Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  nullum crimen sine lege
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Postulat nullum crimen sine lege certa i jego (nie)kategoryczność w procesie stanowienia prawa karnego

100%
Kania-Chramęga A.
Przegląd Sejmowy
|
2022
|
issue 2(169)
39-56
EN
The article aims not only at presenting the nature and the advantages of the postulate of maximum specificity of the created offence type but also at determining whether the exclusively literal, uncompromising understanding of the specificity principle on the basis of the provisions of the criminal law should be assessed as the foundation rationalising the establishment of the criminal law norms. The discussion on the abovementioned topic refers to the views in terms of theory and judicial decisions (with particular emphasis on the decisions of the Constitutional Tribunal) on the basis of which an attempt is made to determine whether potential exceptions from restrictive understanding of the nullum crimen sine lege certa principle pose a threat to the guarantee nature of this principle.
2
Publication available in full text mode
Content available

Zasada nullum crimen sine lege jako źródło poszukiwania językowej granicy wykładni prawa karnego?

89%
Tkacz S.
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
|
2020
|
vol. 2(23)
81-95
PL
Zasada nullum crimen sine lege uznawana jest współcześnie za standard państwa prawnego. Doktryna wiąże z nią postulat zakazu stosowania analogii i wykładni rozszerzającej przepisów prawa na niekorzyść sprawcy. Punktem wyjścia prowadzonych rozważań jest wskazanie, że teksty przepisów karnych mają różny charakter. Z uwagi na to należy postawić pytanie o charakter wymienionych postulatów w odniesieniu do rozmaitych przepisów. Odrębny problem stanowi kwestii rozróżnienia sytuacji wnioskowania w drodze analogii oraz wykładni prawa. Prowadzone rozważania mają na celu odpowiedzieć na pytanie o to, czy zasada nullum crimen sine lege pozwala na ustalenie językowej granicy wykładni prawa karnego. Jeżeli tak jest, to jakie zakresy aktywności interpretacyjnej są w jej ramach dopuszczalne. Prowadzone analizy ilustrują przykłady z zakresu orzecznictwa karnoprawnego. Artykuł ma skłonić do refleksji nad dopuszczalnymi granicami wykładni prawa karnego, o ile takie granice można określić. Prowadzone rozważania kończą konkluzje o charakterze ogólnym.
EN
The principle of nullum crimen sine lege is nowadays recognized as the standard of the rule of law. This doctrine prohibits the use of analogies and extensive interpretation of legal provisions to the disadvantage of the perpetrator. The starting point of these considerations is that texts of criminal provisions vary in nature. Therefore a question should be asked about the nature of these prohibitions in relation to various provisions. A separate problem is to distinguish inference by analogy from legal interpretation. The presented considerations are aimed at answering the question whether the nullum crimen sine lege principle allows determining the linguistic limits for the interpretation of criminal law. The analyses are illustrated by examples from the field of criminal case law. The article aims to provide reflection on the acceptable limits of interpretation of criminal law, if such limits can be defined. The considerations end with general conclusions.
3
Publication available in full text mode
Content available

Gloss to the Judgement of the Supreme Court – Criminal Chamber of 17 October 2017 (III KK 103/17)

89%
Stokłosa K.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2020
|
vol. 29
|
issue 3
EN
The gloss approves the position of the Supreme Court presented in the judgement of 17 October 2017 (III KK 103/17). Trafficking in human beings cannot be understood only as a commercial transaction involving the transfer of a person’s property to another entity in return for other benefits. At the same time, it should be emphasized that even the possible consent of the aggrieved party does not affect the crime of this procedure. The definition of trafficking in human beings should be understood broadly, and its interpretation should be governed by EU and international law. When interpreting norms, it is possible to use the norms of international law, especially self-executing standards, as an interpretative guideline, although they are not formally in law.
PL
Niniejsza glosa aprobuje stanowisko Sądu Najwyższego przedstawione w wyroku z dnia 17 października 2017 r. (III KK 103/17). Handel ludźmi nie może być rozumiany tylko jako transakcja handlowa, polegająca na przeniesieniu własności człowieka na inny podmiot w zamian za inne korzyści. Należy przy tym podkreślić, że nawet ewentualna zgoda pokrzywdzonego nie wpływa na przestępność tego procederu. Definicję handlu ludźmi należy rozumieć szeroko, a przy jego wykładni stosować przepisy prawa unijnego i międzynarodowego. Przy wykładni norm można jako wskazówkę interpretacyjną stosować normy prawa międzynarodowego, zwłaszcza normy samowykonalne, choć formalnie nie obowiązują one w porządku prawnym.
4
Content available remote

Zásada zákonnosti jako limit pro stanovení povinností (nejen) k ochraně veřejného pořádku obecně závaznou vyhláškou obce

89%
Hejč D.
Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)
|
2019
|
vol. 158
|
issue 8
738-752
EN
The article deals with the reservation of statutory regulation as a limit for establishing obligations by generally binding ordinances of the municipalities, especially those, which are supposed to protect public order. Attention is paid to the question, how the reservation of statutory regulation is fulfilled within exercising the power of municipalities to establish obligations by generally binding ordinance in terms of constitutional authorization under Article 104 (3) of the Czech Constitution. And, whether the reservation of statutory regulation is fulfilled also in relation to the nullum crimen sine lege principle, having regard to the fact that a breach of the obligation established by a generally binding ordinance constitutes an offence. The conclusions of the article focus on the conflict between the right of municipalities to self-government manifested by generally binding ordinances on the one side and the rights of the addressees of these generally binding ordinances on the other.
CS
Článek se věnuje výhradě zákona jako limitu pro stanovení povinností obecně závaznými vyhláškami obcí, a to zejména těmi, které sledují zabezpečení místních záležitostí veřejného pořádku. Pozornost je věnována jednak tomu, v jakých případech a jakým způsobem je, při uplatňování pravomoci obcí stanovit povinnosti obecně závaznou vyhláškou, naplňována výhrada zákona z hlediska ústavního zmocnění podle čl. 104 odst. 3 Ústavy ČR. A dále tomu, zda je výhrada zákona v těchto případech splněna současně i ve vztahu k principu nullum crimen sine lege s ohledem na to, že porušení povinnosti stanovené obecně závaznou vyhláškou je přestupkem. Závěry článku se soustředí na střet mezi právem obcí na samosprávu projevovanou vydáváním obecně závazných vyhlášek na straně jedné a právy adresátů povinností stanovených těmito obecně závaznými vyhláškami na straně druhé.
5
Publication available in full text mode
Content available

The Nullum Crimen Sine Lege Principle in the European Convention of Human Rights: The Actual Scope of Guarantees

88%
Rychlewska A.
Polish Yearbook of International Law
|
2016
|
vol. 36
163-186
EN
The principle of nullum crimen sine lege expresses an old idea that only the law can prescribe a particular act as punishable. It is commonly understood as a requirement of sufficient definiteness of an offence, in particular – of a statutory description of an offence before it has been committed (lex scripta, lex praevia), and of clarity and precision in criminal provisions so as to enable an individual to conform with them (lex certa), as well as their strict interpretation (lex stricta). Nowadays the principle is an internationally recognized human right to foreseeable criminalization, guaranteed by, inter alia, Article 7 of the European Convention on Human Rights. However, the European Court of Human Rights seems to formulate two slightly different requirements on its basis, namely that the application of criminal law must be foreseeable for an individual and coherent with the “essence of an offence”. One may question whether this can serve as an adequate “shield” from arbitrariness on the part of State authorities. Nevertheless, the core aim of such a flexible approach is not to promote legal security for potential perpetrators, but to achieve better protection of human rights in general.
6
Publication available in full text mode
Content available

Klauzula norymberska siedemdziesiąt lat później

87%
Gacka P.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2020
|
vol. 30
|
issue 4
167-198
EN
The article analyzes the Nuremberg Clause contained in art. 7(2) ECHR, art. 15(2) ICCPR and art. 49(2) CFR. The underlying idea of the clause was to specify the scope of the principle of legalism, while fulfilling the function of a “shield” against potential allegations that post-war criminal trials led to a violation of the principle of nullum crimen nulla poena sine lege. The article shows that, contrary to sometimes formulated claims, the clause should not be regarded as an exception to the lex retro non agit (lex praevia) principle, for it constitutes an autonomous standard expressed by the less strict principle of nullum crimen sine iure. The study also examines the applicability of general principles of law recognized by the international community in the context of criminal liability and demonstrates the practical inoperability of the Nuremberg Clause in that context. The structure of the Nuremberg Clause is also critically examined. The article demonstrates its substantive and logical defects. In conclusions, the author suggests a replacement of the Nuremberg clause with the ‘law of nature’ clause.
PL
W artykule analizie poddana została wyrażona w art. 7 ust. 2 EKPC, art. 15 ust. 2 MPPOiP oraz art. 49 ust. 2 KPP klauzula norymberska. W założeniu jej twórców miała ona za zadanie źródłowo uszczegółowić zakres zasady legalizmu, pełniąc przy tym funkcję swoistej „tarczy” przed potencjalnymi zarzutami naruszenia zasady nullum crimen nulla poena sine lege przez powojenne procesy karne zbrodniarzy wojennych. W artykule wykazano, iż wbrew formułowanym niekiedy twierdzeniom, nie stanowi ona jednak wyjątku od zasady lex retro non agit, lecz konstytuuje autonomiczny pod względem źródeł zakazów karnych standard wyrażany przez zasadę nullum crimen sine iure. W pracy zbadano ponadto stosowalność ogólnych zasad prawa uznanych przez społeczność międzynarodową w kontekście odpowiedzialności karnej, a także wykazano praktyczną nieoperatywność klauzuli norymberskiej. Krytycznej analizie poddano także konstrukcję klauzuli norymberskiej. Artykuł wykazuje jej merytoryczną i logiczną wadliwość. W podsumowaniu, autor sugeruje natomiast zastąpienie klauzuli norymberskiej klauzulą prawa natury.
7
Publication available in full text mode
Content available

Zasada nullum crimen sine lege w kontekście przestępstw stypizowanych w art. 256 § 1 k.k.

63%
Scheffler T.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2018
|
vol. 16
|
issue 4 (2)
119-140
PL
The paper presents interpretations of the content of the legal principle of nullum crimen sine lege and the influence of this principle on legal characterisation of crime of public propagation of a fascist or other totalitarian governance system and crime of public agitation to hatred based on national, ethnic, racial or religious differences or for reason of a lack of any religiousdenomination. In the author’s opinion, the most difficult problem in the case of crimes typified in Art. 256 § 1 of Polish Penal Code lies in that many layers consider the legal principle of nullum crimen as a commonplace. In the paper, there are several cases presented of adjudications of the Polish Supreme Court relating to what considerations of the legal principle of nullum crimen may cause so that we can obtain clear views on the problem.
8
Publication available in full text mode
Content available

Różnorodzajowe ustalenie alternatywne w niemieckim prawie karnym

62%
Głuchowski M.
|
2023
|
vol. 85
|
issue 1
211-224
EN
There is a view prevalent in both German judicature and German legal literature that, under certain circumstances, the court can convict a person without having determined the type of crime they have committed. Examples include a conviction on the grounds of ‘theft or receiving stolen goods’ in cases when stolen goods have been found in possession of the accused but how they had been obtained was not determined. This practice is not regulated by the statutes and has been considered unconstitutional by some scholars for breaching the principle of nullum crimen, nulla poena sine lege, the principle of the presumption of innocence, and the principle of legal certainty. Furthermore, one of the panels of the Federal Court of Justice voiced criticism of heterogeneous alternative convictions in 2014. This article systematizes the practice of alternative conviction in the German criminal procedure, further focusing on the type of the practice that causes most controversy. This is followed by a historical account showing how the legal institution of heterogeneous alternative conviction has developed, as well as covering the conditions for applications and all the doubts of a constitutional nature. The author shares the view of the Grand Panel for Criminal Matters at the Federal Court of Justice and the Federal Constitutional Court, which recognized that the current practice is in no breach of the Basic Law. However, a call is also expressed that alternative convictions be regulated by law.
PL
W niemieckim orzecznictwie i w doktrynie dominuje pogląd, że pod pewnymi warunkami możliwe jest skazanie oskarżonego, nawet jeśli sąd nie ustalił, jakiego typu przestępstwa się on dopuścił. Przykładem jest skazanie za „kradzież albo paserstwo”, jeśli u oskarżonego znaleziono skradzione rzeczy, ale nie wykazano, w jaki sposób je uzyskał. Tej nieuregulowanej przez ustawę praktyce zarzucano niekonstytucyjność ze względu na naruszenie gwarancji nullum crimen, nulla poena sine lege, zasady domniemania niewinności i zasady określoności. Do krytyków różnorodzajowego ustalenia alternatywnego (echte Wahlfeststellung) dołączył w 2014 r. jeden z senatów Trybunału Federalnego. Niniejszy artykuł systematyzuje rodzaje ustaleń alternatywnych w niemieckim procesie karnym, a następnie skupia się na ich najbardziej kontrowersyjnej odmianie. Przedstawiono historię kształtowania instytucji prawnej różnorodzajowego ustalenia alternatywnego oraz przesłanki jej stosowania. Omówiono też wszystkie wątpliwości natury konstytucyjnej. Autor zgodził się z Wielkim Senatem do Spraw Karnych Trybunału Federalnego i z Federalnym Sądem Konstytucyjnym, że obecna praktyka nie stanowi naruszenia Ustawy zasadniczej. Niemniej wyrażono postulat uregulowania ustaleń alternatywnych w ustawie.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.