki lub semantyki. (2) Problemy filozofii (1912): Russell porzuca naiwny realizm (jeżeli w ogóle kiedykolwiek go głosił) i przedstawia wersję realizmu reprezentacyjnego odwołującą się do danych zmysłowych. (3) On Matter (1912): dostrzec tu można najskuteczniejszą próbę obrony przez Russella stanowiska bardzo bliskiego standardowej wersji realizmu naiwnego. Przedmioty percepcji – „zdroworozsądkowe przedmioty materialne, takie jak gąsienice i Cadillaki” – przeszły rzecz jasna poważną rekonstrukcję, finalny pogląd uchwytuje jednak ducha naiwnego realizmu. (4) Okres od 1914 do 1927 roku: choć stanowisko Russella w kwestii percepcji przeszło w tych latach znaczące zmiany – teorię danych zmysłowych zastąpił monizm neutralny – staram się pokazać, że w jego poglądach występuje pewna stałość, mianowicie przywiązanie do odróżnienia materii w fizyce i w rozumieniu potocznym. Jak sugeruję, percepcyjną relację do tej ostatniej (w kształcie zaproponowanym przez Russella) można z korzyścią potraktować jako zawężoną wersję naiwnego realizmu. (5) Okres po roku 1927: w ujęciu Russella przedmioty zdrowego rozsądku stają się percepcyjnie niedostępne. Tym, co postrzegamy, są percepty usytuowane w naszych prywatnych przestrzeniach. Jedyne przedmioty materialne, których owe percepty są częścią, to nasze mózgi, wszystkie inne zaś znajdują się poza zasięgiem naszej percepcji, a dostęp do nich zapewnia wyłącznie wnioskowanie. Jest to zarazem kres czegokolwiek, co mogłoby przypominać tradycyjny naiwny realizm w Russella ujęciu percepcji.

In this paper I describe the place of naive realism in Russell’s changing accounts of perception. I argue for the following conclusions: (1) The early period, 1898-1910: I am inclined to think that the naïve realism that Russell embraced so enthusiastically early on may not have been intended as a naïve realism about perception, but as a metaphysical or semantical thesis. (2) The Problems of Philosophy (1912): Russell abandons naïve realism (if, in fact, he ever held it) and presents a sense-datum version of representative realism. (3) “On Matter” (1912): here we see Russell’s best attempt to defend something very close to the standard doctrine of naïve realism. The objects of perception-the “everyday material objects such as caterpillars and Cadillacs”-have, of course, undergone severe reconstruction. But the resulting picture does capture the spirit of the doctrine. (4) The period from 1914 to 1927: though Russell’s thinking about perception underwent some significant changes during this period-the sense datum theory is replaced by neutral monism-I try to show that the distinction between the matter of physics and the thing of common sense is a constant feature of Russell’s changing views. And I suggest that our perceptual relation the thing of common sense (as logically reconstructed by Russell) can usefully be viewed as a limited sort of naïve realism. (5) The period after 1927: the thing of common sense no longer features in Russell’s account of our perceptual access to the world. The things we perceive are percepts, located in our private spaces. The only material objects of which these percepts are parts are our brains. All other material objects are beyond our perceptual reach and are accessible only via inference. This is the end of anything resembling the traditional view of naïve realism in Russell’s account of perception.

Refine search results

1 Roczniki Filozoficzne

1 Stubenberg L.

1 2024

Search results

The Place of Naïve Realism in Russell’s Changing Accounts of Perception