Search results

1

Religia jako panaceum na samotność. Działalność katolickich portali randkowych

100%

Barszcz P.

Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne

|

2018

|

vol. 22

|

issue 1

PL

Przedmiotem rozważań są chrześcijańskie inicjatywy mające na celu redukowanie samotności wśród osób żyjących w pojedynkę, czyli singli. W XXI wieku, zwanym „epoką singli”, coraz więcej osób napotyka trudności w znalezieniu partnera życiowego. Skutkiem nieudanych poszukiwań jest wzmagająca się samotność. Szansą na przezwyciężenie osamotnienia są zyskujące na popularności działania podejmowane w imię wartości religijnych, do których należy chrześcijańskie rozumienie miłości, małżeństwa i rodziny. Celem tego typu inicjatyw jest nawiązywanie relacji interpersonalnych przez ludzi podzielających podobne wartości, w tym wypadku mających taki sam światopogląd religijny. Każdemu ze spotkań towarzyszy pierwiastek religijny, tj. oprócz rozmów osoby zainteresowane tego typu przedsięwzięciem uczestniczą także we mszach św., wspólnym rozważaniu Pisma Świętego oraz w modlitwie różańcowej. Niektóre z portali proponują także wakacyjne wyjazdy integracyjne w góry, spływy kajakowe, wycieczki rowerowe, dancingi, pielgrzymki czy wyjścia do kina. Niniejsze zjawisko zostanie zaprezentowane na podstawie badań przeprowadzonych metodą danych zastanych (desk research). Analizie poddane zostały katolickie portale randkowe.

2

Some Notes on the Phenomenon of Solitude

86%

Perrin C.

Paedagogia Christiana

|

2020

|

vol. 1/45

11-22

EN

In philosophy, the problem of solitude has traditionally been either ignored or treated trivially. And when philosophy tackles solitude, it often relies on two unconvincing presuppositions. The first is that to be alone one has to put oneself first; the second is that solitude can be both good and bad. What ensues from this two-pronged approach to solitude? Solitary solitude is both sought-after and happy, and lonely solitude both sustained and sad. But once the distinction has been set up, solitude is still not sufficiently described, because neither form of solitude is really solitude. The first one is sheer aloneness, and the second refers to loneliness, far removed from the phenomenon of soloist solitude.

PL

W filozofii problem samotności był zwykle ignorowany lub traktowany trywialnie. Gdy próbuje się jej stawić czoła, często bazuje się na dwóch nieprzekonujących presupozycjach. Pierwsza zakłada, iż aby być samemu, trzeba postawić siebie na pierwszym miejscu; druga – że samotność może być dobra i zła. Co wynika z tego dwustronnego podejścia do samotności? Samotnicza samotność, poszukiwana i szczęśliwa, oraz osamotniona samotność, długotrwała i smutna. Jednak gdy przedstawiamy owo rozróżnienie, samotność wciąż nie jest wystarczająco opisana, ponieważ obie te formy nie są tak naprawdę samotnością. Pierwsza jest najzwyklejszym „byciem samemu”, a druga osamotnieniem, dalekim od fenomenu samotności – „solisty”.

3

Samotność i osamotnienie osób starszych jako problem społeczny i edukacyjny

81%

Różański T.

Roczniki Pedagogiczne

|

2020

|

vol. 12(48)

|

issue 4

75-90

EN

The article is devoted to the social and educational aspects of loneliness and solitude of the elderly. The starting point of the considerations was to define the concept of old age and to indicate the main problems and crises of old people. Next, the essence of loneliness and solitude was explained. Then, referring to the results of selected studies and analyses, the problem of loneliness and solitude of the elderly was discussed. The social diversity and causes and effects of the considered phenomena, as well as ways of overcoming them, were pointed out. Attention was also paid to the role of education in the field of loneliness and solitude of senior citizens.

PL

Artykuł poświęcono społecznym i edukacyjnym aspektom samotności i osamotnienia osób starszych. Punktem wyjścia podjętych rozważań było określenie pojęcia starości oraz wskazanie głównych problemów i kryzysów ludzi starych. W dalszej kolejności wyjaśniono istotę samotności i osamotnienia. Następnie, odwołując się do wyników wybranych badań i analiz, omówiono problem samotności i osamotnienia osób starszych. Wskazano na społeczne zróżnicowanie, przyczyny oraz skutki rozpatrywanych zjawisk, a także sposoby ich przezwyciężania. Zwrócono również uwagę na rolę edukacji w dziedzinie samotności i osamotnienia osób w wieku senioralnym.

4

Samotność w świetle teorii przywiązania Samotność w świetle teorii przywiązania / Loneliness in the Context of Attachment Theory

72%

Karbowa M.

Psychological Studies

|

2012

|

vol. 50

|

issue 1

27-38

EN

Dla udokumentowanych badaniami związków pomiędzy stylem przywiązania osób dorosłych a samotnością (obiektywną i subiektywną) można wskazać kilka istotnych mediatorów, tj. jakość wewnętrznych modeli operacyjnych przywiązania, style regulacji emocjonalnej czy kompetencje społeczne. Badań nad tymi mediatorami jest jednak zdecydowanie mniej niż hipotez możliwych do wyprowadzenia z teorii. Poniższy tekst stanowi próbę przedstawienia teoretycznych ustaleń dotyczących powiązań pomiędzy stylem przywiązania a samotnością i osamotnieniem, zarysowuje czynniki pośredniczące w tych zależnościach oraz prezentuje wyniki wybranych badań weryfikujących część z przedstawionych propozycji teoretycznych.

5

Experience of loneliness as an Archetype for „Eternal expulsion”

72%

Ewertowski S.

Studia Elbląskie

|

2018

|

vol. 19

485-503

PL

Język teologii poprzez związki z tradycją, spełniając wymogi metodologiczne, dążąc do ścisłości, w konsekwencji odznacza się hermetycznością. Rodzi to problemy semantyczne oraz stwarza trudności komunikacji. Teologia ciągle szuka nowego sposobu przekazu, bardziej adekwatnej narracji religijnej treści. Autor przedłożonego artykułu podejmując w namyśle interdyscyplinarnym katechizmową prawdę o możliwości "wiecznego wykluczenia”, archetyp tej sytuacji widzi w doświadczeniu osamotnienia. Analizując subiektywne doświadczenie osamotnienia w aspekcie psychologicznym, socjologicznym, mistycznym, teologicznym, (modalność samotności), wskazuje na istniejące, stałe, zobiektywizowane elementy. Osamotnienie człowieka woła o obecność, utrata relacji personalnych prowadzi do radykalnej destrukcji. Analizę tę, potwierdzają cytowani teologowie i filozofowie. Osamotnienie, to „rodzaj śmierci” przed rzeczywistą śmiercią. Osamotnienie, to najbardziej radykalne doświadczenie sprzeczne z naturą człowieka, która spełnia się jedynie w relacjach personalnych. Interpretacja tego doświadczenia, jako braku więzi, powiązanego z całością ludzkiej egzystencji w perspektywie religijnych przekonań, ułatwia na sposób analogiczny – pojęciowy zbliżyć się do sensu możliwości „wiecznego wykluczenia”.

EN

Language of theology though its connection with tradition, while satisfying methodological requirements and striving for precision, is characterised by hermeticism as a consequence. That causes semantic problems and creates communication difficulties. Theology is constantly searching for a new medium, a more appropriate narration of religious contents. The author of this article while undertaking the Catechetical truth of a possibility of “eternal expulsion” in the interdisciplinary context, sees an archetype of this situation in the experience of loneliness. While analysing a subjective experience of loneliness in the psychological, sociological, mystical, theological (modality of loneliness) aspects, he indicates the existing, constant and objectified elements. The loneliness of man calls for presence, the loss of personal relations leads to radical destruction. That analysis is endorsed by cited theologians and philosophers. Loneliness is “a kind of death” before an actual death. Loneliness is the most radical experience contrary to human nature which fulfils itself only in personal relations. The interpretation of that experience, its lack of ties, connected with the wholeness of human existence in the perspective of religious convictions facilitates in an analogous – conceptual way an approach to a sense of possibilities of “eternal expulsion”.

6

Crowded Deserts – Deserted Oases

72%

Petrykowski P.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2016

|

vol. 19

|

issue 4

67-83

EN

The article will attempt to describe the situation of the young modern man through the symbolism of the desert. In both oral tradition and written tradition (e.g. the Bible), the desert is depicted as a place of disorder that threatens man, and as a seat of evil spirits and malevolent forces. The Author refers to the description of a specific traumatic experience that Israelites had during their journey after they had escaped from Egypt. The Author also refers to the place of the temptations of Christ but, nevertheless, the article also presents another view of the desert, in which it is understood as a place of spiritual revival, a space for human freedom and the place where the need for solitude can be fulfilled. Wandering through the desert, without any signposts, any lasting traces in the sand, or any landmarks is, according to the Author, an accurate metaphor for the condition of the modern man. How many temptations and dangers await us out on the desert? What are the ways out or, perhaps more accurately, what are the means of escape? This text is also a dialogue with E. Fromm’s concept and quasi-concepts referring to magic, and an attempt to determine how many forms of escape from freedom can be specified. The Author will discuss the essence of freedom and its limits, when faced with helplessness and solitude. Are we bound to be forever torn between dependency and unrestrained freedom of the possible life styles? The author argues that individuals who are constantly tempted and allured by the “oases of happiness” become “people with hollow eyes”. This category is discussed by the author from the perspective of the challenges of modern education and the essence of man.

PL

Artykuł stanowi próbę opisania sytuacji współczesnego młodego człowieka z perspektywy symboliki pustyni. Zarówno w tradycji ustnej, jak i spisanej (np. Biblia) pustynia jest przedstawiana jako miejsce nieuporządkowane, niebezpieczne dla człowieka, jako siedlisko złych mocy i demonów. Autor odwołuje się do opisu specyficznego i traumatycznego doświadczenia Izraelitów w trakcie ich wędrówki po ucieczce z Egiptu. Odnosi się również do pustyni jako miejsca kuszenia Jezusa. Artykuł prezentuje jednak również drugie oblicze pustyni, rozumianej jako miejsce odnowy duchowej, swoistej przestrzeni dla ludzkiej wolności i potrzeby przebywania w samotności. Błądzenie na pustkowiu, bez kierunkowskazów, bez trwałych śladów na piasku, bez żadnych odniesień – to wedle Autora doskonała metafora kondycji współczesnego człowieka. Jak wiele pokus i niebezpieczeństw czeka na nas na pustkowiu? Jakie są drogi wyjścia, a może jedynie ucieczki? Niniejszy tekst to również dialog z koncepcją Ericha Fromma oraz quasi-koncepcjami odwołującymi się do magii, to także próba odpowiedzi na pytania jak wiele jest obecnie form „ucieczki od wolności”. Na czym polega istota i jakie są granice wolności w obliczu naszej bezradności i osamotnienia? Czy już ciągle będziemy się szamotać się pomiędzy zależnością a nieskrępowaną swobodą możliwych stylów życia? Zdaniem Autora, osoby nieustannie kuszone i wabione „oazami szczęścia” stają się „ludźmi o pustych oczach”. Tę kategorię Autor ujmuje perspektywie współczesnego wyzwania dla edukacji i istoty człowieka.

7

Samowykluczenie jako zagrożenie dla inkluzji

72%

Pospiszyl I.

Student niepełnosprawny. Szkice i rozprawy

|

2018

|

issue 18(11)2018

29-37

EN

The article focuses on the sense of solitude and loneliness of people in the modern world. Author deals with the problems of interpersonal relationship and their incompleteness. Solitude as a total opposition to inclusion can be a consequence of exclusion or self-exclusion.

PL

Artykuł koncentruje się na poczuciu osamotnienia i samotności człowieka we współczesnym świecie. Autorka podejmuje problematykę relacji międzyludzkich oraz wskazuje na ich niekompletność. Osamotnienie, czyli całkowite przeciwieństwo inkluzji, może być konsekwencją wykluczenia lub samowykluczenia.

8

Loneliness in the Collective: Youth in the Socio-Educational Sphere in Poland 1948–1989

72%

Król J.

Paedagogia Christiana

|

2020

|

vol. 1/45

137-148

EN

Political, social and economic life in Poland in the years 1948–1989 was organised within the monocratic order. This meant the existence of one centre of power and control, as well as the subordination of all social processes to immediate political goals. Education, and especially the formation of the young generation, also found itself within the orbit of political influence. The promoted educational model was built on the ideal of the so-called socialist morality. It included, among others, idealism, the cult of work, a scientific worldview, and collectivism. Collectivism was treated as the goal, method, and the form of educational work. The compulsion to function in a group and be controlled by a group might have aroused in many members a sense of loneliness, isolation, or even rejection. The sense of rejection implied isolation. On the other hand, there was a chance to reformulate isolation into a sense of loneliness. I read loneliness as a positive value, i.e. as a journey into oneself, an opportunity for self-development and for finding an inner freedom. Therefore, the following paradoxical questions can be posed: Was collectivism inspiring and creative, and was collectivism the source of individual emancipation? Were the youth conspiracy, youth subcultures, and all religious movements that contested the system, the proof of young people’s isolation or of their creative loneliness? Answering these questions is the main goal of my paper.

PL

Życie polityczne, społeczne i gospodarcze w Polsce w latach 1948-1989 zorganizowane było w ramach ładu monocentrycznego. Oznaczało to istnienie jednego ośrodka władzy i kontroli, a także podporządkowanie wszystkich procesów społecznych doraźnym celom politycznym. W orbicie wpływów politycznych znalazła się również edukacja, a zwłaszcza kwestia formacji młodego pokolenia. Promowany model wychowawczy zbudowany został na ideale tzw. moralności socjalistycznej. Obejmowała ona m.in. ideowość, kult pracy, światopogląd naukowy i kolektywizm. Kolektywizm potraktowano jako cel, metodę i formę pracy edukacyjnej. Przymus funkcjowania w grupie i bycie kontrolowanym przez grupę mogły u wielu budzić poczucie samotności, osamotnienia lub wręcz odrzucenia. Poczucie odrzucenia implikowało osamotnienie. Z drugiej strony istniała szansa przeformułowania osamotnienia w poczucie samotności. Samotność odczytuję jako wartość pozytywną, tzn. jako drogę w głąb siebie, szansę samorozwoju i odszukania wewnętrznej wolności. Można zatem postawić następujące paradoksalne pytania: czy kolektywizm był inspirujący i twórczy, i czy kolektywizm był źródłem emancypacji jednostki? Czy konspiracja młodzieżowa, subkultury młodzieżowe oraz wszystkie ruchy religijne kontestujące system były dowodem na osamotnienie młodzieży czy też na twórczą samotność? Odpowiedź na te pytania są przewodnim celem mojego artykułu.

9

Przywiązanie i osamotnienie w bliskich relacjach

72%

Kornaszewska-Polak M.

Roczniki Pedagogiczne

|

2015

|

vol. 7(43)

|

issue 3

25-43

PL

Prezentowany artykuł porusza zagadnienie bliskich związków interpersonalnych w kontekście współczesnej kultury, wyodrębniając z niej dwa charakterystyczne zjawiska istotne dla relacji międzyludzkich: przywiązanie i osamotnienie. Przywiązanie jest opisywane na podstawie teorii J. Bowlby’ego oraz pochodnej od niej teorii stylów przywiązania w relacjach romantycznych C. Hazan i P. Shavera, wyodrębniającej trzy style: bezpieczny, lękowo-ambiwalentny i unikający. Osamotnienie jest rozpatrywane za R. Weissem na dwóch wymiarach: społecznym i emocjonalnym, przy czym aspekt emocjonalny osamotnienia jest kluczowym zjawiskiem w pozabezpiecznych stylach przywiązania. Szeroko przytaczane badania dowodzą, iż bezpieczne style przywiązania ukształtowane w dzieciństwie stanowią podstawowy czynnik warunkujący stabilne i satysfakcjonujące relacje, natomiast style unikający i lękowo-ambiwalentny destabilizują funkcjonowanie związków oraz w konsekwencji doprowadzają do niezadowolenia i osamotnienia partnerów. Najpoważniejszym efektem oddziaływania pozabezpiecznych stylów przywiązania i rosnącego poczucia osamotnienia jest pokoleniowy przekaz wzorców warunkujący nową jakość relacji i więzi międzyludzkich, w których naczelną wartość przyjmuje kultura indywidualizmu oraz nieustanne, nie zawsze satysfakcjonujące wybory.

EN

The article presents the problem of close relationships in the context of contemporary culture, extracting from it two characteristic phenomena relevant to human relationships: attachment and loneliness. Two theories are basic for the article: the Bowlby’s theory of attachment and Hazan and Shaver theory of three attachment styles in romantic relationships: secure, anxiety-ambivalent and avoidant. Loneliness is considered on two dimensions: social and emotional, but the emotional aspect of loneliness is a key phenomenon in unsecure attachment styles. A widely cited study shows that secure attachment styles shaped in childhood are a key determinant of stable and satisfying relationships, while avoiding and anxiety-ambivalent styles destabilize the couples functioning and, consequently, lead to dissatisfaction and loneliness of partners. The most serious impact of unsecure attachment styles and a growing sense of loneliness is generational pattern transmission, which creates the new quality of bonds and relationships. This new quality is the culture of individualism and choices that are constant and not always rewarding.

10

Poczucie przywiązania i osamotnienia w relacjach małżeńskich

72%

Kornaszewska-Polak M.

Roczniki Pedagogiczne

|

2016

|

vol. 8(44)

|

issue 3

23-38

PL

Celem artykułu jest prezentacja zjawiska osamotnienia pojawiającego się w związkach małżeńskich osób o różnym stażu małżeńskim. Odwołano się do tego rodzaju osamotnienia, które nie jest przeżyciem egzystencjalnym, lecz zjawiskiem subiektywnym i emocjonalnym, powstającym w kontekście relacji społecznych – nieadekwatnych do potrzeb i oczekiwań osoby osamotnionej. Badając zjawisko osamotnienia, wzięto pod uwagę następujące zmienne: styl przywiązania, poziom szczęścia małżeńskiego oraz jakość relacji w rodzinie pochodzenia badanych osób. Zastosowano następujące kwestionariusze: Kwestionariusz Stylów Przywiązaniowych KSP M. Plopy, Kwestionariusz Szczęścia Małżeńskiego KSM K. Pospiszyla, Skalę do Pomiaru Poczucia Samotności DJGLS J. De Jong Gierveld i F. Kamphuisa oraz ankietę własną, badającą relacje w rodzinie pochodzenia. Przebadano 250 par małżeńskich o różnym stażu trwania związku. W wyniku przeprowadzonych analiz badawczych stwierdzono występowanie pozytywnych związków poczucia osamotnienia z pozabezpiecznymi stylami przywiązania u wszystkich badanych osób oraz pozytywnych związków poczucia osamotnienia z wiekiem i stażem małżeńskim badanych mężczyzn, a także negatywnych związków osamotnienia z szczęściem małżeńskim, bezpiecznym stylem przywiązania i wysoką jakością relacji w rodzinie pochodzenia badanych osób. Na jakość relacji w rodzinie pochodzenia wskazywały następujące zmienne: satysfakcjonujące relacje z matką i ojcem, poczucie bycia kochanym, wysoka ocena relacji rodziców w dzieciństwie, wysoka ocena własnego dzieciństwa, zainteresowanie rodziców nauką dzieci, pomoc rodziców w dzieciństwie, karanie przez rodziców w dzieciństwie (rozumiane jako objaw prawidłowego wychowania).

EN

The aim of the article is to describe the phenomenon of loneliness appearing in married couples of different length of marriage. The author refer not to this kind of loneliness that is an existential experience, but to a subjective and emotional phenomenon arising in the context of social relations that are inadequate to the needs and expectations of the lonely people. The following variables were taken into account when studying the phenomenon of loneliness: attachment style, the level of marital happiness and quality of relationships in the respondents’ family of origin. The following questionnaires were used: The Attachment Styles Questionnaire (ASQ) by M. Plopa, The Marital Happiness Questionnaire (MHQ) by K. Pospiszyl, The Scale for Measuring Subjective Loneliness (DJGLS) by J. De Jong Gierveld and F. Kamphuis and the author’s own survey examining the relationships in the family of origin. 250 couples of different length of marriage were examined. As a result of the research studies positive relationships were found between loneliness and insecure attachment styles in all subjects and between loneliness and age and length of marriage of surveyed men. It was also the presence of negative relationships between loneliness and marital happiness, secure attachment style and high quality of relationships in the respondents’ family of origin. The quality of relationships in the family of origin consisted of: rewarding relationship with a respondent’s mother and father, a sense of being loved, high assessment of the relationship of parents in childhood, high assessment of respondents’ childhood, parents interest in children learning, parents help in childhood, parents punishment in childhood (understood as a symptom of proper upbringing).

11

Psychologiczna charakterystyka dzieci o wysokim i niskim poczuciu osamotnienia

72%

Oleś M.

Roczniki Psychologiczne

|

2006

|

vol. 9

|

issue 1

121-140

PL

Tematyka artykułu koncentruje się wokół problemu osamotnienia u dzieci. Porównano dzieci o wysokim i niskim poczuciu osamotnienia w zakresie wybranych cech osobowości (CPQ R. B. Cattella), samooceny (SES M. Rosenberga i SEI S. Coopersmitha), asertywności (CABS L. Michelsona i R. Wooda) i zmiennych klinicznych ważnych z punktu widzenia prawidłowych relacji interpersonalnych: depresja (DSRS P. Birlesona i CDI M. Kovacs), pesymizm (HPLS A. E. Kazdina). Dodatkowo chodziło o wykrycie zmiennych warunkujących poczucie osamotnienia u dzieci w wieku szkolnym. Rezultaty przeprowadzonych badań dzieci w wieku 11-13 lat (N = 90; w tym dziewcząt N = 41, chłopców N= 49) wskazują, że dzieci o wysokim poczuciu osamotnienia są bardziej zamknięte w sobie, emocjonalnie wrażliwe, nieśmiałe, submisyjne i refleksyjne w porównaniu z dziećmi towarzyskimi. Charakteryzuje je podwyższone napięcie nerwowe, skłonność do obwiniania siebie i niska samoocena. Wykazują obniżony nastrój i pesymistyczne nastawienie do przyszłości. Obniżone poczucie własnej wartości, pesymizm i nieśmiałość - to główne uwarunkowania poczucia osamotnienia u dzieci; istnieje w tym względzie specyfika z uwagi na płeć. Uzyskane rezultaty przedyskutowano w świetle teorii cech oraz teorii społeczno-poznawczej. Implikacje praktyczne z badań wskazują na potrzebę opracowania programów interwencyjnych dla dzieci o wysokim poczuciu osamotnienia, które uwzględniałyby umacnianie poczucia własnej wartości oraz kształtowanie umiejętności społecznych.

EN

The article focuses on the issue of loneliness in children. Children with high and low levels of loneliness were compared on a range of measures pertaining to personality (Cattell's CPQ), self-esteem (Rosenberg's SES and Coopersmith's SEI), assertiveness (Michelson and Wood's CABS) and clinical variables crucial from the point of view of normal interpersonal relationships: depression (Birleson's DSRS and Kovac's CDI) and pessimism (Kazdin's HPLS). Additional analyses were carried out to identify the variables determining loneliness o school-age children. The study involved N = 90 children (41 girls and 49 boys) aged 11-13. The results showed that children with high loneliness are more closed, emotionally sensitive, shy, submissive and reflexive, as compared to non-lonely children. They were found to have increased emotional tension, tendency for self-blame and low self-esteem. They also showed lowered mood and pessimistic attitude towards future. Low self-esteem, pessimism and shyness were found to be the main factors accounting for loneliness in children, although in this respect gender-specific differences were also found. The results were discussed in terms of traits theory and social-cognitive theory. Practical implications of this study point to the need for development of intervention programmes designed for children with high loneliness. Such programmes should address action towards enhancement of self-esteem and development of social skills.

12

Problemy wychowawcze w relacjach matka – dziecko na przykładzie wybranej współczesnej prozy polskiej

72%

Józefowicz A.

|

2017

|

vol. XV

|

issue (1/2017)

345-360

EN

The eternal longing of educators was a dream of using the books to guide the thoughts and actions of pupils and shape them according to the established model. Examples of Polish prose for young readers presented in this paper, are images of difficult relationships between mothers and children. The selected books can drive strong emotions during the reading to both generations- the parents and children. These books are also for a common reading and for common “purification”. The author indicates certain patterns and “not- patterns” in the relationships of mothers with their children serving, for a large extent, a function of education (mother like “teenagers”, teenage mothers, frustrated mothers, adoptive mother).

PL

W komunikacie zwracam uwagę na problemy wychowawcze w relacjach matki z dzieckiem na przykładzie wybranej współczesnej prozy polskiej adresowanej głównie do nastoletniego czytelnika. Bohaterkami powieści Barbary Ciwoniuk Musisz to komuś powiedzieć; Grzegorza Kasdepke Poradnik hodowcy aniołów; Joanny Jagiełło Kawa z kardamonem; Ewy Nowackiej Małe kochanie, wielka miłość; Anny Onichimowskiej Najwyższa góra świata są dziewczyny–nastolatki odczuwające dojmujący brak bliskości relacji z matką, cierpiące na niedobór witaminy M (miłości). Analizowana literatura dotyka problemu samotnego, niedojrzałego czy wręcz toksycznego macierzyństwa i wynikającego z niego osamotnienia dziecka, które rozumiane jest jako stan dyskomfortu psychicznego dziecka, zainicjowany brakiem bliskich więzi z rodzicami, poczuciem niezaspokojonej potrzeby bezpieczeństwa, uznania, a przede wszystkim miłości1 . Zauważyłam i wyróżniłam w analizowanej literaturze cztery typy matek: 1. Matki niedojrzałe do swojej roli, które określiłam jako matki „jak nastolatki”, następnie 2. Nastoletnie matki, 3. Matki sfrustrowane i cierpiące na emocjonalne zaburzenia oraz 4. Matki adopcyjne. W powieściach zwraca uwagę fakt, jak pełne skomplikowanych wyborów jest życie nastolatka, jak trudno mu samemu uporać się z niektórymi i jak bardzo w tym okresie potrzebne jest mu emocjonalne wsparcie bliskich osób, ich autorytet i pozytywne wzorce wychowawcze.

13

Samotność człowieka jako doświadczenie osobowe. Próba typizacji zjawiska

72%

Olearczyk T.

Teologia i Moralność

|

2022

|

vol. 17

|

issue 2(32)

295-315

EN

The research purpose of the thesis is to present loneliness as a human personal experience from the perspective of an interdisciplinary approach to the phenomenon of loneliness. This phenomenon has been juxtaposed with the sense of loneliness and isolation. While pursuing the research purpose the author has set, she aims at typification and – as a result – defining specificity of experiencing loneliness, drawing pedagogical conclusions. Finally, she concludes that solitude understood in a positive way, as a conscious choice (and not an exclusion), is necessary for the proper development of a human being who should alternate the time of interaction with people with moments of silence and reflection occurring during the meetings ‘with oneself’.

PL

Celem badawczym pracy jest ukazanie samotności jako doświadczenia osobowego człowieka z perspektywy interdyscyplinarnego ujęcia fenomenu samotności. Zjawisko to zostało zestawione z poczuciem osamotnienia i izolacji. Autorka, realizując postawiony cel badawczy, dąży do typizacji i przez to określenia specyfiki doświadczenia samotności, wyciągając wnioski pedagogiczne. Finalnie stwierdza, że samotność rozumiana w sposób pozytywny, jako świadomy wybór (a nie wykluczenie) jest konieczna do prawidłowego rozwoju człowieka, który czas interakcji z ludźmi powinien przeplatać chwilami ciszy i refleksji pojawiającej się podczas spotkań „z samym sobą”.

14

Moralne problemy samotności w rodzinie

72%

Pokrywka M.

Roczniki Teologii Moralnej

|

2009

|

vol. 1

165-181

EN

In consequence of the globalization process and of an unprecedented development of the electronic media – that abolish the time and space barriers – the world has been called a global village. It could seem that owing to this fact people would easily get closer to one another. However, what can be seen is the quickly growing phenomenon of loneliness. The range of atrophy of deep interpersonal bonds is so serious that the term „lonely crowd” has been coined. This happens so because the possibilities and technical facilities themselves – although they undoubtedly constitute a chance – cannot form deep interpersonal relations, as the relations are formed by people who can become an unselfish gift and accept others as a gift. Unfortunately, the occurring civilization transformations, and a disintegration of the traditional family that happens along with them, contribute to an increase in the lack of understanding and in loneliness in the family circle. Loneliness in the family results from the lack of proper bonds between its members. Hence being together is often reduced to the physical presence devoid of a deeper, spiritual dimension. Living together, but not united, leads to solitude that can affect everybody: the spouses, children, elderly people. In order to be a real community a family has to constantly discover anew its communal identity. Marital and familial „community of persons” – although it grows from a gift of the loving God – is a task for the people forming it.

15

Social Cognition, Self-Perceptions, and Social Withdrawal in Adolescents

58%

Bosacki S. L., Talwar V., Sitnik V., Pissoto F. M., Coccimiglio M., Quenneville S.

Paedagogia Christiana

|

2020

|

vol. 2/46

63-91

EN

This study explored individual differences in emotion recognition within the context of social orientations and self-perceptions. One hundred and forty-four Canadian adolescents (88 girls, 11–14 years), with a mean age of 13.4 years completed emotion recognition, perceived self-competencies, social preferences (shyness, unsociability, and regulated withdrawal), and social (dis)satisfaction measures. The highest scores were related to epistemic or neutral emotions, followed by negative and finally positive emotions. Furthermore, there were relationships between high levels of emotion recognition (negative emotions) and low levels of physical and global self-worth. Positive correlations were found between high levels of shyness and the ability to recognise negative and epistemic emotions, and experience feelings of low self-worth, with girls scoring higher than boys in recognising positive emotions. Adolescents characterised by high shyness and high social satisfaction (i.e., conflicted shyness) scored the highest on emotion recognition and feelings of low self-worth. Implications for the refinement of theory and research on social withdrawal and social cognition are discussed.

PL

Niniejsze studium stanowi analizę różnic indywidualnych w rozpoznawaniu emocji, osadzoną w kontekście orientacji społecznych i postrzegania siebie. Stu czterdziestu czterech kanadyjskich nastolatków (88 dziewcząt, 11–14 lat) w wieku średnio 13,4 roku, pozyskało zdolność rozpoznawania emocji, postrzegania własnych kompetencji, preferencji społecznych (nieśmiałość, nietowarzyskość i regulowane wycofywanie się) oraz środków (dys)satysfakcji społecznej. Najwyższe wyniki dotyczyły emocji epistemicznych lub neutralnych, w dalszej kolejności – negatywnych i wreszcie pozytywnych. Ponadto istniał związek pomiędzy wysokim poziomem rozpoznawania emocji (negatywnych) a niskim poziomem poczucia własnej wartości, fizycznej i globalnej. Stwierdzono pozytywne korelacje między wwysokim poziomem nieśmiałości a umiejętnością rozpoznawania negatywnych i epistemicznych emocji oraz doświadczeniem niskiej samooceny, przy czym dziewczęta uzyskiwały wyższe oceny w rozpoznawaniu pozytywnych emocji niż chłopcy. Młodzież charakteryzująca się istotną nieśmiałością i istotną satysfakcją społeczną (tj. nieśmiałością konfliktową) uzyskała najwyższe wyniki w zakresie rozpoznawania emocji i niskiej samooceny. W artykule omówiono implikacje dla udoskonalenia teorii i badań nad społecznym wycofaniem i społecznym poznaniem.

16

The Indeks SPICE odpowiedzią na osamotnienie w małżeństwie

58%

Szturomska-Józwik L.

Family Forum

|

2019

|

vol. 9

91-111

EN

The words of the marriage vow set the direction for the development of every sacramental marriage. Their implementation is not automatic, not happened spontaneously, but required every day work based on God's grace. Paradoxically, marital life is marked by the issues, the experience of solitude and has a negative effect on marriage relationship, or it may be evidence of its disorder. A well-lived solitude is associated with loneliness, which is positively experienced, in which condition, a man could find the truth about himself, the world, his place in it, as well as the source and purpose of his life. The SPICE index is a tool that can be used to constructively work out solitude and help couples build up their relationship and achieved a new quality of it. SPICE points to 5 main spheres (spiritual, physical, intellectual, communicative, emotional) on which each relationship is built. SPICE offers a method how to manage them in good way, leading to the implementation of marital commitments in marriage. SPICE presents spouses, their needs, feelings, marital identity, including sexual identity and explain them to spouses.

PL

Słowa przysięgi małżeńskiej wyznaczają kierunek rozwoju każdego, sakramentalnego małżeństwa. Ich realizacja nie jest jednak samoczynnie, spontanicznie dziejącą się rzeczywistością, ale każdodniową pracą małżonków opartą na Bożej łasce. W codzienność małżeńską paradoksalnie mogłoby się wydawać, wpisane jest doświadczenie osamotnienia, jako kondycja negatywnie wpływająca na relację małżeńską, czy też świadcząca o jej zaburzeniu. Dobrze przeżyte, przepracowane osamotnienie prowadzi do samotności, która jest doświadczeniem pozytywnym, w którym człowiek odnajduje prawdę o sobie, świecie, swoim miejscu w nim, a także źródle i celu swojego życia. SPICE indeks jest narzędziem, które może posłużyć do konstruktywnego przepracowania osamotnienia, z którego małżonkowie wyjdą umocnieni, a ich relacja osiągnie nową jakość. SPICE wskazuje na 5 głównych sfer (duchową, fizyczną, intelektualną, komunikatywną, emocjonalną), na których bazuje każda relacja i podaje praktyczne sposoby zarządzania nią, prowadzące do jej umacniania, ukształtowania, aby realizacja słów przysięgi małżeńskiej stała się udziałem samych małżonków. Jednocześnie SPICE podnosi świadomość małżonków na ich potrzeby, uczucia, tożsamość małżeńską, także seksualną i związaną z nią umiejętność zarządzania małżeńską płodnością.

17

Between Monolectical and Dialectical Philosophy of Loneliness and Communitiveness

58%

Domeracki P.

Paedagogia Christiana

|

2020

|

vol. 2/46

25-42

EN

It is commonly known that maybe less solitude but more loneliness deserves on clear and firm criticism while communitiveness is assessed in a univocally positive way. This, in turn, translates to an unquestionable preference to ideas, feelings, motives and acts which are of community character and use. On the other hand, loneliness is recognized as a reason of our pain, suffering, fears, sadness and horrible despair. It results that our key ambition, need and aim should be avoiding and preventing each form of solitude or loneliness in our private and social life at all costs. But, as it occurs, this causes a lot of further – not only theoretical but unfortunately also practical – problems, which some researchers and ordinary people must face. This kind of unilateral and unambiguous interpretation of both solitude/loneliness and communitiveness I used to call ‘monolectical’. In my presentation I am going to show that ‘monolectics’ of communitiveness or solitude/loneliness is insufficient for possibly objective and complete picture of this two. In consequence I will be arguing that monoseological discourse is able to gain it and to develop itself only by turning to the dialectical method of explaining. The fundamental thesis and belief as well, expressed on the ground of the dialectics of solitude/loneliness and communitiveness, is that solitude/loneliness and communitiveness are not at all isolated but strongly complementary. A practical conclusion arises from this statement according to which each of us should intertwine in his or her life some periods of communitiveness and then some episodes of solitude.

PL

Powszechnie wiadomo, że może mniej samotność, a więcej osamotnienie zasługuje na wyraźną i zdecydowaną krytykę, podczas gdy wspólnotowość jest oceniana w sposób jednoznacznie pozytywny. Przekłada się to na niekwestionowane preferowanie idei, uczuć, motywów i czynów, które mają charakter i przeznaczenie wspólnotowe. Z drugiej strony, osamotnienie uznawane jest za przyczynę naszego bólu, cierpienia, lęków, smutku i straszliwej rozpaczy. Wynika z tego, że naszą kluczową ambicją, potrzebą i celem powinno być unikanie i zapobieganie za wszelką cenę każdej formie samotności lub osamotnienia w naszym życiu prywatnym i społecznym. Jednak, jak wiadomo, powoduje to wiele dalszych – nie tylko teoretycznych, ale niestety również praktycznych – problemów, z którymi muszą się zmierzyć niektórzy badacze i zwykli ludzie. Ten rodzaj jednostronnej i jednoznacznej interpretacji zarówno samotności, jak i wspólnotowości, zwykłem nazywać „monolektyczną”. W moim przedłożeniu zamierzam wykazać, że „monolektyka” wspólnotowości lub samotności/osamotnienia jest niewystarczająca dla możliwie obiektywnego i pełnego obrazu obu tych fenomenów. W konsekwencji będę argumentował, że dyskurs monoseologiczny jest w stanie go uzyskać i rozwijać się jedynie poprzez odwołanie się do dialektycznej metody wyjaśniania. Podstawową tezą, a równocześnie przekonaniem, wyrażonym na gruncie dialektyki samotności i wspólnotowości, jest to, że samotność i wspólnotowość wcale nie występują w izolacji, lecz wzajemnie się uzupełniają. Z tego stwierdzenia wynika praktyczny wniosek, zgodnie z którym każdy z nas powinien przeplatać w swoim życiu okresy wspólnotowości epizodami samotności.

18

Oblicza samotności w edukacji. Samotność i odosobnienie wśród zasad wychowania intelektualnego i kształtowania samodzielności poznawczej

58%

Rembierz M.

Horyzonty Wychowania

|

2013

|

vol. 12

|

issue 23

55-75

EN

Pedagogical reflection must take into account numerous shades of meaning of the word ‘loneliness’ in both the theory and practice of education if it is to discover the role of loneliness and solitude in intellectual upbringing and self upbringing and in shaping cognitive independence. Using the word ‘loneliness’ in pedagogical reflection aiming at perfecting educational theory and practice requires ordering analyses. It is necessary to deal with common misunderstandings in the perception of loneliness, reduced to undesirable state of solitude and the lack of relations with others. It is not enough to understand loneliness only as solitude, while bearing in mind the heritage of philosophy and pedagogy, which reveal a deeper and existentially vital meaning of loneliness. Anthropological and axiological understanding of loneliness as a purifying and liberating force differs from emphasising painful feelings and dejection, which is contemporary associated with loneliness, as can be seen from comments on the Internet. Thanks to the features attributed to loneliness, it is an act of liberating from social ties constraining independent thinking and cognitive independence. Experiencing such loneliness, understood as solitude arrived at through self upbringing, allows an individual to shape his spiritual freedom and intellectual autonomy. Learned helplessness in the face of loneliness is shaped by education based on extreme reductionism (‘sociologism’) in which a man is perceived only as net force of natural and social forces acting on him, and his shaping is treated as shaping an element of society. Admitting that a man has the right to loneliness in a form of solitude is possible, if he is not reduced to net force of natural and social forces. Thanks to such loneliness, an individual inner world which opposes social forces can be created. Accepting the fact that ‘a person always learns alone’ emphasizes the role of intellectual upbringing and self upbringing as well as experiencing loneliness and solitude, which shape the ability of autonomous learning and lead to cognitive independence.

PL

Z wielością odcieni znaczeniowych słowa „samotność”, która występuje również w teorii i praktyce edukacyjnej, musi się liczyć refleksja pedagogiczna, dążąc do rozeznania roli samotności i odosobnienia w wychowaniu i samowychowaniu intelektualnym oraz w kształtowaniu samodzielności poznawczej. Posługiwanie się słowem „samotność” w refleksji pedagogicznej, mającej za zadanie doskonalenie teorii i praktyki edukacyjnej, wymaga porządkujących analiz. Trzeba się rozliczyć z rozpowszechnionymi nieporozumieniami w pojmowaniu samotności, której sens redukuje się do niepożądanego stanu osamotnienia i braku relacji z innymi. Na rozumieniu samotności jedynie jako osamotnienia nie można poprzestać, znając dziedzictwo myśli filozoficznej i pedagogicznej, wydobywającej głębszy i egzystencjalnie doniosły sens samotności. Antropologiczno-aksjologiczne rozumienie samotności jako siły oczyszczającej i wyzwalającej jest odmienne od eksponowania bolesnych doznań i przygnębienia, które współcześnie – co widać w dominujących internetowych treściach – przede wszystkim zespala się z samotnością. Dzięki właściwościom przypisanym samotności stanowi ona akt wyzwalania się z więzów społecznych krępujących niezależność myślenia i samodzielność poznawczą. Doświadczanie takiej samotności – jako odosobnienia wypracowanego dzięki samowychowaniu – pozwala kształtować wolność duchową i autonomię intelektualną. Wyuczoną bezradność w obliczu samotności kształtuje edukacja oparta na skrajnym redukcjonizmie („socjologizmie”), w którym człowieka postrzega się tylko jako wypadkową determinujących go sił przyrodnich i społecznych, a jego formowanie traktuje się jako urabianie elementu społeczeństwa. Przyznanie, iż człowiek posiada prawo do samotności, która przybiera postać odosobnienia, jest możliwe, gdy nie redukuje się go do wypadkowej sił przyrodnich i społecznych. Dzięki tej samotności może się kształtować indywidualny świat wewnętrzny, przeciwstawiający się naporowi sił społecznych. Uznanie faktu, że „człowiek uczy się zawsze sam”, eksponuje rolę wychowania i samowychowania intelektualnego, a także doświadczenia samotności i odosobnienia, które kształtują umiejętność samodzielnego uczenia się i umożliwiają samodzielność poznawczą.

19

Samotność i osamotnienie w doświadczeniach i narracjach małżeństw z dużym stażem pożycia małżeńskiego

58%

Zalewska S.

EXLIBRIS Biblioteka Gerontologii Społecznej

|

2017

|

issue 2 (14) /2017 Oczekiwana starość

40-55

EN

Most researchers and authors dealing with loneliness and solitude clearly distinguish these two concepts. In their reflections they most often point to the existence of two distinct states, ie objective – physical, or loneliness, as opposed to the subjective – psychic, which is loneliness (sometimes called mental loneliness). Despite the recognition of this distinction, there is still no consensus on the content behind the two terms. It is worth mentioning that many writers on loneliness related to old age do not define it at all (Abrams, Blau, Sheldon, Karn). According to I. Yoloma, loneliness results from a lack of communication with another person. This is especially noticeable in the elderly, who have been eliminated from everyday life due to family, health or social situations. Solitude is the most common result of the lack of social relationships, including relationships with the family. It causes emotional disorders, reduces or limits the ability to accept and to work effectively. The narratives of the subjects clearly distinguish these two states: loneliness and solitude. They can also point to the specific experiences of their lives which confirm the different nature of these two states. Purpose of the study was to describe the unique phenomenon of solitude in a relationship. Also show many aspects of loneliness, resulting from the experience of the subjects.

20

Wyspy skarbów i wyspy zakopanych skarbów. Samotność i osamotnienie – w pracy teatralnej twórców laboratoriów oraz osób zagrożonych wykluczeniem społecznym

58%

Hasiuk M.

Forum Oświatowe

|

2014

|

vol. 26

|

issue 1(51)

79-90

EN

The text presents the state of loneliness and isolation experienced in their theatrical work by the members of theatre laboratories (based on the case of the Odin Theatre) and socially excluded people (for example, those taking part in the activities of the theatre operating at the Women’s Rights Centre in Warsaw). In the first part it shows how loneliness can ally itself with the dramatic artist to become an important element of his or her work method and »life in art«. The second part of the paper deals with the original practice of the therapeutic and »ritual theatre« set up by Dagna Ślepowrońska and its influence on women who have been victims of violence in their liberation from the feeling of isolation.

PL

Tekst prezentuje doświadczenia samotności i osamotnienia w pracy teatralnej członków laboratoriów teatralnych (na przykładzie Odin Teatret) oraz osób zagrożonych wykluczeniem społecznym (na przykładzie działalności Kobiecego Ośrodka Teatralnego w Centrum Praw Kobiet w Warszawie). W pierwszej części tekstu ukazuje, w jaki sposób samotność może stać się sprzymierzeńcem artysty teatru i ważnym elementem jego metody pracy i „życia w sztuce”. W drugiej części opisuję praktykę terapeutyczno-teatralną „teatru obrzędowego”, stworzoną przez Dagnę Ślepowrońską oraz jej wpływ na proces uwalniania się z doświadczeń osamotnienia kobiet mających za sobą doświadczenia przemocy.

Refine search results

Religia jako panaceum na samotność. Działalność katolickich portali randkowych

Some Notes on the Phenomenon of Solitude

Samotność i osamotnienie osób starszych jako problem społeczny i edukacyjny

Samotność w świetle teorii przywiązania Samotność w świetle teorii przywiązania / Loneliness in the Context of Attachment Theory

Experience of loneliness as an Archetype for „Eternal expulsion”

Crowded Deserts – Deserted Oases

Samowykluczenie jako zagrożenie dla inkluzji

Loneliness in the Collective: Youth in the Socio-Educational Sphere in Poland 1948–1989

Przywiązanie i osamotnienie w bliskich relacjach

Poczucie przywiązania i osamotnienia w relacjach małżeńskich

Psychologiczna charakterystyka dzieci o wysokim i niskim poczuciu osamotnienia

Problemy wychowawcze w relacjach matka – dziecko na przykładzie wybranej współczesnej prozy polskiej

Samotność człowieka jako doświadczenie osobowe. Próba typizacji zjawiska

Moralne problemy samotności w rodzinie

Social Cognition, Self-Perceptions, and Social Withdrawal in Adolescents

The Indeks SPICE odpowiedzią na osamotnienie w małżeństwie

Between Monolectical and Dialectical Philosophy of Loneliness and Communitiveness

Oblicza samotności w edukacji. Samotność i odosobnienie wśród zasad wychowania intelektualnego i kształtowania samodzielności poznawczej

Samotność i osamotnienie w doświadczeniach i narracjach małżeństw z dużym stażem pożycia małżeńskiego

Wyspy skarbów i wyspy zakopanych skarbów. Samotność i osamotnienie – w pracy teatralnej twórców laboratoriów oraz osób zagrożonych wykluczeniem społecznym