Search results

1

Ponadczasowość myśli dydaktycznej świętego Augustyna

100%

Marek Z., Walulik A.

Paedagogia Christiana

|

2017

|

vol. 1/39

29-47

PL

Dzieło katechetyczne De catechizandis rudibus, czyli o Początkowym nauczaniu religii”, ze względu na sposób, w jaki św. Augustyn traktuje jego adresata i adresatów jego przepowiadania, można uznać za aktualne dla kolejnych pokoleń pedagogów – nie tylko katechetów czy nauczycieli. Poddany przez Augustyna wnikliwej analizie cały proces nauczania katechetycznego jest istotny dla rozumienia edukacji w szerszym znaczeniu – jako edukacji humanistycznej, której nie należy redukować do aspektu technologicznego, lecz rozpatrywać w kategoriach całokształtu oddziaływań zachodzących w toku wzajemnych relacji pomiędzy nauczycielem i uczniem. Rozważania Augustyna odnoszą się do podstaw prowadzonych procesów wychowawczych, które wynikają z przyjętej cielesno-duchowej koncepcji człowieka i jego świata wartości oraz powiązania nauczania katechetycznego z codziennym życiem człowieka. Augustyn, doceniając egzystencjalny wymiar nauczania katechetycznego, wpisuje się w refleksję nad możliwościami poznania naturalnego i religijnego w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania o sens i cel życia. Na tej drodze pokazuje specyfikę chrześcijańskiego humanizmu i możliwości, jakie daje on w rozwiązywaniu problemów wychowawczych. Metodyka, którą proponuje św. Augustyn, uwrażliwia na wychowawczy aspekt dydaktyki. Pokazuje, że separacja oddziaływań dydaktycznych i wychowawczych jest sprzeczna z ideą integralnego rozwoju człowieka, która jest wpisana w pedagogikę personalistyczną. Wynika z tego przeświadczenie, że każdy nauczyciel, niezależnie, jakie treści są przedmiotem jego zainteresowań, jest wychowawcą.

EN

The catechetical work De catechizandis rudibus, that is, The initial teaching of religion, due to the way Saint Augustine treats its addressee and the addressees of his preaching, can be considered valid for successive generations of educators – not just catechists or teachers. The whole process of catechetical instruction which is the subject of Augustine’s insightful study is essential for understanding education in a broader sense – as humanistic education, which should not be reduced to the technological aspect, but should be considered in terms of the overall impact of the mutual relationship between the teacher and the student. Augustine’s reflections pertain to the foundations of educational processes that are implied by the concept of man as a bodily and spiritual being, to his world of values, and to the connection between catechetical teaching and everyday human life. By appreciating the existential dimension of catechesis Augustine contributes to the reflection on the possibility of natural and religious cognition in search of the meaning and purpose of life. In this way he shows the specificity of Christian humanism and the opportunities it offers in solving educational problems. The methodology proposed by St. Augustine sensitizes us to the educational aspect of didactics. It shows that the separation of didactic and educational influences is contrary to the idea of integral human development, which is inherent to the personalist pedagogy. It entails the conviction that every teacher, regardless of his field of specialization, is an educator.

2

Autorytet w teorii i praktyce towarzyszenia wychowawczego

100%

Marek Z.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

vol. 20

|

issue 5

231-248

PL

Kwestia autorytetu w wychowaniu jest różnie postrzegana i rozwiązywana. W prowadzonym toku myślowym opieramy się na inspiracjach pedagogii ćwiczeniami duchownymi Ignacego Loyoli. Według idei ćwiczeń autorytet wychowawcy powinien być oparty na gotowości stawania przy wychowanku, zezwalania mu na podejmowanie własnych inicjatyw, a jednocześnie czuwanie, by jego poszukiwania drogi własnego rozwoju nie sprowadziły go na bezdroża. Takie jego rozumienie pokazuje, że odnosimy go do działań wspomagających osobę w porządkowaniu własnego życia w sferze somatycznej, psychicznej i duchowej. Oparta na takich założeniach pedagogia ignacjańska powodzenie tego rodzaju działań opiera na dialogu Boga z człowiekiem i człowieka z Bogiem. Oczekuje się, że będzie on inspirował wysiłek człowieka do wprowadzaniu ładu we wszystkich zakresach swego życia. Przedłożone rozumienie autorytetu w specyczny sposób określa rolę wychowawcy w procesach wychowania. Sprowadza się ona do funkcji towarzyszenia na wspólnej z wychowankiem drodze do osiągania pełni człowieczeństwa. W zrozumieniu i wprowadzaniu do praktyki pedagogicznej przedłożonego rozumienia autorytetu pomaga akceptacja założeń personalizmu chrześcijańskiego.

EN

The issue of authority in education is perceived and resolved in various ways. In the following line of reasoning we rely on the inspirations provided by the pedagogy of The Spiritual Exercises of Ignatius Loyola. According to the idea of The Exercises, the authority of the educator should be based on his or her willingness to assist the student, to allow him to take his own initiative, while at the same time ensuring that his search for a path of his own development does not lead him astray. This understanding of authority shows that we refer it to actions that assist a person in ordering his or her life in the somatic, psychic and spiritual spheres. Based on such assumptions, Ignatian pedagogy considers the success of these actions to be contingent on the dialogue of God with man and of man with God. This dialogue is expected to inspire man's efforts to bring order in all areas of his life. The proposed understanding of authority determines the role of the educator in the processes of upbringing in a specific way. It comes down to the function of accompanying the student on the common path towards the attainment of the fullness of humanity. Accepting the assumptions of Christian personalism helps to understand this notion of authority and to apply it to pedagogical practice.

3

Odkrywanie własnej godności formą wspierania rozwoju osoby

100%

Marek Z.

Roczniki Pastoralno-Katechetyczne

|

2011

|

vol. 3

79-89

EN

Supporting the development of a person is done by undertaking manifold educational activities. One kind of them are activities tending to show the pupil his dignity. In looking for explanations of the problem one may be based on the acceptance of two orders of cognition: the natural one and the religious one. On the basis of the presented explanations it may be said that the religious view of the world may significantly support the processes of personal development, of achieving human maturity, and the abilities to take over responsibility in social life that are connected with them. This statement does not have the features of an absolute value, as cases that are contrary to this thesis may appear in these issues. Nevertheless, the fact that the religious (Christian) view of the world opens a more complete access to Transcendence – the source of the ultimate truth, including the truth about himself – to a person weighs in favor of the possibility that religion may support such development. It may also be assumed that in education referring to religious principles and norms we can see man and the world, in which he has to develop and live, in a different, more complete way. And what is more, the Christian view of the world envisions a person’s new meaning of his or her life.

Refine search results

1 Paedagogia Christiana

1 Roczniki Pastoralno-Katechetyczne

1 Studia Paedagogica Ignatiana

3 Marek Z.

1 Walulik A.

2 2017

1 2011

Ponadczasowość myśli dydaktycznej świętego Augustyna

Autorytet w teorii i praktyce towarzyszenia wychowawczego

Odkrywanie własnej godności formą wspierania rozwoju osoby