Search results

1

Grójec w akwarelach Leonarda Pękalskiego

100%

Olszewski A. K.

Artifex Novus

|

2017

|

issue 1

146-149

PL

Krótki komunikat na temat zespołu akwarel Leonarda Pękalskiego (1896-1944) przedstawiających Grójec, miasto urodzenia artysty. Brief announcement relevant to Leonard Pękalski’s water-colours paintings depicting Grójec – the place of artist’s birth.

2

Biblical Inspirations in Nikifor’s Paintings

81%

Wałczyk K.

Perspektywy Kultury

|

2019

|

vol. 26

|

issue 3

31-46

PL

Zasadnicza teza artykułu „biblijne inspiracje Nikifora” sprowadza się do pokazania, że autoportrety są przejawem szczególnej samoświadomości malarza utożsamiającego twórczość artystyczną (malarską) ze sprawowaniem liturgii, inaczej z uobecnianiem religijnego kontekstu rzeczywistości, a konkretnie z uobecnianiem dziejów Chrystusa. Z autoportretami Nikifora wiąże się także intuicja antropologiczna, realizowanie człowieczeństwa poprzez utożsamianie się z Chrystusem. Pejzaże ze świątynią nie są tylko urokliwym przedstawieniem okolic Krynicy i innych miejscowości z południa Polski. Głębsza intuicja malarza dotyczy Bożego źródła ładu i harmonii w pejzażach. Jego pejzaże to wręcz epifanie boskiego porządku. Teologia (także Biblia) używa na określenie takich intuicji pojęcia „objawienie naturalne”.

EN

Nikifor Krynicki (Epifaniusz Drowniak, 1895-1968) was one of the most popular non-academic Polish painters worldwide. To show the biblical inspiration in his creative output I chose two categories from various thematic aspects: self-portraits and landscapes with a church. There are plenty of Nikifor’s paintings showing him as a teacher, as a celebrating priest, as a bishop, or even as Christ. A popular way to explain this idea of self-portraits is a psychological one: as a form of auto-therapy. This analysis is aims to show a deeper explanation for the biblical anthropology. Nikifor’s self-portraits as a priest celebrating the liturgy are a symbol of creative activity understood as a divine re-creation of the world. Such activity needs divine inspiration. Here are two paintings to recall: Potrójny autoportret (The triple self-portrait) and Autoportret w trzech postaciach (Self-portrait in three persons). The proper way to understand the self-identification with Christ needs a reference to biblical anthropology. To achieve our real-self we need to identify with Christ, whose death and resurrection bring about our whole humanity. The key impression we may have by showing Nikifor’s landscapes with a church is harmony. The painter used plenty of warm colors. Many of the critics are of the opinion that Nikifor created an imaginary, ideal world in his landscapes, the world he wanted to be there and not the real world. The thesis of this article is that Nikifor created not only the ideal world, but he also showed the source of the harmony – the divine order.

3

The (im)moral landscape: Zygmunt Haupt’s short story Deszcz [The Rain]

72%

Czyżak A.

Forum Poetyki

|

2023

|

issue 31

EN

The article attempts to offer a new interpretation of Zygmunt Haupt’s short story “Deszcz” [The Rain]. The analysis focuses on the literary strategies employed by the Polish writer and the ethical dimension of the short story. The poetics of Haupt’s text forces one to reflect on its hidden meanings – the landscape presented in it, recreated in the narrator’s memory, inspires a reflection on the human condition in a world of unstable values. Haupt does not impose his own interpretation but encourages the reader to find their own.

PL

W artykule podjęta została próba ponownego odczytania opowiadania Zygmunta Haupta Deszcz. Interpretacja skupia się zarówno na specyfice użytych strategii literackich, jak i wymiarze etycznym utworu. Poetyka tekstu Haupta zmusza do zastanowienia nad jego ukrytymi sensami – ukazany w nim pejzaż, odtwarzany w pamięci narratora, staje się punktem wyjścia do rozważań o kondycji człowieka w świecie rozchwianych wartości. Pisarz nie narzuca własnej perspektywy oglądu przedstawianych zdarzeń, lecz skłania odbiorcę do poszukiwania własnej.

4

Niezwykłość i codzienność. Rola pejzażu w twórczości Makoto Shinkaia

72%

Kędzia - Wiśniewska P.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione

|

2023

|

vol. 18

|

issue 376

101-110

EN

When creating cinematic worlds, many anime creators draw inspiration from the appearance of real places. A strategy like this grounds the action in real-world locations where the audience may have been before. Makoto Shinkai's animations feature numerous shots set in authentic scenery, but they play more than just a supporting role in his films. His incredible attention to detail sets them apart, infusing familiar views with a significant dose of uniqueness. The artist imitates scenes of a city shrouded in morning mist, dusted with snow, intensely illuminated, and decorated with the reflection of a small rainbow spectrum on the flares of light. Views reproduced in such meticulous detail illustrate the inner world of young heroes struggling with loneliness and longing, revealing their feelings and attitudes. Nature, urban landscapes, and weather are constant elements in Shinkai's storytelling. The article discusses the role of landscape using the examples of films: 5 Centimeters Per Second, The Garden of Words and Your Name.

PL

Wielu twórców anime, budując światy filmowe, posiłkuje się wyglądem prawdziwych miejsc.Strategia ta osadza akcję w świecie realnym, tam, gdzie odbiorca mógł kiedyś spędzać czas. Animacje Makoto Shinkaia zawierają wiele ujęć odsyłających do autentycznych scenerii ale nie odgrywają one w jego filmach jedynie roli tła. Wyróżniają się niebywałą dbałością o szczegóły. Ponadto do znajomych widoków twórca dodaje sporą dozę niezwykłości. Artysta odtwarza widoki miasta osnutego poranną mgłą, przyprószonego śniegiem, intensywnie oświetlonego i przyozdobionego odblaskiem widma niewielkiej tęczy na flarach światła. Widoki przedstawione w tak drobiazgowy sposób obrazują wewnętrzny świat młodych bohaterów zmagających się z samotnością i tęsknotą, ujawniają ich odczucia i usposobienie. Natura, pejzaż miejski oraz pogoda to kluczowe elementy opowieści snutych przez Shinkaia. W artykule omówiono rolę pejzażu na przykładzie filmów: 5 centymetrów na sekundę, Ogród słów i Kimi no Na wa.

5

Georgia O’Keeffe – krzyż w pejzażu Nowego Meksyku

72%

Makówka L.

Sacrum et Decorum. Materiały i studia z historii sztuki sakralnej

|

2014

|

vol. 7

127-135

PL

Krytyka dorobku Georgii O’Keeffe skupia się na obrazach abstrakcyjnych. Auto artykułu stawia tezę, że liczne obrazy z motywem krzyża na tle pejzażu Nowego Meksyku autorstwa O’Keeffe stanowią równie ważny dział jej twórczości, nieznany szerszej grupie odbiorców. Próba rekonstrukcji historii powstawania obrazów przeprowadzona na podstawie tekstów autorki oraz ówczesnej krytyki dowodzi, że znak krzyża w tych obrazach odgrywa kluczową rolę zarówno na płaszczyźnie kompozycyjnej, jak ideowej. Jednocześnie prace te dorównują pod względem rozwiązań formalnych znanym obrazom artystki powstałym w efekcie przekształcenia realistycznego tematu.

EN

The criticism of Georgia O’Keeffe’s output focuses on abstract paintings. The author of the paper states that numerous paintings by O’Keeffe with the motif of the cross against the New Mexico landscape constitute an equally important part of her work, unknown to a broader audience. An attempt at the reconstruction of the history of the creation of the paintings, conducted on the basis of texts by their author and her contemporary critics, proves that the sign of the cross in those paintings plays a key role both in the compositional and ideological aspects. At the same time, in respect of formal solutions, those works equal the well-known paintings by the artist created as a result of transformation of a realistic subject.

6

Nie topografia lecz stan duszy, czyli psychizacja pejzażu w twórczości Iwana Trusza (1869-1941)

72%

Lewińska B.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2022

|

vol. 29

|

issue 2

255-266

EN

The artistic creation of Ivan Trusz, a Ukrainian painter educated at the School of Fine Arts in Krakow, has been an object of interest in Poland due to its specific nature whose sources can be found in the influence of the artist’s studies under Leon Wyczółkowski and Jan Stanisławski. Landscape was the dominant genre in the works of Trusz who painted the vast Ukrainian steppes and fields, landscapes form his homeland and artistic peregrinations. However, little attention was paid to the symbolic and neo-romantic character of these paintings, which were not painted in direct contact with nature, but in the studio. They reflected the spirit of nature and the state of the artist’s soul, so we deal here with the psychization of the landscape whose sources can be traced back to modernism.

PL

Twórczość Iwana Trusza – ukraińskiego malarza wykształconego w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie – była i nadal jest przedmiotem zainteresowania w Polsce, ze względu na specyficzny charakter, którego źródeł należy się dopatrywać także we wpływie, jaki wywarły na artystę studia pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. Pejzaż był dominującym gatunkiem w twórczości Trusza, który malował rozległe stepy i pola ukraińskie, krajobrazy ze swoich rodzinnych stron i z peregrynacji artystycznych. Mało uwagi poświęcano jednak symbolicznemu i neoromantycznemu charakterowi tych obrazów, które nie były malowane w bezpośrednim kontakcie z naturą, lecz w pracowni. Oddawały ducha natury i stan duszy artysty, zatem pojawia się tu psychizacja pejzażu, której źródeł należy doszukiwać się w modernizmie.

7

“The Orient” in Global Cultural Flow: the Case of the Turkish Riviera

72%

Więcek E.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2013

|

vol. XV (XXIV)

153-182

EN

Tourism has become an important sector in Turkey as a growing source of foreign exchange reserves and employment over the last two decades. An increasing number of foreign tourists makes the Turkish Riviera an area of intense global interaction. According to Arjun Appadurai, the new global cultural economy has to be seen as an overlapping, disjunctive order that can no longer be understood in terms of the existing center-periphery models. This article will explore such disjunctures and deal with the complex “-scapes” of the Turkish Riviera. It aims to look at the relationships among the five dimensions of the global cultural flow: ethnoscapes, mediascapes, technoscapes, financescapes, and ideoscapes. One goal of this review is to examine if the concept of “the Orient” coined by Edward Said still exists within the discourse and the visual imagery of tourism.

PL

Na przestrzeni ostatnich dwóch dekad turystyka stała się najmocniejszą stroną tureckiej gos-podarki, zaś najchętniej odwiedzane miejsca w Turcji są sceną intensywnych interakcji spo-łeczno-kulturowych o charakterze globalnym. Analizując złożoną specyfikę przestrzeni pub-licznej w kurortach na obszarze Riwiery Tureckiej, zastosuję zaproponowany przez Arjuna Appaduraia model bazujący na rozłącznym przepływie kategorii określonych przez autora mianem pejzaży. Głównym celem analizy jest zbadanie czy “Orient” w ujęciu Edwarda Saida nadal istnieje w dyskursie turystycznym i związanym z nim obrazowaniu.

8

Twarze i pejzaże. Rekonesans

72%

Kita B.

Kwartalnik Filmowy

|

2023

|

issue 123 Tempo i rytm

139-163

PL

Artykuł stanowi próbę rekonstrukcji wybranych refleksji na temat relacji twarzy i pejzażu w klasycznych tekstach francuskiej teorii filmu. Autorka proponuje prześledzenie tych miejsc w dorobku Jeana Epsteina, Béli Balázsa, Edgara Morina czy Gilles’a Deleuze’a, w których wzajemne powiązanie między ludzkim obliczem i krajobrazem jest omawiane (choć w niewielkim zakresie) w odniesieniu do kina. Zauważa, że pierwsi badacze kina sytuowali opisywaną zależność w perspektywie specyfiki medium filmu. Ich propozycje zostają następnie umieszczone w kontekście rozważań współczesnych teoretyków, przede wszystkim Pascala Bonitzera, Jacques’a Aumonta i Jeana Motteta, którzy dostrzegają stopniowe przewartościowanie oraz transformację wzajemnych relacji twarzy i pejzażu, a wreszcie ich zanik czy wręcz destrukcję.

EN

The article attempts to reconstruct selected observations on the relationship between face and landscape in classic texts of French film theory. The author proposes to trace those places in the works of Jean Epstein, Béla Balázs, Edgar Morin, or Gilles Deleuze in which the interrelation between the human face and the landscape is discussed (even if only to a small extent) in relation to cinema. She notes that the early film scholars viewed the relationship in question from the perspective of the specificity of the film medium. Their proposals are then placed in the context of considerations by contemporary theorists – Pascal Bonitzer, Jacques Aumont, and Jean Mottet, among others – who recognize the gradual re-evaluation and transformation of the interrelationship between face and landscape, and finally, their disappearance or even destruction.

9

Razem my tutaj. O filmie dokumentalnym „Bracia” Wojciecha Staronia

72%

Pławuszewski P.

Kwartalnik Filmowy

|

2020

|

issue 112 Polski dokument, polska animacja

107-126

PL

Artykuł dotyczył filmu dokumentalnego w reżyserii Wojciecha Staronia – Bracia (2015). Celem badawczym jest dowiedzenie, że dzieło to stanowi jedno z donioślejszych osiągnięć współczesnej kinematografii polskiej. Status ten – co ma potwierdzić precyzyjna analiza i interpretacja (dotyczące przede wszystkim zdjęć i montażu) – zyskuje ono dzięki autorskiemu opracowaniu historii dwóch braci, Mieczysława i Alfonsa Kułakowskich, którzy na starość, jako repatrianci, po kilkudziesięciu latach nieobecności wracają do ojczyzny. Szczególnym dokonaniem Staronia okazuje się koncepcja wizualna dokumentu – jej podstawowe założenia (ascetyczność ruchów kamery oraz inspiracja malarstwem pejzażowym) wynikają wprost z obserwacji życia bohaterów i pasji artystycznej jednego z braci, Alfonsa Kułakowskiego.

EN

The article presents, as its centre-point, Wojciech Staroń’s documentary film Bracia (Brothers, 2015). The author’s research aim is to demonstrate that this piece stands among the most significant achievements in contemporary Polish cinema. This position – to be confirmed by a precisely conducted analysis and interpretation (particularly with regard to cinematography and editing) – has been achieved by an original coverage of the history of two brothers, Mieczysław and Alfons Kułakowski, who in their old age, as returnees, travel back to Poland after several decades in Soviet exile. One of Staroń’s essential accomplishments is the visual concept of Brothers; its basic two assumptions (i.e. ascetic camera movements and inspiration by landscape painting) result directly from the observation of the protagonists’ lives and the artistic passion of Alfons Kułakowski, a painter.

10

Ukraińskie malarstwo XIX i XX wieku: zarys głównych nurtów

71%

Krawczenko S.

TECHNE. Seria Nowa

|

2019

|

issue 3

29-49

EN

In the article Ukrainian painting of the 19th and 20th centuries: an outline of the main trends were presented the most important tendencies in Ukrainian painting of the last two centuries. Key figures in the development of realistic trends have been shown in such directions as portraits, landscape paintings and genre scenes. The most known works of painters were presented. An important role for the development of Ukrainian painting was presented, as well as the role of painters – pieriedwiznik’s (representatives of the realistic direction in Ukrainian painting) and the specificity of their work. On concrete examples of artists, painters from the turn of the 19th and 20th centuries, the penetration of Impressionism in Ukrainian art and its gradual manifestations in creativity were documented. The figures of avant-garde painters and the specificity of their work have been portrayed. The influence of the socio-political situation on the condition and development of Ukrainian painting in the 19th and 20th centuries has been underlined.

PL

W artykule pt. Ukraińskie malarstwo XIX i XX wieków: zarys głównych nurtów zostały przedstawione najważniejsze tendencje w malarstwie ukraińskim ostatnich dwóch stuleci. Zaprezentowano sylwetki głównych artystów związanych z nurtem akademizmu, realizmu i impresjonizmu, tworzących portrety, pejzaże i sceny rodzajowe. Osobne miejsce poświęcono niezwykle istotnym dla rozwoju malarstwa ukraińskiego – pieriedwiżnikom (przedstawicielom kierunku realistycznego) i specyfice ich twórczości. Na konkretnych przykładach artystów i ich dzieł scharakteryzowano przenikanie impresjonizmu do sztuki ukraińskiej. Podkreślono wpływ sytuacji społeczno-politycznej na stan i rozwój malarstwa ukraińskiego w XIX i XX stuleciach.

11

Szlachetna amatorka. Akwaforty Anetki Tyszkiewiczówny z albumu Vues de Pologne

61%

Mączyński R.

Roczniki Humanistyczne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 4

39-78

EN

The article is devoted to the etchings collected in the album Vues de Pologne, dedicated to Anna (Anetka) Tyszkiewiczówna (1779-1867). Throughout her life, she was involved in amateur artistic work: drawing, painting and, above all, design, which left its mark on the palace and garden layouts in Wilanów, Natolin, Mokotów, Jabłonna and Zator. The album was created as a result and as a memoir of her stay in Vienna in 1795. At that time she took drawing and etching lessons from the French painter Ignace Duvivier (1758-1832) – an artist that was later accepted as a member of the local academy. Apart from the title page, in its basic version the album contains nine views mainly of Warsaw and its surroundings. Tyszkiewiczówna was the author of all the drawing patterns, she also transferred them onto the printing plates. In these works she clearly preferred landscape motifs over vedutas. She tried to reflect the mood of the moment through a lively, energetic line and strong value contrasts. She composed sentimental, subjective landscapes with little care for accuracy or realism in the representation of reality. It is also possible that the latter feature was intensified by the recreation of patterns from her memory, in Vienna, far away from the portrayed places. Evaluating the artistic value of her works-in terms of the technique used they do not differ at all from the works of her teacher-one should remember that they are juvenile works since the author was only sixteen at that time. Her plates were reused at the beginning of the 19th century for commercial purposes – six out of nine etchings adorned the 1811 edition of “The Political, Chronological and Historical Calendar”, printed by Jan Ludwik Koch. On the basis of the considerable number of prints in collectors’ circulation-those from 1795 as well as those from 1811-it is possible to conclude that this part of her work is exceptionally popular for an amateur. But after this youthful experience, Anna née Tyszkiewicz, primo voto Potocka, secundo voto Dunin-Wąsowiczowa, never returned to the etching technique.

PL

Artykuł został poświęcony akwafortom zebranym w albumie Vues de Pologne, dedykowanym Annie (Anetce) Tyszkiewiczównie (1779-1867). Przez całe życie zajmowała się ona amatorsko twórczością artystyczną: rysowaniem, malowaniem, a przede wszystkim projektowaniem, co wycisnęło piętno na założeniach pałacowo-ogrodowych w: Wilanowie, Natolinie, Mokotowie, Jabłonnie i Zatorze. Album powstał jako rezultat – i pamiątka – pobytu w Wiedniu w 1795 r. oraz pobierania wtedy lekcji rysunku i akwaforty u francuskiego malarza Ignacego Duviviera (1758-1832), artysty przyjętego później na członka tamtejszej akademii. W podstawowej wersji zawiera – poza stroną tytułową – dziewięć widoków głównie z Warszawy i jej okolic. Tyszkiewiczówna była autorką wszystkich rysunkowych wzorów, jak też przeniesienia ich na płyty, z których powstały odbitki. W pracach tych wyraźnie przedkładała motywy pejzażowe nad wedutowe. Starała się oddawać nastrój chwili, poprzez żywą, energiczną kreskę oraz silne kontrasty walorowe. Komponowała widoki sentymentalne, subiektywne w sposobie ujęcia, bez dbałości o dokładność i realizm w odwzorowaniu rzeczywistości. Możliwe zresztą, że tę ostatnią cechę spotęgowało tworzenie wzorów z pamięci, w Wiedniu, w znacznym oddaleniu od wyobrażanych miejsc. Oceniając wartość artystyczną prac Tyszkiewiczówny – a pod względem techniki wykonania nie różnią się one wcale od dzieł nauczyciela – należy pamiętać, że są juweniliami, gdyż autorka miała zaledwie szesnaście lat. Sporządzone przez nią płyty zostały powtórnie wykorzystane na początku XIX wieku w celach komercyjnych: sześć spośród dziewięciu akwafort ozdobiło wydanie „Kalendarzyka Politycznego, Chronologicznego i Historycznego” na rok 1811, drukowanego nakładem Jana Ludwika Kocha. Na podstawie znacznej liczby odbitek – tych z 1795, jak też tych z 1811 r. – pozostających w kolekcjonerskim obiegu można wnosić o wyjątkowej jak na amatorkę popularności tej części jej dorobku. Ale po tym młodzieńczym doświadczeniu nigdy już później Anna z Tyszkiewiczów – primo voto Potocka, secundo voto Dunin-Wąsowiczowa – do techniki akwaforty nie powróciła.

12

Ćwiczenie umysłu. O dwóch trawelogach Kazimiery Alberti

58%

Sławek T.

Fabrica Litterarum Polono-Italica

|

2019

|

issue 1

13-38

IT

Ci sono due modi per stabilire la relazione con lo spazio. Uno è in parte generale e in parte idiosincratico ed è la maniera in cui il passato si manifesta nel presente dell’individuo. L’altro, è una connessione molto profonda e intima con il luogo nel quale è possibile stabilire tale relazione ovvero quando iniziamo a sentirci legati ad un dato spazio, cioè quando le linee storiche ed estetiche di connessione si dimostrano inadeguate.L’anima della Calabria (1950) e Segreti di Puglia (1951), due travelogues appartenenti alla serie Italia celebre e sconosciuta, esplorano due regioni totalmente diverse dell’Italia indagando la percezione del paesaggio, la storia e la mitologia radicate in questi luoghi e le varie pratiche della vita quotidiana che si sono sviluppate nel corso dei secoli. Così, la regione diventa più di una serie di luoghi interessanti e monumenti storici che i baedeker esaltano e pubblicizzano per i turisti. Invece, in questo caso, ci occupiamo della decostruzione di tali prodotti culturali già pronti e, facendo un “esercizio mentale”, non solo transiteremo ma saremo anche situati in luoghi che rivelano il loro carattere provvisorio, metamorfico e la loro incompiutezza, diventando così una sfida al nostro senso morale. Ne deriva che, esercitando memoria e mente, trasformiamo l’allenamento di quest’ultimi in allenamento morale e sociale.

EN

There are two modes of establishing a relationship with space. One is, partly general and partly idiosyncratic, manner in which the past makes itself manifest in the present of the life of the human individual. The other is a most profound and intimate connection with a place which is possible when we begin to feel situated in a given space, i.e. when standard historical and aesthetic lines of connecting prove inadequate.L’anima della Calabria (1950) and Segreti di Puglia (1951), two travelogues in a series of Italia celebre e sconosciuta, explore the two distinctly different regions of Italy investigating the perception of landscape, its rootedness in history and mythology as well as various practices of everyday life they have generated over centuries. Thus, the region becomes more than a series of interesting sights and historical monuments baedekers record and advertise for tourists. Instead, we deal with deconstruction of such ready-made cultural products and, in the effort of “mental exercise”, we not only transit through but are also situated in places which reveal their provisional, metamorphic character, their unfinishedness, becoming thus a challenge to our moral sense. Hence, exercising memory and mind, allenamento della memoria e della mente morphs into allenamento morale e sociale.

13

Zimowy spacer po królewskim ogrodzie. O „Łazienkach zimą” Jacka Kaczmarskiego

58%

Dźwinel D.

Prace Polonistyczne

|

2016

|

vol. LXXI

167-178

EN

The article is an analysis of one of the last Jacek Kaczmarski’s poem named Łazienki zimą from the tome Tunel. Authoress exhibits numerous Enlightenment threads which are groundwork for discussed piece in a context of their durability in a culture. Comments about Kaczmarski interests in XVIII century are the starting point on which many songs of the bard (famous Krajobraz po uczcie, Sen Katarzyny II, Rejtan, czyli raport ambasadora etc.) are based. He is also an author of master’s thesis dedicated crucial to Łazienki zimą figure — king Stanisław August Poniatowski. This work adduces publications dedicated to culture and ordinary day of the Age of Lights which enlightens very close references of Kaczmarski to specified elements of this era. Attention is being brought to modeling the last king of Poland whose picture in Kaczmarski’s creation is not unequivocal — it spreads between criticism of his political decisions and attempt to understanding his motivation. Background for consideration is also created by Enlightenment reality, with particular emphasis issues of gardens (with their specific closing for externality). Kaczmarski’s work is a distinct testimony of presence Classicism threads in contemporary polish culture and evidence of significance of whole era in artist’s reflection about power and human condition. Author of Łazienki zimą makes contemporary consumer look in XVIII century mirror.

14

To nie jest kraj dla starych samurajów. Obrazy Japonii w filmach Takeshiego Kitano

58%

Bednarczyk M.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione

|

2023

|

vol. 18

|

issue 376

49-68

EN

The starting point is to present Takeshi Kitano's work in relation to works of Yasujiro Ozu and Akira Kurosawa to demonstrate the similarity of content and continuity in presenting the specifics of Japan's changes. The next step is an attempt to set the horizon of axiological considerations to relate these findings to the analysis of the landscape in selected films. The article aims to demonstrate that the process of Americanization of Japan and the departure from traditional values, as discussed in Ozu's dramas and Kurosawa's samurai films, are reflected in the landscapes of Kitano's works.

PL

Punktem wyjścia jest przedstawienie twórczości Takeshiego Kitano w nawiązaniu do dziełYasujiro Ozu i Akiry Kurosawy w celu wykazania powinowactwa treści i swoistej ciągłości w przedstawianiu specyfiki przemian Japonii. Kolejny etap to próba wyznaczenia horyzon-tu aksjologicznego rozważań i osadzenia twórczości Kitano w dyskursie o wartościach, by następnie odnieść te rozpoznania do analizy pejzażu w wybranych filmach. Głównym celem artykułu jest wykazanie, że proces „amerykanizacji” Japonii i odejście od tradycyjnych wartości, o których mówiły kameralne dramaty Ozu i samurajskie filmy Kurosawy, znajdują odzwierciedlenie w pejzażach z dzieł Kitano.

15

Wyspa ruin. Pęknięty pejzaż Hashimy

58%

Kita B.

Kwartalnik Filmowy

|

2021

|

issue 114 Zanieczyszczenie, brud, skaza

126-144

PL

Tekst jest propozycją spojrzenia na Hashimę jako na wyspę, która generuje podwójne pęknięcie: jest to pęknięcie na pejzażu morskim oraz skaza, którą stanowi sama wyspa-ruina. Refleksja bierze pod uwagę uwarunkowanie historyczne wyspy, czas jej rozwoju oraz teraźniejszość miasta ruin. Szybkie wysiedlenie i pozostawienie na niszczenie olbrzymich budynków oraz „osieroconych” przedmiotów codziennego użytku, skazuje to miejsce na znikanie. Przeciwdziałają temu działania twórcze, w których artyści starają się upominać o przeszłość i teraźniejszość Hashimy, wykorzystując ruiny jako element dyskursu pamięci, śladu, znikania i uobecniania byłych mieszkańców. Skumulowane obrazy, toposy przenoszone przez twórców, utrwalane na medialnych nośnikach, wyraźnie wskazują na potrzebę rozprawienia się z tą przestrzenią pustki i ruiny, oraz swego rodzaju balsamowania czasów minionych.

EN

The premise of the text is to look at Hashima as an island that generates a double crack. It is both a crack in the seascape and an imperfection which the island-ruin constitutes in itself. The reflection takes into account historical conditions of the island, the time of its development, and the contemporaneity of the city of ruins. Abandonment of huge buildings and “orphaned” everyday objects, as well as rapid displacement of the island’s inhabitants, condemned the place to disappearance. This is countered by creative activities in which artists try to call for Hashima’s past and present, using the ruins as part of the discourse of memory, trace, disappearance, and re-presentation of former inhabitants. Accumulated images, tropes actualized by artists and perpetuated in media clearly indicate the need to deal with this space of emptiness, ruins, and specific embalming of bygone times.

Refine search results

Grójec w akwarelach Leonarda Pękalskiego

Biblical Inspirations in Nikifor’s Paintings

The (im)moral landscape: Zygmunt Haupt’s short story Deszcz [The Rain]

Niezwykłość i codzienność. Rola pejzażu w twórczości Makoto Shinkaia

Georgia O’Keeffe – krzyż w pejzażu Nowego Meksyku

Nie topografia lecz stan duszy, czyli psychizacja pejzażu w twórczości Iwana Trusza (1869-1941)

“The Orient” in Global Cultural Flow: the Case of the Turkish Riviera

Twarze i pejzaże. Rekonesans

Razem my tutaj. O filmie dokumentalnym „Bracia” Wojciecha Staronia

Ukraińskie malarstwo XIX i XX wieku: zarys głównych nurtów

Szlachetna amatorka. Akwaforty Anetki Tyszkiewiczówny z albumu Vues de Pologne

Ćwiczenie umysłu. O dwóch trawelogach Kazimiery Alberti

Zimowy spacer po królewskim ogrodzie. O „Łazienkach zimą” Jacka Kaczmarskiego

To nie jest kraj dla starych samurajów. Obrazy Japonii w filmach Takeshiego Kitano

Wyspa ruin. Pęknięty pejzaż Hashimy