Search results - CEJSH

1

Recenzja: Historia - pamięć - tożsamość w edukacji humanistycznej, t. 4: Archiwum jako „strażnik pamięci”. Studia historyczno-archiwalne, red. B. Popiołek, A. Chłosta-Sikorska, A. Słaby, Kraków 2016, ss. 289

100%

Wiśniewska-Drewniak M.

Archiwa – Kancelarie – Zbiory

|

2017

|

issue 8(10)

259-262

PL

Recenzja: Historia - pamięć - tożsamość w edukacji humanistycznej, t. 4: Archiwum jako „strażnik pamięci”. Studia historyczno-archiwalne, red. B. Popiołek, A. Chłosta-Sikorska, A. Słaby, Kraków 2016, ss. 289

EN

Review: Historia - pamięć - tożsamość w edukacji humanistycznej, t. 4: Archiwum jako „strażnik pamięci”. Studia historyczno-archiwalne, ed. by B. Popiołek, A. Chłosta-Sikorska, A. Słaby, Cracow 2016, pp. 289

2

DAY OF NATIONAL UNITY IN HISTORICAL POLITICS OF RUSSIAN FEDERATION.

80%

Moskwa D.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2015

|

vol. 1

225-237

PL

W świadomości Rosjan nie istnieje jednolita Rosja, lecz jej wiele rodzajów. Zasadne wydaje się więc pytanie o to, z którym z nich Rosjanin powinien się utożsamić? Władze doskonale zdają sobie sprawę z „rozbicia” rosyjskiej świadomości i wyciągają „pomocną dłoń” w postaci kreowania jedynie słusznej wizji przeszłości, zlepiając wielowymiarową Rosję w całość. Fundamenty pamięci historycznej Rosjan stanowią państwowotwórcze postacie a w tym Dymitr Pożarski i Kuźma Minin. Symboliczne znaczenie w kształtowaniu tożsamości historycznej Rosjan mają też epokowe wydarzenia takie jak chociażby okres Wielkiej Smuty. Do niedawna jeszcze wydawać by się mogło, że współcześni Rosjanie swe nadzieje wiążą wciąż z potężnym państwem, a dusze ich wręcz chcą być „karmione” takimi wartościami, jak patriotyzm, bohaterstwo i walka za Ojczyznę. Podkreślając zjednoczenie narodu rosyjskiego w potrzebie oraz bohaterską walkę o wolność Dzień Jedności Narodowej miał wpisać się w potrzeby rosyjskiego społeczeństwa. Dlaczego jednak tak się nie stało? Wynikać może to zarówno z nostalgii za Związkiem Radzieckim (Rosjanie zapytani o to, jakie święto obchodzone jest 4 listopada nadal wskazują na Święto Rewolucji Październikowej), jak i z „przereklamowaniem” mitu Rosji jako potężnego, zjednoczonego mocarstwa zamieszkałego przez bohaterskich obywateli gotowych w każdej chwili oddać swoje życie za Ojczyznę. Być może święto to jest po prostu jeszcze zbyt młode, by stało się powszechnie kojarzone. Niemniej jednak, pamiętać należy o tym, że święto jest momentem aktywizacji oraz intensykacji życia społeczno–kulturalnego społeczeństwa: to wówczas bowiem – w czasie wolnym od obowiązków – aktualizują się oraz ujawniają ważne dla danej grupy wartości, które nadają sens życiu danego społeczeństwa. Z czasem Dzień Jedności Narodowej albo będzie coraz lepiej kojarzony i świętowany przez większą rzeszę obywateli, albo też zostanie całkowicie zmonopolizowany przez nacjonalistów. Wydaje się jednak, że obie opcje są wygodne dla rosyjskich elit rządzących. Społeczeństwo bowiem i tak będzie się koncentrowało wokół władzy, która jako jedyna zapewnia bezpieczeństwo i porządek społeczny (konsolidacja wokół ośrodka władzy jedynie słusznym rozwiązaniem w walce z ekstremizmem) i kreuje Rosję jako silne mocarstwo zamieszkane przez zjednoczony naród (symbolika wydarzeń roku 1612).

3

Wychowawczy aspekt funkcjonowania pomników. Przykład Wilna

80%

Bobryk A., Kochan I.

Studia z Teorii Wychowania

|

2022

|

vol. XIII(2 (39))

55-69

PL

Wilno jest tradycyjnie miastem wielokulturowym. Historia, zwłaszcza w XX wieku przyniosła temu miejscu wiele radykalnych zmian w zakresie przynależności państwowej czy transformacji systemowej. Miało to swoje odbicie w polityce monumentalnej. W artykule poddano analizie przykładowe pomniki wileńskie, które w zamierzeniu inicjatorów ich budowy miały być instrumentem zasadniczej zmiany społecznej, ale nie okazały się skutecznym mechanizmem oddziaływania oraz te które zyskały rangę dzięki nadawanemu mu przez odbiorców znaczeniu. Przy tym podstawową perspektywą analiz było oddziaływanie wychowawcze.

4

MUZEUM PARLAMENTARNE – KONTEKSTY HISTORYCZNE I KULTUROWE ORAZ POLITYCZNE UWIKŁANIA

70%

Popławski B.

Muzealnictwo

|

2019

|

vol. 60

50-54

PL

Celem artykułu jest przedstawienie instytucji muzeum parlamentarnego. We wstępie scharakteryzowano muzeum parlamentarne jako specyficzny typ muzeum historycznego. Następnie omówiono wybrane placówki tego typu w Indiach, Japonii, Jordanii oraz Belgii. W dalszej części artykułu przybliżono kontekst polityczny powołania Muzeum Sejmu Polskiego. Opisano historię tworzenia tej instytucji od końca lat 70. do 1989 r. oraz funkcje, jakie od 30 lat pełni Wydział Muzealiów Biblioteki Sejmowej. Na koniec zaprezentowano wyzwania i perspektywy rozwoju mającego powstać Muzeum Parlamentaryzmu Polskiego.

5

Uchwały okolicznościowe Senatu w polskim porządku prawnym

70%

Maroń G.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2014

|

issue 3 (19)

253-273

PL

Autor w pierwszej kolejności wyjaśnia pojęcie „uchwały okolicznościowej”. Uchwała okolicznościowa Senatu stanowi solenną, symboliczną, niewiążącą i niewładczą formę parlamentarnej ekspresji. Przedmiotowy rodzaj uchwały nie jest ani aktem normatywnym (źródłem prawa), ani aktem stosowania prawa. Uchwała okolicznościowa nie przynależy do systemu prawnego, lecz jest częścią szerszej kategorii porządku prawnego. Wyróżnia się dwa typy uchwał okolicznościowych, mianowicie właściwe uchwały okolicznościowe i tzw. uchwały problemowe. Pierwsze służą do upamiętniania narodowych bohaterów i ważnych wydarzeń w historii i tradycji narodu oraz państwa. Przy pomocy drugich Senat odnosi się do bieżących spraw krajowych i zagranicznych. W tej formie senatorowie zwracają się do konkretnych organów władzy o podjęcie stosownych działań potrzebnych do osiągnięcia antycypowanych przez izbę parlamentarną celów. W kolejnej części opracowania przedstawiono procedurę podejmowania uchwał okolicznościowych, ze szczególnym uwzględnieniem różnic w stosunku do procedury przyjmowania zwykłych uchwał. Autor odniósł się do odpowiednich postanowień regulaminu Senatu, włącznie z jego nowelizacją z dnia 20 czerwca 2013 r. Ostatnia część artykułu jest poświęcona uchwałom okolicznościowym w parlamentarnej praktyce Senatu w latach 1997–2013. Autor podaje dane statystyczne dotyczące niniejszych uchwał, zamieszczając je w trzech tabelach. Bazując na badaniach ilościowych, wskazuje, że liczba uchwał okolicznościowych zwiększyła się z 5 w Senacie czwartej kadencji do 38 w Senacie siódmej kadencji. Rozważania autor konkluduje stwierdzeniem, że uchwały okolicznościowe są częścią polityki historycznej państwa. Przy ich pomocy izba wyższa „strzeże dziedzictwa narodowego”, jak wymaga tego art. 5 Konstytucji RP, oraz „przekazuje przyszłym pokoleniom wszystko, co cenne z ponad tysiącletniego dorobku” RP, jak wskazuje preambuła ustawy zasadniczej.

EN

The author at the outset clarifies the title concept of „commemorative resolution”. The Senat’s commemorative resolution is a symbolic, nonbinding, nonauthoritative and solemn form of parliamentary expression. The given kind of resolution is neither normative act (source of law) nor an act of law administration. It doesn’t belong to the legal system, but is part of the broader construct of the legal order. There are two types of commemorative resolutions, namely commemorative resolutions in the strict sense and the so called problem resolutions. The first ones serve to pay tribute to national heroes and to commemorate important moments in the nation’s and the state’s history and tradition. With the second ones the Senat usually addresses the current domestic and international affairs. In this form MPs turn to specified authorities to take appropriate actions to achieve the desired purposes anticipated by parliament. The next part of the article presents the procedure for adopting commemorative resolutions, in particular with an emphasis on the aspects distinguishing it from the procedure for adopting ordinary resolutions. The author references to relevant provisions of The Standing Orders of the Senat including it’s amendment introduced in the Resolution of 20 June 2013. The last section of the study deals with commemorative resolutions in the Senat’s parliamentary practice in the years 1997–2013. The author gives statistical data related to these resolutions and contained in three tables. Based on quantitative research He indicates that number of commemorative resolutions has increased from 5 in the Senat of the fourth term to 38 in the Senat of the seventh term. Finally, the author concludes that commemorative resolutions are part of the historical policy of the state. In this way, the upper house „safeguards the national heritage”, as required by article 5 of the Constitution of the Republic of Poland and „bequeaths to future generations all that is valuable from over one thousand years’ (Poland’s) heritage” as referred to in the preamble to the same act.

6

O związkach pamięci zbiorowej i polityki zagranicznej. Jad wa-Szem jako przykład wykorzystania traumy Zagłady w dyskursie dotyczącym konfliktu izraelsko-palestyńskiego

70%

Golańska D.

Historia i Polityka

|

2020

|

issue 31 (38)

PL

Adopting a new materialist perspective, the article analyzes the exhibition offered by the historical museum of Yad Vashem in Jerusalem to commemorate Shoah. It aims at exposing the subtle references the exhibition makes to the Israeli-Palestinian conflict. The argumentation reveals the multiple ways in which official strategies of remembering the traumatic past are shaped by contemporary discourses or political challenges, placing emphasis on the important intersections of historical policy and current political ventures.

7

Grammar of Emotions and Feelings in Contemporary Right-Wing Journalism about the Post-War Polish Independence Underground

61%

Mazur M.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2018

|

vol. 48

8

Walka o prawdę jako jeden z głównych problemów polskiej polityki historycznej

61%

Tylus E.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2019

|

vol. 40

|

issue 3

107-120

EN

The importance of reflection on the most important aspects of political history and its goals should be strongly emphasized. The main role of that history is not just cultivating and remembering the historical truth by such acts as building monuments and organizing various marches and parades commemorating historical events, but it rather consists in defending and proclaiming the truth about those events. It is worth considering how it is possible that historical truth can be so distorted today and what role different views and concepts play in the study of history.

PL

Artykuł próbuje odpowiedzieć na pytanie, jakie są obecnie najważniejsze zadania polityki historycznej. Jej rolą nie jest wyłącznie i w dużej mierze upamiętnianie i kultywowanie prawdy historycznej – stawianie pomników i organizowanie obchodów rocznic ważnych wydarzeń, ale bardzo często obrona prawdy. Warto zastanowić się nad tym, jak dochodzi do tego, że prawda historyczna jest zniekształcana i jaką rolę odgrywają różne poglądy i koncepcje w badaniu historii.

9

Polska polityka historyczna w ocenie współczesnego ruchu narodowego

61%

Radomski G.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2023

|

vol. 78

29-43

PL

Celem artykułu jest analiza myśli politycznej współczesnego ruchu narodowego w zakresie polityki historycznej. Główna hipoteza badawcza zakłada, iż ruch narodowy propaguje własną wizję polityki historycznej. Odpowiednio modelowana polityka historyczna ma przede wszystkim kształtować tożsamość narodową oraz ułatwić określenie granic wspólnoty narodowej. Z tej perspektywy oceniano przedsięwzięcia podejmowane przez inne podmioty polityczne działające w Polsce. Zarzucano im często prowadzenie antynarodowych działań. Liberałów krytykowano za pomijanie historii i akceptowanie jej krytycznej postaci, natomiast konserwatystom zarzucono brak zdolności organizacyjnych oraz uległość wobec konkurencyjnych modeli polityki historycznej kształtowanych przez inne narody. Stąd wynikał ofensywny charakter dyskursu i usprawiedliwianie dla posługiwania się językiem defaworyzacji czy wręcz wrogości i nienawiści. Interes narodowy, pozostający główną kategorią myśli politycznej, często stawał się argumentem uniemożliwiającym polemikę lub dyskusję. Nie unikano też prób przemilczania niewygodnych wydarzeń historycznych czy też zmiany ich sensu. Dyferencjacja ugrupowań narodowych ułatwiała dyskusję wewnątrz samego środowiska, natomiast w obrębie polskiej myśli politycznej praktycznie nie odegrało ono samodzielnej roli, wzmacniając przekaz związany z konserwatywnym modelem polityki historycznej, a w sferze politycznej wspomagając niejednokrotnie działania Prawa i Sprawiedliwości. Dostrzegając jednak użyteczność polityki historycznej, podkreślano, iż nie stanowi ona działania typu doraźnego politycznego eventu, ale oznacza długofalową pracę polityczną.

EN

The aim of this article is to analyse the political thought of the contemporary National Movement in terms of politics of history. The main research hypothesis assumes that the National Movement promotes its own vision of politics of history. The properly shaped politics of history is primarily intended to shape national identity and facilitate the definition of boundaries of the national community. The actions taken by other political entities operating in Poland were assessed from this perspective. They were often accused of conducting anti-national activities. Liberals were criticised for ignoring history and accepting its critical form, while conservatives were accused of lacking organisational capacity and being submissive to competing models of the politics of history shaped by other nations. Hence the offensive character and the justification for using the language of disfavour or even hostility and hatred. The national interest, remaining the main category of political thought, often became an argument that made polemic or discussion impossible. Attempts to pass over uncomfortable historical events or to shift meanings were not avoided either. The differentiation of national groups facilitated discussion within the milieu, but it practically did not play an independent role within Polish political thought, reinforcing the message associated with the conservative model of politics of history and, in the political sphere, often supporting the activities of Law and Justice. Recognising the usefulness of politics of history, however, it was emphasised that it is not a short-term political event-type activity but a long-term political work.

10

Debaty o pamięci w kontekście relacji polsko‑żydowskich ostatniego stulecia. Rezonans medialny wzajemnych stosunków na tle obchodów 50. rocznicy wydarzeń marca 1968 na łamach tygodników „Polityka” i „Sieci”

61%

Zemła B.

Studia Politicae Universitatis Silesiensis

|

2019

|

vol. 25

159-195

EN

The main objective of this article is drawing a general outline of Polish‑Jewish relations in years between 1918-2018 while analysing contemporary image of these relations that has been shaped through bipolar political narration in two ways: heroically nostalgic and critical. I will try to prove that story of common past, having great impact on the image of our nation, has now become yet another front line of ideological division of Polish society. As relentless dispute about antisemitism in times of independent Poland continues, it intensifies with current events that evoke it, such as amendment of act about Institute of National Remembrance (IPN) and commemorations of important events: liberation of Auschwitz concentration camp, riots in ghetto in Warsaw, Polish March of 1968. I will also present points of disagreement in historiography of Polish and Jewish experiences as well as analysis of media reaction about infamous events of March ‘68 that arose during spring of 2018 by occasion of their 50th anniversary, using examples from weekly magazines of opinion “Polityka” and “Sieci”.

PL

Celem podjętym w artykule jest przedstawienie w bardzo ogólnym zarysie stosunków polsko‑żydowskich w latach 1918-2018 oraz ich współczesnego obrazu kształtowanego w ramach dwubiegunowo prowadzonej narracji politycznej, określanej jako heroiczno‑nostalgiczna oraz krytyczna. Postaram się wykazać, że opowieści o wspólnych losach, wywierające wpływ na kształtowanie wizerunku naszego narodu, stały się obecnie kolejną linią ideologicznego podziału społeczeństwa polskiego. Trwa nieustający spór o różnym natężeniu na temat występowania antysemityzmu w dziejach niepodległej Polski, a intensywności nabiera przy okazji przywołujących ten problem bieżących wydarzeń, takich jak np. nowelizacja ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej, obchody rocznic wyzwolenia obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, powstania w getcie warszawskim, wydarzeń polskiego Marca 1968 roku. W artykule przedstawię punkty sporne w historiografii wspólnych, polsko‑żydowskich, doświadczeń oraz analizę rezonansu medialnego niechlubnych wypadków marcowych, jaki - na łamach tygodników opinii „Polityka” i „Sieci” - powstał wiosną 2018 roku przy okazji obchodów 50. rocznicy tych wydarzeń.

11

Commemorative encounters between Spain, Mexico and Venezuela. - From the Quincentenary of the so-called discovery of America to the Bicentenaries of Independence

61%

Krizmanics G.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

|

2011

|

vol. 18

|

issue 2

7-22

EN

The joint bicentenary commemorations of the beginning of the independence movements in Latin America evolved out of the Ibero-American Conference as the foundation of the Grupo Bicentenario shows. However it is not the first commemoration cycle that involves the once colonial power Spain and its former Latin American colonies. Some 20 years ago this group of countries commemorated the quincentenary of the so-called discovery of America. The interpretation of the results obtained in a comparative study of Spanish, Mexican and Venezuelan legislation on the politics of memory, applied in the context of the mentioned commemorations, will propose answers to the following questions: What are the orders, power relations and discourses that dominate the politics of memory in the Ibero-American Community? What are the transformations between the quincentenary and the bicentenaries?

12

Uchwała rady najwyższej Ukrainy „Про відзначення на державному рівні 75-х роковин початку депортації Українців” i jej rola w stosunkach polsko-ukraińskich

61%

Gil A.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2019

|

vol. 11(47)

|

issue 1

7-21

PL

Artykuł przedstawia okoliczności związane z uchwaleniem przez Radę Najwyższą Ukrainy dekretu o obchodzeniu 75. rocznicy zapoczątkowania deportacji Ukraińców z Polski po II wojnie światowej. Prezentuje także uwarunkowania samej deportacji, a także możliwe skutki realizacji tej uchwały. Autor wyraża przypuszczenie, że dyskusja wokół uchwały, a przede wszystkim samej deportacji, wpłynie negatywnie na współczesne stosunki ukraińsko-polskie.

EN

The article presents the circumstances related to the passing of a decree by the Verkhovna Rada of Ukraine on celebrating the 75th anniversary of the initiation of the deportation of Ukrainians from Poland after World War II. It also presents the conditions of the deportation itself, as well as the possible effects of implementing this resolution. The author speculates that the discussion around the resolution, and above all the deportation itself, will negatively affect contemporary Ukrainian-Polish relations.

13

Polityka historyczna Federacji Rosyjskiej i Związku Radzieckiego wobec Polski na przykładzie opisu agresji ZSRR na Polskę w świetle narracji podręcznikowej

61%

Boridczenko S.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2019

|

vol. 61

74-91

EN

The article discusses the presentation of events from September 17, 1939 in the textbooks of the Russian Federation and the Soviet Union. Thematically, the topic is related to the politics of memory in Russia. The research is based on a wide-ranging analyses of the texts of the school literature published after 1958 in the USSR and in the Russian Federation. Constant discourse on the Polish political scene creates a vision of Russia neglecting Poland. As a main thesis a problem was selected concerning the indoctrination in a Russian school, which is based on ignoring the Soviet aggression on Poland.

PL

W niniejszym artykule omówiono rosyjską narrację historyczną w rodzimym szkolnictwie. Poruszony temat polega na badaniu polityki historycznej Federacji Rosyjskiej i Związku Radzieckiego. Uwagę skupiono na zawartym w podręcznikach Federacji Rosyjskiej oraz Związku Radzieckiego opisie 17 września 1939 roku. Podstawą analizy stała się szeroko zakrojona kwerenda, w trakcie której zanalizowano teksty obowiązujących od 1954 roku podręczników szkolnych. Główne uzasadnienie podjętej tematyki stanowi cieszący się popularnością w polskiej publicystyce dyskurs nawiązujący do polityki historycznej Rosji. Zgodnie z założeniem artykułu historyczna wiedza przekazywana w szkołach Rosji cechuje się starannym pomijaniem wątków związanych z radziecką agresją na Polskę.

14

Politics of History through the Eyes of Historians

61%

Muchowski J.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2009

|

vol. 39

15

Polityka historyczna rządu RP na przykładzie działalności Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015–2023)

61%

Kowalczyk K.

Historia i Polityka

|

2023

|

issue 45 (52)

57-70

EN

The aim of this article is to analyse selected aspects of the history politics of the Ministry of Culture and National Heritage (MKiDN) in the period 2015–2023. Therefore, the concept of history politics was defined, as well as its functions, and the typologies of the instruments used were given. Then, a catalogue of the basic ideological values of the ruling Law and Justice party was defined, as well as the resulting goals of history politics and its determinants. Selected instruments of history politics implementation by the Ministry of Culture and National Heritage were analysed. As a result, it was established that the key determinants of this politics were: Polonocentrism, Messianism, emphasizing the role of Catholicism and the Church, martyrdom, and promoting a steadfast attitude.

PL

Celem artykułu jest zanalizowanie wybranych aspektów polityki historycznej Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (MKiDN) w latach 2015–2023. W związku z tym zdefiniowano pojęcie polityki historycznej, określono jej funkcje, podano typologizacje stosowanych instrumentów. Następnie określono katalog podstawowych wartości ideologicznych rządzącego Prawa i Sprawiedliwości, wynikające z nich cele polityki historycznej i jej wyznaczniki. Poddano analizie wybrane instrumenty realizacji polityki historycznej przez MKiDN. W rezultacie ustalono, że kluczowymi wyznacznikami tej polityki są: polonocentryzm, mesjanizm, eksponowanie roli katolicyzmu i Kościoła, martyrologia, propagowanie postawy niezłomnej.

16

Ukraina–Polska: nadzieja na powrót do „strategicznego partnerstwa”

61%

Bonusiak W.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2020

|

issue 2

247-258

PL

Kolejni prezydenci Ukrainy – Wiktor Juszczenko i Petro Poroszenko, swoją probanderowską polityką doprowadzili do zmiany wzajemnych relacji między Polską a Ukrainą. Realizując politykę historyczną preferowali osoby, które podsycały antypolskie nastroje i realizowały propagandę oraz skłaniały się ku narracji szerzonej przez banderowców w czasie II wojny światowej. Już w czasie wojny banderowcy negowali swój udział w ludobójczych działaniach wobec Polaków i Żydów. Obecnie część historyków ukraińskich zaprzecza, że było to ludobójstwo, a jeśli przyznają oni, że doszło do antypolskiej akcji to stara się ją usprawiedliwić przy pomocy najróżniejszych argumentów. Nowy prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski swym działaniem chce nawiązać do okresu, kiedy to oba kraje mówiły o strategicznym partnerstwie i należy mu życzyć, aby nie skończyło się tylko na zamiarach.

EN

Successive presidents of Ukraine Viktor Yushchenko and Petro Poroshenko have changed their relations between Poland and Ukraine with their pro-fl ag policy. In implementing historical policy, they preferred anti-Polish people and those who carried out propaganda propagated by Banderites during World War II. Already during the war, the Banderites negated their participation in genocidal activities against Poles and Jews, and at present some Ukrainian historians deny that it was genocide, and if confess to anti-Polish action, they try to justify it with various arguments. The new president of Ukraine Volodymyr Zełeński wants to refer to the period when both countries talked about strategic partnership and should be wished that it would not end only on intentions.

17

Roztoczańskie cmentarze – sacrum i pomniki przeszłości regionu w kontekście ich wykorzystania w turystyce krajoznawczej

51%

Martyn W.

Facta Simonidis

|

2014

|

vol. 7

|

issue 1

195-214

EN

The article carried out characteristics and assessed the status of sacrum in selected cemeteries of Roztocze region treated as monuments of the past in the context of the possibility of their use in tourism and sightseeing. We analyzed the characteristics of this region’s cemeteries belonging to the Greek Catholic, Orthodox, Roman Catholic, Jewish and Protestant religion followers. Their genesis, war and symbolism were taken into account in the analysis. It was clear that sacrum was best preserved at war and symbolic cemeteries. It is due to the fact that they remain under the patronage of the state and burials no longer take place there. Their current architectural state was achieved as a result of competitions, or through the implementation of the rules governing the appearance of war a cemetery. At the same time, the sacred status appears to be threatened the most at the Roman Catholic cemeteries. Such a situation takes place as a result of a few factors. First of all, the cemetery is open; second of all, there is not much intervention into landscape architecture of the place by the administrator of cemetery.

PL

W artykule scharakteryzowano i oceniono stan sacrum na wybranych cmentarzach roztoczańskich traktowanych jako pomniki przeszłości regionu. Analizę przeprowadzono w kontekście możliwości ich wykorzystania w turystyce krajoznawczej. Oceniono charakterystyczne dla regionu nekropolie należące do wyznawców religii: grekokatolickiej, prawosławnej, rzymskokatolickiej, żydowskiej i ewangelickiej. Uwzględniono w analizie również nekropolie wojenne oraz symboliczne. Stwierdzono, że najbardziej obecne jest sacrum na cmentarzach wojennych i symbolicznych. Wynika to z faktu, że są objęte mecenatem państwa i w dzisiejszych czasach zamknięte dla pochówków. Aktualny wyraz architektoniczny uzyskały one najczęściej w wyniku konkursów. W ich przypadkach wygląd podporządkowany jest specjalnym przepisom np. decydującym o wyglądzie cmentarza wojennego. W analizach stwierdzono, że sacrum najbardziej zagrożone jest na cmentarzu rzymskokatolickim. Wynika to z racji jego otwartości i ograniczonej interwencji administratora cmentarza w stan jego współczesnej architektury i zieleni. Zdecydowanie najgorzej oceniono sacrum w odniesieniu do cmentarzy innych wyznań niż katolickie. Znaczna część cmentarzy szczególnie grekokatolickich, oraz żydowskich zatracają sacrum przy bierności miejscowych władz administracyjnych i gmin wyznaniowych.

18

Emocje i zaangażowanie a skuteczność narracji polityki historycznej. Wyniki badań eksperymentalnych

51%

Wawrzyński P.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2015

|

issue 2(26)

159-181

EN

Emotions, Commitment and Effectiveness of the Government’ s Remembrance Policy. Results of an Experimental Study The paper presents results of the experimental study on the role of commitment and emotions in an influence of remembrance narratives. It offers brief theoretical introduction to the government’ s remembrance policy and its main features and then it compares these hypotheses with experimental observations. The study shows how manipulations of commitment and emotions influence memorization of information, change of attitudes towards the remembrance and behavior in real-life. Moreover, the paper discusses results of participant’ s self-assessment after an exposition to a narrative and their evaluation of its contents. As the result, theoretical considerations and research results enabled authors to present final conclusions and to state five new theoretical hypotheses on the impact of commitment and emotions on the effectiveness of remembrance story-telling.

19

ROSYJSKA NARRACJA O II WOJNIE ŚWIATOWEJ W ŚWIETLE KRYZYSU UKRAIŃSKIEGO

51%

Jaskólski A.

Przegląd Rusycystyczny

|

2020

|

vol. 172

|

issue 4

RU

Цель настоящей статьи – представить основные положения кремлeвского нарратива о Великой отечественной войне и советской победе в данной войне в контексте украинского кризиса и значительного ухудшения взаимотношений России и Запада, а также попытка ответить на вопрос о том, какую роль в формировании идентичности современного российского общества играет память о вышеназванных событиях. Анализируются высказывания российских властей и тексты, публиковавшиеся в провластных российских СМИ в 2014–2017 гг.

EN

The main aim of this paper is to present the basic elements of the narrative of the authorities and pro-Russian media of World War II and the Soviet victory in this war in the light of the Ukrainian crisis and the deterioration of relations between Russia and the West. The author attempts to answer the question of what role in shaping the identity of contemporary Russian society is fulfilled by the memory of the victory of the USSR in the Great Patriotic War. The author analyzes the statements of the Russian authorities and texts that were published in the Russian media in 2014–2017.

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie podstawowych elementów narracji władz i prorządowych mediów rosyjskich o II wojnie światowej oraz radzieckim zwycięstwie w tejże w świetle kryzysu ukraińskiego i pogorszenia relacji na linii Rosja - Zachód oraz próba odpowiedzi na pytanie, jaką rolę w kształtowaniu tożsamości współczesnego rosyjskiego społeczeństwa pełni pamięć o zwycięstwie ZSRR w II wojnie światowej. Analizie zostały poddane wypowiedzi rosyjskich władz i prokremlowskich mediów z lat 2014-2017.

20

System polityki historycznej w Polsce między konstytucyjną powinnością a instrumentalizacją prawa

51%

Cyuńczyk F., Wawrzyński P.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2024

|

issue 1(77)

151-165

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza związków prawa i polityki historycznej w Polsce w ujęciu systemowym, integrującym narzędzia nauk prawnych i politycznych. Głównym celem jest ukazanie wzajemnych zależności między prawem – ze szczególnym uwzględnieniem prawa konstytucyjnego – a zaangażowaniem państwa w politykę pamięci. Artykuł podsumowuje obecny stan prawny i jego ramy formalne dla systemu polityki historycznej oraz decyzje polityczne dotyczące realizacji konstytucyjnej powinności upamiętnienia przeszłości. Dyskutując elementy systemu polityki historycznej w Polsce, ich umiejscowienie w ramach prawnych oraz dynamikę działań politycznych autorzy ukazują, że pozorna służebna funkcja narzędzi prawnych wobec polityki jest w rzeczywistości złożoną współzależnością wynikającą z konstytucyjnych fundamentów prowadzenie polityki historycznej przez państwo.

EN

The paper analyzes relations between the law and the system of politics of memory in Poland, integrating legal and political research. The main objective is a discussion of co-dependencies between the law – including the constitutional law – and the government’s involvement in the politics of memory. The paper summarizes the legal status, the remembrance system’s formal framework and political decisions executing the constitutional obligation of commemorating the past. Considering the complexity of the remembrance policy system in Poland, its foundation in the legal system, and the dynamics of policymaking, the Authors present that the seeming servitude of law to politics is an apparent complex interdependence based on the constitutional bases of memory politics.

Refine search results