Search results

1

Arabic Legal Phraseology in Positive Law and Jurisprudence: The Historical Influence of Translation

100%

Halimi S.

Comparative Legilinguistics

|

2021

|

vol. 46

37-64

EN

The present study examines Arabic legal phraseology formation from the standpoint of positive law and jurisprudence. It claims that phraseological constructions in Arabic legislative and statutory texts are largely influenced by the translation process of Roman law texts. However, scholarly literature still relies to some extent on formulae used in the Islamic jurisprudence. To illustrate this, three examples of legal principles anchored in Islamic jurisprundence, known as legal maxims, are discussed along with their corresponding expressions in positive law in modern-day Arabic. Ultimately, the purpose of this paper is twofold: firstly, to demonstrate that the phraseology present in many Arabic positive laws stems from a historical translation process that started in the beginning of the 20th century; secondly to emphasize the significance of textual genre awareness in legal translation. Concretely, the introductory section provides an overview of recent studies that have addressed legal phraseologisms. It is followed by a section on the historical role of translation in the construction of certain phraseologisms. The general legal principles of (a) burden of proof, (b) presumption of innocence, and (c) the pacta sunt servanda principle are then examined in order to shed light on the influence of both the Civilist tradition and Islamic jurisprudence on the use of legal Arabic today, as well as to demonstrate how the translation of phraseologisms is dependent on the parameters of genre. The analysis leads to the conclusion that proper use of phraseologisms, whether in drafting or translation, is closely linked to knowledge of phraseology formation and the historical influence of translation.

2

The specific legal-international regime of peace treaties

81%

Grochalski S. M.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2019

|

vol. 17

|

issue 4

23-34

PL

Prezentowany materiał jest próbą analizy dotyczącej szczególnej pozycji prawnej traktatów pokojowych. Autor polemizuje z występującym (co prawda nieczęsto) stanowiskiem, że owe traktaty, z racji niewyrażania w sposób klasyczny woli państwa, umowami, jako takimi, być nie mogą. W artykule ukazuje się podstawowe podobieństwa i przede wszystkim dające się określić różnice, zwłaszcza w tzw. postanowieniach końcowych, w odniesieniu do umów międzynarodowych oraz traktatów pokojowych. W opracowaniu stawia się tezę o szczególnej roli, znaczeniu i ewoluowaniu traktatów pokojowych, pomimo częstego nieprzestrzegania ich postanowień. Przywołuje się, analizuje się przykłady z historii zawieranych traktatów pokojowych, zderzając je z traktatami zawieranymi w XX wieku, zwłaszcza tych, które zostały zawarte po pierwszej i drugiej wojnie światowej.

EN

The presented material is an attempt at analyzing the specific legal position of peace treaties. The author argues with the opinion which is put forward (not too often, though), maintaining that such treaties – due to their not expressing the will of states in a classical way – cannot be considered to be agreements as such. He presents the basic similarities and – first of all – differences, especially concerning the so-called final provisions, with reference to both typical international agreements and peace treaties, respectively. In the study, he formulates the thesis of a special role, significance and evolution of peace treaties, despite frequent disrespect for the resolutions they contain. Instances of peace treaties which were concluded in the past are recalled and analyzed, and juxtaposed with ones made in the 20th century, particularly those following the First and the Second World Wars.

3

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie niezależności polskich sądów (sprawy połączone C-585/18, C-624/18, C-625/18) a konstytucyjny wymóg przestrzegania przez Rzeczpospolitą Polską wiążącego ją prawa międzynarodowego — implikacje

72%

Kozłowski A.

Przegląd Prawa i Administracji

|

2020

|

vol. 120

|

issue Tom 1

306 - 320

PL

Artykuł 9 Konstytucji RP wraz z art. 2 oraz 91 ust. 1–3 Konstytucji RP tworzą silną i jednoznaczną podstawę do nadania wyrokom TSUE wiążącego charakteru i bezpośredniej skuteczności w sferze prawa krajowego. Moc prawna tego zobowiązania wyrasta z powszechnego prawa międzynarodowego, wzmocnionego konstytucyjnym charakterem przepisów, które odwzorowują go na płaszczyźnie prawa wewnętrznego. Bezpośrednia skuteczność wyroków TSUE w prawie państwa członkowskiego jest wynikiem złożonej wykładni czerpiącej z zespolenia metod językowej, systemowej i celowościowej, z uwzględnieniem zasad dobrej wiary i pacta sunt servanda. Bezpośrednia skuteczność wyroku TSUE w prawie krajowym w stopniu najpełniejszym stanowi o wywiązaniu się z zobowiązania o przestrzeganiu przez Rzeczpospolitą Polską wiążącego ją prawa międzynarodowego oraz urzeczywistniania idei demokratycznego państwa prawnego. Niewywiązanie się z obowiązku wykonania wyroku sądu międzynarodowego funkcjonującego w strukturze organizacji międzynarodowej (UE), do której Polska, czerpiąc ze swojej suwerenności, przystąpiła za pośrednictwem zawartych przez siebie umów międzynarodowych, stanowi o odpowiedzialności Rzeczypospolitej Polskiej na gruncie prawa międzynarodowego. Stan ten oznacza naruszenie zobowiązań traktatowych wobec organizacji i wszystkich pozostałych państw członkowskich. Sanowanie tego naruszenia wymagałoby zgody wszystkich państw członkowskich albo na usunięcie podstawy odpowiedzialności w konkretnym przypadku, albo na zmianę prawa unijnego stanowiącego źródło przedmiotowych zobowiązań. Jakiekolwiek jednostronne działania RP nie są w stanie wywołać żadnego z tych skutków. W wypadku wdrażania odpowiedzialności międzynarodowoprawnej w pierwszej kolejności przyjmuje ona postać wewnątrzorganizacyjną (na przykład procedura z art. 7 TUE, wyroki i zarządzenia tymczasowe TSUE, kary finansowe). W dalszej kolejności odpowiedzialnością tą rządzą zasady ogólne prawa międzynarodowego. W ostatecznym rozrachunku naruszenie zobowiązania, które zostanie utożsamione z pogwałceniem przedmiotu i celu traktatów konstytuujących UE, może stanowić podstawę wykluczenia państwa członkowskiego z UE bez jego zgody (art. 60 ust. 2 KWPT) niezależnie od ścieżki wystąpienia z organizacji przewidzianej w art. 50 TUE.

Refine search results

1 Comparative Legilinguistics

1 Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

1 Przegląd Prawa i Administracji

1 Grochalski S. M.

1 Halimi S.

1 Kozłowski A.

1 2021

1 2020

1 2019

Arabic Legal Phraseology in Positive Law and Jurisprudence: The Historical Influence of Translation

The specific legal-international regime of peace treaties

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie niezależności polskich sądów (sprawy połączone C-585/18, C-624/18, C-625/18) a konstytucyjny wymóg przestrzegania przez Rzeczpospolitą Polską wiążącego ją prawa międzynarodowego — implikacje