Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: power balance

Sort By:

Limit search:

Energetyka wiatrowa jako główna konkurencja dla fotowoltaiki i wynikające stąd problemy związane z koniecznością zbilansowania mocy w systemie elektroenergetycznym

100%

Handzel Z., Gajer M., Byrski W., Grabiński T., Luty Z.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomii i Informatyki w Krakowie

2023

issue 19

135-161

Poland is currently witnessing a very rapid increase in the share of renewable sources in electricity production. Photovoltaics is definitely in the forefront here, but an equally strong development is predicted for wind energy in the future, which is linked to the planned construction of numerous wind farms in the waters of the Baltic Sea. Such a rapid increase in the installed capacity of both photovoltaic and wind power plants will inevitably result in these two sources of renewable energy becoming increasingly competitive with each other. Our country’s existing electricity system has very limited capacity to accommodate the larger surpluses of power generated from renewable sources. This is due not only to the underdevelopment of the extra-high voltage electricity transmission grid caused by the past, but also to the fact that the country’s electricity sector is based predominantly on coal- and lignite-fired power units, which have limited capacity to reduce their output when there is a significant supply of electricity from renewable sources. Our country also lacks sufficient pumped storage capacity to store surplus energy produced from renewable sources. Increased export of electricity to neighbouring countries is also highly questionable, as our western neighbour is also investing heavily in renewable energy sources, including photovoltaics, and we will therefore be forced to compete with them on price in the future (forced export of electricity to neighbouring countries virtually for free). The only type of power plants based on the combustion of fossil fuels are those with gas turbines, which can be put into full operation after only a few tens of minutes and can be taken out of service again just as quickly. However, in this case, the provision of the required quantities of cold gas for their operation has become highly problematic in recent times. It seems equally debatable in the context under consideration to invest in nuclear power in our country, as nuclear power plants do not in principle have the possibility of any regulation of the power generated, or if they do, it is within a relatively small range, and it is also a very slow process. As a result, they are not suitable for cooperation with renewable energy sources such as photovoltaics and wind power plants, where it is normal for very large and relatively rapid changes in the value of the generated power to occur. To sum up the current situation in the Polish power sector, it is regrettable to note that there is a distinct lack of any long-term and coherent plan for the development of this industry, which is so important for the economy as a whole, and the actions and initiatives undertaken in this area are rather haphazard, if not downright chaotic.

Obecnie w Polsce obserwujemy bardzo szybki wzrost udziału źródeł odnawialnych w produkcji energii elektrycznej. Zdecydowanie na pierwszy plan wysuwa się tutaj fotowoltaika, ale równie silny rozwój przewidywany jest w przyszłości dla energetyki wiatrowej, co związane jest z planowaną budową licznych farm wiatrowych na wodach Morza Bałtyckiego. Tak szybkie zwiększanie wartości mocy zainstalowanej zarówno w elektrowniach fotowoltaicznych, jak i w siłowniach wiatrowych powodować będzie w nieuchronny sposób, że oba wymienione źródła energii odnawialnej stawać się będą systematycznie coraz to większą wzajemną konkurencją. Istniejący w naszym kraju system elektroenergetyczny ma bardzo ograniczone możliwości, jeżeli chodzi o zdolności do przyjęcia większych nadwyżek mocy generowanej ze źródeł odnawialnych. Taki stan rzeczy spowodowany jest nie tylko dawnymi zaszłościami związanymi z niedorozwojem elektroenergetycznych sieci przesyłowych najwyższych napięć, ale również tym, że krajowa elektroenergetyka oparta jest w zdecydowanej mierze na wykorzystaniu bloków energetycznych opalanych węglem kamiennym lub brunatnym, które posiadają ograniczone możliwości obniżenia swej mocy w sytuacji wystąpienia znacznej podaży energii elektrycznej pochodzącej ze źródeł odnawialnych. W naszym kraju nie posiadamy także dostatecznej mocy zainstalowanej w elektrowniach szczytowo-pompowych, które umożliwiłyby gromadzenie nadwyżek energii wyprodukowanej ze źródeł odnawialnych. Większy eksport energii elektrycznej do krajów ościennych także stoi pod dużym znakiem zapytania, ponieważ nasz zachodni sąsiad również bardzo mocno inwestuje w odnawialne źródła energii, w tym w fotowoltaikę, w związku z czym będziemy zmuszeni w przyszłości konkurować z nim cenowo (wymuszony eksport energii elektrycznej do krajów sąsiednich praktycznie za darmo). Jedynym typem elektrowni opartych na spalaniu paliw kopalnych są elektrownie z turbinami gazowymi, które mogą zostać uruchomione z pełną mocą już po kilkudziesięciu minutach i równie szybko mogą zostać odstawione ponownie z ruchu. Jednak w tym przypadku zapewnianie potrzebnych do ich funkcjonowania odpowiednich ilości gazu zimnego w ostatnich czasach stało się wysoce problematyczne. Równie dyskusyjne wydaje się w rozważanym kontekście inwestowanie w naszym kraju w energetykę jądrową, ponieważ elektrownie atomowe w zasadzie nie mają w ogóle możliwości jakiejkolwiek regulacji generowanej mocy, a jeśli już, to w stosunkowo niewielkim przedziale ponadto jest to proces bardzo powolny. W związku z tym słabo nadają się do współpracy z odnawialnymi źródłami energii, takimi jak fotowoltaika i siłownie wiatrowe, gdzie normalnym zjawiskiem jest występowanie bardzo dużych i stosunkowo szybkich zmian wartości generowanej mocy. Podsumowując panującą obecnie w polskiej elektroenergetyce sytuację, należy z przykrością stwierdzić, że w wyraźny sposób brakuje tutaj jakiegoś dalekosiężnego i spójnego planu rozwoju tej jakże ważnej dla całości gospodarki branży, a podejmowane w tej materii działania i inicjatywy przejawiają raczej charakter przypadkowy, żeby wręcz nie powiedzieć, że całkowicie chaotyczny.

The Nagorno-Karabakh war of 2020 and the change of the regional status quo

100%

Hayrapetyan L.

Przegląd Politologiczny

2022

issue 1

83-97

Celem artykułu jest określenie, w jaki sposób zmiana status quo w następstwie wojny karabaskiej 2020 roku wpłynęła na pozycję Rosji w regionie. Autorka stara się odpowiedzieć na pytanie, jak ta zmiana wpłynęła na geopolityczny układ sił Rosji. Autorka posłużyła się metodą analizy wydarzeń historycznych, zbadała zarówno oficjalne informacje, jak i opinie niezależnych ekspertów przed podjęciem najważniejszych zapisów, porównując, przeciwstawiając i analizując te często diametralnie przeciwstawne prognozy i opinie. Autorka przekonuje, że wbrew niektórym spekulacjom sytuacja mogła się zmienić na niekorzyść Rosji w dłuższej perspektywie. Wojna karabaska w 2020 roku uwydatniła rywalizację między mocarstwami regionalnymi, w tym Turcją, w regionie i poza nim. W wyniku wojny z 2020 roku Rosja rozmieściła siły pokojowe w Górskim Karabachu, ale musiała też liczyć się z istotnymi wpływami Turcji w regionie, który ma tendencję do ekspansji na Azję Centralną i Północny Kaukaz. Aby przeciwstawić się regionalnej konkurencji, Moskwa opracowała politykę wspierania projektów współpracy gospodarczej między walczącymi państwami, aby wzmocnić wewnętrzną spójność na tym obszarze poradzieckim. Pozwoli to Rosji na przekształcenie Kaukazu Południowego w mniej lub bardziej stabilny region, który będzie jej pasem buforowym z gwarantowanymi niewrogimi reżimami.

The article aims to determine how the change in the status quo in the aftermath of the Karabakh war in 2020 influenced Russia’s position in the region. It strives to answer the question of how this change impacted the geopolitical power balance for Russia. The author used the historical events’ analysis method as well as examined both official information and the opinions of independent experts before attempting to make the most important provisions by comparing, contrasting and analysing these frequently diametrically opposed forecasts and opinions. The author argues that, contrary to some speculations, the situation might have changed not in favour of Russia in the longer run. The Karabakh war of 2020 highlighted the competition between regional powers, including Turkey, in the region and beyond. As a result of the war of 2020, Russia was able to station its peacekeepers in Nagorno-Karabakh but also had to count with Turkey’s substantial influence over the region, which has a tendency to expand to Central Asia and Northern Caucasus. To withstand the regional competition Moscow has charted a policy to foster economic cooperation projects between warring states, to enhance internal cohesion in this post-USSR territory under its guidance. This will allow Russia to transform the South Caucasus into a more or less stable region that will be its buffer belt, with guaranteed non-hostile regimes.

Refine search results

1 Przegląd Politologiczny

1 Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomii i Informatyki w Krakowie

1 Byrski W.

1 Gajer M.

1 Grabiński T.

1 Handzel Z.

1 Hayrapetyan L.

1 Luty Z.

1 2023

1 2022

Search results

Energetyka wiatrowa jako główna konkurencja dla fotowoltaiki i wynikające stąd problemy związane z koniecznością zbilansowania mocy w systemie elektroenergetycznym

The Nagorno-Karabakh war of 2020 and the change of the regional status quo