Search results

1

Przyczyny ustania związania przyrzeczeniem administracyjnym

100%

Chlipała M.

Prawo

|

2019

|

issue 329

445 - 457

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza regulacji prawnych odnoszących się do okoliczności skutkujących ustaniem związania przyrzeczeniem administracyjnym bez realizacji przedmiotu przyrzeczenia. W opracowaniu zaproponowano wyróżnienie następujących przyczyn ustania związania przyrzeczeniem administracyjnym: upływ okresu ważności przyrzeczenia, odmowa wydania aktu przyrzeczonego w okresie ważności przyrzeczenia, niespełnienie warunków określonych w promesie oraz cofnięcie przyrzeczenia. Obowiązujące akty prawne w obszarze omawianej problematyki nie zawierają jednolitego modelu normatywnego. Występujące unormowania cechuje zróżnicowanie i brak spójności. Zagadnienie ustania związania organu wydaną promesą bez wydania aktu przyrzeczonego jest ważne w szczególności z punktu widzenia funkcji gwarancyjnej przyrzeczenia administracyjnego oraz zasady budowy zaufania do administracji. Istotnym elementem konstrukcji normatywnej przyrzeczenia powinno być ograniczenie sytuacji prowadzących do ustania związania organu wydanym przyrzeczeniem bez realizacji jego przedmiotu.

EN

The subject of the article is the analysis of legal regulations relating to circumstances resulting in the termination of administrative promise without implementation of the subject of the promise. The article proposes to distinguish the following reasons for termination of administrative promise: expiry of the period of validity of the promise, refusal to issue the promised act during the period of validity of the promise, failure to meet the conditions set out in the promise, and withdrawal of the promise. The applicable legal acts in the area of the discussed issues do not contain a uniform normative model. The issue of termination of binding of the body by a promise issued without the issue of a promised act is important, in particular from the point of view of the guarantee function of the administrative promise and the principle of building trust in the administration. An important element of the normative construction of a promise should be the limitation of situations leading to cessation of binding of the body by the promise issued without the implementation of its subject.

2

Teoria dwóch stopni w doktrynie niemieckiego prawa publicznego

84%

Sancewicz P.

Studia Prawa Publicznego

|

2013

|

issue 4

127-144

EN

This paper deals with Zweistufentheorie, a two-step theory developed in the doctrine of German public law. The theory is based on a thesis that in the event of public aid granted in a legal form of a civil law agreement a public administration law body is asked to establish whether such agreement has been concluded or renounced, a decision issued by this administrative body states a decision made under public law regulations and takes a legal form of an individual administrative act. The two-step theory emerged in German public law in the fifties of the 20th century and was a reaction of the German public law doctrine to the insufficient legal protection of subjects seeking state-provided public aid. Before that theory was developed, public aid had been granted in the form of civil law agreements. This meant that such agreements were only under the supervision of common courts of law. Such legal protection was, however, unsatisfactory and only the exercise of the two-step theory made it possible to regard a decision establishing whether an agreement has been concluded or renounced as an individual administrative act, consequently subjected to the cognition of administrative courts. Apart from creating a concept of an administrative law agreement, the development of a two-step theory constitutes one of the important accomplishments of the German civil law doctrine, which continues to be used in German public aid law notwithstanding the introduction in 1977 of an administrative law agreement. In this paper, the leading opinions on the two-step theory present in the German public law doctrine have been presented.

PL

Artykuł dotyczy wypracowanej w doktrynie niemieckiego prawa publicznego tzw. teorii dwóch stopni (Zweistufentheorie). Jej istotą jest twierdzenie, że w przypadku gdy pomoc publiczna jest udzielana w prawnej formie umowy cywilnoprawnej, rozstrzygnięcie o zawarciu lub odmowie zawarcia takiej umowy podejmowane przez organ administracji publicznej stanowi publicznoprawne rozstrzygnięcie w formie prawnej indywidualnego aktu administracyjnego. Teoria dwóch stopni pojawiła się w doktrynie niemieckiej w latach pięćdziesiątych XX wieku i stanowiła reakcję niemieckiej doktryny prawa publicznego na brak dostatecznej ochrony prawnej podmiotów ubiegających się o udzielenie pomocy publicznej przez państwo. Przed opracowaniem tej teorii pomoc publiczna była udzielana w prawnej formie umów cywilnoprawnych, a w konsekwencji zawierana umowa podlegała jedynie kontroli sądu powszechnego. Badania prowadzone przez niemiecką doktrynę wykazały, że taka ochrona prawna nie jest wystarczająca. Dzięki zastosowaniu teorii dwóch stopni rozstrzygnięcie o zawarciu lub odmowie zawarcia umowy jest uznawane za indywidualny akt administracyjny i w konsekwencji podlega kognicji sądu administracyjnego. Oprócz stworzenia koncepcji umowy administracyjnej, opracowanie teorii dwóch stopni stanowi jedno z istotnych osiągnięć niemieckiej doktryny prawa publicznego. Pomimo funkcjonowania w niemieckim prawie umowy administracyjnej (od 1977 r.), teoria dwóch stopni wciąż jest wykorzystywana w prawie pomocy publicznej. W przedmiotowym artykule zaprezentowano wiodące poglądy niemieckiej doktryny prawa publicznego w zakresie teorii dwóch stopni, w celu przedstawienia polskiemu czytelnikowi skomplikowanej materii określonej w temacie.

3

Prawne formy działania administracji publicznej – między stabilizacją a potrzebą przełomu

84%

Lipowicz I.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2016

|

vol. 78

|

issue 4

41-55

EN

The legal forms of the public administration activity, which are in fact a product of the doctrine, ‘close up’ so to speak the whole construction of these activities in a democratic rule of law. What is more, they increase the predictability of the actions that may be taken by administrative bodies, and provide the citizens and other addressees of these activities with a better chance of their evaluation. Consequently public administration can be perceived as functioning properly, displaying stability and certainty. The current dilemmas arising from the need for a broader ‘catalogue’ of legal forms of administrative activity, extended to new ones such as, for example, the administrative agreement, have been presented. In the light of the above it becomes clear that Poland lags behind when confronted with the challenges arising from the evolution of the contemporary tasks of public administration. The tensions between the stabilisation and the postulate of a breakthrough arising in connection with the need for the modernisation of administration and reducing the load of the administrative judiciary is also discussed.

PL

Prawne formy działania administracji będące w istocie wytworem doktryny „domykają” konstrukcję działań administracji w demokratycznym państwie prawnym, pozwalają zwiększyć przewidywalność i rozliczalność tych działań przez obywateli i innych adresatów aktywności podmiotów administrujących. Samej administracji dają niezbędną stabilizację i pewność właściwego sposobu funkcjonowania. W opracowaniu ukazano współczesne dylematy poszerzenia uznanego „katalogu” prawnych form działania administracji o formy konsensualne, zwłaszcza umowę administracyjną w sytuacji ewolucji współczesnych zadań administracji publicznej. Nasze opóźnienie w tym zakresie staje się widoczne i pozbawia administrujących nowych, elastycznych narzędzi. Zawarto także rozważania o napięciu między stabilizacją a postulatem przełomu w badanym zakresie w związku z potrzebą modernizacji administracji i koniecznością odciążenia sądownictwa administracyjnego.

4

Przeciwdziałanie bezdomności w kontekście dobra wspólnego

84%

Lipowicz i.

Ekonomia Społeczna

|

2017

|

issue 2

7-15

PL

Bezdomność zbyt często jest traktowana jako uciążliwy, ale stały element polskiego życia społecznego. Obecnie występuje stagnacja, a nawet wzrost liczby bezdomnych krążącej wokół 30 tys. osób. Z punktu widzenia zasady dobra wspólnego i innych zasad konstytucyjnych nie można się z tym pogodzić, należy przeanalizować na nowo obowiązki władzy publicznej w perspektywie godności osoby bezdomnej. W artykule w nowy sposób ukazano prawa i obowiązki nie tylko administracji samorządowej, ale także wskazano zaniedbania w regulacji zadań administracji rządowej oraz brak krajowej strategii w tym zakresie. Z odniesienia kwestii przeciwdziałania bezdomności do zasady dobra wspólnego wynikają nowe impulsy w zakresie dywersyfikacji prawnych form działania administracji i stosowania mierników.

EN

Homelessness is often considered as arduous but permanent element of Polish society. Nowadays we can observe stagnation and even growth in the number of homeless people (this number is currently about 30.000). Taking into consideration the principle of common good and other constitutional principles, homelessness cannot be accepted. Once again public institutions should reanalyse its obligations towards homeless people in the human dignity perspective. Article presents not only rights and obligations of the local authorities but indicates negligence in regulation of defining tasks of the general government and lack of national strategy in this field. Looking at the question of preventing homelessness through the common good principle can result in finding new ways to diversify legal forms of administration and application of different measures.

5

Formy milczącego załatwiania spraw w procedurze administracyjnej

84%

Kubas E.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2023

|

vol. 18

|

issue 20 (1)

125-136

EN

The article refers to the silent settlement of an administrative case as one of the ways to end the administrative procedure introduced to the Act of 14 June 1960 of the Code of Administrative Procedure under the 2017 amendment. It is an institution that aims to accelerate and streamline the administrative procedure. It is also intended to prevent administrative inactivity. A case resolved silently is an alternative to the traditional model of ending a proceeding in the form of a decision and may take the form of a silent termination of the proceedings or tacit agreement. It should be emphasized that this institution is not applicable in all proceedings. The basis for the silent settlement of the case is a specific provision of substantive law, which grants the authority the power to act in this way, while the provisions contained in the procedural act constitute lex generali in relation to the solutions contained in the provisions of substantive laws.

PL

W artykule odniesiono się do milczącego załatwienia sprawy administracyjnej jako jednego ze sposobów zakończenia postępowania administracyjnego wprowadzonego do ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego na mocy nowelizacji z 2017 r. Jest to instytucja, która ma na celu przyspieszenie i usprawnienie procedury administracyjnej. Ma również zapobiegać bezczynności organu administracji. Sprawa załatwiana milcząco stanowi alternatywę dla tradycyjnego modelu zakończenia postępowania w formie decyzji i może przybrać formę milczącego zakończenia postępowania lub milczącej zgody. W artykule wykazano, że nie w każdym postępowaniu instytucja ta znajduje zastosowanie. Podstawą do milczącego załatwienia sprawy jest konkretny przepis prawa materialnego, który przyznaje organowi kompetencję do działania w ten sposób, natomiast przepisy zawarte w ustawie procesowej stanowią lex generali w stosunku do rozwiązań zawartych w przepisach ustaw materialnych.

6

Umowa urbanistyczna w procesie rewitalizacji – charakter prawny i konsekwencje prawne jej zawarcia

67%

Ruczkowski P.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2020

|

vol. 67

|

issue 1

EN

In the study, the author focused on the analysis of the legal aspects of an urban development contract and legal consequences of its conclusion. The urban development contract is one of the spatial planning and management tools applied to carry out effective urban regeneration of the most deprived urban areas. It is an agreement concluded between two parties under the civil law provisions and was introduced to the Polish legal framework as a voluntary and negotiable instrument. When an investor enters into the urban development contract with a municipality, he does not only undertake to execute building projects at his own cost and expense but also transfer, free of charge, the ownership of the additional infrastructure such as technical and social facilities or residential units to the municipality within the scope indicated in the local urban regeneration plan. Investors may also be obligated to construct premises other than residential units and transfer their ownership to the municipality. Such supplementary infrastructure may be used for cultural, social, educational or sports activities performed by entities operating in the area under regeneration whose main objective is not to make profit. The urban development contract must be concluded as a notarial deed under pain of its invalidity. The conclusion of the urban development contract is a prerequisite for the obtaining a building permit for the main construction project or its part.

PL

W niniejszym opracowaniu autor skupił się na analizie charakteru prawnego i konsekwencjach prawnych zawarcia umowy urbanistycznej. Umowa urbanistyczna jest jednym z instrumentów planowania i zagospodarowania przestrzennego w procesie rewitalizacji obszarów zdegradowanych. Należy do cywilnoprawnych, dwustronnych i niewładczych prawnych form działania administracji. Zawierając z gminą umowę urbanistyczną, inwestor zobowiązuje się do budowy na swój koszt i do nieodpłatnego przekazania na rzecz gminy inwestycji uzupełniających w postaci infrastruktury technicznej, społecznej lub lokali mieszkalnych – w zakresie wskazanym w miejscowym planie rewitalizacji. W ramach inwestycji uzupełniających możliwe jest również zobowiązanie inwestora do realizacji i do nieodpłatnego przekazania na rzecz gminy lokali innych niż mieszkalne, przeznaczonych na potrzeby działalności kulturalnej, społecznej, edukacyjnej lub sportowej, wykonywanej przez podmioty prowadzące działalność na obszarze rewitalizacji, których głównym celem nie jest osiągnięcie zysku. Umowa urbanistyczna jest zawierana pod rygorem nieważności w formie aktu notarialnego. Zawarcie umowy urbanistycznej stanowi warunek uzyskania pozwolenia na budowę dla inwestycji głównej lub jej części.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

1 Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

1 Ekonomia Społeczna

1 Prawo

1 Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

1 Studia Prawa Publicznego

1 Chlipała M.

1 Kubas E.

1 Lipowicz I.

1 Lipowicz i.

1 Ruczkowski P.

1 Sancewicz P.

1 2023

1 2020

1 2019

1 2017