Search results

1

Dzieło sztuki na granicy przeszłości i przyszłości. Historia i patriotyzm w sztuce nieprofesjonalnej

100%

Jarysz A. W.

Sprawy Narodowościowe

|

2015

|

issue 47

EN

A work of art – a link between the present and the past. History and patriotism in non-professional art In her article, the author discusses art of non-professional artists who shape the national identity in an original way. In the former professional art, the works which illustrated and uplifted history were very popular. This phenomenon is still present among folk, naive, intuitive artists, generally speaking – non-professionals. The work of their hands and imagination is a tool serving the purpose of national values and ideas, and is sometimes the basis for broader considerations on the human condition. They balance between historical facts and ahistorical generalities. The martyrdom of the Polish nation with emphasis on the events of WWII has been inspiring artists, stimulating their imagination and artistic creation. Therefore numerous ‘monuments of patriotic art’ can be found in the wood sculpture, ceramics, painting, and glass painting works from the art collection of the Toruń Maria Znamierowska-Prüfferowa Ethnographic Museum. Dzieło sztuki na granicy przeszłości i przyszłości. Historia i patriotyzm w sztuce nieprofesjonalnejW swoim artykule autorka prezentuje sztukę twórców nieprofesjonalnych, którzy w sposób oryginalny kształtują tożsamość narodową. W dawnej sztuce profesjonalnej dzieła, które ilustrowały i uwznioślały historię były bardzo popularne. To zjawisko jest nadal aktualne wśród twórców ludowych, naiwnych, intuicyjnych, ogólnie nazywając – nieprofesjonalnych. Dzieło ich rąk i wyobraźni jest narzędziem w służbie wartości i idei narodowych, a niekiedy stanowi podstawę do szerszych rozważań nad kondycją człowieka. Balansują oni między konkretem historycznym a ahistoryczną ogólnością. Martyrologia narodu polskiego z naciskiem na wydarzenia II wojny światowej inspirowała i inspiruje twórców, pobudza ich wyobraźnię i zmusza do twórczej kreacji. Stąd też zarówno w rzeźbie w drewnie, w ceramice, na obrazach, w malarstwie na szkle, w zbiorach sztuki toruńskiego Muzeum Etnograficznego im. Marii Znamierowskiej-Prűfferowej możemy odnaleźć bogatą reprezentację „pomników sztuki patriotyzmu”.

2

Avant-gardists and primitivism

72%

Pawłowska A.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2017

|

vol. XIX (XXVIII)

153-169

EN

Today, the relations between modern art with primitive art are almost legendary. Contemporary appreciation of non-European artists’ contribution to the development of modern art was reflected, for instance, in the ground-breaking exhibition held in 1984 at the New York Museum of Modern Art (MoMA), titled Primitivism in 20th-century Art: Affinity of the Tribal and the Modern, curated by the influential art critic and director of this institution, William S. Rubin. Even before that, however, reflections on the phenomenon of primitivism had been based on the combined exhibitions of tribal art and modern art, such as a display of Picasso's works combined with African sculptures, organized in Berlin and in Dresden in1913, as well as the presentation of African art at Alfred Stieglitz’s 291 Gallery in New York. Deeper and broader reflection on the importance of the contribution of tribal cultures (including, of course, African culture) to modern art appeared in 1938 in Robert Goldwater's book entitled Primitivism in Modern Art. The avant-gardists’ expectations concerning so-called primitive art varied. Most often, they sought formal inspirations (Cubist painters, modern sculptors Constantin Brancusi, Pablo Gargallo, Alberto Giacometti, Jacques Lipchitz). However, some artists have looked to it for new representations and symbols as well as a source of human creativity. The article concludes with the words of Georges Salles that the art of black Africa has renewed European artistic scene.

PL

Związki sztuki nowoczesnej z prymitywną są już dziś nieomal legendarne. O tym, że obecnie ich wkład w formowanie sztuki nowoczesnej został w pełni doceniony świadczy chociażby przełomowa wystawa w nowojorskim Museum of Modern Art’s (MoMA) z 1984 r. zatytułowana Primitivism’ in 20th-century Art: Affinity of the Tribal and Modern, której kuratorem był wpływowy krytyk sztuki i zarazem dyrektor tejże placówki William S. Rubin. Zasadniczą podstawę do refleksji na temat zjawiska prymitywizmu stanowiły wspólne ekspozycje sztuki plemiennej i sztuki nowoczesnej, podobnie jak widoczne w twórczości awangardowych artystów inspiracje sztuką plemienną (n.p. prezentacja dzieł Picassa zestawionych z afrykańskimi rzeźbami, zorganizowana w Neue Galerie w Berlinie w grudniu 1913 r. i w Dreźnie czy prezentacja sztuki afrykańskiej w nowojorskiej Galerii 291 Alfreda Stieglietza, zorganizowana z inicjatywy Mariusa de Zayasa w 1914 r. pod wymownym tytułem – Statuary in Wood by African Savages: the Root of Modern Art. Poszerzona i pogłębiona refleksja nad doniosłością wkładu kultur plemiennych (w tym oczywiście afrykańskich) w sztukę nowoczesną pojawiła się w 1938 r. w książce Roberta Goldwatera Primitvism in Modern Art. Oczekiwania awangardystów względem tak zwanej sztuki prymitywnej były niejednorodne. Najczęściej uwzględniano inspiracje formalne (malarze kubiści, rzeźbiarze: C. Brancusi, P. Gargallo, A. Giacometti, J. Lipchitza). Twórcy z niemieckiej grupy Die Brücke, poszukiwali nowych wyobrażeń i symboli a zarazem źródła twórczości ludzkiej. Zainteresowanie tym ostatnim zagadnieniem związane było z badaniami nad psychiką człowieka prowadzonymi przez Zygmunta Freuda w końcu XIX w. Inspiracją dla ekspresjonistów była także nagość, której prezentacja nawiązywała do życia w warunkach społeczności plemiennych. Warto dodać, iż sami artyści niejednokrotnie – np. Picasso – zaprzeczali wpływom sztuki z Afryki na ich dzieła. Konkluzją artykułu jest myśl G. Sallesa, iż sztuka z Czarnej Afryki odnowiła tę z Europy.

3

„Gdy wchodzę do szklarni w Ogrodzie Botanicznym i widzę osobliwe rośliny przybyłe z egzotycznych krajów, wydaje mi się, że śnię”. „Florydy bajeczne” i „raje utracone” w obrazach Henriego Rousseau „Celnika”.

72%

Skibicki M.

Świat i Słowo

|

2015

|

vol. Świat i Słowo 2015, nr 1 (24)

73-86

EN

For more than two hundred years now, the artistic heritage of the French naïve painter Henri Rousseau “Le Douanier” has not been stopping to amaze people and leading to very diverse reactions. One of artistic headlines of his era states: ”Mr. Henri Rousseau creates horrible things that amuse”. His paintings, often described as being ”naïve” or ”primitive”, are actually not as trivial as they may seem. They are in fact a result of thorough analysis augmented with the authors visions of distant lands and exotics. And while some regard his talent as a subject of ridicule, others adore it - especially the members of the Paris Avant-garde. This article focuses on paintings that belong to the “Jungle” series, made between 1891 and 1910, and shows the origins of the revolutionary perception of the world and nature as perceived by Rousseau. These origins along with his endless imagination enabled the painter to create complex collages from the images he found in Paris zoos and botanical gardens. After breaking the chains of rigid saloon rules and artistic education Henri Rousseau turned his “naivety” into his greatest weapon. After that he could develop his visions of fairytale jungles full of diverse colors, light and wild animals that await their next pray.

4

Greening the Anglo-Saxons in Paul Kingsnorth’s "The Wake"

58%

Czarnowus A., Czarnowus A.

Kwartalnik Neofilologiczny

|

2018

|

issue 4

Refine search results

1 Art Inquiry. Recherches sur les arts

1 Kwartalnik Neofilologiczny

1 Sprawy Narodowościowe

1 Świat i Słowo

1 Czarnowus A.

1 Jarysz A. W.

1 Pawłowska A.

1 Skibicki M.

1 2018

1 2017

2 2015

Dzieło sztuki na granicy przeszłości i przyszłości. Historia i patriotyzm w sztuce nieprofesjonalnej

Avant-gardists and primitivism

„Gdy wchodzę do szklarni w Ogrodzie Botanicznym i widzę osobliwe rośliny przybyłe z egzotycznych krajów, wydaje mi się, że śnię”. „Florydy bajeczne” i „raje utracone” w obrazach Henriego Rousseau „Celnika”.

Greening the Anglo-Saxons in Paul Kingsnorth’s "The Wake"