Search results

1

O JAKICH NIEWOLNIKACH I Z JAKIEGO POWODU JURYSTA CAELIUS SABINUS NAPISAŁ, ŻE ZWYKŁO SIĘ ICH SPRZEDAWAĆ W CZAPKACH; ORAZ JACY NIEWOLNICY BYLI ZGODNIE ZE ZWYCZAJEM PRZODKÓW SPRZEDAWANI POD KORONĄ; TAKŻE CO OZNACZA SAMO „POD KORONĄ” AULUS GELLIUS, NOCE ATTYCKIE 6,4 TEKST - TŁUMACZENIE - KOMENTARZ

100%

Tarwacka A.

Zeszyty Prawnicze

|

2013

|

vol. 13

|

issue 2

217-222

2

Miejsce niewolników w rodzinie chrześcijańskiej według Jana Chryzostoma

100%

Duda J.

Vox Patrum

|

2009

|

vol. 53

259-270

EN

The early Christian Church did not take up any revolutionary action aiming at reforming or abolishing the so much bound with the Roman society structure slavery. Instead, it worked out a new ‘theoretical’ and characterized by humanism attitude, which is reflected and strengthened by John Chrysostom. The ‘golden mouthed’ admits that slavery is a binding and allowed by God’s Providence state, and he accepts the power of a master over a belonging to the Christian family slave. A slave should not rebel against his unjust situation but try to serve his master and family as if he actually saved his Saviour Redeemer. And that is because slaves are in nature free people and as any other people are the children of the same God. That is why he demands treating a slave as a human being and respecting his dignity. Also, he suggests a new notion of a slave being a good and obedient to his master person since, as he believes, a change in the present negative stereotype will contribute to some improvement in the existential situation, or in some time may lead to the reform of the social-economic state system.

3

Kilka uwag na temat zeznań niewolników w procesie karnym

75%

Loska E.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2017

|

vol. 60

|

issue 3

449-464

EN

In ancient Rome there was a rule that in the course of the trial the slave confession could not be used to the detriment of their owners. There have been exceptions to this rule since the time of the Republic, in the case of incest crime and conspiracy. A different approach to the use of the testimony of slaves was visible during the Principate. Laws, such as lex Iulia de adulteriis coërcendis, or imperial rescripts, provided for a number of possibilities to circumvent the republican ban, without actually breaking it, or abolishing it. Only in the case of crimen laese maiestatis it was explicitly allowed to torture the slaves in caput domini. During Dominate accepting the charges submitted by the slave against the owner was forbidden, excepting maiestas only. Accusing slave was punished with death.

PL

W starożytnym Rzymie obowiązywała zasada, wedle której podczas procesu nie można było wykorzystywać zeznań niewolników na szkodę ich właściciela. Od tej zasady już od czasów republiki przewidziane były wyjątki, w przypadku przestępstw kazirodztwa oraz spisku. Odmienne podejście do wykorzystywania zeznań niewolników widoczne było w okresie pryncypatu. Ustawy, takie jak lex Iulia de adulteriis coërcendis, czy reskrypty cesarskie przewidywały szereg możliwości obejścia republikańskiego zakazu, bez rzeczywistego jego złamania, ani też zniesienia. Jedynie w przypadku crimen laese maiestatis wyraźnie dopuszczono torturowanie niewolników in caput domini. W okresie dominatu wprowadzony został zakaz przyjmowania oskarżenia składanego przez niewolnika przeciw właścicielowi, wyjątkiem była wyłącznie maiestas. Oskarżający niewolnik był karany śmiercią.

4

Inconvenient Witnesses: Testimonies of Slaves in a Criminal Trial During the Republic and the Principate

75%

Loska E.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2021

|

vol. 30

|

issue 1

EN

In ancient Rome, slaves performed many different tasks. The fact that they often enjoyed the trust of their owners and knew their secrets made them very desirable witnesses in a criminal trial. The aim of the article is to show examples of situations in which the testimony of slaves in a criminal trial could be dangerous for their owners. Slaves were subject to obligatory torture, so they could reveal some secrets against their will. However, there was a ban on the use of slaves’ testimonies against their owners. Roman law, still, knew a few exceptions to this, in matters justified by the interests of Rome. The article shows also the changes made during the Principate, when the statutory law regulating this issue appeared.

PL

W starożytnym Rzymie niewolnicy wykonywali wiele różnych zadań. Fakt, że cieszyli się nieraz zaufaniem swoich właścicieli i znali ich sekrety, czynił z nich bardzo pożądanych świadków w procesie karnym. Celem artykułu jest pokazanie przykładowych sytuacji, w których zeznania niewolników w procesie karnym mogły być niebezpieczne dla ich właścicieli. Niewolnicy obligatoryjnie poddawani byli torturom, mogli zatem zdradzić tajemnice wbrew swojej woli. Mimo że obowiązywał zakaz wykorzystywania zeznań niewolników przeciw ich właścicielom, to prawo rzymskie znało jednak od niego kilka wyjątków, w sprawach uzasadnionych interesem Rzymu. Pokazano także zmiany dokonane w okresie pryncypatu, kiedy pojawiło się prawo stanowione regulujące tę kwestię.

5

ZAWŁASZCZENIE NIERUCHOMOŚCI NA PRZYKŁADZIE DZIAŁAŃ WOJENNYCH Z POCZĄTKU XVII WIEKU W RZECZYPOSPOLITEJ OBOJGA NARODÓW. Z BADAŃ NAD PRAWEM ZDOBYCZY WOJENNEJ W EPOCE NOWOŻYTNEJ

75%

Łopatecki K.

Zeszyty Prawnicze

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

59-88

PL

Property Requisition: A Case Study of early 17th-Century Military Operations for Research on the Early Modern Law on War Trophies Summary This article is on the requisitioning of property by soldiers stationing on enemy territory. The author presents the law on war trophies in force in Poland-Lithuania in 1609–1619, when the country was at war against the Grand Duchy of Muscovy. In particular he examines a protestation lodged by Stanisław Galiński, a Mazovian nobleman. This document provides evidence that pursuant to the Polish-Lithuanian law of war abandoned property could be lawfully requisitioned providing the party taking possession of the vacant real estate became its effective holder by taking over its management. This theory is confirmed by a 1613 parliamentary resolution which allowed for the confiscation of requisitioned property from soldiers who could not prove their title to tenure on these grounds. The legal situation of requisitioned properties was similar to that of property held by the Muscovite boyars of the Smolensk region, who were granted a conditional endorsement of tenure, with the recognition of a title in fee simple subject to enfeoffment by the king.

6

Threpte und Eutyches – römische Sklaven in Krakau (CIL VI 27389a)

63%

Kuryłowicz M.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2016

|

vol. 8

|

issue 2

47-63

PL

W Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie znajduje się tabliczka z rzymskiego nagrobka z następującym napisem: Najlepszej i najwierniejszej żonie Threpte, dobrze zasłużonej, wystawił Eutyches, niewolnik Atiliusza Agrykoli (CIL VI 27389a – I/II w.n.e.). Chodzi tu o niewolników, pochodzących prawdopodobnie ze shellenizowanych obszarów wschodnich. Euyches został wyraźnie określony jako niewolnik (EUTYCHES ATILI AGRICOLAE SERVUS), zaś pozycja Threpte wynika z samego imienia, oznaczającego po grecku niewolnicę, spłodzoną i wychowaną w rodzinie właściciela (rzymska verna). Z prawnego punktu widzenia związek między nimi mógł mieć charakter tylko contubernium. Prawdopodobnie Atilius Agricola miał dwoje niewolników, których traktował przyjaźnie, dopuszczając do ich faktycznego związku i pozwolił ponadto na pochowanie Threpte w osobnym grobie i zaopatrzenie inskrypcją. Jest to jeden z wielu tekstów, dowodzących familiarnych stosunków z niewolnikami w rzymskich rodzinach okresu wczesnego cesarstwa. Co ciekawe ponadto – prochy ich pozostały na rzymskiej ziemi, zaś tabliczka z napisem zawędrowała zrządzeniem losu do Krakowa.

EN

In the Princes Czartoryski Museum in Krakow there is a Roman headstone with the following inscription: For the best and most faithful wife (coniux) Threpte, well distinguished, put up by Eutyches, a slave of Atilius Agricola (CIL VI 27389a – 1st/2nd c. AD). They were probably slaves from Hellenized eastern regions. Eutyches is explicitly described as a slave (EUTYCHES ATILI AGRICOLAE SERVUS), while Threpte’s status is clarified by her name, which is the Greek word for a slave, conceived and raised up in the family of a master (Roman verna). In legal terms, the only relationship they could enter was contubernium. Possibly, Atilius Agricola had two slaves whom he treated in a friendly manner allowing them to maintain a relationship; he also agreed for Threpte to be buried in a separate grave with an inscription. It is one of many texts suggesting cordial relations between slaves and Roman families in the early period of the Roman Empire. Interestingly, the ashes have remained in Roman soil, while the plate with the inscription has found its way to Krakow.

7

Crossing Cultural Boundaries in Merchants’ Wills from 14th-Century Cyprus

54%

Coureas N.

Perspektywy Kultury

|

2020

|

vol. 30

|

issue 3

47-62

PL

Kupcy z Europy Zachodniej działający w Famaguście na Cyprze – w tym Genueńczycy, Wenecjanie, Katalończycy, Pizańczycy, Prowansalczycy i przedstawiciele innych narodowości oraz kupcy cypryjscy mający siedzibę w tym portowym mieście – sporządzali u notariuszy genueńskich i weneckich testamenty, z których wiele zachowało się do dzisiaj. Testamenty te stanowią cenne źródło wiedzy o darowiznach i spadkach, które kupcy przepisywali na rzecz członków rodziny i przyjaciół, a także instytucji, zwłaszcza takich jak kościoły, klasztory i zakony żebracze. Ponadto w dokumentach tych znajdziemy zapis kredytów i długów cypryjskich kupców wobec różnych wierzycieli, dekrety wyzwolenia należących do nich niewolników, którzy czasem również otrzymywali spadek, a sporadycznie także listy z wyszczególniem przedmiotów materialnych, takich jak odzież, sztućce lub waluty znajdujące się w ich posiadaniu. Z tego rodzaju informacji możemy wywnioskować, że kupcy utrzymywali stosunki handlowe i osobiste z przedstawicielami innych narodowości lub wyznań chrześcijańskich, posiadali niewolników o różnym pochodzeniu etnicznym i waluty nienależące do królestwa Lusignan na Cyprze, a także przedmioty pochodzące z innych terytoriów. Te zjawiska świadczą o ich mobilności geograficznej i chęci przekraczania granic fizycznych, finansowych oraz kulturowych. Zdarzało się nawet, że kupcy cypryjscy zapisywali sumy pieniężne osobom i Kościołom obrządku niełacińskiego. Moją intencją w tym artykule jest zbadanie oraz ocena znaczenia i użyteczności takich testamentów. Pragnę również w nim zwrócić uwagę, że z treści cypryjskich testamentów możemy się dowiedzieć, jak, dlaczego i do jakiego stopnia kupcy przekraczali granice narodowe, etniczne i religijne zarówno w kontaktach handlowych, jak i osobistych. Ponadto omówione zostaną również ograniczenia zakresu informacji zawartych w tych testamentach oraz przyczyny istnienia tych ograniczeń.

EN

The Western merchants operating in Famagusta, Cyprus-including Genoese, Venetians, Catalans, Pisans, Provençals, other nationalities, and Cypriot merchants based in this port city-drew up wills with Genoese and Venetian notaries, a number of which are extant. These wills impart information on the bequests these merchants made to family members and friends as well as to institutions, particularly churches, monasteries, and mendicant orders. Furthermore, they record the credits and debts of these merchants to various parties, decree the manumission of slaves owned by the merchants-some of whom also received bequests-and on occasion list material objects such as clothing, silverware, or sums of currency in their possession. We can glean from these types of information that merchants had commercial and personal relations with members of nationalities or Christian denominations different to their own, had slaves of various ethnic backgrounds, and had in their possession currencies other than that of the Lusignan kingdom of Cyprus, as well as objects originating from elsewhere. These are phenomena that testify to their geographical mobility and their willingness to cross physical, financial, as well as cultural boundaries. On occasion, they even bequeathed sums of money to individuals and churches of non-Latin rites. In this paper, I intend to examine and assess the importance and utility of such wills, explaining that through their contents one can discover how, why and the extent to which merchants crossed national, ethnic and religious boundaries in both their commercial and their personal dealings. In addition, the limitations of the information such wills offer and the reasons why these limitations exist will also be discussed.

8

Praca w życiu chrześcijanina. Stanowisko św. Jana Chryzostoma

51%

Szczur P.

Verbum Vitae

|

2014

|

vol. 25

171-201

EN

This article is a presentation of St. John Chrysostom’s social teaching on the value of work. This teaching is grounded in the Holy Scriptures. By describing Christ and certain biblical figures (e.g. St. Paul) as people of work, Chrysostom underscores the meaning and value of labor. He does so contrary to the opinion of the wealthy in the Antioch society, who despised both the physical labor and the people performing it. In the teaching of the Archbishop of Constantinople, physical work is a cooperation with God in the effort of transforming the world. It is an element which ennobles a human being, provides him with the means necessary to support his life and enabling him to undertake the works of mercy. St. John also highlights the difficult situation of many peasants, craftsmen and merchants, and in this way he tries to direct the attention of the wealthy to this social problem. It can be deduced from Chrysostom’s writing that the life of slaves, which constituted a large portion of the late antique society, was generally modest and filled with work – especially the most onerous one. In giving instructions to slaves, St. John admonishes them to be submissive to their masters and do their work well. In speaking to the masters, however, he recommended that their relationships with slaves were humanitarian and shaped according to the Gospel. It is noteworthy to see that the element of love of one’s neighbor (philanthropy) and forgiving mercy brought new quality into the social structures of the time, especially between a master and a slave.

9

Ograniczenia stanu jako przeszkoda w przyjmowaniu do klasztorów w czasach Grzegorza Wielkiego na podstawie jego "Registrum epistularum" oraz norm prawa rzymskiego

38%

Lewandowicz J.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 64

317-344

EN

Monastic life, which development has been significantly contributed by St. Gregory the Great, has an important place in the history of Europe. This paper attempts to go back to the period of monasticism in the Late Antiquity, of which there are numerous testimonies in the epistles of St. Gregory the Great. Based on Registrum epistularum, the paper presents the practice of admitting to the monasteries candidates from different social backgrounds. Simultaneously, it discusses the evolution of the imperial law, from the reign of Constantine to the end of the sixth century, by concerning restrictions on the admission to the monasteries arising from the fact of belonging to the specific state (obnoxii): decurions, tax collectors, colonate, slaves assigned to the land. The paper highlights the concern of Pope Gregory I for those who join the monasteries as well as draw attention to the motives, which guided the emperors to make laws concerning the admission to the monasteries and the Gregory’s attitude towards the secular law. The paper also draws attention to the efforts of the pope aiming at promoting the monastic life as the highest form of Christian life.

Refine search results

2 Vox Patrum

2 Zeszyty Prawnicze

1 Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

1 Perspektywy Kultury

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Verbum Vitae

1 Zeszyty Naukowe KUL

2 Loska E.

1 Coureas N.

1 Duda J.

1 Kuryłowicz M.

1 Lewandowicz J.

1 Szczur P.

1 Tarwacka A.

1 Łopatecki K.

1 2021

1 2020

1 2017

2 2016

1 2015

1 2014

1 2013

1 2009