Search results

1

Rachunkowość zarządcza a odnowa modelu biznesowego przedsiębiorstwa. Ujęcie syntetyczne

100%

Wierzbiński M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2018

|

issue 513

453-467

PL

Autor artykułu podejmuje problem dotyczący możliwości informacyjnego wspomagania procesu odnowy modelu biznesowego przedsiębiorstwa przez narzędzia z obszaru rachunkowości zarządczej. Celem opracowania jest zatem wykazanie, że rachunkowość zarządcza dysponuje narzędziami, które mogą być wykorzystane do informacyjnego wspomagania podejmowania decyzji w każdym z etapów odnowy modelu biznesowego przedsiębiorstwa. W pierwszej części została przedstawiona istota modelu biznesowego, a także cel artykułu. W kolejnej części zaprezentowano definicję odnowy modelu biznesowego przedsiębiorstwa, która wpisuje się w odnowę strategiczną. W trzeciej części opracowania zaprezentowano możliwości wykorzystania narzędzi z obszaru rachunkowości zarządczej w poszczególnych etapach odnowy modelu biznesowego przedsiębiorstwa.

2

The ecumenical dimension of „Vatican II”

75%

Villar J. R.

Studia Elbląskie

|

2018

|

vol. 19

317-326

PL

Sobór Watykański II określił teologiczny status podzielonych chrześcijan oraz ich Kościołów i wspólnot. Jednakże ekumeniczne znaczenie Soboru przenika całe zadanie odnowy rozpoczęte przez Sobór Watykański II, jako podstawę jedności. Soborowa odnowa była inspirowana „zasadą katolickości” lub zdolnością do zintegrowania wszystkiego, co autentycznie chrześcijańskie, z doktryną i życiem Kościoła katolickiego. Zasada katolickości miała szczególne zastosowanie w obszarach doktrynalnych i teologicznych. Niniejsze opracowanie, opierając się na wypowiedziach soborowych, ukazuje w trzech częściach te wszystkie wymiary ekumenizmu Vaticanum II, podkreślając ów podstawowy wymiar nauczania soborowego.

EN

The council defined the theological condition of separated Christians and of their churches and communities. However, the ecumenical significance of the Council pervades the whole task of renewal begun by Vatican II, as the basis for unity. The conciliar renewal was inspired by the “principle of catholicity” or capacity to integrate all that is authentically Christian into the doctrine and life of the Catholic Church. The principle of catholicity had particular application in the doctrinal and theological areas.

3

Odnowa urbanistyczna reaktywowanych małych miast w województwie łódzkim

75%

Dąbkowski N., Zaniewska H.

Problemy Rozwoju Miast

|

2013

|

issue 3

69-75

PL

Artykuł porusza problematykę małych miast woj. łódzkiego, którym nadano prawa miejskie w latach 1989–2011. Przedstawiono czynniki wpływające na rozwój tych miast w przeszłości oraz na ich zabudowę. Przeanalizowano plany odnowy i rewitalizacji.

EN

The article discusses the problems of small towns province Łódź, which was given city rights in the years 1989–2011. The factors influencing the development of these cities in the past and their building. We analyzed their plans for renewal and revitalization.

4

Główne kierunki soborowej odnowy liturgicznej w świetle Konstytucji o liturgii świętej z perspektywy 60. lat jej realizacji

63%

Bartocha W.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2023

|

issue Teologiczne Studia Siedleckie XX

55-76

PL

Celem artykułu było przedstawienie genezy soborowej odnowy liturgicznej i istotnych postanowień Vaticanum II w tej kwestii. Ważna jest świadomość, że uchwalenie przez II Sobór Watykański Konstytucji o liturgii świętej było poprzedzone wieloma działaniami wewnątrz Kościoła. Trudno bowiem wyobrazić powstanie tego dokumentu bez uwzględnienie dokonań pionierów ruchu biblijnego i liturgicznego oraz oficjalnej aprobaty Urzędu Nauczycielskiego Kościoła dla postulatów przez nich wysuwanych. Naszkicowanie kontekstu historycznego, w jakim kształtowało się dzieło odnowy soborowej pozwala zrozumieć i docenić teologiczne założenia, które sformułowano w Konstytucji Sacrosanctum Concilium. Zanim Sobór podał konkretne wytyczne dotyczące procesu odnowy soborowej skoncentrował się na przedstawieniu teologicznej natury liturgii i na ukazaniu jej roli w życiu Kościoła. Z perspektywy 60 lat, jakie upłynęły od przyjęcia przez II Sobór Watykański Konstytucji Sacrosanctum Concilium, biorąc pod uwagę blaski i cienie dzieła soborowej odnowy, można sformułować konkluzję, że odnowa obrzędów, nowe księgi liturgiczne oraz formacja liturgiczna pomogły wielu ludziom zrozumieć liturgię jako miejsce ich uświęcenia i uwielbienia Boga. Pozostaje obowiązek troski o dobro duchowe, które się z soborowej odnowy liturgicznej zrodziło.

EN

The purpose of this article was to present the genesis of the conciliar liturgical renewal and the important provisions of the Second Vatican Council in this regard. It is important to know that the Second Vatican Council’s enactment of the Constitution on the Sacred Liturgy was preceded by many activities within the Church. Indeed, it would be difficult to imagine the creation of this document without taking into account the achievements of the pioneers of the biblical and liturgical movement, as well as the official approval of the Church’s Teaching Office for the demands made by them. Sketching the historical context in which the work of the Council’s renewal took shape makes it possible to understand and appreciate the theological assumptions formulated in the Constitution Sacrosanctum Concilium. Before the Council gave specific guidelines for the process of conciliar renewal, it had focused on presenting the theological nature of the liturgy and on demonstrating its role in the life of the Church. From the perspective of the 60 years that have passed since the Second Vatican Council adopted the Constitution Sacrosanctum Concilium, taking into account the glories and shadows of the work of conciliar renewal, it is possible to form the conclusion that the renewal of the rites, the new liturgical books and liturgical formation have helped many people to understand the liturgy as the place of their sanctification and glorification of God. What remains is the obligation to care for the spiritual good that was born out of the conciliar liturgical renewal.

5

Między oportunizmem a rewolucją. Przeobrażenia instytucji i środowisk artystycznych Bydgoszczy w latach 1980–1981 (studium historyczno-socjologiczne)

63%

Pastuszewski S.

Studia Interkulturowe Europy Środkowo-Wschodniej

|

2019

|

vol. 12

170-195

PL

The outbreak of “Solidarity” surprised the deep province, especially its artistic community. The seeds of the rebellion struck only in the young creators, especially in those who were not connected with the institutions. Most of them watched the events with concern, waiting for the development of the situation. The less conformist part of the creators however associated with the “Solidarity” movement, for which they organized a concerts and even a special theatrical performance. Young writers wrote occasional poems, and even associated themselves organizationally with “Solidarity” movement.

6

Odnowa liturgiczna pięćdziesiąt lat po ogłoszeniu soborowej konstytucji Sacrosanctum Concilium w metropolii Szczecińsko-Kamieńskiej

63%

Krzysztek A.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2015

|

issue 2

105-138

PL

Upłynęło już ponad pięćdziesiąt lat od dnia 4 grudnia 1963 roku, kiedy papież Paweł VI ogłosił konstytucję o świętej liturgii Sacrosanctum concilium, pierwszy owoc Soboru Watykańskiego II. Konstytucja stała się zwiastunem nadziei dla całego Kościoła i jego odnowy. Po ponad pół wieku Kościół i społeczeństwo doznały głębokich przemian, ale przesłanie konstytucji pozostaje aktualne w odniesieniu do nowych problemów i potwierdza zawarte w niej zasady. A zatem odnowa liturgiczna trwa. Półwiecze stanowi dobry czas na dokonywanie analiz, bilansów i ocen tych doniosłych decyzji, które zgodnie z wolą Ojców soborowych odmieniły oblicze współczesnego Kościoła. Zasady zawarte w konstytucji liturgicznej w dalszym ciągu nadają kierunek przyszłości liturgii, aby reforma była coraz lepiej rozumiana i wprowadzana w życie. Naszym obowiązkiem jest dalsze odkrywanie całego bogactwa, które zawarte jest w liturgii Kościoła. Uważne studium dokumentów liturgicznych Kościoła powszechnego i lokalnego uświadamia, jak wiele jest jeszcze do zrobienia, aby zrozumieć i wprowadzić w życie posoborową odnowę liturgii. Stąd wysiłki Kościoła partykularnego, który przez prace synodu metropolitalnego dokonuje oceny życia liturgicznego w ramach tematu: „posługa uświęcania”. Komisja synodalna wskazała problemy, które wydają się bardzo aktualne w naszym czasie i pilnie wymagają podjęcia: chrześcijański wymiar świętowania niedzieli; czynne uczestnictwo w liturgii; formacja liturgiczna; diakonat stały; muzyka i śpiew w liturgii; Liturgia godzin modlitwą całego ludu Bożego; kształtowanie przestrzeni liturgicznej. Przedstawione tematy dotyczą istoty odnowy liturgicznej, która służy uobecnianiu Tajemnicy paschalnej Chrystusa w liturgii Kościoła, celebrowanej każdego dnia w Eucharystii i sakramentach, szczególnie w dniu Paschy i w każdą niedzielę. Ich uszczegółowienie w synodach diecezjalnych pozwoli w pełni ukazać liturgię jako źródło i szczyt życia Kościoła partykularnego.

EN

It has been more than fifty years from 4 December 1963, when Pope Bl. Paul VI promulgated the Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium, the first fruit of the Second Vatican Council. The Constitution has become a harbinger of hope for the whole Church and its renewal. After more than half a century, the Church and society have experienced profound changes, but the message remains valid Constitution in relation to new problems and confirms the principles contained therein. Therefore liturgical renewal continues. Half a century is a good time to make analyzes, balance sheets and ratings of these momentous decisions which, in accordance with the will of the Council Fathers changed the face of the modern Church. The principles contained in the Constitution of the liturgical still give future direction of the liturgy that the reform may be ever better understood and implemented. Our duty is to continue discovering all the wealth which is contained in the liturgy of the Church. A careful study of liturgical documents universal and local Church realizes how much remains to be done to understand and implement post-Vatican II renewal of the liturgy. Hence the efforts of the particular Church which by the work of the synod of metropolitan evaluates the liturgical life under the theme: “The ministry of sanctification”. Synodical Commission has pointed out problems that seem to be very topical in our time and urgently need to be tackled: Christian dimension of Sunday; active participation in the liturgy; liturgical formation; permanent diaconate; music and singing in the liturgy; Liturgy of the Hours prayer of the whole people of God; development of liturgical space. The above issues relate to the substance of the liturgical renewal, which is used to make present the Paschal Mystery of Christ in the Church’s liturgy celebrated every day in the Eucharist and the sacraments, especially on Easter Sunday and every Sunday. Their refinement in diocesan synods will fully reveal the liturgy as the source and summit of the life of the particular Church.

7

Odnowa Kościoła w ujęciu Hansa Künga

63%

Wąsek D.

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii

|

2013

|

vol. 5

215-228

EN

The article is an attempt to answer the questions: How to renew the Church? What means can a reformer use? On the basis of a book by H. Kung: The Council, Reform and Reunion, the author suggests that the link between divine and human elements in the Church causes a danger of deformation. That is why there is a constant need for renewal. The reform should follow four steps: (1) feeling pain because of the Church, (2) prayer for its intentions, (3) skilful criticism of errors, (4) prudent actions.

8

Tradition and Renewal in Contemporary Orthodox Theology

63%

Begzos M.

ELPIS

|

2014

|

vol. 16

19-22

EN

This text presents the challenges that the modern world poses for the Orthodox Church. In every historical period, the Church has struggled with internal and external problems. While preserving its traditions and historical foundations, the theology of the Orthodox Church struggles with contemporary problems by showing the current, contemporary teaching about God, man and the world.

PL

Niniejszy tekst przedstawia zadania, jakie przed Kościołem prawosławnym stawia współczesny świat. W każdej z epok Kościół zmagał się z problemami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Teologia prawosławna zachowując tradycję i historyczne fundamenty, zmaga się ze współczesnymi problemami ukazując aktualną, współczesną naukę o Bogu, człowieku i świecie.

9

Waltera Kaspera propozycja odnowy Kościoła

63%

Kornek T.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2020

|

issue 27

123-134

PL

Temat kryzysu Kościoła i łącząca się z nim kwestia odnowy stale powraca. Współczesny świat i społeczeństwo domagają się uzasadnienia obecności Kościoła we wszystkich sferach życia. Niemiecki teolog, podejmując refleksję nad tą problematyką, czyni to w sposób uporządkowany, twórczy i pozytywny. Autor artykułu, analizując myśl W. Kaspera, bazuje głównie na dwóch pozycjach Die Kirche Jesu Christi. Schriften zur Ekklesiologie I oraz Kościół Katolicki. Istota, rzeczywistość, posłannictwo. W prezentowanym artykule autor, wychodząc od tekstów teologa z Tübingen, opisuje współczesne społeczeństwo i świat w którym znajduje się Kościół. Następnie omawia pięć dróg dla Kościoła przyszłości, który powinien być: (1) zdecydowany, (2) otwarty, (3) współodpowiedzialny, (4) ekumeniczny, (5) zaangażowany społecznie.

EN

The crisis of the Church and its relative issue of renewal is a recurring subject. The contemporary world and society demand a justification for the Church’s presence in all the aspects of life. The German theologian, in undertaking a reflection on these issues does so in an orderly, creative and positive way. The author of this article bases his analysis of the thought of W. Kasper on two sources: Die Kirche Jesu Christi. Schriften zur Ekklesiologie I, as well as The Catholic Church. Essence, Reality, Commission. In presenting this article, the author draws from the texts of the Theologian from Tubingen in presenting a description of the contemporary society and the world, in which the Church finds itself. Then, the author discusses five courses the future Church can take in order to be: (1) resolute, (2) open, (3) accountable, (4) ecumenical, and (5) socially engaged.

10

Znaczenie darów hierarchicznych i charyzmatycznych w świetle wybranych ruchów kościelnych

51%

Warchoł P.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2021

|

vol. 40

|

issue 2

71-88

EN

The hierarchical and charismatic gifts that we read in the New Testament are necessary for the new ecclesial associations to renew and develop the Church. The foundation of this development is the cooperation between the church hierarchy and the charismatics, elaborated extensively in the letter Iuvenescit Ecclesia. It is not possible without the help of the Holy Spirit who heals and builds human bonds. We see such cooperation between pastors and charismatics in the history of the Church, in the formation of religious orders and ecclesial movements. The Second Vatican Council brought a new breath of the Holy Spirit in the form of the birth of associations of the faithful, ecclesial movements and new communities, showing the power of charisms and the freshness of God’s action in the Church. One of them is the Catholic Renewal in the Holy Spirit, which, opening itself to the gifts of the Holy Spirit, carried and carries the gift of renewal of human hearts and the experience of God’s presence. It is still in demand among the laity, therefore its power should enter the bloodstream of the Church so that it can continue to evangelize and change human hearts. The experience of the founders of church movements and its participants is a clear testimony for God-hungry people.

PL

Dary hierarchiczne i charyzmatyczne, które odczytujemy w Nowym Testamencie, są konieczne, aby nowe stowarzyszenia eklezjalne odnawiały się i rozwijały Kościół. Fundamentem tego rozwoju jest współpraca między hierarchią kościelną a charyzmatykami obszernie opracowana w liście Iuvenescit Ecclesia. Nie jest ona możliwa bez pomocy Ducha Świętego, który uzdrawia i buduje ludzkie więzi. Taką współpracę między pasterzami a charyzmatykami zauważamy w historii Kościoła, w tworzeniu zakonów i ruchów kościelnych. Sobór Watykański II przyniósł na nowo powiew Ducha Świętego w postaci narodzin zrzeszeń wiernych, ruchów kościelnych i nowych wspólnot, ukazując moc charyzmatów i świeżość Bożego działania w Kościele. Jednym z nich jest Katolicka Odnowa w Duchu Świętym, która otwierając się na dary Ducha Świętego, niosła i niesie dar odnowy ludzkich serc i doświadczenie obecności Boga. Znajduje ona wciąż zapotrzebowanie wśród świeckich, dlatego jej moc winna przedostać się do krwioobiegu Kościoła, by mógł on dalej ewangelizować i zmieniać ludzkie serca. Doświadczenie założycieli ruchów kościelnych i jego uczestników stanowi czytelne świadectwo dla głodnych Boga ludzi.

11

Myśl filozoficzna górnośląskich duchownych w opracowaniach Czesława Głombika

51%

Wolsza K.

Folia Philosophica

|

2022

|

vol. 47

1-26

EN

In his research, Czesław Głombik was concerned, among other topics, with the history of contemporary philosophy (including Catholic philosophy), renewal trends in the Catholic doctrine, and issues related to the history of Upper Silesia. These three research areas converged in Professor Głombik’s studies devoted to Upper Silesian Catholic clergy as represented, in particular, by Konstanty Michalski, Erich Przywara, Fryderyk Klimke, August Hlond, and Bolesław Kominek. In his studies, Professor Głombik drew attention to chosen aspects of their work, ones which earlier research had ignored. His studies are based on ample use of archival sources. In Professor Głombik’s publications we can find elements characteristic of the spirituality of Upper Silesia in the sense of a philosophically deepened idea of the Silesia region. Among the issues he addressed were Polish and German factors in the history of Silesia, language, the Silesian ethos, the contribution of Silesians to European culture, pride, and memory.

PL

Prof. Czesław Głombik w swych badaniach naukowych zajmował się m.in.: historią filozofii współczesnej (wraz z filozofią katolicką), nurtami odnowy katolicyzmu, a także problematyką związaną z historią Górnego Śląska. Te trzy nurty badań spotykały się ze sobą w pracach poświęconych górnośląskim duchownym katolickim, takim jak: Konstanty Michalski, Erich Przywara, Fryderyk Klimke, August Hlond i Bolesław Kominek. W swych opracowaniach prof. Głombik zwracał uwagę na takie aspekty ich twórczości, które dotychczas nie były uwzględniane przez badaczy. Obficie korzystał ze źródeł archiwalnych. W publikacjach prof. Głombika można również dostrzec elementy charakterystyki duchowego profilu Górnego Śląska (pogłębionej filozoficznie idei Śląska). Autor poruszał następujące zagadnienia: czynniki polskie i niemieckie w dziejach Śląska, kwestie językowe, śląski etos, wkład Ślązaków w kulturę europejską, duma i pamięć.

12

Odmłodzenie communio Kościoła przez dary Ducha

51%

Miczyński J. K.

|

2018

|

vol. 65

|

issue 5: Teologia duchowości

23-36

EN

The Holy Spirit, by giving believers many gifts, contributes to rejuvenation of the Church community. What is the essence of rejuvenation of the Church communion and what are its dimensions? The fruit of the Holy Spirit's action is a deep relationship with God and people − that is, love, expressing itself in all kinds of virtues − and ever deeper participation in the evangelical mission of Christ. The Holy Spirit makes the Church more Trinitarian, more evangelical, more Eucharistic, more ecumenical and more eschatological.

PL

Duch Święty, udzielając wierzącym wielorakich darów, przyczynia się do odmłodzenia wspólnoty Kościoła. Co stanowi istotę odmłodzenia communio Kościoła i jakie posiada wymiary? Owocem działania Ducha Świętego jest głęboka więź z Bogiem i ludźmi – to znaczy miłość, wyrażająca się we wszelkich rodzajach cnót – a także coraz głębsze uczestniczenie w ewangelicznej misji Chrystusa. Duch Święty czyni Kościół bardziej trynitarnym, bardziej ewangelicznym, bardziej eucharystycznym, bardziej ekumenicznym oraz bardziej eschatologicznym.

13

Krytyka Kościoła – źródła, typy i granice

45%

Królikowski J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2021

|

issue 28

177-196

EN

Criticism of the Church is one of the most urgent tasks to be undertaken as part of theological reflection. The point is to define its sources, legitimacy, and indicate the limitations to which it is subject. The source of the criticism of the Church is her very nature, which has an internal human and historical dimension that makes her inadequate to her ideal as revealed in Jesus Christ. The article focuses mainly on two dimensions of the criticism of the Church, that is, internal and external criticism. Within the framework of internal critique, which is the only one that is justified, there are two ways of making it. The first type of criticism that can be considered legitimate and extremely effective is that based on personal holiness, exemplified by St. Ignatius of Loyola. The second type of criticism is expressed in a strong admonishing and accusing word – an exceptional example of which is St. Catherine of Siena. External criticism loses its validity because it is most often associated with abandoning the Church and thus questions what it intends to achieve.

DE

Kirchenkritik ist eine der dringlichsten Aufgaben der theologischen Reflexion. Es geht darum, ihre Quellen und ihre Legitimität zu definieren und die Grenzen anzugeben, denen sie unterliegt. Die Quelle der Kritik an der Kirche ist ihre Natur, die eine innere menschliche und historische Dimension hat, die sie ihrem in Jesus Christus offenbarten Ideal unangemessen macht. Der Artikel konzentriert sich hauptsächlich auf zwei Dimensionen der Kirchenkritik, nämlich interne und externe Kritik. Im Rahmen der internen Kritik, die als einzige berechtigt ist, gibt es zwei Möglichkeiten, sie zu machen. Die erste Art von Kritik, die als legitim und äußerst wirksam angesehen werden kann, ist die, die auf der persönlichen Heiligkeit beruht, wie sie der hl. Ignatius von Loyola. Die zweite Art der Kritik wird in einem stark warnenden und anklagenden Wort ausgedrückt - St. Katharina von Siena. Äußere Kritik verliert ihre Gültigkeit, weil sie meist mit dem Austritt aus der Kirche in Verbindung gebracht wird und damit deren Zielsetzungen hinterfragt.

PL

Krytyka Kościoła jest jednym z pilniejszych zadań do podjęcia w ramach refleksji teologicznej. Chodzi o to, by określić jej źródła, prawomocność, a także wskazać na ograniczenia, którym ona podlega. Źródłem krytyki Kościoła jest sama jego natura, która posiada wewnętrzny wymiar ludzki i historyczny, która czyni go nieadekwatnym w stosunku do jego ideału ukazanego w Jezusie Chrystusie. W artykule uwaga zostaje zwrócona głównie na dwa wymiary krytyki Kościoła, to znaczy krytykę wewnętrzną i krytykę zewnętrzną. W ramach krytyki wewnętrznej, która jako jedyna jest uzasadniona, można wskazać na dwa sposoby jej dokonywania. Pierwszym rodzajem krytyki, którą można uznać za prawomocną i wyjątkowo skuteczną, jest krytyka oparta na osobistej świętości, której przykładem jest św. Ignacy Loyola. Drugi rodzaj krytyki wyraża się w mocnym słowie o charakterze napominającym i oskarżającym – jej wyjątkowym przykładem jest św. Katarzyna ze Sieny. Krytyka zewnętrzna traci swoją prawomocność, ponieważ najczęściej łączy się z odchodzeniem od Kościoła, a tym samym kwestionuje to, co zamierza osiągnąć.

14

Ze studiów nad publicystyką dr. Eugeniusza Myczki (1908-1993) z okresu międzywojennego. Analiza społeczno-historyczna artykułów zamieszczonych na łamach pism katolickich „Kultura” i „Tęcza”

45%

Obarzanek M.

Studia Gdańskie

|

2020

|

vol. 47

227-242

EN

In his pre-war journalism, Dr. Eugeniusz Myczka presented problems related to the economic reform of independent Poland. He saw the possibility of carrying it out primarily through the introduction of a national idea as a condition for the renewal of Polish society in opposition to the developing ideology of communism and nationalism. He deepened his thoughts with a thorough analysis of Catholicism, which he divided into conservative and dynamic. The first of the two was attributed to a lack of concern for the fate of society, which resulted from reducing religion to a set of dogmas and perceiving its requirements only in terms of theory. This type was hostile to any changes and was a "mirror" reflection of the attitude of the 19th century Polish nobility, whose flaws, he believed, were inherited by the Polish society at the time. The second, dynamic type, which announced a new trend in the Church, was characterized by the creative attitude of the individual, whose work was to be realized on the basis of Polish culture and eventually lead it to unification with religion. Catholicism understood in this way was by itself open to reforms, where there was no place for the individual to seek his own benefits, but only for the practical application of justice and social love based on the social teaching of the Church, which, as Myczka wrote, was a condition for the development of the nation.

PL

Eugeniusz Myczka w przedwojennej publicystyce przedstawiał problemy związane z reformą ekonomiczno - gospodarczą niepodległej Polski. Możliwość jej przeprowadzenia widział przede wszystkim we wprowadzeniu idei narodowej jako warunek odnowienia społeczeństwa polskiego w opozycji do rozwijającej się ideologii komunizmu i nacjonalizmu. Myśli swoje pogłębiał wnikliwą analizą katolicyzmu, który podzielił na konserwatywny i dynamiczny. Pierwszemu z nich przypisywał cechy braku troski o los społeczeństwa, co wynikało ze sprowadzenia religii do zbioru dogmatów i postrzegania jej wymogów, jedynie w kategoriach teorii. Typ ten był wrogi jakimkolwiek zmianom i stanowił „lustrzane” odbicie postawy XIX wiecznej szlachty polskiej, której wady, jak uważał, zostały odziedziczone przez ówczesne społeczeństwo polskie. Drugi dynamiczny, zapowiadający nowy nurt w Kościele, odznaczał się twórczą postawą jednostki, której wytwórczość miała realizować się na gruncie kultury polskiej i ostatecznie doprowadzić ją do unifikacji z religią. Tak rozumiany Katolicyzm sam z siebie był otwarty na reformy, gdzie nie było miejsca na szukanie własnych korzyści przez jednostkę, a jedynie na praktyczne zastosowanie sprawiedliwości i miłości społecznej w oparciu o społeczne nauczanie Kościoła, co w konsekwencji, jak pisał Myczka stanowić miało warunek rozwoju narodu.

15

Misja Kościoła - niezwykła zwykłość nauczania papieża Franciszka

38%

Gardocki D.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2019

|

issue 34

107-129

EN

With Pope Francis a new chapter has begun in the history of the Church. This newness refers to the new internal situation of the Church, new “signs of time”, and new challenges which the Church has to face. Through the symbolic gestures of his pastoral practice and the directions indicated in his homilies and encyclical letters Francis responds to these challenges in the spirit of the Gospel. His whole pontificate is characterized by the profound desire to impart the newness and fresh- ness of the Gospel as well as what constitutes the core of its teaching. In this endeavor of returning to the sources, he sees the possibility of renewal of the Church. This entails a discernment of what constitutes the center and core of the Christian proclamation versus what is secondary, as well as how Jesus’ teaching has been distorted and deformed over the centuries. Francis speaks about the necessity of the apostolic and pastoral conversion of the Church. The Church has to undertake the “option for mission” and “apostolic dynamism”. She must go to the peripheries. In his teaching Pope Francis imparts the traditional doctrine of the Church. But he does it in a new way, using new language, new gestures and a new way of life. Like his predecessors, he wants to serve the faith. He does not wish to change what constitutes the core of the Christian faith. But he wants the Church to grow in the understanding of the Gospel as well as in the discernment of the ways of the Spirit. Therefore, he emphasizes the constant need for the attitude of discernment. This is what he has learned above all from Ignatian spirituality and his pastoral experience: “the discernment of the spirits”.

16

Pneumatological Ecclesiology and Its Relationship with Permanent Ecclesiogenesis. Selected Aspects.

38%

Dziewulski G.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2020

|

issue 37

53-75

PL

Chrystologiczno-pneumatologiczny charakter posoborowej eklezjologii, dowartościowujący osobowo- wspólnotowy (relacyjny) i historiozbawczo-eschatologiczny charakter Kościoła oraz przywracający właściwe miejsce w eklezjologii instytucjonalno-społecznościowemu wymiarowi Kościoła otwiera możliwość poszerzenia tradycyjnego ujęcia ustanowienia Kościoła jako historiozbawczego zespołu działań Chrystusa. Pogłębiona refleksja teologiczna nad pneumatologiczno-osobowym (communio) charakterem Kościoła pozwala mówić o jego permanentnym personalno-pneumahagijnym procesie nieustannego rodzenia się w osobie ochrzczonego i we wspólnocie wiary. Stała obecność i oddziaływanie Ducha we wspólnocie Kościoła i jej działaniach obejmuje urzędy, posłannictwo ewangelizacyjne i środki uświęcenia, ale także różnorakie dary (charyzmaty) Ducha Świętego i rozwój bądź odnowę życia wiary pojedynczych chrześcijan i wspólnoty. Aspekty permanentnej eklezjogenezy mogą mieć różny stopień intensywności i formy, wszystkie one są jednak pochodną oddziaływania Ducha posłanego uczniom przez Chrystusa i bazują na osobowym, komunijnym, wydarzeniowym (historycznym) i procesualnym charakterze wiary jako communio z Chrystusem i braćmi. Postacie permanentnej eklezjogenezy można widzieć w eschatologicznym, ukierunkowującym Kościół dynamizmie napięcia między „już” a „jeszcze nie” królestwa Bożego, w wydarzeniowo-donatywnym charakterze wiary jako przeżywanej wspólnoty z Jezusem i jej procesualnym charakterze, w sposobie nadawania życiodajnego charakteru i owocności wierze, w generowaniu nowych rzeczywistości eklezjalnych, wyraźnie przekraczających ludzkie możliwości, w ukierunkowaniu ku przyszłości misyjnej i teologicznej otwartości i uniwersalności Kościoła.

EN

The Christological-pneumatological character of post-conciliar ecclesiology, which appreciates the personal-communal (relational), as well as historico-redemptive and eschatological character of the Church, and restores institutional-social dimension of the Church to its proper place in ecclesiology, opens the possibility of extending the traditional approach to the establishment of the Church as a historico-redemptive set of Christ’s actions. Deepened theological reflection on the pneumatological-personal (communio) character of the Church allows us to speak of its permanent personal-pneumahagic process of constant birth in the baptized ones and in the community of faith. Constant presence and influence of the Spirit in the community of the Church and its activities include its offices, evangelizing mission and means of sanctification, but also various gifts (charisms) of the Holy Spirit, as well as development or renewal of the faith life of individual Christians and the community. Aspects of permanent ecclesiogenesis can vary in intensity and form, but they all derive from the influence of the Spirit sent by Christ to His disciples, and are based on the personal, communal, event-oriented (historical) and processual character of faith as communio with Christ and brothers. The forms of permanent ecclesiogenesis can be seen in eschatological Church-directing tension dynamism between ‘already’ and ‘not yet’ of the Kingdom of God, in event-donative nature of faith as a communion with Jesus and its processual character, in life-giving character and fruitfulness of faith, in generating new ecclesial realities, clearly beyond human possibilities, in moving towards the missionary future, theological openness, and universality of the Church.

17

Nowa ewangelizacja drogą do odnowy współczesnego świata

38%

Parzyszek C.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2013

|

issue 20

203-218

PL

Człowiek doświadcza dziś wielu zagrożeń dla swego rozwoju, zwłaszcza duchowego. Proces dechrystianizacji, ujawniający swoje oblicze pod różnymi postaciami, wskazuje na aktywność tych podmiotów społecznych, które w sposób zamierzony podejmują działania, aby wykluczyć sacrum, szczególnie z życia publicznego: politycznego, gospodarczego oraz kulturalnego. Celem takiego zaplanowanego procesu jest wypłukiwanie wartości chrześcijańskich i promocja jawnie głoszonej ideologii laicyzacji i budowa zeświecczonego społeczeństwa. Autor niniejszego artykułu uznał za rzecz niezmiernie pożądaną, aby dokonać szerszej refleksji nad obrazem współczesnego świata, odsłonić jego prawdziwe oblicze tak bardzo zsekularyzowane. Istnieje też pilna potrzeba dotrzeć do najgłębszych treści, które kryje nowa ewangelizacja – mocno akcentowana przez papieży: bł. Jana Pawła II a szczególnie Benedykta XVI – i zapytać o możliwości jej realizacji, aby dokonać odnowy współczesnego świata, w którym przyszło nam żyć, pracować i rozwijać się jako uczniowie Chrystusa.

EN

A man is confronted today with many threats to his development, especially the spiritual one. The process of dechristianization, manifesting itself in varied forms, points at the activity of the social agents who work purposefully for the excluding of sacrum from the public life: political, economical and cultural. The objective of such planned process is to dilute the Christian values, propagate the ideology of laicization and build up the secularized society. The author of this article thought it greatly desirable to reflect broadly on the picture of the contemporary world and to unmask its true face which is very secularized. There is also an urgent need to reach the deepest contents of the new evangelization – strongly accentuated by the popes: blessed John Paul II and especially Benedict XVI – and to ask about the possibilities of its realization to renew the contemporary world in which we happen to live, work and develop as Christ’s disciples.

Refine search results

Rachunkowość zarządcza a odnowa modelu biznesowego przedsiębiorstwa. Ujęcie syntetyczne

The ecumenical dimension of „Vatican II”

Odnowa urbanistyczna reaktywowanych małych miast w województwie łódzkim

Główne kierunki soborowej odnowy liturgicznej w świetle Konstytucji o liturgii świętej z perspektywy 60. lat jej realizacji

Między oportunizmem a rewolucją. Przeobrażenia instytucji i środowisk artystycznych Bydgoszczy w latach 1980–1981 (studium historyczno-socjologiczne)

Odnowa liturgiczna pięćdziesiąt lat po ogłoszeniu soborowej konstytucji Sacrosanctum Concilium w metropolii Szczecińsko-Kamieńskiej

Odnowa Kościoła w ujęciu Hansa Künga

Tradition and Renewal in Contemporary Orthodox Theology

Waltera Kaspera propozycja odnowy Kościoła

Znaczenie darów hierarchicznych i charyzmatycznych w świetle wybranych ruchów kościelnych

Myśl filozoficzna górnośląskich duchownych w opracowaniach Czesława Głombika

Odmłodzenie communio Kościoła przez dary Ducha

Krytyka Kościoła – źródła, typy i granice

Ze studiów nad publicystyką dr. Eugeniusza Myczki (1908-1993) z okresu międzywojennego. Analiza społeczno-historyczna artykułów zamieszczonych na łamach pism katolickich „Kultura” i „Tęcza”

Misja Kościoła - niezwykła zwykłość nauczania papieża Franciszka

Pneumatological Ecclesiology and Its Relationship with Permanent Ecclesiogenesis. Selected Aspects.

Nowa ewangelizacja drogą do odnowy współczesnego świata