Search results

1

Paraboliczny wymiar prologu do Sędziwoja Józefa Bohdana Dziekońskiego

100%

Naplocha A.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2017

|

vol. 10

EN

The article interprets the metaphor of Phoenix in Józef Bohdan Dziekoński’s novel Sędziwoj. The symbolism of the mythical figure offers a structural frame which unites the whole novel. This motif, which appears in the opening and closing part of the text, is a parabolic representation of the characters’ fortunes and constitutes quasi-biographies of Kosmopolita and Sędziwoj. Also the very introduction, which is based on the Herder’s legend, outlines the entire novel. Finally, drawing from cultural studies, the article frequently refers to symbolism and alchemy.

2

Do Desvalido ao Samaritano (Lc 10, 25–37): da audição à recitação pela decisão em Teologia Narrativa

88%

Borges de Meneses R. D.

Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne

|

2021

|

issue 1(34)

27-40

EN

The Good Samaritan parable defines, according to your biblical formulation, and plays a very important role to the decision (charity), recitation (hope), and audition (faith). However, there is a necessary relationship between these three elements, and the theological meaning of the splancnophanic deliberation, that is the truthly parable’s foundation in the biblical sense, and morality according the plesiologic aretology, and poietic ethic.

3

Leśmian: Ja i Inny

87%

Czabanowska-Wróbel A.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

|

2009

|

issue 16

11-28

EN

Leśmian’s poems, those that can be treated as parables with the thirdperson narrator and a given plot and those written with the lyrical I and straightforward narrative, include a dominant and premeditated anthropological conception. Leśmian is intrigued by the relation between an individual and other people. The relation is conducive, or even essential, in the spiritual survival of the individual, and is often described as a “salvation”. The relevant issues can be interpreted within the language of the philosophy of dialogue, including the philosophy of Emmanuel Lévinas, though the latter cannot be obviously treated in terms of decisive influence. The space where the ethical dimension of the interpersonal relations is revealed is namely love towards the closest pesons, it is followed by the encounter with other people, and finally the encounter with radical otherness, with what is, beyond the very experience of humanity, different - with a suffering animal. In Leśmian’s poetical output, in which the ontological and epistemological dimensions are so important, it is rather the ethical dimension that becomes prominent. This dimension, often neglected by researches of the poet’s rich and versified output, quite unexpectedly seems to come down to some absolutely fundamental ethical imperatives: to love and keep in mind that one should not hurt or kill with words or deeds.

4

O homem como projeto egundo Pedro Laín Entralgo

75%

Pinto Ribeiro M. F., Borges Meneses R. D.

Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne

|

2016

|

issue 1(14)

97-118

EN

According to the new phaenomenology, the expectant man was stadied by Pedro Lain Entralgo, meanwhile the concept to wait and by the word "hope". According to the hope there is a future conversion. Therefore, the expect and hope defines so many differents, because one is the first and the other is the second. The Prodigal Son parable (Lc 15,11-32) is the lectio divina of the "elpidic esplancnofany". And the Prodigal Son arose, and came to his Father. But when he was yet a great way off his Father saw him and had compassion, and fell on his neck, and kissed him. Meanwhile, this is the Father ́s Hope according to the expect of prodigal. This Prodigle Son parable plays a very important role to the "agapic splancnophany" of the Father in relationship with the elpidic sense of the Prodigal Son.

5

Nazvy barev vprirovndnich v textech soućasne ćestiny (na materiale Ceskeho ndrodmho korpusu)

75%

KOLÁŘOVÁ I.

Stylistyka

|

2009

|

vol. 18

253-261

CS

There are parables with the names of colours in Czech that compare the “colour of people - of the human face, human skin”, of the colour of anything else to the colour of anything in naturę, of natural scenery: to the colour of plants (fiuty jako pampeliśka - as yellow as a dandelion, źluty jako citron - as yellow as a lemon / lemon coloured), to the colours of animals or birds (fiuty jako kanarek - as yellow as a canary / canary coloured) or to the colours of anything else in natural scenery (śedy jako morę - as grey as a billów, śedy jako hvezdny vecer/hvezdne nebe - as grey as an evening sky with stars), or the parables can compare the colour of the human body (face) to the colour of some things fiuty jako vosk - as yellow as a wax /, źluty jako pergamen - as yellow as vellum, źluty jako pivo - as yellow as a beer, śedy jako ocel - as grey as steel/steel-grey, śedy jako popel - as grey as ashes / cinereous). Authors of belles-lettres or of poetry using parable-comparison aROVAwith the words źluty / yellow usually depict the human visage as a symptom of illness or caducity (jeho oblićej byl źluty jako vosk - his face was yellow as wax' byl źluty jako per- gamen - he wasyellow as vellum) or they etiolate the people (zuby mel źlutejako citron - his teeth were lemon yellowed, dostał źloutenku a byl źluty jako kanarek - he suffered from jaundice and was canary coloured). Using the word śedy / grey in parable-compari- son authors sometimes depict people of nasty appearance (oblićej śedy jako prach / jako popel - face as grey as dust // as ashes / cindereous), but sometimes they picture somet- hing nice in the human appearance (pći śede jako hvezdne nebe / jako morę / jako obld- zky - eyes as grey as an evening sky with stars / billowi pebbles).

6

Dialectic into Dialogos and the Pragmatics of No-thingness in a Time of Crisis

75%

Vervaeke J., Mastropietro C.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2021

|

vol. 5

|

issue 2

58-77

EN

Nishitani and Neoplatonism both argue that overcoming the nihilism of non-being requires a confrontation with, and cultivation of, the experience of nothingness. This paper argues that the appreciation of nothingness is best realized in the practice of dialectic into dialogos, as adapted from the Socratic tradition. We argue that dialectic equips the self for the confrontation with nihilism, and is best suited to transforming the privative experience of nothingness into a superlative, collective experience of no-thingness. The practice of dialectic into dialogos exapts the nature of the self as a synthesis of being and non-being, and possibility and necessity, in and through its relationship to others, and to its own otherness within self-transcendence. Dialectic into dialogos can thereby become a central philosophical practice for responding to our contemporary meaning crisis by affording a generative process of meaning-making that can lead to personal and cultural transformation and communion within the culture – renewing communitas for new communities.

7

Norwid wśród symboli i alegorii. Refleksje wokół książki Symbol w dziele Norwida

63%

Junkiert M.

Studia Norwidiana

|

2012

|

vol. 30

276-287

EN

The article is concerned with a monograph that discusses the presence of symbols and allegories in Cyprian Norwid’s works. It is an important work raising a theme that is fundamental for modern studies of the poet. The studies gathered in the volume try to answer the question if Norwid is more of a continuator of Romantic literature, or rather he predicts literary trends characteristic of the beginning of the 20th century.

8

Rola metafor w wychowaniu, samowychowaniu i nauczaniu na przykładzie buddyjskich zręcznych metod i środków pedagogicznych

63%

Olchanowski T.

Podstawy Edukacji

|

2021

|

vol. 14

187-193

EN

This article is a review of Paweł Zieliński’s monograph Pedagogical Aspects of the Lotus Sutra. The author focuses primarily on the study of skillful pedagogical methods and means (upaya-kausálya) used by Buddhist teachers in the processes of education, teaching and self-education. These methods, as noted by Zieliński, have not been sufficiently analyzed and researched by Western representatives of the humanities and social sciences

PL

Artykuł jest recenzją monografii Pawła Zielińskiego Aspekty pedagogiczne Sutry Lotosu. Autor skupia się przede wszystkim na badaniu zręcznych metod i środków pedagogicznych (upaya-kausálya) stosowanych przez nauczycieli buddyjskich w procesach wychowania, nauczania i samowychowania. Metody te, jak zauważa Zieliński, niedostatecznie zostały poddane analizie i badaniom przez zachodnich przedstawicieli nauk humanistycznych i społecznych

9

Kontekst perykopy o winnym krzewie (J 15, 1-11)

63%

Pisarek S.

The Biblical Annals

|

1968

|

vol. 15

|

issue 1

77-96

PL

Le contexte historique, psychologique et littéraire du passage de Jn 15,1-11 ou 1-17 est l’une des questions préliminaires qu’il y a lieu de considérer dans 1’interprétation de ce fragment du 4me évangile sous l’aspect théologique. Concernant le contexte historique des derniers discours du Christ (Jn 13-17), certains auteurs (p. ex. J. Maldonat, A . Bisping, J. M. Bover) acceptent la localisation et la chronologie traditionnelle (Cénacle, Dernière Cène). Selon d’autres exégètes (L. Cl. Fillion, F. Godet, B. Schwank, J. Vosté, B. F. Westcott), le second discours d’adieu fut prononcé sur le chemin de Gethsémani. L’occasion peut en avoir été fournie par un sarment de vigne à la fenêtre du Cénacle, le calice de vin à la Dernière Cène, les vignes le long du chemin vers Gethsémani, le cep d’or sur le mur du sanctuaire dans le tempie d’Hérode (J. Pickl), voire le Ps. 128 (P. Dörpinghaus). L e fragment étudié ici reçoit des localisations diverses dans le temps et dans l’espace: Gethsémani (M. Miguéns), contexte défini par I Cor. 15,6 (I. Hammer, R. Ernst), Cénacle après la Résurrection (V. M. Breton), contexte décrit par Jn 20, 19-23 (P. Guichou) ou par Mt 10 (J. M. Lagrange). Les recherches confirment l’opinion traditionnelle. Le contexte psychologique (sentiments de Jésus et des disciples) a retenu surtout l’attention de V. M. Breton, P. Dörpinghaus et P. W. von Keppler. L’ambiance affective de ce dernier soir était le produit de plusieurs faits: lavement des mains, annonce de la trahison de Judas, Eucharistie, proximité de la Passion et de la Mort du Christ. La simultanéité de sentiments opposés dans l’âme des participants était rendue possible grâce a l’anticipation (tristesse présente, joie future). Dans l’examen du contexte affectif de la parabole du cep il y a lieu de faire appel aussi aux textes suivants: Jn 12,27; 13,21; 14,1.27; 16,6. Le contexte psychologique du langage figuré de cette péricope laisse transparaitre les sentiments qui accompagnent d’ordinaire les adieux (regret causé par la séparation imminente, désir d’éveiller des sentiments d’union et de charité, de réconfort et de confiance). Tout cet ensemble affectif suggère que Jn 15,1-17 soit laissé en son contexte traditionnel historique et littéraire (après le chapitre XIV de l’Evangile johannique). L ’analyse générale des chapitres 13 à 17 et la division de cette section en parties plus petites montrent que le texte n’y est pas homogene (davantage de thèmes, dialogue, monologue). Il en résulte que nous ne sommes pas en présence d’un discours uni, continu. Les différences que l’on vient d’indiquer sont diversement expliquées selon les auteurs: les uns (P. Dörpinghaus, V. M. Breton, P. Guichou) proposent une solution objective, appuyée sur le contexte historique et psychologique; d’autres en donnent une solution subjective ou littéraire à l’aide de l’hypothèse de deux rédactions (G. M. Behler, J. M. Bover, R. Bultmann, R. Van den Bussche, St. Gallo, P. Gächter, J. M. Lagrange, B. Schwank, A. Wikenhauser). Selon ces derniers auteurs, le chapitre XIV ferait partie de la première rédaction de l’Evangile de St. Jean, tandis que les chapitres suivants (15, 16 et 17) auraient été ajoutés dans une sećonde rédaction. Parmi les tenants de l’hypothèse subjective certains n’admettent aucun complément, d’autres indiquent la possibilité d’additions, de 1’apocalypse synoptique en particulier, dans la section des discours d’adieux. La péricope du cep de la vigne n’est pas de la poésie (contrairement à D. H. Müller), il faut pourtant lui reconnaitre la forme de discours lié (J. M. Bover, P. Gächter). Dans son appréciation des hypothèses subjectives 1’auteur de l’articie marque qu’elles ne sont pas contraires à l’inspiration car elles constituent l’application de la méthode historique et critique à l’examen d’un fragment concret de l’Evangile. Il est possible que les souvenirs de St. Jean concernant le Dernier Souper aient été redigés par un secrétaire de l’Apôtre. La Cène avec 1’Eucharistie semble former le meilleur contexte pour les chapitres 15 et 16, encore qu’en raison du sens ecclésiologique fondamental dans la péricope du cep et des sarments, le contexte de Mt 10 serait possible pour cette dernière (J. M. Lagrange). Au nombre des résultats des recherches menées il y a lieu de placer les constatations que le noyau des enseignements contenus dans Jn 13-17 appartient au Jeudi Saint, avec existence d’additions possibles provenant d’un autre contexte historique, et qu’il existe, sous le rapport littéraire, une analogie entre Mt 5 s. (Sermon sur la Montagne) et Jn 13 s. (discours d’adieux). Les difficultés que pose cette section, entre autres la continuité entre Jn 14, 31 et Jn 18, 1, et le manque d’unité avec 15, 1 sont mieux expliquées par les hypothèses subjectives que par les hypothèses objectives.

10

Norwid wśród symboli i alegorii. Refleksje wokół książki Symbol w dziele Norwida

63%

Junkiert M.

Studia Norwidiana

|

2012

|

vol. 30

276-287

EN

The article is concerned with a monograph that discusses the presence of symbols and allegories in Cyprian Norwid's works. It is an important work raising a theme that is fundamental for modern studies of the poet. The studies gathered in the volume try to answer the question if Norwid is more of a continuator of Romantic literature, or rather he predicts literary trends characteristic of the beginning of the 20th century.

11

Egzegeza i interpretacja Łk 16 na podstawie metodologii wypracowanej przez retorykę semicką

63%

Skorupa L. A.

Scriptura Sacra

|

2018

|

issue 22

49-109

EN

Przedmiotem artykułu jest egzegeza i interpretacja Łk 16 na podstawie metodologii wypracowanej przez retorykę semicką. Założony cel został osiągnięty.Przeprowadzone badania oraz ich wyniki opisano w 3 powiązanych ze sobą punktach. Pierwszy z nich został poświęcony kompozycji tekstu. Na ten etap pracy składała się: delimitacja, która pozwoliła wydzielić 16. rozdział Ewangelii wg św. Łukasza jako jedną jednostkę oraz nakreślić jej kontekst; możliwe stało się ukazanie, że w skład Łk 16 wchodzą 3 powiązane ze sobą fragmenty oraz ich szczegółowa segmentacja (ujęta w 2. podpunkcie). Ostatnim etapem było spojrzenie całościowe na badaną sekwencję, uzasadniające jej symetryczno-koncentryczną budowę.W drugim punkcie przeprowadzono analizę intertekstualną poszczególnych wyrażeń, istotnych dla interpretacji perykop wchodzących w skład sekwencji. Na tym etapie badań możliwe stało się dostrzeżenie powiązań pomiędzy jednostkami. To z kolei pozwoliło w trzecim punkcie opisać zależności i uzasadnić proponowaną wcześniej figurę kompozycyjną AXA’.Wypracowana interpretacja poszczególnych fragmentów stała się punktem wyjścia dla głębszej analizy, w której interpretacji poddano jednostki paralelne, co z kolei pozwoliło na wyciągnięcie wniosków teologicznych. Wykazano, że poznanie, w rozumieniu biblijnym, jest pierwszym etapem na drodze do pełnego zaangażowania. Tylko ten, kto prawdziwie doświadczył bliskości Jezusa, jest zdolny podjąć ryzyko, wykorzystując wszystkie możliwe środki, by pozyskać Królestwo Niebieskie. Może to uczynić jedynie, okazując miłosierdzie i czyniąc użytek z dóbr doczesnych. Niepodzielne serce oddane na służbę Bogu domaga się kreatywnej miłości bliźniego.

PL

The focus of this thesis is an exegesis and interpretation of Luke 16 based on the methodology developed by Hebrew Rhetoric. The assumed goal has been achieved.The conducted analysis was described in three interrelated chapters. The first chapter was dedicated to the composition of the text. This stage of work consists of delimitation which has allowed to separate Luke 16 as one unit and present its context. Luke 16 includes three interrelated passages. Their detailed segmentation was provided in the second paragraph. The final stage was a holistic view of the examined sequence, which justified its symmetrical-concentric structure.In the second chapter, intertextual analysis of particular expressions significant for the interpretation of the pericopes included in the sequences, was carried out. At this stage, connection between units was revealed, what in the next chapter allowed to describe relations and explain the previously established compositional figure AXA’.Developed interpretation of particular passages has been a starting point for deeper analysis, in which parallel units were interpreted, what let to draw theological conclusions. It has been shown that cognition, in the biblical sense, is a first stage leading to full commitment. Only the person who really experienced the closeness of Jesus is able to risk using all possible means to enter kingdom of God. It is possible only by showing mercy and making use of worldly possessions. Undivided heart commited to serving God requires creative love of neighbour.

12

„Miasto Sagena” – nieznana powieść Czesława Miłosza

63%

Rochecka-Sembratowicz D.

Pamiętnik Literacki

|

2023

|

vol. 114

|

issue 3

87-118

PL

Przedmiotem artykułu jest „Miasto Sagena”, wciąż nie wydana ani nie zbadana powieść Czesława Miłosza. Na pierwszym planie to utwór o Wilnie, napisany w konwencji powieści z kluczem. Badaczka identyfikuje ukryte pod literackim kostiumem realne miejsca, wydarzenia i postaci oraz przedstawia dwie warstwy znaczeń – wymiar polityczny (wyraźnym kontekstem jest tu „Zniewolony umysł”), a także metafizyczno-religijny (jako kontekst potraktowano „Ziemię Ulro”). Autorka analizuje powieść Miłosza jako parabolę, zestawia ją z pozostałymi dziełami pisarza i proponuje całościowy sposób lektury.

EN

“Miasto Sagena” (“The City of Sagena”), to this day unpublished and unresearched Czesław Miłosz’s novel, is made subject of the paper. On the first plan it is a piece about Vilnius written as a roman à clef. The researcher identifies the real places, events, and figures hidden under the literary façade, as well as presents two layers of meaning, namely the political, to which “Zniewolony umysł” (“The Captive Mind”) is a clear context, and the metaphysical-religious one, in the examination of which she uses “Ziemia Urlo” (“The Land of Urlo”). Miłosz’s novel is analysed as a parable and juxtaposed with the author’s other works to promote a holistic mode of reading.

13

«Житие» и «бытие» в пьесах-притчах Александра Чиркова

51%

Головчинер В.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica

|

2016

|

issue 9

85-96

EN

The paper is devoted to a phenomenon rare for the modern Russian-language drama: playsparables by the Ukrainian playwright Aleksandr Chirkov. They represent the author’s reflection on the reasons of the contemporary tragedy of existence, and a study of the connections between those who govern historical events for their own benefit and those who follow the will of others without thinking of consequences. Artistic generalization is revealed, which allows one to see in them the author’s models of conventional–metaphoric type of epic drama.

RU

Статья посвящена редкому для современной русскоязычной драмы явлению – пьесампритчам. Их автор – А. Чирков живет на Украине, где особенно остро проявляется трагизм современного бытия. Его драматургия выражает напряженные размышления о природе власти, о связях между теми, кто, направляет к своей выгоде потоки исторических событий, и теми, кто, не задумываясь о последствиях, исполняет чужую волю. Выявляется обобщающая поэтика этих пьес, позволяющая видеть в них авторские модели условно-метафорического направления эпической драмы.

14

Верш Яна Чыквiна “Даўно нежывы бацька полем iдзе”: моўныя i сэнсавыя перакрыжаваннi

51%

Машчэнская Л.

Białorutenistyka Białostocka

|

2017

|

vol. 9

PL

W artykule omówiono treść komunikatywno-pragmatyczną i kulturoznawczą wiersza Jana Czykwina „Dawno umarły ojciec polem idzie”. Przedmiotem badania są różne rodzaje antynomii, środki stylotwórcze, struktura tekstowa i znaczeniowa, organiczna więź z przypowieścią o siewcy (Łk 8, 5–15), sztuka staroruska i synergiczny obraz świata antropologii chrześcijańskiej.

EN

The author of the article discusses communicative-pragmatic and cultural information in the poem “Dauno nezhyvy batska polem idze” by Jan Chykvin. The following problems are analyzed: types of antinomy, style-forming devices, textual structure and meaning, organic link with the Parable of the Sower, Old Ruthenian art and synergic image of the world in Christian anthropology.

15

Zur ökologischen Bildersprache bei den alttestamentlichen Propheten

51%

Najda A.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2006

|

vol. 4

|

issue 1

77-90

PL

Prorocy Starego Testamentu wypełniając swoje zadanie głoszenia słowa Bożego posługują się różnymi gatunkami literackimi oraz wykorzystują często obrazy z różnych dziedzin życia, aby być zrozumiałymi dla swoich słuchaczy, aby ich przekonać i aby wywrzeć na nich wrażenie. Szczególnie chętnie odwołują się do obrazów z zakresu ekologii tworząc rozmaite porównania i metafory. Odnoszą się one głównie do Boga, do Jego działania wobec Izraela oraz do samego narodu wybranego.

EN

The prophets of the Old Testament in the fulfillment of their task of proclaiming God’s word make use of various literary forms and frequently use pictures from different disciplines of life, in order to be understandable for their listeners, in order to convince them and to make impression on them, they especially willingly make use of pictures taken from the sphere of ecology, making different comparisons and metaphors, these generally concern God, His action towards Israel and the Chosen Nation itself.

16

Жанрова трансформація оповідань Елеанор Портер

51%

Piterska О.

Path of Science

|

2017

|

vol. 3

|

issue 11

1016-1019

UK

Статтю присвячено дослідженню жанрової трансформації та специфіки оповідань Елеанор Ходжман Портер. Розглянуто ознаки та проблеми жанрових новоутворень, окреслено коло наукових розвідок за означеною темою. Акцентовано увагу на жанровій специфіці циклу оповідань Е. Портер «Short Stories». Досліджено розвиток та виокремлено основні тенденції жанрової трансформації оповідань письменниці в історико-літературному та ідейно-естетичному контексті.

EN

The article is devoted to the study of genre transformation and the specifics of the stories by Eleanor Hodgman Porter. The signs and problems of new genre formations are considered, the range of scientific researches of the mentioned theme is outlined. The emphasis is placed on the genre specificity of the cycle of stories by E. Porter called “Short stories”. The development and the main tendencies of the genre transformation of the writer's stories in the historical-literary and ideological-aesthetic context are extracted.

17

Problem interpretacji w naukach humanistycznych (na przykładzie strukturalizmu Edmunda Leacha)

51%

Soćko-Mucha A.

Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki

|

2014

|

vol. 4

PL

The article presents the problem of structuralism in cultural anthropology as an example of interpretation in the humanities. The main goal is a critical description of Edmund Leach’s proposal put forward in his Against Genres: Are Parables Lights Set in Candlesticks or Put Under a Bushel? The proposed method, as well as its application to biblical texts, is analysed from the perspective of philosophy of science. The analysis leads to the description of areas in which the author breaches the rules of the method proposed by himself.

18

Metaforyczność przypowieści o dziesięciu pannach a sakrament małżeństwa

51%

Turowski W.

Roczniki Nauk o Rodzinie (Annals of Family Studies)

|

2012

|

vol. 4(59)

201-219

EN

Parables as a literary genre were a favorite form used by Jesus. The essence of every parable is a comparison, a parabola, a juxtaposition of a certain fragment of reality with an aspect of the Kingdom of God. The German biblical scholar Robert Funk has made a new approach to the interpretation of parables, which consists in a metaphorical interpretation of Jesus’ narration. Metaphors join together even extreme ideas creating new, figurative descriptions of reality. Such collections of metaphors create the so-called „image fields”. The metaphoric interpretation of parables, according to Funk, gives grater possibilities of interpretation, a wider use of the same parable in relation to different aspects of life. Using the metaphoric method of interpreting parables one must observe the principles of biblical hermeneutics and the principles of theology. Such a new approach to the interpretation of parables is very creative for the homilist, who in preaching the word of God is obliged to interpret it and bring it up to date. It depends on him whether or not his listeners hear God’s word and adhere to it, taking up the call placed before them. This article is an attempt to use metaphorical interpretation as regards the parable of the wise and foolish maidens in the light of matrimonial themes. In its content it touches the issue of the essence of parables as a literary genre. Next it presents the main message and the symbolism of the passage and gives suggestions of themes connected with matrimony.

19

Metaforyczność przypowieści o dziesięciu pannach a sakrament małżeństwa

51%

Turowski W.

Roczniki Nauk o Rodzinie

|

2012

|

vol. 4

201-219

EN

Parables as a literary genre were a favorite form used by Jesus. The essence of every parable is a comparison, a parabola, a juxtaposition of a certain fragment of reality with an aspect of the Kingdom of God. The German biblical scholar Robert Funk has made a new approach to the interpretation of parables, which consists in a metaphorical interpretation of Jesus’ narration. Metaphors join together even extreme ideas creating new, figurative descriptions of reality. Such collections of metaphors create the so-called „image fields”. The metaphoric interpretation of parables, according to Funk, gives grater possibilities of interpretation, a wider use of the same parable in relation to different aspects of life. Using the metaphoric method of interpreting parables one must observe the principles of biblical hermeneutics and the principles of theology. Such a new approach to the interpretation of parables is very creative for the homilist, who in preaching the word of God is obliged to interpret it and bring it up to date. It depends on him whether or not his listeners hear God’s word and adhere to it, taking up the call placed before them. This article is an attempt to use metaphorical interpretation as regards the parable of the wise and foolish maidens in the light of matrimonial themes. In its content it touches the issue of the essence of parables as a literary genre. Next it presents the main message and the symbolism of the passage and gives suggestions of themes connected with matrimony.

20

Miłosierdzie w przypowieściach Jezusa w ewangelii wg św. Łukasza

45%

Mazurek P.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2016

|

issue XIII/13

7-23

PL

Jednym z najważniejszych aspektów Boga jest jego miłosierdzie. Wartość poznania tego wymiaru zauważył papież Franciszek, ogłaszając Jubileusz Miłosierdzia. Ewangelia według świętego Łukasza zawiera przypowieści, które na różny sposób ukazują to miłosierne oblicze Boga Ojca. Uczą nie tylko je przyjmować, ale również okazywać. Wskazują, jak wychodzić z nim do drugiego człowieka, zwłaszcza do tego skrzywdzonego własnym grzechem. Artykuł przybliżył i wyjaśnił definicję miłosierdzia oraz wskazał co należy czynić, aby było ono obecne w życiu chrześcijan.

EN

One of the most significant God aspects is his Mercy. Pope Francis noted its value and announced the Jubilee of Mercy. Gospel according to St. Luke includes parables which in various ways present this merciful God Father’s face. Not only do they teach to accept them, but also to show them. They specify how to talk to another person, especially the one hurt with his or her sin. The aim of this article is to explain the defitinion of Mercy so it becomes more under-standable and to point out what should be done to make it present in the Christian life.

Refine search results

Paraboliczny wymiar prologu do Sędziwoja Józefa Bohdana Dziekońskiego

Do Desvalido ao Samaritano (Lc 10, 25–37): da audição à recitação pela decisão em Teologia Narrativa

Leśmian: Ja i Inny

O homem como projeto egundo Pedro Laín Entralgo

Nazvy barev vprirovndnich v textech soućasne ćestiny (na materiale Ceskeho ndrodmho korpusu)

Dialectic into Dialogos and the Pragmatics of No-thingness in a Time of Crisis

Norwid wśród symboli i alegorii. Refleksje wokół książki Symbol w dziele Norwida

Rola metafor w wychowaniu, samowychowaniu i nauczaniu na przykładzie buddyjskich zręcznych metod i środków pedagogicznych

Kontekst perykopy o winnym krzewie (J 15, 1-11)

Norwid wśród symboli i alegorii. Refleksje wokół książki Symbol w dziele Norwida

Egzegeza i interpretacja Łk 16 na podstawie metodologii wypracowanej przez retorykę semicką

„Miasto Sagena” – nieznana powieść Czesława Miłosza

«Житие» и «бытие» в пьесах-притчах Александра Чиркова

Верш Яна Чыквiна “Даўно нежывы бацька полем iдзе”: моўныя i сэнсавыя перакрыжаваннi

Zur ökologischen Bildersprache bei den alttestamentlichen Propheten

Жанрова трансформація оповідань Елеанор Портер

Problem interpretacji w naukach humanistycznych (na przykładzie strukturalizmu Edmunda Leacha)

Metaforyczność przypowieści o dziesięciu pannach a sakrament małżeństwa

Metaforyczność przypowieści o dziesięciu pannach a sakrament małżeństwa

Miłosierdzie w przypowieściach Jezusa w ewangelii wg św. Łukasza