Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  polityka strukturalna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Jednym z najważniejszych celów polityki strukturalnej Unii Europejskiej jest redukcja dysproporcji rozwojowych pomiędzy krajami członkowskimi i ich regionami. Głównymi beneficjentami tej polityki są kraje o niższym poziomie rozwoju społeczno-gospodarczego, w tym Polska. Wyniki badań skuteczności tej polityki dostarczają jednak niejednoznacznych wniosków co do realnej konwergencji, zwłaszcza na poziomie regionów unijnych. W związku z powyższym w artykule podejmuje się próbę oceny znaczenia konwergencji w polityce strukturalnej Unii Europejskiej na poziome definiowanych przez nią celów, jak i w rzeczywistości, analizując współczynniki β – beta i σ – sigma konwergencji dla krajów członkowskich i regionów NUTS2. Badanie potwierdza proces konwergencji na poziomie narodowym i dywergencji na poziomie regionalnym. Ostatecznie w artykule podejmuje się próbę oceny, jakie znaczenie kwestia konwergencji będzie miała w kolejnej perspektywie finansowej 2014–2020. Podstawą do wnioskowania na przyszłość są zalecenia wynikające z Piątego Raportu Spójności Strategii Europa 2020 oraz stanowiska poszczególnych państw.
EN
One of the principal aim of EU structural policy is development’s disproportion reduction between member states and their regions. The main recipients of this policy, including Poland, are countries which are on the lower socio – economic development level. In spite of these facts, the investigation doesn’t support unequivocal results on the real convergence, particularly on regional level. According to theabove the article attempts to evaluate the meaning of convergence in European Union’s structural policy indefinitegoalsas well as in reality by using β -beta and σ – sigma coefficients for national and regional scrutiny. The analysis confirms convergence process on national level and divergence on regional one. Finally, the article tries to asset how important the convergence will be in the next programming period. The basis for concluding are: recommendation from Fifth Cohesion Report, Strategy Europe2020 and positions of the EU’s member states.
PL
Celem niniejszego opracowania jest zbadanie głównych uwarunkowań wykorzystania handlu zagranicznego i polityki gospodarczej oraz kierunków jej zmian do rozwoju gospodarki Demokratycznej Republiki Konga. Wymiana handlowa stanowi jedną z kluczowych form współpracy różnych państw, a handel zagraniczny może mieć różny wpływ na rozwój gospodarczy kraju w zależności od tego, czy jest to kraj rozwinięty, czy zacofany. Wpływ handlu zagranicznego Demokratycznej Republiki Konga na rozwój gospodarczy tego kraju jest ogólnie negatywny, a jest tak dlatego, że handel ten przeżywa kryzys, którego cechą charakterystyczną jest ujemny wskaźnik rozwoju. W artykule przedstawione będą polityka handlu zagranicznego, polityka restrukturyzacji gospodarki oraz polityka w zakresie pozyskiwania i wykorzystywania zagranicznych źródeł kapitału. Polityka gospodarcza tego kraju jest niewłaściwa, ponieważ preferuje tradycyjną strukturę eksportu i importu, polegającą na eksporcie surowców naturalnych i importu produktów żywnościowych oraz innych, mniej pokrywających się z rozwojowymi potrzebami kraju.
3
75%
EN
The article presents the issue of agrarian structure of family farming in Poland and trends and determinants of changes in the agrarian structure. Its purpose is to define the fundamental options of political choices in terms of agrarian changes. Currently there are no conditions for radical changes in this range and there is no justification for limiting public funds transfer only to larger farms – economically stronger.
PL
W artykule poruszono kwestię kształtowania struktury agrarnej rolnictwa rodzinnego w Polsce. Przedstawiono tendencje oraz uwarunkowania zmian struktury agrarnej. Celem artykułu było określenie podstawowych opcji wyboru politycznego w zakresie zmian agrarnych. Nie ma obecnie warunków dla radykalnego przyspieszenia w tym zakresie. Nie ma też uzasadnienia postulat ograniczenia transferu środków publicznych jedynie do gospodarstw większych – silniejszych ekonomicznie
PL
Unia Europejska aktywnie zastosowała szereg narzędzi planistycznych i programowych w kształtowaniu procesów rozwoju, szczególnie w ramach implementacji polityki strukturalnej. Wdrożono skoordynowany w całej organizacji jednolity system wymagań stawiany wobec państw członkowskich, dając większą swobodę w kształtowaniu rozwiązań na poziomie kraju. Powstałe (ujęte nowelizowanym pod każdą wieloletnią perspektywę prawem wspólnotowym) rozwiązania spowodowały, że plany i programy były wdrażane zgodnie z przyjętymi w nich horyzontami czasowymi i szerokością zaplanowanej nimi interwencji, przyczyniając się tym samym do realnego kształtowania polityki rozwoju w wymiarze UE, a przez to również na poziomie poszczególnych krajów-beneficjentów polityki strukturalnej UE. Przedstawiona analiza obejmuje zarówno przygotowanie się Polski do członkostwa w latach 90-tych do roku 2004, pierwszy okres programowania obejmujący lata 2004-06, prace przygotowawcze i wdrożenie kolejnej perspektywy finansowej Wspólnoty na lata 2007-13, jak i wstępne propozycje wobec programowania UE po roku 2013.
EN
The European Union has effectively applied numerous planning and programming tools in shaping development processes, notably within structural policy implementation. In the whole organization a homogenous system of requirements concerning member states has been launched. Yet, much more freedom has been allowed in developing solutions on a country’s level. The development solutions (stipulated in the amended for each multi-year perspective legislation) have resulted in the fact that both plans and programmes have been launched in line with assumed time horizons and the scope of the intervention planned. This contributed to the real shape of development policy within the EU as well as in its member states – beneficiaries to the Union’s structural policy. The presented analysis discusses both Poland’s preparations to the EU membership in 1990’s to the year 2004, the first stage of programming within 2004-06, preparatory work and the launch of the Union’s financial perspective within 2007-2013 as well as initial concepts of the EU programming ahead of the year 2013.
PL
Do idei efektywnego rynku i – w tym kontekście – sprawnego państwa można podejść z perspektywy ekonomii instytucjonalnej. Oznacza to przede wszystkim, że uogólnienie tworzone jest bardziej na bazie obserwacji gospodarki niż w oparciu o jej modelowanie. Jako pozytywny przykład przedstawiono procesy w gospodarce Japonii w okresie industrializacji i szybkiego wzrostu po II wojnie światowej. Polityka strukturalna w tym przypadku dowodzi sprawności państwa w tworzeniu warunków dla uczestników rynku, które sprzyjają efektywnej konfrontacji z konkurentami. Podstawową przesłanką jej skuteczności była dynamiczna równowaga sił pomiędzy reprezentującymi państwo biurokratami ekonomicznymi oraz przedstawicielami wielkich grup przemysłowo-finansowych. Przy tym siła przetargowa państwa w gospodarce opartej na własności prywatnej polegała w gruncie rzeczy na ustawowym prawie do dysponowania częścią zasobów pieniądza. Dozując ten rzadki zasób w formie kredytu dla sektora prywatnego, państwo zapewniło sobie wpływ na decyzje wiodących podmiotów ekonomicznych. Analizowany przypadek wspiera tezę, że o sukcesie gospodarczym w gospodarce rynkowej nie decyduje ani samo państwo, ani wyłącznie rynek. Wręcz przeciwnie, spektakularny sukces w konkurencji międzynarodowej jest często efektem symbiozy państwa i rynku.
EN
The concept of effective market and – in this context – capable state can be discussed from the perspective of institutional economy. This indicates that generalizations are made on the basis of observing the economy rather than through its modeling. Processes in Japanese economy within the time of industrialization and dynamic growth after the Second World War prove the presented thesis. In this particular case structural policy confirms the capability of state in creating conditions for market players that facilitate effective competitiveness. The capability of state resulted from dynamic balance of forces between economic bureaucrats representing the state and representatives of large industrial-financial groups. The bargaining power of state in private ownership-based economy was reflected in the state’s right to have a part of currency reserves at its disposal. Disbursing these scarce reserves in tranches of credit to private sector, the state could influence decisions of leading economic entities. The analysed case proves the thesis that neither the state itself nor the market alone decides about economic success in market economy. And reversely, a spectacular success in international competition is often an aftermath of state-market symbiosis.
EN
The aim of this article is to attempt to provide a comprehensive analysis of the legal instruments which lead to the generative change of individual farm owners in Poland under the Rural Development Programme 2007–2013. With regards to “improving the competitiveness of the agricultural and forestry sector”, two actions will be looked at, mainly, “setting up of young farmers” and “early retirement of farmers and farm workers”. The publication scrutinizes briefly the legal definitions of beneficiaries and aspects of joining the aforementioned programes, including, entry criteria and the type and value of a subsidy. The influence of EU and national jurisdiction on the legal norms regulating these activities is described.
PL
Celem artykułu jest próba kompleksowego przedstawienia instrumentów prawnych służących zmianie generacyjnej właścicieli indywidualnych gospodarstw rolnych w Polsce w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007–2013. Uwzględnione zostały dwa działania w ramach osi „Poprawa konkurencyjności sektora rolnego i leśnego”, tj „Ułatwianie startu młodym rolnikom” oraz „Renty strukturalne”. W publikacji poddano analizie w szczególności definicje ustawowe beneficjentów, ukazano prawne aspekty ubiegania się o wsparcie w ramach niniejszych działań, w tym kryteria dostępu, formę i wysokość pomocy. Zaprezentowano kierunek i wpływ orzecznictwa unijnego i krajowego na wykładnię przepisów prawnych regulujących przedmiotowe działania.
EN
Poland’s accession to the EU led to rapid adjustments in the Polish food sector. Opening the enormous common European market, with over 450 million consumers, forced the processing industry to face an extreme competition, while creating at the same time an increased outlet opportunity. Customs barriers ceased to stand in the way and the price and quality of products, as well as good management, became necessary key factors of achieving a market success. Since the Poland’s accession to the European Union the number of livestock products processing plants having an export licence for the extended European market has increased significantly. There are ca. 1800 such plants at the moment. Exports of meat and meat products as well as dairy and fish products increased from EUR 2.3 billion in 2003 to ca. EUR 7.9 billion in 2007, i.e. almost three times, despite the strengthening PLN against Euro.
PL
Przystąpienie Polski do UE spowodowało szybkie zmiany dostosowawcze w polskim przemyśle spożywczym. Otwarcie dużego wspólnego rynku europejskiego, liczącego ponad 450 mln konsumentów, wystawiło zakłady przetwórcze na dużą konkurencję, stwarzając jednocześnie szansę zbytu dla ich produktów. Przestały obowiązywać bariery celne, a cena i jakość produktu oraz sprawność działania kadry zarządzającej stały się kluczowymi elementami w odniesieniu sukcesu na rynku. Od wejścia Polski do Unii kilkakrotnie wzrosła liczba zakładów przetwórstwa produktów zwierzęcych z uprawnieniami eksportowymi na poszerzony rynek europejski. Jest ich obecnie około 1800. Eksport mięsa i jego przetworów, produktów mleczarskich i rybnych wzrósł z 2,8 mld zł w 2003 roku do około 7,9 mld zł w 2007 roku, tj. prawie 3-krotnie, pomimo umacniania się naszej waluty względem euro.
IT
La politica agricola comune, nelle diverse fasi di sviluppo, a partire da quella di organizzare i mercati agricoli, ha dovuto affrontare problemi diversi, non sempre connessi all’agricoltura. È stata costretta a soddisfare i requisiti in ambito di protezione ambientale, politica strutturale e sociale, benessere degli animali, politica energetica oppure tutela del clima. Al giorno d’oggi si possono osservare tre diversi metodi attraverso i quali si configura, dal punto di vista giuridico, il rapporto tra diritto agrario e materia giuridica non connessa all’agricoltura: separazione, relazione e integrazione.
PL
Wspólna Polityka Rolna w trakcie swego rozwoju, począwszy od organizacji rynków rolnych, mierzyła się z wieloma różnymi, także pozarolniczymi problemami. Musiała odpowiadać wymogom ochrony środowiska, polityki strukturalnej i społecznej, dobrostanu zwierząt, polityki energetycznej lub ochrony klimatu. Współcześnie można dostrzec trzy metody, według których prawnie kształtowane są relacje między prawem rolnym a pozarolniczą materią prawną: separacja, powiązanie i integracja.
EN
In the course of its development, starting with the organisation of agricultural markets, the Common Agricultural Policy has been confronted with many different, also non-agricultural problems. It had to respond to the requirements of environmental protection, structural and social policy, animal welfare, energy policy or climate protection. Nowadays, there are three different methods by which the relationship between agricultural law and non-agricultural legal issues is legally shaped: separation, connection and integration.
IT
La risoluzione del Parlamento europeo del 29 maggio 2018 sull'attuazione degli strumenti della PAC a favore dei giovani agricoltori nell'UE dopo la riforma del 2013 richiama l'attenzione degli organi dell'UE e delle istituzioni europee, nonché dei governi degli Stati membri, su un problema fondamentale che riguarda una adeguata formazione e salvaguardia riguardo alla posizione dei giovani agricoltori all’interno della legislazione dell’UE e delle regolazioni nazionali. L'articolo, oltre a spiegare le ragioni per le quali la risoluzione è stata adottata, presenta anche le raccomandazioni rivolte al Consiglio, alla Commissione europea, alla Corte dei conti, nonché ai governi e ai parlamenti degli Stati membri. Inoltre, l'autore analizza gli strumenti di sostegno a favore dei giovani agricoltori, adottati in Polonia, i quali favoriscono il ricambio generazionale nelle zone rurali. Nella parte conclusiva, è stato appurato che le soluzioni giuridiche adottate siano inefficaci, mentre il loro carattere è frammentario e non complementare.
EN
The European Parliament Resolution of 29 May 2018 on the implementation in the EU of CAP tools for young farmers after the 2013 reform draws the attention of EU bodies and European institutions as well as the governments of the Member States to the significant problem of adequate forms and safeguards for the position of young farmers provided for in EU legislation and national regulations. The article presents the reasons for the adoption of the resolution and the recommendations addressed to the Council, the European Commission, the Court of Auditors and the governments and parliaments of the Member States. An analysis of the instruments developed to support young farmers in Poland and facilitate a generational change in rural areas was conducted and it has been found that despite certain unquestionable achievements to date, Polish legal solutions are still largely ineffective, fragmentary and incomplete.
PL
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z 29 maja 2018 r. w sprawie wdrażania narzędzi WPR dla młodych rolników w UE po reformie z 2013 r. zwraca uwagę unijnych organów i europejskich instytucji, a także rządów państw członkowskich, na istotną potrzebę należytego ukształtowania i zabezpieczenia pozycji młodych rolników w unijnym prawodawstwie oraz w regulacjach krajowych. W artykule zostały zaprezentowane motywy przyjęcia tej rezolucji oraz zalecenia skierowane do Rady, Komisji Europejskiej, Trybunału Obrachunkowego, a także rządów i parlamentów państw członkowskich. Autor przeprowadził analizę stosowanych w Polsce instrumentów wsparcia młodych rolników, sprzyjających przemianom pokoleniowym na obszarach wiejskich. W podsumowaniu sformułował twierdzenie, że dotychczasowa krajowa polityka, kreująca system wsparcia młodych rolników, mimo niewątpliwych osiągnięć, może być w wielu aspektach uważana za nieefektywną, a stosowane rozwiązania prawne uznawane za fragmentaryczne i wobec siebie niekomplementarne.
PL
Od 2008 r. Unia Europejska przeżywa najpoważniejszy kryzys, a obecna sytuacja w strefie euro jest daleka od stabilnej. Kryzys w strefie euro okazał się nie tylko kryzysem gospodarek państw członkowskich (Grecji, Irlandii, Hiszpanii i Portugalii), lecz także kryzysem mecha­nizmu integracji. Kryzys w strefie euro połączył się ze współczesnym kryzysem uchodźców. Dla opracowania skutecznych metod walki z kryzysem i zapobiegania przyszłym kryzysom obecne reformy powinny obejmować nie tylko zmiany w polityce poszczególnych państw członkowskich, lecz także w mechanizmie integracji europejskiej. W szczególności dotyczy to polityki gospodarczej, wzniesionej na poziom instytucji UE, która wpływa na politykę gospodarczą poszczególnych państw członkowskich. Tak więc głównym celem tego artykułu jest odpowiedź na pytanie, jakie zmiany powinny być dokonane w UE u jej państw człon­kowskich, żeby przezwyciężyć obecny kryzys i zapobiec jego wystąpieniu w przyszłości. Do­świadczenie czerpane ze współczesnego kryzysu strefy euro powinno doprowadzić do zmian instytucjonalnych UE, żeby zapewnić lepszą koordynację polityki antykryzysowej pomiędzy państwami członkowskimi. Ogólnie biorąc, dotychczasowe doświadczenie wskazuje na to, że walka z kryzysem w UE powinna być realizowana za pośrednictwem efektywnej koordynacji pomiędzy państwami członkowskimi. Taka strategia może być stosowana zarówno wobec kryzysu uchodźców, jak i wobec kryzysu gospodarczego w strefie euro. Jednak do tej pory rozwiązania UE wydają się zbyt ogólne, żeby osiągnąć skuteczną koordynację pomiędzy państwami członkowskimi. Jeśli chodzi o kryzys gospodarczy, przede wszystkim polityka finansowa powinna zapewnić odpo­wiednią regulację i nadzór nad rynkami finansowymi. Propozycja powołania unii bankowej powinna minimalizować potencjalne koszty błędów bankowych i interwencji finansowych w życie mieszkańców państw członkowskich, dlatego powinna ona obejmować co najmniej trzy elementy: nadzór, wydawanie zezwoleń i wspólną ochronę finansową. Prawdopodob­nie prawdziwa unia bankowa w strefie euro będzie nieefektywna, dopóki nie będzie jej to­warzyszyć koordynacja polityki gospodarczej i unia fiskalna pomiędzy partnerami. Dwie najważniejsze polityki gospodarcze: polityka monetarna i fiskalna powinny być skoordy­nowane, żeby zapobiec finansowym kryzysom w przyszłości i lepiej reagować na szerokie spektrum wskaźników stabilności makrofinansowej. Polityka strukturalna nakierowana jest na zapobieganie kryzysowi finansowemu, osiąganie znacznej elastyczności rynków, żeby zapewnić stan, gdy wskaźniki makroekonomiczne pozostają stabilne. Może to obejmować działania na rynku pracy (zwiększenie jego elastyczności), interwencje na rynku produktów (w przypadku wysoko wartościowych branży przemysłu), wspieranie bilansu płatniczego. Koordynacja fiskalna nie musi oznaczać całkowitej unifikacji wszystkich budżetów naro­dowych w jeden budżet ponadnarodowy. Skoordynowana polityka fiskalna może obejmo­wać tylko niektóre standardy fiskalne oraz wspólne zasady, które będą dotyczyć wydatków w przypadku spadku gospodarczego. Taka koordynacja pomoże uniknąć stosowania kontro­wersyjnych środków i negatywnych czynników zewnętrznych oraz zapewnić odpowiednią politykę stabilizacji dochodu dla całej strefy euro. Wszystkie te działania pomogą zapobiec przyszłym kryzysom w strefie euro, jednak nawet najlepszy system prewencyjny może okazać się nieskuteczny. Rozporządzenie antykryzysowe w strefie euro jest zestawem wskaźników dla państw członkowskich, dotyczących wyjścia ze współczesnego kryzysu. Rozporządzenie antykryzysowe nie zawiera konkretnych dat wystąpienia z kryzysu dla wszystkich państw, a raczej określa kierunek następnych kroków i warunków, jakie muszą zostać spełnione. Może się wydawać, że kryzys w strefie euro został całkowicie rozwiązany i nie powtórzy się w przyszłości, jeśli zostaną dokonane zmiany ram instytucjonalnych UE, co zapewni lepszą koordynację partnerskich polityk gospodarczych. Wszystkie zaproponowane reformy i kroki, które mają przeciwdziałać kryzysowi w strefie euro, są komplementarne: integracja mone­tarna wymaga węższej integracji fiskalnej, polityki pomocy finansowej Europejskiego Banku Centralnego są zdefiniowane w bardzo wyraźnych granicach, integracja fiskalna wymaga powołania unii bankowej. W ogóle, UE powinna wprowadzić rząd gospodarczy w tej czy innej postaci, który będzie w stanie skutecznie koordynować politykę fiskalną z polityką mo­netarną Europejskiego Banku Centralnego. W przyszłości tylko pod warunkiem poprawnego połączenia monetarnej polityki Europejskiego Banku Centralnego z politykami fiskalnymi państw członkowskich będzie możliwe wprowadzenie efektywnego mechanizmu, który bę­dzie przeciwdziałać spadkowi gospodarczemu w państwach członkowskich i regulować go.
UK
Від 2008 р. Європейський Союз переживав найбільш сувору кризу, а теперішня ситуа­ція у Єврозоні далека від стабільної. Криза Єврозони виявилась бути не лише кризою економік країн-членів (Греції, Ірландії, Іспанії і Португалії), але також кризою механізму інтеграції. Криза у Єврозоні поєдналась з останньою кризою біженців. Щоб розвинути ефективні методи боротьби з кризою і запобігти майбутнім зривам, тепе­рішні реформи повинні покривати не лише зміни у політиці окремих країн-членів, але також у механізмі Європейської інтеграції. Особливо це стосується економічної політики, винесеної на рівень інститутів ЄС, яка впливає на економічну політику окремих країн-членів. Таким чином головною метою статті є відповідь на питання, які зміни повинні бути зроблені у ЄС і її країнах-членах щоб здолати теперішню кризу і запобігти її появі у майбутньому. Уроки, які ми почерпнули з сучасної кризи Єврозони повинні привести до інституційних змін ЄС, щоб забезпечити кращу ко­ординацію антикризової політики поміж країнами-членами. У цілому попередній досвід вказує на те, що боротьба з кризою в ЄС повинна здійснюватися за посередництвом ефективної координації поміж країнами-членами. Цю стратегію можна застосувати, як до кризи біженців, так і до економічної кризи у Єврозоні. Проте до цих пір пропозиції ЄС здаються бути занадто загальними, щоб досягнути ефективного координування поміж країнами-членами. Якщо мова йде про економічну кризу, передусім фінансова політика повинна забезпечити відповідне регулювання і нагляд за фінансовими ринками. Запропонований союз банків у Єв­розоні повинен мінімізувати кошти можливих банківських невдач та фінансового втручання в життя мешканців країн-членів, тому він повинен включати щонайменше три елементи: нагляд, видання дозволів і спільну фінансову заслону. Справжній бан­ківський союз у Єврозоні, мабуть, буде непрацездатним, поки його не буде супрово­джувати координування економічної політики і фіскальний союз поміж партнерами. Дві найважливіші економічні політики: монетарна і фіскальна політика повинні бути координовані, щоб запобігти фінансовим кризам у майбутньому і краще реагувати на широкий спектр показників макрофінансової стабільності. Структурна політика, спрямована також на запобігання фінансовій кризі, досягаючи значної гнучкості ринків, щоб запевнити стан, коли макроекономічні показники залишатимуться ста­більними. Це може включати дії на трудовому ринку(збільшення його гнучкості), втручання у продуктовий ринок (у випадку цінних галузей промисловості), під­тримку платіжного балансу. Фіскальна координація не обов’язково означає загальну уніфікацію всіх національних бюджетів у один наднаціональний бюджет. Скоорди­нована фіскальна політика може включати деякі фіскальні стандарти, а також спільні правила, які б стосувалися видатків у випадку економічного спадку. Така коорди­нація допоможе уникнути суперечливих заходів і негативних зовнішніх чинників, а також забезпечить відповідну політику стабілізації доходу для всієї Єврозони. Всі ці типи дій допоможуть запобігти майбутнім кризам у Єврозоні, але навіть найкраща система протидії кризі може зазнати невдачі. Антикризова резолюція у Єврозоні є дороговказом для країн-членів, щодо шляху виходу з сучасної кризи. Антикри­зова резолюція не включає оголошення фіксованих дат виходу з кризи для усіх країн, але скоріш визначає напрямок наступних кроків і умов, які треба виконати. Може здатися, що ця криза Єврозони була повністю вирішена і не повториться у майбут­ньому, якщо будуть здійснені зміни інституційних рамок ЄС, що забезпечить краще координування партнерських економічних політик. Всі запропоновані реформи і кроки, які мають протидіяти кризі у Єврозоні є взаємодоповнюючими: монетарна інтеграція вимагає більш вузької фіскальної інтеграції, політики фінансової допомоги Європейського Центрального Банку визначена у дуже чітких межах, фіскальна інтеграція вимагає банківського союзу. У загальному і в цілому ЄС повинен ввести у тій чи іншій формі економічний уряд, який буде здатний ефективно координувати фіскальну політику з монетарною політикою Європейського Центрального Банку. У майбутньому тільки за умов правильного поєднання монетарної політики Євро­пейського Центрального Банку та фіскальних політик країн-членів буде можливим вести ефективний механізм, який запобігатиме і коригуватиме економічний спадок у країнах-членах.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.