Search results

1

Walor edukacyjny pedagogiki towarzyszenia

100%

Marek Z. J.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2023

|

vol. 26

|

issue 4

57-74

EN

Pedagogical work supports the development of the pupil by helping to achieve well-being, harmony in relationships with oneself and the environment, and, consequently, one’s goals. However, this vision of human development in pedagogical practice may take various forms. The article presents the vision of pedagogical support which results from the perception of humankind and personal development in terms of accompaniment pedagogy, also known as Jesuit pedagogy. The subject of reflection is the spirituality that arises from the spiritual exercises of St. Ignatius of Loyola. Its uniqueness lies in its theocentric and Christocentric perception of the world and humankind. In this spirituality, two principles deserve special attention – magis and cura personalis – which, both in practice and in scientific reflection, seem to lead to a synergistic effect. Referring to the message contained in these principles, the article presents the possibilities of using accompaniment pedagogy in everyday educational interactions.

PL

Działania pedagogiczne zakładają wspomaganie rozwoju osoby wychowanka poprzez pomoc w osiąganiu dobrostanu, harmonii w relacjach z sobą i otoczeniem, a w konsekwencji w osiąganiu założonych celów. Tak nakreślona wizja rozwoju człowieka w praktyce pedagogicznej może jednak przyjmować różne postaci. W artykule ukazano wizję wspomagania pedagogicznego, która wynika z postrzegania człowieka i jego rozwoju w ujęciu pedagogiki towarzyszenia, zwanej też pedagogiką jezuicką. Przedmiotem refleksji jest duchowość wyrastająca z ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. Jej specyfiką jest teocentryczne i chrystocentryczne postrzeganie świata i człowieka. W duchowości tej na szczególną uwagę zasługują dwie zasady: magis oraz cura personalis, które zarówno w praktyce, jak i refleksji naukowej zdają się stwarzać warunki do wywoływania efektu synergicznego. Odwołując się do przesłania zawartego w tych zasadach, w artykule zaprezentowano możliwości korzystania z pedagogiki towarzyszenia w codziennych oddziaływaniach edukacyjno-wychowawczych.

2

O problemie duchowości w pedagogice resocjalizacyjnej

100%

Mółka M.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2018

|

vol. 21

|

issue 1

63-84

PL

Artykuł podejmuje próbę ukazania możliwości zwiększenia poziomu efektywności readaptacji społecznej skazanych, jaki może wynikać z połącznia założeń tradycyjnej resocjalizacji i resocjalizacji twórczej z założeniami pedagogiki towarzyszenia. Innymi słowy, chodzi o zwrócenie uwagi na potencjał transcendencji w szeroko pojmowanych procesach resocjalizacji. Tę próbę poszerzenia refleksji resocjalizacyjnej o aspekt transcendentalny rozpoczynają zasygnalizowane badania, które ukazują stosunkowo niski poziom życia duchowego skazanych w porównaniu z grupą kontrolną, czyli osobami niekaranymi (studentami warszawskich uczelni). Uzasadniając potrzebę zmiany tej sytuacji, odwołano się do pedagogiki transcendentalnej po to, by na tej podstawie zaproponować obszar dalszych badań i oddziaływań pozostających dotychczas na marginesie refleksji i praktyki kryminologicznej, penitencjarnej czy penologicznej. Przedstawione analizy oparte na promowanej przez Zbigniewa Marka postawie towarzyszenia pozwalają upatrywać pożądanej zmiany w warstwie teoretycznej pedagogiki resocjalizacyjnej, którą przez pryzmat zasygnalizowanych zależności wyraża triada: towarzyszenie – wspomaganie – transgresja.

EN

The article attempts to show the possibility of increasing the level of efficiency of the social readaptation of convicts, which may result from combining the assumptions of traditional resocialization and creative social rehabilitation with the assumptions of the pedagogy of accompaniment. In other words, it is about drawing attention to the potential of transcendence in the broadly understood processes of resocialization. This attempt to broaden social rehabilitation reflections by means of the transcendental aspect, begins with the planned research, which results in a relatively low level of spiritual life of the convicts in comparison with the control group – unpunished persons (students of various Warsaw universities). Justifying the need to change this situation, reference was made to transcendental pedagogy in order to propose the area of further research and certain impacts that have remained on the margins of reflection and criminological, penitentiary or penological practice. The presented analyses, based on the attitude of accompaniment promoted by Zbigniew Marek, allow us to see the desired change in the theoretical dimension of resocialization pedagogy, which through the prism of these relations is expressed by the following triad: accompaniment – support – transgression.

3

Autorytet w teorii i praktyce towarzyszenia wychowawczego

100%

Marek Z.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

vol. 20

|

issue 5

231-248

PL

Kwestia autorytetu w wychowaniu jest różnie postrzegana i rozwiązywana. W prowadzonym toku myślowym opieramy się na inspiracjach pedagogii ćwiczeniami duchownymi Ignacego Loyoli. Według idei ćwiczeń autorytet wychowawcy powinien być oparty na gotowości stawania przy wychowanku, zezwalania mu na podejmowanie własnych inicjatyw, a jednocześnie czuwanie, by jego poszukiwania drogi własnego rozwoju nie sprowadziły go na bezdroża. Takie jego rozumienie pokazuje, że odnosimy go do działań wspomagających osobę w porządkowaniu własnego życia w sferze somatycznej, psychicznej i duchowej. Oparta na takich założeniach pedagogia ignacjańska powodzenie tego rodzaju działań opiera na dialogu Boga z człowiekiem i człowieka z Bogiem. Oczekuje się, że będzie on inspirował wysiłek człowieka do wprowadzaniu ładu we wszystkich zakresach swego życia. Przedłożone rozumienie autorytetu w specyczny sposób określa rolę wychowawcy w procesach wychowania. Sprowadza się ona do funkcji towarzyszenia na wspólnej z wychowankiem drodze do osiągania pełni człowieczeństwa. W zrozumieniu i wprowadzaniu do praktyki pedagogicznej przedłożonego rozumienia autorytetu pomaga akceptacja założeń personalizmu chrześcijańskiego.

EN

The issue of authority in education is perceived and resolved in various ways. In the following line of reasoning we rely on the inspirations provided by the pedagogy of The Spiritual Exercises of Ignatius Loyola. According to the idea of The Exercises, the authority of the educator should be based on his or her willingness to assist the student, to allow him to take his own initiative, while at the same time ensuring that his search for a path of his own development does not lead him astray. This understanding of authority shows that we refer it to actions that assist a person in ordering his or her life in the somatic, psychic and spiritual spheres. Based on such assumptions, Ignatian pedagogy considers the success of these actions to be contingent on the dialogue of God with man and of man with God. This dialogue is expected to inspire man's efforts to bring order in all areas of his life. The proposed understanding of authority determines the role of the educator in the processes of upbringing in a specific way. It comes down to the function of accompanying the student on the common path towards the attainment of the fullness of humanity. Accepting the assumptions of Christian personalism helps to understand this notion of authority and to apply it to pedagogical practice.

Refine search results

3 Studia Paedagogica Ignatiana

1 Marek Z.

1 Marek Z. J.

1 Mółka M.

1 2023

1 2018

1 2017

Walor edukacyjny pedagogiki towarzyszenia

O problemie duchowości w pedagogice resocjalizacyjnej

Autorytet w teorii i praktyce towarzyszenia wychowawczego