Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  pracownicy ochrony zdrowia
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Wstęp: Wirusowe zapalenie wątroby jest drugą najczęściej stwierdzaną zakaźną chorobą zawodową i rozpoznawaną głównie u pracowników ochrony zdrowia. Ta grupa zawodowa jest najbardziej narażona w miejscu pracy na ryzyko ekspozycji na patogeny krwiopochodne, w tym wirusy HBV i HCV. Celem badania była ocena skuteczności działań ukierunkowanych na bezpieczeństwo pracy w placówkach ochrony zdrowia, częstości incydentów ekspozycji na materiał biologiczny w ostatnich 12 miesiącach poprzedzających badanie oraz ich zgłaszalności. Materiał i metody: Do analizy użyto badania kwestionariuszowego przeprowadzonego w latach 2009-2010 wśród 1138 pracowników ochrony zdrowia. Wyniki: Ekspozycja na materiał biologiczny miała miejsce u 242 pracowników (21% całej grupy). Tylko 146 osób zgłosiło te zdarzenia odpowiednim służbom. Przypadkowe przerwanie ciągłości tkanek miało związek z postrzeganiem pracy jako obarczonej wysokim stopniem narażenia (OR = 3,69, p = 0,0027), zatrudnieniem w ambulatoryjnych (w porównaniu ze stacjonarnymi) placówkach ochrony zdrowia (OR = 1,71, p = 0,0089), przekonaniem o niewystarczającym poziomie przekazywanych przez zakład pracy informacji na temat zakażeń krwiopochodnych oraz brakiem procedur i wiedzy dotyczących raportowania ekspozycji. Wnioski: Mimo prezentowania w różnych publikacjach wytycznych dotyczących postępowania poekspozycyjnego, szczególnie w placówkach nieświadczących usług całodobowych, procedury te są nieznane bądź nieprzestrzegane. Powinien być kładziony większy nacisk na szkolenie pracowników, szczególnie w zakresie ryzyka transmisji zakażeń oraz korzyści płynących z przestrzegania procedur poekspozycyjnych i zgłaszania przypadków ekspozycji. Med. Pr. 2013;64(1):1-10
EN
Objectives: Viral hepatitis is the second most often identified infectious illness acquired at work and it is mostly registered among health care personnel. This group of workers is at greater risk of exposure to blood and bloodborne pathogens, including hepatitis B and C viruses. The aims of this study were to evaluate the efficacy of methods promoting work safety in healthcare settings, to assess the frequency of exposures in the last 12 months prior to the study and to determine a rate of reporting them to appropriate authorities. Methods: A total of 1138 Polish healthcare workers were interviewed during the study period (between 2009 and 2010). Results: Sustaining accidental occupational percutaneous exposure during last 12 months was declared by 242 workers (21% of the whole group). Only in 146 cases these incidents were reported to authorities. Exposure incidents were associated with self-perception of high risk of exposure (OR = 3.69, p = 0.0027), employment in out-patient (vs. hospital-based) healthcare setting (OR = 1.71, p = 0.0089), conviction that the level of information about bloodborne infections conveyed at work was insufficient, lack of both exposure reporting system and knowledge about the ways of reporting. Conclusions: Despite the different established proposals of the post-exposure procedures, it turns out that particularly in small, not providing 24 hours service healthcare settings these procedures are not known or are not respected. More attention should be given to education, especially in regard to the risk of infection, advantages of post-exposure prophylaxis and reporting exposure incidents. Med Pr 2013;64(1):1–10
PL
Wprowadzenie: W trakcie trwania pandemii COVID-19 obciążenie pracą oraz fizyczne i psychiczne wyczerpanie były coraz większe, szczególnie wśród pracowników ochrony zdrowia (POZ). Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 50 osób w wieku od 25 do 64 lat – 37 kobiet i 13 mężczyzn. Byli to: fizjoterapeuci (48%), pielęgniarki (30%), lekarze (22%), aktywni zawodowo w czasie pandemii COVID-19. Badanie przeprowadzono w okresie od czerwca do października 2020 r. w formie ankiety on-line. Wykorzystano kwestionariusze COPE, LBQ i ISI. Wyniki: Analiza wypalenia zawodowego (LBQ) i jego poszczególnych aspektów wykazała, że Brak zaangażowania w relacje z klientem (pacjentem) był istotnie wyższy w grupie ze stażem pracy do 5 lat oraz 15–24 lat niż w grupie ze stażem 25–35 lat. Poczucie braku skuteczności zawodowej i Rozczarowanie były istotnie wyższe (p %lt; 0.05) w grupie z najwyższym stażem pracy. 30% ankietowanych pracowników medycznych uzyskało wynik ISI wskazujący na obecność bezsenności podprogowej, a 28% bezsenności klinicznej. Analiza korelacji pomiędzy wynikami COPE a LBQ wykazała ujemną korelację pomiędzy Wyczerpaniem psychofizycznym (LBQ) a Zwrotem ku religii (p = 0,032). Brak zaangażowania w relacje z klientem (LBQ) ujemnie korelował z takimi strategiami (COPE) jak: Aktywne radzenie sobie (p = 0,048), Planowanie (p = 0,006), Pozytywne przewartościowanie i rozwój (p < 0.001). Poczucie braku skuteczności zawodowej (LBQ) było ujemnie skorelowane ze strategiami Akceptacji (p = 0,017) i Brakiem zaangażowania (p = 0,021). Rozczarowanie dodatnio korelowało ze strategią Pozytywne przewartościowanie i rozwój (p = 0,024). Wnioski: Pandemia COVID-19 miała wpływ na rozwój wypalenia zawodowego badanych pracowników ochrony zdrowia, zwłaszcza wypalenia związanego z wyczerpaniem psychofizycznym, poczuciem braku skuteczności i poczuciem rozczarowania. Wpłynęło to na cykl snu. W obliczu wypalenia sugeruje się warsztaty poznawczo-behawioralne.
EN
Introduction: During the COVID-19 pandemic, workload and physical and mental exhaustion became more extensive, especially among health care workers (HCWs). Material and Methods: This study involved 50 people aged 25 to 64, of whom 37 were women and 13 men. These HCWs were physiotherapists (48%), nurses (30%) and physicians (22%), all professionally active during the COVID-19 pandemic. The research was conducted between June and October 2020, using an on-line survey. The COPE, LBQ and ISI questionnaires were used. Results: Analysis of occupational burnout (LBQ) and its various aspects showed that the Deterioration of relations with clients (patients) was significantly higher among those with up to five years and between 15 and 24 years of experience than in the group with 25–35 years of experience. Sense of professional ineffectiveness and Disappointment were significantly higher (p %lt; 0.05) in the group with the most work experience. 30% of the medical workers surveyed obtained a result indicating subliminal insomnia (ISI) and 28% – clinical insomnia. Comparison of COPE and LBQ scores showed that Psychophysical exhaustion (LBQ) correlated negatively with Religious coping (p = 0.032). Deterioration of relations with clients (patients) (LBQ) correlated negatively with such strategies (COPE) as Active coping (p = 0.048), Planning (p=0.006), Positive reinterpretation and growth (p < 0.001). Sense of professional ineffectiveness (LBQ) correlated negatively with Acceptance strategies (p = 0.017) and Behavioral disengagement (p = 0.021). Disappointment correlated positively with the Positive reinterpretation and growth strategy (p = 0.024). Conclusions: The COVID-19 pandemic had an impact on the development of burnout amongst the HCWs surveyed, especially that related to psychophysical exhaustion, a sense of lack of effectiveness and a sense of disappointment. The sleep cycle was affected. Cognitive-behavioral oriented workshops are recommended when facing burnout.
EN
Background: In this paper we present the study of the incidence of hepatitis B and C among health care workers in the Pomorskie voivodeship in the years 1999-2009. The aim of the study was to analyze the relationship between the certified occupational HCV and HBV infections and the age and duration of employment of infected health care workers. Material and Methods: To analyze the epidemiological situation of occupational hepatitis among health care workers in the Pomorskie voivodeship, the data from 338 occupational disease certificates were obtained. Results: Of the 338 certified cases of occupational viral hepatitis during this period 222 (65.7%) cases were diagnosed with hepatitis B, and 116 (34.3%) with hepatitis C. The total number of health care workers included 301 (89%) women, and 37 (11%) men. The majority of occupational hepatitis cases occurred in the following age groups 45-49, 40-44, 50-54 and 35-39 years. The mean age for the whole population was 46.20 years. The average duration of employment was 18.34 years, and it was lower for women than for men by 1.71 years (18.15 vs. 19.86). The cases of hepatitis mostly occurred during the periods of 15-19, 20-24 and 25-29 years of employment (50% of cases). Conclusions: These data suggest that the employees used to postpone the procedure of occupational disease certification. Short work experience confirms a higher risk of infection among employees of analytical laboratories and dental offices. The relationship between a higher risk of infection in workers and a shorter duration of employment (little work experience) was evidenced. Med Pr 2013;64(1):19–28
PL
Wstęp: W artykule poruszony został problem zachorowań na wirusowe zapalenie wątroby typu B i C wśród pracowników ochrony zdrowia w latach 1999-2009 w województwie pomorskim. Celem pracy była analiza wieku i długości stażu zawodowego pracowników ochrony zdrowia w województwie pomorskim z potwierdzonym zawodowym zakażeniem wirusami HBV i HCV. Materiał i metody: W celu analizy wieku i stażu pracy pracowników ochrony zdrowia z zawodowym WZW w województwie pomorskim zgromadzono dane z 338 kart stwierdzenia choroby zawodowej. Wyniki: Na 338 stwierdzeń przypadków zawodowego wirusowego zapalenia wątroby w omawianym okresie 222 przypadki (65,7%) dotyczyły WZW B, a 116 (34,3%) - WZW C. Aż 301 przypadków (89%) zachorowań dotyczyło kobiet, a 37 (11%) - mężczyzn. Najwięcej przypadków zawodowego WZW ogółem występowało w grupach wiekowych 45-49 lat, 40-44 lata, 50-54 lata i 35-39 lat (średnia wieku dla całej populacji: 46,2 lat). Średni staż pracy dla całej badanej populacji wynosił 18,34 lat, średnia dla kobiet była mniejsza od średniej dla mężczyzn o 1,71 roku i wynosiła odpowiednio 18,15 vs 19,86. Najwięcej przypadków WZW wystąpiło u osób o stażu pracy: 15-19 lat, 20-24 lata i 25-29 lat (łącznie 50% przypadków). Wnioski: Uzyskane dane wskazują na odsuwanie w czasie rozpoczęcia procedury stwierdzenia choroby zawodowej przez pracowników. Krótki staż pracy potwierdza wyższe ryzyko infekcji wśród pracowników laboratoriów analitycznych i gabinetów stomatologicznych. Wykazano wyższe ryzyko zakażenia u osób z krótkim stażem pracy (o małym doświadczeniu zawodowym). Med. Pr. 2013;64(1):19–28
PL
Pracownicy ochrony zdrowia odgrywają niezwykle ważną rolę w wykrywaniu przemocy i zaniedbań wobec dzieci, a ich aktywna postawa może skutecznie przyczynić się do zapobiegania kolejnym przypadkom stosowania przemocy wobec małoletnich. Osoby doznające przemocy mają prawo oczekiwać, że lekarze prócz pomocy medycznej okażą im wsparcie i pomogą znaleźć wyjście z trudnej sytuacji. Lekarz ma codziennie bezpośredni kontakt z ludźmi. Jeśli cieszy się zaufaniem pacjentów, wykazuje motywację i ma odpowiednią wiedzę, może odegrać ogromną rolę w powstrzymaniu przemocy. Ustawiczne dokształcanie pracowników medycznych, organizowanie działań profilaktycznych i kampanii informacyjnych ma zasadnicze znaczenie we wzmocnieniu systemu ochrony dzieci. Artykuł prezentuje najważniejsze zagadnienia z zakresu prawa oraz praktyczne aspekty działania lekarza w przypadku powzięcia wiadomości o podejrzeniu popełnienia przestępstwa ściganego z urzędu na szkodę pokrzywdzonego dziecka.
EN
Health care professionals play an extremely important role in detecting child abuse and neglect, and their proactive attitude may contribute to preventing further incidents of violence against children. Victims of violence have the right to expect that doctors will not only provide them with medical care, but also support them and help them find a way out of a difficult situation. Doctors have direct contact with people in their daily work. If they are trusted by their patients and have adequate motivation and knowledge, they may play a key role in stopping violence. Constant training for health care professionals, as well as organizing prevention activities and awareness raising campaigns are essential for strengthening the child protection system.
EN
Background There are several techniques to diagnose post-traumatic stress disorder (PTSD) symptoms that correspond to the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) classification of mental disorders. This study aimed at testing the reliability and construct validity of the Polish version of the PTSD-8. The results obtained in 4 professional groups of healthcare workers (physicians, nurses, paramedics, other occupations) were compared. Material and Methods The PTSD-8 questionnaire includes questions on stress reactions manifested by intrusion (4 items), avoidance (2 items), or hypervigilance (2 items). Respondents were asked about their reactions to the traumatic work-related experiences occurring during the COVID-19 pandemic. The nationwide survey conducted in 2022 included 2303 employees, among whom 746 had such an experience and completed the PTSD-8 questionnaire. Results Based on confirmatory factor analysis (CFA) results, it was shown that a single-factor model is acceptable, but under the condition of modification by correlation of random errors at selected observable variables. The reliability of this scale is very good (McDonald’s Ω = 0.890), and the goodness-of-fit of the overall CFA model is confirmed by: CMIN/DF = 3.969, NFI = 0.982, RFI = 0.964, IFI = 0.986, TLI = 0.983, RMSEA = 0.063. The model estimated for female nurses has the best psychometric properties. In the study group of 2303 respondents, 16.76% met the criteria for PTSD, accounting for 52.74% of those who were traumatized by a work-related event. The PTSD-8 index is M±SD 20.01±5.55 pts (range: 8–32 pts). The PTSD-8 index is significantly higher in women than in men, and higher in nurses compared to other professions. However, the differences between professional groups are significant only for women, and the largest when comparing female physicians and nurses. Conclusions The analyses confirmed the rationale of further implementation of the PTSD-8 questionnaire in Poland, both as a tool for identifying PTSD and for studying the severity of the syndrome, its determinants and health effects.
PL
Wstęp Istnieje wiele technik, które pozwalają diagnozować objawy stresu pourazowego (post-traumatic stress disorder – PTSD) odpowiadające klasyfikacji zaburzeń psychicznych (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders– DSM). Celem analiz była ocena rzetelności i trafności teoretycznej polskiej wersji PTSD-8 oraz porównanie wyników uzyskanych w 4 grupach zawodowych pracowników ochrony zdrowia (lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni i inne zawody). Materiał i metody Kwestionariusz PTSD-8 zawiera pytania na temat reakcji stresowych objawiających się intruzją (4 itemy), unikaniem (2 itemy) lub nadmiernym pobudzeniem (2 itemy). Respondenci byli pytani o reakcję na doświadczenia w związku z traumatycznymi przeżyciami związanymi z pracą zawodową w czasie pandemii COVID-19. Ogólnopolskim badaniem ankietowym przeprowadzonym w 2022 r. objęto 2303 pracowników, z których 746 doznało traumatycznego zdarzenia i wypełniło kwestionariusz PTSD-8. Wyniki Na podstawie wyników konfirmacyjnej analizy czynnikowej (confirmatory factor analysis – CFA) wykazano, że dopuszczalny jest model 1-czynnikowy, ale pod warunkiem modyfikacji przez skorelowanie błędów losowych przy wybranych zmiennych obserwowalnych. Rzetelność tej skali okazała się bardzo dobra (Ω McDonalda = 0,890), a o dobrej jakości dopasowania ogólnego modelu CFA świadczą następujące wskaźniki: CMIN/DF = 3,969, NFI = 0,982, RFI = 0,964, IFI = 0,986, TLI = 0,983 i RMSEA = 0,063. Najlepszymi własnościami psychometrycznymi cechował się model oszacowany dla pielęgniarek. W badanej grupie (N = 2303) 16,76% respondentów spełniało kryteria PTSD, co stanowi 52,74% osób, które doznały traumatycznego przeżycia związanego z pracą w czasie pandemii COVID-19. Średni indeks PTSD-8 wynosił M±SD 20,01±5,55 pkt (zakres: 8–32 pkt) i był istotnie wyższy u kobiet niż u mężczyzn oraz wyższy w przypadku pielęgniarek niż innych zawodów. Różnice między grupami zawodowymi były jednak istotne tylko dla kobiet, a największe przy porównaniu lekarek i pielęgniarek. Wnioski Przeprowadzone analizy potwierdzają zasadność dalszego wdrażania w Polsce kwestionariusza PTSD-8 zarówno jako narzędzia wspomagającego wczesną diagnostykę PTSD, jak i do badania nasilenia tego zespołu, jego uwarunkowań i skutków zdrowotnych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.