Search results

1

Evaluation of exposure to nano-sized particles among transport and vehicle service workers

100%

Bujak-Pietrek S., Mikołajczyk U.

Medycyna Pracy

|

2021

|

vol. 72

|

issue 5

489-500

EN

BackgroundExposure to fine and ultrafine particles from transport processes is a main consequence of emissions from engines, especially those with self-ignition. The particles released in these processes are a source of occupational and environmental particles exposure. The aim of this study was to assess the fine and nano-sized particles emission degree during work connected with transport and vehicle servicing.Material and MethodsThe tests were carried out at 3 workplaces of vehicles service and maintenance (a car repair workshop, a truck service hall, and a bus depot) during 1 work day in each of them. Measurements were performed using the following devices: DISCmini meters, GRIMM 1.109 optical counter and the DustTrak monitor. The number, surface area and mass concentration, and the number size distribution were analyzed.ResultsThe mean number concentration (DISCmini) increased during the analyzed processes, ranging from 4×104 p/cm3 to 8×104 p/cm3, and the highest concentration was found in the car repair workshop. The particles mean diameters during the processes ranged 31–47 nm, depending on the process. An increase in the surface area concentration value was observed in correlation with the particles number, and its highest concentration (198 m2/cm3) was found during work in the car repair workshop. The number size distribution analysis (GRIMM 1.109) showed the maximum value of the number concentration for particles sized 60 nm. The mean mass concentrations increased during the tested processes by approx. 40–70%, as compared to the background.ConclusionsAccording to the measurement results, all the workplaces under study constituted a source of an increase in all analyzed parameters characterizing emissions of nano-sized particles. Such working environment conditions can be harmful to the exposed workers; therefore, at such workplaces solutions for minimizing workers’ exposure, such as fume hoods or respiratory protection, should be used. Med Pr. 2021;72(5):489–500

2

Nowe zagrożenie zawodowe i środowiskowe – nanoplastik

67%

Rakowski M., Grzelak A.

Medycyna Pracy

|

2020

|

vol. 71

|

issue 6

743-756

EN

Problems arising from the accumulation of plastic waste in the environment have become global. Appeals to stop the usage of disposable drinking straws or plastic cutlery did not come out without reason – 320 million tons of plastic products are produced annually, of which 40% are disposable items. More and more countries and private enterprises are giving up these types of items in favor of their biodegradable substitutes, e.g., cardboard drinking straws. Plastic waste in the environment is subject to a number of physicochemical interactions and biodegradation in which bacteria are involved. By using synthetic waste, they reduce the size of plastic garbage while increasing its dispersion in the environment. Small plastic particles, invisible to the naked eye, are called nanoplastic. Nanoplastic is not inert to living organisms. Due to its size, it is taken up with food by animals and passed on in the trophic chain. The ability to penetrate the body’s barriers through nanoplastic leads to the induction of biological effects with various outcomes. Research studies on the interaction of nanoplastic with living organisms are carried out in many laboratories; however, their number is still a drop in the ocean of the data needed to draw clear-cut conclusions about the impact of nanoplastic on living organisms. There is also no data on the direct exposure to nanoplastic contamination at workplaces, schools and public utilities, standards describing the acceptable concentration of nanoplastic in food products and drinking water, and in vitro tests on nanoparticles other than polystyrene nanoparticles. Complementing the existing data will allow assessing the risks arising from the exposure of organisms to nanoplastic. Med Pr. 2020;71(6):743–56

PL

Problemy wynikające z gromadzenia się w środowisku plastikowych odpadów stały się globalne. Apele o zaprzestanie wykorzystywania jednorazowych słomek do napojów czy plastikowych sztućców nie pojawiły się bez powodu – rocznie produkuje się 320 mln ton wyrobów plastikowych, z których 40% to przedmioty jednorazowego użytku. Coraz więcej państw i prywatnych przedsiębiorstw rezygnuje z przedmiotów plastikowych na rzecz ich biodegradowalnych zamienników, np. tekturowych słomek do napojów. W środowisku plastikowe odpady podlegają wielu oddziaływaniom fizykochemicznym oraz biodegradacji, w której biorą udział bakterie. Bytując na odpadach syntetycznych, powodują zmniejszenie ich rozmiarów i zwiększają ich dyspersję w środowisku. Małe, niewidoczne gołym okiem cząstki plastiku noszą nazwę nanoplastiku. Nanoplastik nie jest obojętny dla organizmów żywych. Z uwagi na swoje rozmiary jest pobierany wraz z pokarmem przez zwierzęta i przekazywany w łańcuchu troficznym. Zdolność nanoplastiku do przenikania barier organizmu indukuje efekty biologiczne o rozmaitych skutkach. Wiele ośrodków prowadzi badania na temat nanoplastiku, jednak ich wyniki wciąż stanowią ułamek danych potrzebnych do jednoznacznego wnioskowania o jego wpływie na organizmy żywe. Brakuje także danych dotyczących bezpośredniego narażenia na zanieczyszczenie nanoplastikiem w miejscach pracy, szkołach i miejscach użyteczności publicznej, norm opisujących dopuszczalne stężenie nanoplastiku w produktach spożywczych i wodzie pitnej oraz badań in vitro na nanocząstkach innych niż polistyrenu. Uzupełnienie dostępnych danych pozwoli obiektywnie ocenić zagrożenia płynące ze strony ekspozycji organizmów na nanoplastik. Med. Pr. 2020;71(6):743–756

3

Emisja cząstek o rozmiarach nanometrowych podczas wybranych procesów obróbki materiałów budowlanych

67%

Bujak-Pietrek S., Mikołajczyk U.

Medycyna Pracy

|

2019

|

vol. 70

|

issue 1

67-88

EN

Background The aim of the presented work was the assessment of occupational exposure to nanoparticles and ultrafine particles during selected processes of using construction materials. Material and Methods The tests were carried out at the following workplaces: abrasion and pouring of 2 products – nanomortar and nanocrete. Measurements were carried out using the following devices: DiSCmini measurer, GRIMM 1.109 optical counter and DustTrak monitor. The number, surface area, mass concentration and size distribution were analyzed. Results DiSCmini measurements showed that the mean number concentration of particles during the analyzed processes ranged of 1.4×104–1.0×105 particles/cm3, and the highest one was during nanomortar abrasion. The mean particles diameters during the processes ranged 28.9−47.1 nm depending on the process. An increase in the average value of the particles surface area concentration was observed, the largest value was found during nanomortar abrasion – 255.9 μm2/cm3. The size distributions analysis (GRIMM 1.109) showed that the dimensions of particles released in the processes had a wide range, however the majority of particles were in the range of 60–145 nm. The analysis of the mass concentration (DustTrak) showed that the fraction of particles < 1 μm was minimum 50% of the total analyzed particles during the process. Conclusions During the processes under study, a large increase in all analyzed parameters describing the emission of ultrafine particles was observed. This allows to conclude that the smallest particles emitted during the using of nanostructures containing construction materials may be a potential health risk factor for people exposed to these materials. Med Pr. 2019;70(1):67–88

PL

Wstęp Procesy użytkowania i obróbki materiałów budowlanych zawierających nanomateriały mogą być związane z emisją do środowiska pracy dużej liczby cząstek o wymiarach nanometrowych, które są potencjalnym źródłem narażenia zawodowego na te struktury. Celem pracy była ocena emisji nanocząstek i cząstek ultradrobnych podczas wybranych procesów obróbki materiałów budowlanych. Materiał i metody Badania przeprowadzono na stanowiskach ścierania i przesypywania materiałów budowlanych, stosując 2 produkty – nanozaprawę oraz nanobeton. Pomiary wykonano z zastosowaniem następującej aparatury: mierników DiSCmini, licznika GRIMM 1.109 i monitora DustTrak. Analizowano stężenia liczbowe, powierzchniowe i masowe cząstek oraz ich rozkłady wymiarowe. Wyniki Pomiary przeprowadzone za pomocą DiSCmini wykazały, że średnie stężenie liczbowe cząstek podczas analizowanych procesów mieściło się w zakresie 1,4×104−1,0×105 cząstek/cm3 i było najwyższe podczas ścierania nanozaprawy. Średnie średnice cząstek emitowanych podczas procesów były mniejsze (28,9−47,1 nm w zależności od procesu) niż średnice cząstek tła. Jednocześnie obserwowano wzrost średniej wartości stężenia powierzchniowego cząstek proporcjonalny do liczby cząstek, którego największą wartość – 255,9 μm2/cm3 – stwierdzono podczas ścierania nanozaprawy. Z analizy rozkładów wymiarowych (GRIMM 1.109) wynika, że zakres wymiarów cząstek uwalnianych w omawianych procesach był szeroki, jednak w przypadku ich największej liczby wynosił 60−145 nm. Analiza udziału masowego (DustTrak) poszczególnych frakcji wymiarowych aerozolu wykazała, że udział cząstek < 1 μm wynosił przynajmniej 50% ogółu analizowanych cząstek. Wnioski Podczas badanych procesów obserwowano duży wzrost wszystkich analizowanych parametrów opisujących emisję cząstek ultradrobnych. Pozwala to wnioskować, że cząstki emitowane podczas obróbki materiałów budowlanych zawierających nanostruktury mogą stanowić potencjalny czynnik ryzyka zdrowotnego u osób narażonych na te materiały. Med. Pr. 2019;70(1):67–88

Refine search results

3 Medycyna Pracy

2 Bujak-Pietrek S.

2 Mikołajczyk U.

1 Grzelak A.

1 Rakowski M.

1 2021

1 2020

1 2019

Evaluation of exposure to nano-sized particles among transport and vehicle service workers

Nowe zagrożenie zawodowe i środowiskowe – nanoplastik

Emisja cząstek o rozmiarach nanometrowych podczas wybranych procesów obróbki materiałów budowlanych