Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 19

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  niedziela
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Niedziela dniem Pańskim i świętem rodziny

100%
Wolański B.
Teologia Praktyczna
|
2011
|
issue 12
81-89
PL
.
2
Publication available in full text mode
Content available

Ekoteologiczny charakter niedzieli

100%
Skierkowski M.
Studia Ecologiae et Bioethicae
|
2004
|
vol. 2
|
issue 1
739-748
3
Publication available in full text mode
Content available

Analiza jako metoda współpracy teologii pastoralnej i socjologii na przykładzie badań ukazujących przeżywanie niedzieli przez młodzież

88%
Wielebski T., Tutak M.
Teologia Praktyczna
|
2011
|
issue 12
169-193
PL
.
4
Publication available in full text mode
Content available

Diagnoza i prognoza jako narzędzie dialogu teologii pastoralnej z socjologią na przykładzie świętowania niedzieli i starzenia się społeczeństwa w Polsce

88%
Wielebski T., Tutak M.
Teologia Praktyczna
|
2010
|
issue 11
27-50
PL
.
5
Publication available in full text mode
Content available

„Dies Domini” - Niedziela w pierwszych wiekach Kościoła

75%
Janicki J. J.
Folia Historica Cracoviensia
|
2000
|
vol. 7
EN
The history of Sunday begins with Christ's resurrection, which gave unique shape and significance to the day. All evangelists agree that Jesus rose from the dead and appeared to his disciples on "the first day of the week", or "the first day after Shabbat". The article discusses the significance and meaning of the Sunday feast in the early centuries of the Church.
PL
Historia niedzieli rozpoczyna się wraz ze zmartwychwstaniem Chrystusa,które nadało specyficzny kształt i znaczenie temu dniowi. Wszyscy Ewangeliści zgodnie stwierdzają że Jezus zmartwychwstał i ukazał się swoim uczniom „w pierwszy dzień tygodnia”, pierwszego dnia po szabacie". Artykuł rozważa znaczenie i treść niedzielnego święta  w pierwszych wiekach Kościoła.
6
Publication available in full text mode
Content available

Od soboty ku niedzieli

63%
Rosik M.
Studia Gdańskie
|
2021
|
vol. 48
35-46
EN
This article presents the reasons why the early christians abandonedthe practice of celebrating sabbath in favor of sunday. after a short outlineof the history of the institution of shabbat the article discusses four reasonswhich ordered the followers of christ to give up celebrating shabbat in favourof sunday. it also points to the new testament texts that explicitly mentionthe celebration of the eucharist on sunday. The replacement of the sabbathwith sunday was sealed by the decisions made by rabbis during the assemblyin Javneh.
PL
W niniejszym artykule ukazane zostały przyczyny, dla których pierwsi chrześcijanie zaniechali praktyki świętowania szabatu na rzecz niedzieli. Po skrótowym nakreśleniu dziejów instytucji szabatu omówiono cztery powody, które nakazały wyznawcom Chrystusa porzucić świętowanie szabatu na rzecz celebracji niedzieli. Wskazano także na teksty Nowego Testamentu, w których mowa jest wprost o celebracji Eucharystii w niedzielę. Przypieczętowaniem zamiany szabatu na niedzielę były decyzje podjęte przez rabinów podczas zgromadzenia w Jabne.
7
Publication available in full text mode
Content available

Dzień zgromadzenia w islamie a świętowanie chrześcijańskiej niedzieli

63%
Łysik B.
Nurt SVD
|
2017
|
issue 1
238-255
PL
Artykuł porusza temat świętowania piątku w islamie w porównaniu z chrześcijańskim świętowaniem niedzieli. Zagadnienie to nie jest zbyt często podejmowane w polskojęzycznych opracowaniach. Dzień zgromadzenia, bo tak nazywany jest piątek w Koranie, nie stanowi dnia świątecznego dla wyznawców islamu. Jest to dzień, w którym w godzinach południowych odbywa się wspólna modlitwa w meczecie. W artykule przedstawiono najpierw, czym jest ów dzień zgromadzenia, a następnie omówiono kwestię chrześcijańskiej niedzieli, czyli dnia Pańskiego. W dalszej części opracowania ukazano modlitwę piątkową w islamie i niedzielną celebrację liturgii eucharystycznej u chrześcijan. Kolejnym podjętym zagadnieniem stała się rola przewodnika tych modlitw: w islamie imama, a w chrześcijaństwie kapłana. W końcowej fazie artykułu zasygnalizowane zostało zjawisko ewolucji form świętowania. Szczególnie dotyczy ono obchodzenia niedzieli jako dnia świętego chrześcijan.
EN
There is ever growing vagueness and inaccuracy about Islam, especially in the Western world with its Christian foundations. The article addresses the issue of Muslim Friday Worship in comparison with the Christian celebration of Sunday. Koran prescribes Friday as the Day of Congregation. But it is not a day off for Muslims. They gather together in the mosque at noontime to pray. The opening sections of the article describe the Day of Congregation and the relevant Islamic prayers, and the celebration of the Christian Sunday, called the Lord’s Day. The middle segment presents the place and role of the imam and priest in their respective communities. The closing paragraphs draw the reader’s attention to the evolving nature of the celebrations, especially those of the Christian Sunday.
8
Publication available in full text mode
Content available

Świętowanie niedzieli przez udział w Eucharystii (panorama historyczna)

63%
Superson J. A.
Ruch Biblijny i Liturgiczny
|
2009
|
vol. 62
|
issue 3
EN
Analyzing the heritage of Christianity, we see that since the very beginning, Sunday, the first day of the week, has always been the day of common Church gathering to celebrate the Eucharist. In the very beginning, as pointed by Tertullian, the celebration took place at night because of the precessions. Night or dawn gave more privacy and security. After the Edict of Milan it became a custom that a Mass should be celebrated after three o’clock, or at night, if they fell around so-called Quattro Tempora. In the middle ages it was believed that any time of the day is good to celebrate the Eucharist, but missa conventualis et sollemnis in hora Tertia. After the Council of Trent the time of the main Sunday Eucharist – summa – was determined by the bishop and in Poland it was at 10.00 AM. Often before this Mass was a Mass primaria celebrated. In the beginning of XX century the Code of Canon Law of 1917 stated that it was not allowed to celebrate a private Mass earlier than an hour before dawn or an hour after noon. For the solemnities that had its own vigil, the celebrations of the Eucharist took place in the evening. The purpose of that practice was to prepare for the celebration of the solemnity of the next day. Along with industrialization, introduction of different work shifts, persecution of the Church and other specific circumstances, it was allowed to celebrate Mass in the evening. This rule was especially visible during the Second World War and shortly after when the Sunday evening Mass was celebrated for the prisoners of war, those who were detained and foreigners. After the Church adapted the rule that the canonical hour for the Vespers would be called Vespers I, a discussion on the celebration of the Mass on Saturday evening started among the moral theologians. Participation in the Saturday evening Mass was supposed to satisfy the obligation of participation in the Sunday Mass and the holy days de praecepto. The Church recognized that there was a large group of the faithful who practiced sports and hunted on Sundays and that there was also an insufficient number of priests in some parishes. Therefore, so-called pre-holyday Mass was introduced to enable more participation in the Masses. The document Eucharisticum Mysterium of 1967 definitely recognized that the participation in Saturday vigil Mass satisfied the obligation of Sunday Mass participation. It was reconfirmed again by the Code of Canon Law in 1983 and by Dies Domini of John Paul II and the II Council of the Church of Poland.
9
Content available remote

Il precetto dell’astensione dal lavoro alla luce del can. 1247 del Codice di Diritto Canonico del 1983

51%
Kaniecki R.
Kościół i Prawo
|
2019
|
issue 8 (21) nr 1
125-134
IT
L’articolo fa un’analisi dell’obbligo dell’astensione dal lavoro, basandosi sulla Sacra Scrittura, sulla tradizione canonica, sulla normativa passata e vigente in questo tema che contiene i documenti dei Concili ecumenici, dei papi, delle commissioni della Sede Apostolica, ed anche le opinioni degli esperti in teologia morale e in diritto canonico. Il primo capitolo descrive l’origine e sviluppo del precetto, cominciando dal terzo comandamento del decalogo e atteggiamento dei primi cristiani. Si deve notare che la prima legge civile in questa materia fu introdotta da Costantino il 1 marzo 321 e che successivamente fu accolta dall’autorità ecclesiastica. Sia i vari Concili sia i papi ricordarono ai cristiani della importanza dell’astensione dal lavoro in domeniche e feste di precetto. Il secondo capitolo fa un’analisi della normativa del Codice previgente in questo campo. Il can. 1248 CIC/17 fu molto preciso perché enumerava le attività da cui si dovrebbe astenersi. Sebbene tale modo di presentare del precetto fosse chiaro, però perse considerazione teologica ed ecclesiale. Per questo motivo aveva bisogno di essere aggiornato. Il terzo capitolo descrive la normativa vigente del precetto, cominciando dal Concilio Vaticano II e analizzando i documenti della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice per poter interpretare alla loro luce il can. 1247 CIC/83. Il capitolo prende anche in considerazione i vari documenti della Santa Sede emanati dopo la promulgazione del Codice vigente.
EN
The article analyzes the obligation to refrain from work, based on the Holy Bible, the canonical tradition, the past and current legislation containing documents produced by ecumenical councils, popes, the various commissions of the Holy See, and also opinions of experts in moral theology and canon law. The first chapter describes the origin and development of this obligation, beginning with the third commandment of the Decalogue and the conduct of early Christians. It should be noted that the first relevant civil law was introduced by Constantine on 1 March 321 AD and was subsequently received by church authorities. Both councils and popes reminded Christians of the importance of refraining from work on Sundays and feasts of obligation. The second chapter analyzes the legislation of the previous Code in this field. Can. 1248 CIC/17 was very precise because it enumerated activities which one should avoid. Although this way of presenting the obligation was clear, it lost its theological and ecclesial dimension. The third chapter examines the current legislation concerning the obligation, starting with the Second Vatican Council and analyzing the documents of the Pontifical Commission for the Revision of the Code in order to interpret can. 1247 CIC/83. The chapter also takes into consideration the various documents of the Holy See issued after the promulgation of the current Code.
PL
Artykuł dokonuje analizy obowiązku powstrzymania się od prac, bazując na Piśmie Świętym, tradycji kanonicznej, poprzednim i aktualnym prawodawstwie dotyczącym analizowanego zagadnienia, które składają się z dokumentów soborów powszechnych, papieży, różnych komisji Stolicy Apostolskiej, jak również opinii ekspertów teologii moralnej i prawa kanonicznego. Pierwszy rozdział opisuje pochodzenie i rozwój obowiązku, poczynając od trzeciego przykazania Dekalogu i postępowania pierwszych chrześcijan. Należy zauważyć, iż pierwsze prawo cywilne w tej materii zostało wprowadzone przez Konstantyna 1 marca 321 r., a dopiero później przyjęte przez władze kościelne. Zarówno sobory, jak i papieże przypominali chrześcijanom o znaczeniu powstrzymania się od prac w niedziele i święta nakazane. Drugi rozdział dokonuje analizy prawodawstwa poprzedniego Kodeksu w tej dziedzinie. Kan. 1248 KPK/17 był bardzo precyzyjny, ponieważ wyliczał czynności, od których należało się powstrzymać. Chociaż taki sposób prezentowania obowiązku był jasny, to jednak stracił wymiar teologiczny i eklezjalny. Trzeci rozdział opisuje aktualne prawodawstwo dotyczące obowiązku, zaczynając od Soboru Watykańskiego II, analizując dokumenty Papieskiej Komisji ds. Rewizji Kodeksu, aby móc interpretować w ich świetle kan. 1247 KPK/83. Rozdział uwzględnia także różne dokumenty Stolicy Apostolskiej opublikowane po promulgacji obecnego Kodeksu.
10
Publication available in full text mode
Content available

Świętowanie niedzieli znakiem rozpoznawczym chrześcijan w perspektywie biblijnej teologii szabatu

51%
Szamocki G.
Studia Gdańskie
|
2016
|
issue 38
51-63
PL
Niedziela jest cotygodniowym świętem chrześcijan dla wspominania i celebracji zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jako dzień wolny od pracy stanowi okazję do odpoczynku, spotkań rodzinnych i zgromadzeń liturgicznych. Celem niedzieli jest przede wszystkim ożywianie i umacnianie opartej na wierze relacji z Bogiem i przenikanie nią codziennego życia. Chrześcijańskie świętowanie niedzieli bazuje na starotestamentowej teologii szabatu w interpretacji Jezusa. W myśl tej nauki niedziela urzeczywistnia szabat, wyrażając jego pełnię w perspektywie historii zbawienia zwieńczonej przez Jezusa Chrystusa i Jego dzieło. Jako taka niedziela jest dniem Boga i dniem dla człowieka. W tym dniu człowiek otwiera się na Boga i Jego działanie oraz na innych ludzi i ich potrzeby. Bóg dopełnia i błogosławi wówczas ludzkie dzieła. W niedzielę człowiek ma możliwość odpoczynku i radowania się z owoców swojej pracy oraz wyrażenia wiary, że wszystko kim jest i co ma, zawdzięcza Bogu.
EN
Sunday is the weekly feast of Christians, in which the resurrection of Jesus Christ is remembered and celebrated. As a holiday, it is an opportunity for rest, family gatherings and liturgical assemblies. The aim of Sunday is primarily to enliven and strengthen a relationship with God based on faith and to help that relationship to penetrate into everyday life. Christian celebration of Sunday is based on the Old Testament theology of the Sabbath as interpreted by Jesus. According to this teaching, Sunday fulils the Sabbath, expressing its fullness in the perspective of salvation history, crowned by Jesus Christ and His work. As such, Sunday is both God’s day and man’s, a day on which human beings open themselves to God and His work, and to other people and their needs. God completes and blesses human work. On Sunday, Christians have the opportunity torest and rejoice in the fruits of their work and to express their faith that all of who they are and what they have, they owe to God.
11
Publication available in full text mode
Content available

Christian Influence on the Roman Calendar. Comments in the Margins of C. Th. 9.35.4 = C. 3.12.5 (a. 380)1/ Wpływ chrześciaństwa na kalendarz rzymski. Uwagi na marginesie C. Th. 9.35.4 = C. 3.12.5 (a. 380)

51%
Wiewiorowski J.
Studia Prawnicze KUL
|
2019
|
issue 4
213-233
PL
Tekst analizuje zagadnienie wpływu chrześcijaństwa na rzymski kalendarz sądowy w IV w. w świetle późnorzymskich konstytucji cesarskich. Autor wskazuje na wstępie, że pomimo wspólnego z innymi zwierzętami poczucia czasu, głębokich ewolucyjnych korzeni religijności oraz wymiaru sprawiedliwości, człowiek jest jedyną istotą, która wyróżnia dni świąteczne. Następnie podziela i uzasadnia pogląd, że pierwszym pewnym przykładem wpływu chrystianizmu na rzymski kalendarz urzędowy jest konstytucja C. Th. 9,35,4 = C. 3,12,5 (a. 380), która zakazywała prowadzenia postępowań karnych z użyciem tortur w okresie czterdziestu dni poprzedzających Wielkanoc, kwestionując opinie o utożsamieniu dies solis z dies dominicus (chrześcijańską niedzielą) już w momencie wydania C. Th. 2,8,1 i C. 3,12,2 w 321 r. Na marginesie polskiej dyskusji o ustawowym ograniczeniu handlu w niedziele, w której teza ta prezentowana jest bezkrytycznie, wskazuje na koniec na ograniczenia tzw. polityki historycznej.
EN
The text analyses Christianisation of the Roman calendar in the light or the Roman imperial constitutions in the 4th century. The author first of all underlines that only humans recognise religious feasts despite that human perception of time is not that remote from the apperception of time in the case of other animals and that the belief in the supernatural/religion and rituals belong to human universals, the roots of which, together with the judiciary, are to be sought in the evolutionary past of the genus Homo. Furthermore, the author deduces that the first direct Christian influence on the Roman official calendar was probably C. Th. 9,35,4 = C. 3,12,5 (a. 380), prohibiting all investigation of criminal cases by means of torture during the forty days which anticipate the Paschal season, contesting the opinion that dies solis were regarded as dies dominicus (Christian Sunday) already in C. Th. 2,8,1 and C. 3,12,2 (a. 321). Finally, on the margin of the Polish debate concerning the limitation of legal trade during Sundays, when Constantinian roots of dies dominicus were quoted frequently and with great conviction, the limitations of politics of memory are underlined.
12
Publication available in full text mode
Content available

Normatywne konsekwencje art. 9 Konkordatu dla polskiego porządku prawnego

51%
Olszówka M.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2023
|
vol. 26
281-301
EN
Polish legal system does not differentiate days which are free from work on the basis of their Catholic/religious or state/secular nature – either at the constitutional level or at the statutory level. Article 66(2) of the 1997 Constitution of the Republic of Poland does not specify public holidays but obliges the legislator to specify them in ordinary legislation. In general, Polish law assumes that two days a week, including Sundays, are free from work, in addition to other holidays. There are also a number of exceptions when an employer is entitled to order work on Sundays or holidays. Article 9(1) of the 1993 Concordat, contrary to Article 66(2) of the Constitution, contains a catalogue of nonworking days, including all Sundays and literally enumerated holidays. It is not a catalogue of Catholic holidays but a catalogue of nonworking days and is binding on the ordinary legislator. In consequence, Polish legislation must not only guarantee the days free from work according to the Concordat but also ensure that on each of these days employees (regardless of the legal basis for providing work) are not obliged to work. Exceptions are permissible but only in situations justified by objective reasons (e.g. security, public order, morality, human life and health); trade, for example, does not fall into one of these exceptions. Interpretative problems are posed by Article 9(2) of the Concordat, which specifies the conditions for expanding the catalogue of public holidays (paragraph 1). The requirement of an agreement between the Parties to the Concordat can be understood either literally – as a requirement of adopting a separate agreement – or teleologically (functionally) – as the absence of opposition (which nevertheless seems to be a more correct interpretation). Another controversy is related to the nature of the catalogue of public holidays in the Concordat. The important question in this regard is whether it should be considered inclusive (i.e. the days indicated in the Concordat have the character of days actually free from work) or exclusive (i.e. only the days indicated in the Concordat have the character of days actually free from work).
PL
Polskie prawo nie zna podziału świąt na katolickie (religijne) i państwowe (świeckie) - ani na poziomie konstytucyjnym, ani ustawowym. Artykuł 66 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r. nie określa, które dni są wolne od pracy, lecz nakazuje to sprecyzować w ustawie. Polskie ustawodawstwo generalnie zakłada, że wolne od pracy są dwa dni w tygodniu, w tym niedziela, a ponadto święta, przy czym istnieje wiele wyjątków, gdy pracodawca może nakazać pracę w niedziele lub święta. Artykuł 9 ust. 1 polskiego Konkordatu z 1993 r.  - inaczej niż art. 66 ust. 2 Konstytucji RP - proklamuje katalog dni wolnych od pracy, do których zalicza wszystkie niedziele oraz enumeratywnie wymienione dni świąteczne. Nie jest to katalog świąt katolickich, ale katalog dni wolnych od pracy, który jest wiążący dla ustawodawcy zwykłego. W konsekwencji polskie ustawodawstwo musi nie tylko zagwarantować taki status wymienionych w Konkordacie dni wolnych od pracy, lecz również zapewnić, aby w każdym z tych dni pracownicy (niezależnie od podstawy prawnej świadczenia pracy) nie mogli być zobowiązani do świadczenia pracy. Wyjątki są dopuszczalne, ale tylko w uzasadnionych obiektywnymi względami sytuacjach (np. bezpieczeństwo, porządek publiczny, moralność, życie i zdrowie ludzi), do których nie zalicza się np. handlu. Problemy interpretacyjne ewokuje redakcja art. 9 ust. 2 Konkordatu, który określa warunki poszerzania katalogu dni wolnych od pracy (art. 9 ust. 1 Konkordatu). Wymóg porozumienia między Stronami Konkordatu można rozumieć literalnie – jako wymóg zawarcia odrębnej umowy – albo teleologicznie (funkcjonalnie) – jako brak sprzeciwu (co mimo wszystko wydaje się bardziej prawidłową interpretacją). Kolejna kontrowersja dotyczy charakteru konkordatowego katalogu dni wolnych od pracy. Istotna jest w tym zakresie odpowiedź na pytanie, czy jest on gwarancyjny, czyli inkluzywny (dni wskazane w Konkordacie na pewno mają charakter dni rzeczywiście wolnych od pracy), czy ekskluzywny (tylko dni wskazane w Konkordacie mają charakter dni rzeczywiście wolnych od pracy).
13
Publication available in full text mode
Content available

Odpoczynek Boga (Rdz 2,1-3) w interpretacji Ojców Kościoła

51%
Czyżewski B.
Vox Patrum
|
2014
|
vol. 62
81-92
EN
The theme of this paper is the exegesis of Gen 2:1-3 in selected writings of the Church Fathers and early Christian writers. The Early Church authors pon­dered over the passage in question, seeking to find the meaning of God’s resting on the seventh day from all his work of creation of the world and man. In their statements, early Christian writers clearly stated that the Biblical text should be read spiritually while treated as a metaphor. For God does not need rest, but man. It is for man that the Creator made the Sabbath day, and made it holy, and since the Resurrection of Christ, Sunday has been a holy day designated for rest and celebration. Concurrently, it was the announcement of the eighth day, or eternity, in which a man, free from all the trouble and bodily decay, will forever rest in God and live a true union with Him.
14
Publication available in full text mode
Content available

W trosce o Dzień Pański w rodzinie i wspólnocie parafialnej

51%
Wolański B.
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
|
2012
|
vol. 4
325-338
EN
Sunday is the very center of Christian life. Discovering the meaning of the Lord's Day again is a grace, for which one should pray, in order to respond to every man’s true and deep desire. Rejecting the holiness of Sunday, and in this way treating God’s third commandment superficially, is one of the elements threatening man’s harmonious development. Desacralization of Sunday is proven by organizing and taking up additional gainful employment, doing the hard household chores, doing the shopping in supermarkets or at second-hand car sales. Hence undertaking various actions in dioceses and in parishes seems necessary, in order to restore God's order of living the week.
15
Publication available in full text mode
Content available

Niedzielna Eucharystia, jej znaczenie w historii i we wspólnocie Kościoła

51%
Wasielewski R.
|
2022
|
vol. 31
|
issue 3
269-284
EN
The article presents the sacrament of the Eucharist in the perspective of Sunday, because this sacrament is the source of the whole Christian life, and the Church lives thanks to the Eucharist (Ecclesia de Eucharistia vivit). It presents an overview of the major changes in the liturgy and the theology of the Holy Mass on Sunday, as well as the value of Sunday for the People of God. The liturgy, especially the Sunday liturgy, is not a theological treatise or a scientific lecture, but a celebration of the mystery of Christ, that is, the action of God himself together with the gathered People of God. It is an authentic confession of faith and a sign of belonging to the Church of God and union with him. The faithful, when they do not understand the spirit and meaning of the rites, withdraw, sometimes looking for other forms of religiosity. Therefore, there is a need to encourage, educate and prepare them for a fuller participation in the Sunday liturgy, which is, after all, of fundamental importance for the life of the Church and its individual members. It is the liturgy that effectively creates communion and educates to communion. The liturgy, especially the Sunday liturgy, lived in the full communion of the Church, reveals the entire mystery of Christ, from the Incarnation and Nativity to the Ascension and Pentecost, and the expectation of the blessed hope and coming of Christ. It is the realization of God’s plan of salvation and the continuation of the history of salvation to which all are called.
16
Publication available in full text mode
Content available

Dzień i pora głoszenia kazania – panorama historyczna

51%
Radej M.
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
|
2012
|
vol. 3
227-239
EN
The day and time of preaching in Church were set by biblical, pastoral, economic and political reasons. The privileged day for preaching has always been Sunday-the day on which Jesus Christ was resurrected and sent on the Apostles the Holy Spirit. Except for Sunday, sermons should be also given on important Church holidays, especially connected with the lives of Christ, the God’s Mother and some saints. For many centuries the holy Sunday mass could be celebrated between 9 and 13 as that was the time of Christ’s pain on the cross and His death. Then, the word of God was preached which emphasized that great salutary work. Social and economic changes, Church persecution and the II World War were the reasons why holy masses could take place also in the evenings and then sermons were given as well. Finally, the pastoral reasons made the present Church, along with the development of tourism and mobility, celebrate the holy mass in the evening on the day preceding Sundays and holidays. Taking part in the such a mass meets the requirement to participate in the holy mass obligatory for every believer. The celebrant, however, is obliged to give a homily.
17
Publication available in full text mode
Content available

Rok liturgiczny aktualizacją misterium Chrystusa

45%
Migut B.
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
|
2009
|
vol. 1
271-296
EN
The Liturgical year actualises the mystery of Christ. This follows from the divine and human nature of Jesus Christ, and at the same time from His mysterious being. Jesus Christ is the mysterium of God. In His, starting from the mysterium of incarnation, through particular mysteria of his life on earth up to the paschal mysterium, God saved humankind and revealed His unity in the Trinity. The mysterium of salvation that is combined with the internal life of the Holy Trinity. It is continued in the Church and for the Church. This continuation takes place in two ways: preaching – preaching the mysterium of Christ and its sacramental actualisation. The Liturgical year is a concrete context of celebration, and it is itself a celebration of the whole of the mysterium of Christ (the sacrament or else the sacramentale of the liturgical year) in reference to the longer period of man’s life. Its centre is the paschal mysterium of Christ. The Eucharist is an important tie of the liturgical year. It constitutes not only the centre of celebrations in the liturgical year, but its theological contents are, so to say, repeated all over the liturgical year. The liturgical year combines in itself preaching the mysterium of Christ (the Gospel) and its sacramental actualisation. It confers on the preaching of the word of God a more profound sacramental dimension – the actualisation of salvific events.
PL
Rok liturgiczny jest aktualizacją misterium Chrystusa. Wynika to z bosko-ludzkiej natury Jezusa Chrystusa, a tym samym z Jego misteryjnego bytu. Jezus Chrystus jest bowiem misterium Boga. W Nim, począwszy od misterium wcielenia poprzez poszczególne misteria jego ziemskiego życia aż po misterium paschalne, Bóg dokonał zbawienia rodzaju ludzkiego i objawił swą jedność w Trójcy. Misterium zbawiania, które włącza w wewnętrzne życie Trójcy Świętej, jest kontynuowane w Kościele i dla Kościoła. Kontynuacja ta odbywa się na dwa sposoby: głoszenie – przepowiadanie misterium Chrystusa oraz jego sakramentalna aktualizacja. Rok liturgiczny jest kontekstem konkretnej celebracji, ale też sam jest celebracją całości misterium Chrystusa (sakrament czy też sakramentale roku liturgicznego) w odniesieniu do dłuższego okresu życia człowieka. Jego centrum stanowi obchód misterium paschalnego Chrystusa. Ważnym spoiwem roku liturgicznego jest Eucharystia, która nie tylko stanowi centrum każdego obchodu w roku liturgicznym, ale też jej teologiczne treści są niejako powielane w całym roku liturgicznym. Rok liturgiczny łączy w sobie przepowiadanie misterium Chrystusa (Ewangelii) i jego sakramentalną aktualizację. Nadaje on przy tym przepowiadaniu słowa Bożego głębszy wymiar sakramentalny – aktualizację wydarzeń zbawczych.
18

Niedzielne celebracje liturgii bez kapłana w katolickich diecezjach USA

38%
Krakowiak C.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 8: Liturgika
57-70
EN
For lack of priests the faithful of many dioceses are unable to celebrate Sundays and Church holidays by attending the liturgy of Holy Mass in their own communities on those days. In recognition of the meaning of Sunday and the Eucharist for the Christian faithful, the Apostolic See issued Directorium de celebrationibus dominicalibus absente presbytero (Directory on the celebration of Sunday in the absence of a priest). As a result, numerous episcopal conferences —in consideration of local circumstances—developed not only separate standards but also liturgical books featuring the celebration of the Sunday liturgy in which the leadership of deacons and lay leaders who have been appointed by the bishop is described. The American Episcopal Conference has issued a book entitled Sunday Celebrations in the Absence of a Priest in English and Spanish (Celebraciones dominicales en ausencia de presbitero), used by deacons and lay leaders during Sunday and holiday celebrations of liturgy in the absence of a priest. The article presents both general indications and legal norms of bishops in this respect, the rights of parish priests, deacons and the laity, as well as the form of liturgical celebrations without a priest. American bishops recommend mainly the celebration of the liturgy of the Divine Word and a fragment of the Liturgy of the Hours: Mattins and Vespers, which can involve the administration of the Holy Communion.
PL
Z powodu braku kapłanów w wielu diecezjach wierni nie mogą świętować niedziel i świąt kościelnych przez uczestniczenie w te dni w liturgii Mszy św. we własnej wspólnocie. Ze względu na znaczenie niedzieli i Eucharystii dla chrześcijańskiego życia wiernych Stolica Apostolska wydała Directorium de celebrationibus dominicalibus absente presbytero (Dyrektorium o świętowaniu niedzieli bez kapłana). Następnie na jego podstawie liczne Konferencje Biskupów, uwzględniając miejscowe warunki, opracowały nie tylko odpowiednie normy, ale także księgi liturgiczne zawierające celebracje niedzielnej liturgii, którym mogą przewodniczyć diakoni i ustanowieni przez biskupa świeccy liderzy. Konferencja Biskupów USA wydała w języku angielskim i hiszpańskich księgę (Sunday Celebrations in the Absence of a Priest. Celebraciones dominicales en ausencia de presbítero), którą posługują się diakoni i świeccy liderzy w czasie niedzielnych i świątecznych celebracji liturgii wtedy, gdy nie ma kapłana. Autor artykułu prezentuje zarówno ogólne wskazania i normy prawne biskupów w tym względzie, uprawnienia proboszcza, diakonów i świeckich oraz formy celebracji liturgicznych bez udziału kapłana. Biskupi USA zlecają w niedziele przede wszystkim celebracje liturgii słowa Bożego oraz części Liturgii Godzin – Jutrznię i Nieszpory, które można łączyć z udzielaniem Komunii św.
19
Publication available in full text mode
Content available

„Ponieważ jeden jest chleb...” Eucharystyczna eklezjologia J. Ratzingera/Benedykta XVI

38%
Szymik J.
Roczniki Teologii Dogmatycznej
|
2013
|
vol. 5
75-94
EN
In a specific way, while making a synthesis of various aspects of theology of the Eucharist, J. Ratzinger/Benedict XVI leads us deep into the reality, towards the final truth of the world which was created by God as good and which was redeemed. As the realization of the unity of what is spiritual, internal, personal and what is physical, external, social, the Eucharist shapes the Church, which – in turn – enables it, assumes and exists on the basis of its gift, as one and universal (Catholic). The thought of J. Ratzinger/Benedict XVI combines biblical hermeneutics, patristic interpretations, dogmatic findings, spirituality, morality, liturgy and social science. This integrity, manifested through the Passion and Paschality of Christianity, where such notions and terms as Body of Christ, Communion, Eucharist, participation in the Body and Blood, participation in the prayer of Jesus not only explain each other, but also add meaning to one another, shows what sacramental consciousness can be and how to approach the great mystery of faith.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.