Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: postdramatic

Sort By:

Limit search:

Pionierzy retrogardy. Zespół Handa Gote i jego droga tam i z powrotem

100%

Lukáš J., Joanna D.

Didaskalia. Gazeta Teatralna

2020

issue 156

1-27

The text portrays the Prague ensemble, whose theatrical works are only one part of its vibrant post-dramatic activity. Handa Gote has been operating on the Czech theatre scene since 2005. It is one of the most important groups that developed their theatrical language drawing inspiration not only from surrealists, but also from anthropological research, folk theatre, traditional theatre forms that are linked with the principles of DIY, technological theatre, puppet theatre. They extend their experiments into music, radio, exhibition projects and radically subversive public space events. This cultivation of artistic universality, group work, post-dramatic and post-spectacular attitudes characterize the foundations of this unique group, which also focuses on object, puppet, dance and multimedia theatre.

W poprzek gatunków. O potrzebie nowej taksonomii genologicznej dramatu

67%

Karasińska M.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

2021

issue 11 (14)

275-291

The subject of the relevance of genre typology and consequently the functional role of periods in the historical and literary process as well as the time marks as closely related to the process of periodisation pose the key issue for the discussion on contemporary literature. It turns out that drama is the literary genre that is specifically prone to gradual genre erosion. This disintegration of its genological forms becomes particularly apparent at the turn of the 20th century due to the devaluation of the fundamental categories of the genre such as dialogues, characters or the plot. Later, in the 1950s it transforms into ‘anti-drama’ represented by the theatre of absurd only to develop into a formula of a ‘postdrama’ in the 1970s. Its poetics is determined by composition techniques including dominance of a moving image, heterogeneity of artistic style, non-literariness, and distortion that take their origin from various systems. Postdrama reveals itself as an intermedia, transmedia and transsystem category that goes beyond the literary genre, positioning itself somewhere at the interface between the language text, television genres, visual arts, and digital media.

Kluczową kwestię dla rozważań o literaturze najnowszej stanowi problem aktualności typologii gatunkowej, a zatem także funkcjonalnego wymiaru periodyzacji procesu historycznoliterackiego i związanej z nim cezury. Rodzajem literackim szczególnie podatnym na erozję gatunków okazuje się dramat. Rozpad jego form genologicznych zapoczątkowany na przełomie XIX i XX w. (za sprawą dewaluacji podstawowych, rodzajowych kategorii: dialogu, postaci i fabuły), w latach pięćdziesiątych XX w. wiedzie przez „antydramat” absurdystów ku zrodzonej w latach siedemdziesiątych formule „postdramatu”. Wyznacznikami poetyki „postdramatycznej” okazują się pochodzące z różnych systemów chwyty kompozycyjne, m.in. dominacja ruchomego obrazu, heterogeniczność stylu artystycznego, aliterackość, deformacja. Postdramat staje się kategorią intermedialną, transmedialną i transsystemową, wykraczającą poza genre pisma, sytuującą się na pograniczu tekstu językowego, gatunków telewizyjnych, sztuk wizualnych i mediów cyfrowych.

Refine search results

1 Didaskalia. Gazeta Teatralna

1 Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

1 Joanna D.

1 Karasińska M.

1 Lukáš J.

1 2021

1 2020

Search results

Pionierzy retrogardy. Zespół Handa Gote i jego droga tam i z powrotem

W poprzek gatunków. O potrzebie nowej taksonomii genologicznej dramatu