Search results

1

Zmierzch humanizmu

100%

Sajur A. M.

Kultura i Wartości

|

2017

|

issue 21

DE

Gegenwärtig scheint die "Ende"-Thematik lebendiger denn je, und die Postmoderne bildet Entwürfe vom Ende der Theorie, Kultur, Geschichte sowie auch des Menschen. Das gegenwärtige "Ende"-Gefühl kann mit der Dämmerung des Humanismus und der sie begleitenden Dezentralisierung des Menschen-Subjekts verbunden werden. Heutzutage werden als gleichberechtigt jene Elemente der Welt wahrgenommen, die im Humanismus außer Acht gelassen wurden. Diese Veränderungen lösen bei den Menschen die Furcht davor aus, etwas könne die ihnen gleichgestellte oder eine bessere Position einnehmen, was vom Menschen als die Apokalypse seiner Welt aufgefasst wird. Das Ende des humanistischen Paradigmas bricht neuen gleichberechtigten Ideologien Bahn: dem Transhumanismus, Ökologismus oder Feminismus.

EN

In modern culture themes of the demise seems to be more alive than ever, and postmodernism creates visions of many parts of the reality: theory, culture, history and human. The multiplicity and diversity of these categories, and their connection to the aforementioned theme obviously lead to the question about nature of this demise. The aim of the article is to define the notion of the demise in the anthropological perspective. The modern meaning of the demise can be combined with humanism and the related decentralization of human entity. Nowadays, it is the center which is recognized as equal - so are those elements of the world that humanism ignored ought to be touched upon. These changes implement fear in the humanity, based on the impression that something can be on better or on the same position as human is, and it appears to him as his world apocalypse. The end of the humanistic paradigm, opens the way for the emergence of new equivalent ideologies such as transhumanism, environmentalism and feminism.

PL

Współcześnie tematyka „kresu” wydaje się być bardziej żywa niż kiedykolwiek, a ponowoczesność tworzy wizje zmierzchu właściwie wszystkiego: teorii, kultury, historii, a także człowieka. Współczesne poczucie kresu można łączyć ze zmierzchem humanizmu i związaną z tym decentralizacją człowieka-podmiotu. Obecnie jako równoprawne centrum ujmowane są te elementy świata, które w humanizmie były pomijane. Te zmiany powodują lęk człowieka przed tym, że coś może zająć lepszą lub taką samą pozycję jak on; człowiek odbiera to jako apokalipsę swego świata. Koniec humanistycznego paradygmatu otwiera drogę nowym równoważnym ideologiom, takim jak transhumanizm, ekologizm czy feminizm.

2

„Nowy tradycjonalizm”, czyli praktyki macierzyństwa w dobie późnej nowoczesności

100%

Rejowska A.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2018

|

vol. 14

|

issue 4

172-189

EN

The paper aims to describe and analyze a tendency in the framework of the broader construct of “motherhood,” named as “new traditionalism,” as well as to analyze ideas and assumptions present in its background. This term refers to “a return to past,” which is observable in motherhood and is reflected in the sphere of values as well as practices. Its features are discussed by an example of the “Dzieci są ważne” portal [Kids are important] (a qualitative analysis of the article’s content was conducted). In the vision of motherhood proposed by “new traditionalists,” one may observe double re-traditionalization. The first lies in the return to former “caring techniques” and the second is connected with a visible transition towards a more traditional division of work (justified by an essentialist vision of gender roles). The discourse of “new traditionalism” is not free from internal tensions and paradoxes: a suggested return to positively evaluated nature is mediated by culture and education; furthermore, a return to tradition is mediated by achievements of the feminist movement (the woman has right to choose, thus she can also decide to retreat to the private sphere). Despite of assumed “minimalism,” practices of “new traditionalism” can be realized only by the upper middle and the upper class.

PL

Celem artykułu jest opis i analiza tendencji w ramach szerszego konstruktu „macierzyństwa”, określonej jako „nowy tradycjonalizm”, oraz analiza idei i założeń obecnych w tle „nowego tradycjonalizmu”. Termin ten nawiązuje do obserwowalnego w ramach macierzyństwa „powrotu do przeszłości”, który przejawia się zarówno w sferze wartości, jak i praktyk. Jego cechy zostały omówione na przykładzie portalu „Dzieci są ważne” (publikowane artykuły zostały poddane jakościowej analizie treści). W kontekście wizji macierzyństwa proponowanej przez „nowych tradycjonalistów” można obserwować podwójną retradycjonalizację: pierwsza to zwrot w kierunku „dawnych” technik opiekuńczych, druga wiąże się z widocznym „przejściem” do „bardziej tradycyjnego podziału pracy” (uzasadnianego esencjalistycznym postrzeganiem ról płciowych). Dyskurs „nowego tradycjonalizmu” nie jest wolny od wewnętrznych napięć i paradoksów: postulowany powrót do pozytywnie waloryzowanej natury jest zapośredniczony przez kulturę i edukację, a powrót do tradycji – przez zdobycze ruchu feministycznego (kobieta ma prawo wyboru, a zatem może również wybrać wycofanie do sfery prywatnej). Pomimo zakładanego „minimalizmu” praktyki „nowego tradycjonalizmu” są możliwe do realizacji jedynie przez klasę średnią wyższą lub wyższą.

3

The Art of Women – form the Margin to the Mainstream

71%

Samborska M.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2014

|

vol. XVI (XXV)

275-284

EN

Confronting the second wave of feminism with postfeminism allows us to show the change in the perception of art and the position of women in the art world. The activists of the 1970s aroused extreme emotions in the public, and attempts were made to downplay the value of their work. At the end of the 20th century, however, when ambiguity and controversy have become the desired quality of art, feminist ideas are sometimes a necessary ornament of the careers of celebrities. In this article I present the history of the difficulties that artists who debuted on the art scene in the 1970s had to overcome. I use the example of Judy Chicago and her iconic work Dinner Party. Other heroines of the pioneering times are Marina Abramowic, Carolee Schneemann, and Valie Export, whose attitude I compare to that of the star of the younger generation, Vanessa Beecroft. Beecroft leaves her attractive installations without any comment, she does not settle any controversies, which fits the characteristics of the post-modern game on the art market.

PL

Konfrontacja drugiej fali feminizmu z postfeminizmem pozwala ukazać zmianę w percepcji sztuki i pozycji kobiet w świecie sztuki. Aktywistki lat 70. budziły skrajne emocje odbiorców, próbowano bagatelizować wartość realizowanych przez nie prac. U schyłku XX wieku jednak, gdy pożądaną jakością sztuki stała się niejednoznaczność, kontrowersyjność, idee feminizmu stają się czasem niezbędną dekoracją dla karier celebrytek. W artykule przedstawiam historię trudności, jakie musiały pokonać artystki startujące na scenie sztuki w latach 70. Jako przykład występuje tu Judy Chicago i jej sztandarowa praca Dinner Party. Inne bohaterki pionierskich czasów to Marina Abramowic, Carolee Schneemann, Valie Export, których postawę porów-nuję z gwiazdą młodego pokolenia Vanessą Beecroft. Beecroft pozostawia swoje atrakcyjne instalacje bez komentarza, nie rozstrzyga kontrowersji, czym wpisuje się w znamienną dla postmodernizmu grę na rynku sztuki.

Refine search results

1 Art Inquiry. Recherches sur les arts

1 Kultura i Wartości

1 Przegląd Socjologii Jakościowej

1 Rejowska A.

1 Sajur A. M.

1 Samborska M.

1 2018

1 2017

1 2014

Zmierzch humanizmu

„Nowy tradycjonalizm”, czyli praktyki macierzyństwa w dobie późnej nowoczesności

The Art of Women – form the Margin to the Mainstream