Search results

1

Speech screening examinations as an example of activity in the field of speech‑language therapy

100%

Gacka E., Kaźmierczak M.

Logopaedica Lodziensia

|

2017

|

issue 1

31-42

PL

Profilaktyka logopedyczna polega na zapobieganiu, a także wczesnym wykrywaniu zaburzeń mowy, by wprowadzić adekwatne działania terapeutyczne, ograniczające lub eliminujące negatywne skutki nieprawidłowości w zakresie komunikacji językowej. W ramach profilaktyki logopedycznej prowadzi się badania przesiewowe mowy, których celem jest wytypowanie osób wymagających pogłębionej diagnozy logopedycznej. W artykule zaprezentowano wyniki badań przesiewowych mowy uczniów klas I–III jednej ze szkół podstawowych w Łodzi. Jednocześnie przedstawiono praktyczne wnioski wypływające z przeprowadzonych badań.

EN

Logopaedics prevention consists in the prevention and early detection of speech disorders to provide adequate therapeutic action, limiting or eliminating the negative effects of language‑related abnormalities. As a part of speech‑language prophylaxis the speech‑language screening is provided. It aims at identifying persons requiring in‑depth speech diagnosis. The article presents the results of speech screening of pupils of grades I–III in one of primary schools in Łódź. Some practical conclusions drawn from the research are also presented.

2

Motoryka mała i jej rola w procesie rozwoju mowy dziecka

71%

Ostrowska-Hązła J.

Kultura i Wychowanie

|

2021

|

vol. 20

|

issue 2

147-161

EN

The article describes the role of fine motor skills in the development of children’s speech. By improving the dexterity of hands, providing them with sensory experiences, we stimulate speech development. Speech is a long-term process and many factors influence its development.

PL

Artykuł opisuje znaczenie roli motoryki małej w rozwoju mowy dziecka. Usprawniając ręce, dostarczając im doznań czuciowych, pobudzamy rozwój mowy. Mowa to długotrwały proces i wiele czynników ma wpływ na jej kształtowanie się.

3

Zabawy wokół tekstu poetyckiego w profilaktyce logopedycznej dzieci w wieku przedszkolnym na przykładzie wiersza J. Brzechwy „Kwoka”

71%

Mroczek-Duda J.

Biblioteka i Edukacja

|

2016

|

issue 10

PL

Artykuł dotyczy profilaktyki logopedycznej dzieci w wieku przedszkolnym. Zaprezentowano grupowe ćwiczenia i zabawy logopedyczne, skoncentrowane wokół tekstu poetyckiego z zakresu literatury dziecięcej. Omówiono kolejno: ćwiczenia słuchowe, oddechowe, fonacyjne, artykulacyjne, logorytmiczne oraz słownikowe i frazeologiczne przeznaczone do realizacji w grupie dzieci w wieku przedszkolnym. Wyznacznikiem tematu i nazwy ćwiczeń jest świat przedstawiony w wierszu „Kwoka” J. Brzechwy.

EN

The article concerns the prevention speech therapy in preschool children. It presents group exercises and speech therapy games focused on a poetic text from the field of children's literature. The author describes listening, breathing, phonatory, articulatory, and vocabulary and phraseology exercises for the preschool children group. The theme and the name of the exercises are determined by the world presented in the poem "Kwoka" by J. Brzechwa.

4

Świadomość logopedyczna rodziców dzieci w wieku przedszkolnym – relacja z badań

71%

Kubik A.

Kultura – Przemiany – Edukacja

|

2018

|

vol. 6

183-192

PL

Prawidłowe kształtowanie się i rozwój mowy dziecka stanowi podstawę do jego adaptacji w różnych środowiskach oraz prawidłowego rozwoju osobowości. Dzięki rozumieniu mowy zdolne jest ono do poznawania i rozumienia otaczającego środowiska, natomiast dzięki umiejętności mówienia może wyrażać swoje myśli, spostrzeżenia i uczucia. Dziecko uczy się mowy przez naśladowanie otoczenia, w którym przychodzi mu żyć, a mowa osób, które go wychowują, jest dla niego wzorem. Wiele zależy też od poziomu wiedzy rodziców, nauczycieli na temat czynników determinujących rozwój języka dzieci. Celem opisanych tu badań jest poznanie, jaką wiedzę na temat rozwoju mowy dziecka i działań zapobiegających powstawaniu wad wymowy mają rodzice dzieci w wieku przedszkolnym.

EN

The proper development and the child’s speech development is the basis for its adaptation in various environments and the proper development of personality. The child thanks to the understanding of speech is able to learn and understand the surrounding environment, but thanks to the ability of speaking it can express thoughts, observations and feelings. The child learns the speech by imitating the environment in which he or she lives what means that the child follows the model of the speech of the people who bring him/her up. Much also depends on the level of parents’ and teachers’ knowledge about the factors determining the development of children’s language. The aim of the research described here is to learn what kind of knowledge about the development of speech of a child and actions preventing the occurrence of speech defects parents of children in pre-school age have.

5

Rola rodziców w profilaktyce logopedycznej

71%

Wołosiuk B.

Rozprawy Społeczne

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

5-11

PL

W prezentowanym artykule zostanie przedstawione zagadnienie dotyczące roli środowiska rodzinnego w profilaktyce logopedycznej. Problematyka ta wydaje się bardzo ważna, ponieważ rodzina odgrywa bardzo ważną rolę w kształtowaniu się mowy dziecka. Zostanie omówione zagadnienie związane z profilaktyką logopedyczną oraz znaczenie rodziny w nabywaniu kompetencji językowej przez dziecko. Prezentowane badania pozwolą poznać wiedzę, jaką posiadają rodzice na temat rozwoju mowy dziecka i działań zapobiegających powstawanie wad mowy.

EN

The paper will present the issue of the role of the family environment in the prevention of speech therapy. This problem seems to be very important, because the family plays a very important role in shaping the child’s speech. The issue of speech therapy prevention and the importance of the family in the acquisition of language skills by a child will be discussed. The presented study will explore the knowledge of the parents of their child’s speech development and measures to prevent the formation of defects of speech.

6

Logopedia – nauka o biologicznych uwarunkowaniach języka i zachowaniach językowych

57%

Grabias S.

Logopedia

|

2010-2011

|

vol. 39-40

9-34

PL

Logopedia jest nauką o biologicznych uwarunkowaniach języka i zachowań językowych. Opisuje i ocenia kompetencję poznawczą, językową i komunikacyjną, ocenia sprawność w realizowaniu tych kompetencji oraz objaśnia biologiczne przyczyny warunkujące ich stan. Śledzi zatem udział języka w kształtowaniu umysłu jednostek (w ich zróżnicowanej kondycji biologicznej) i w budowaniu interakcji. Ponieważ jest nauką stosowaną, to buduje także strategie postępowania zmieniające niepożądane stany języka i możliwości zachowań językowych. Tak pojęta dyscyplina wiedzy pozwala w jej zakresie wyodrębnić dwa pola aktywności badawczej: profilaktykę logopedyczną i zaburzenia mowy. Profilaktyka logopedyczna buduje wiedzę na temat diagnozowania sprawności językowych i komunikacyjnych, rozwijania i podtrzymywania tych sprawności u osób pozostających w normie biologicznej i umysłowej. Da się wydzielić trzy obszary działań wypełniających przestrzeń profilaktyki: „wczesną interwencję logopedyczną”, „diagnozowanie stanu słuchu i mowy u dzieci” oraz „logopedię artystyczną”. Zaburzenia mowy wymagają od logopedy umiejętności diagnozowania zaburzeń, budowania programów terapii i prowadzenia terapii. Poprzez diagnozowanie logopeda rozpoznaje zaburzenie oraz uzyskuje wgląd w poznawcze, językowe i komunikacyjne sprawności, który jest niezbędny w programowaniu i prowadzeniu terapii. Dociera do poznawczych czynności mówiącego (poprzez słownictwo, sprawność semantyczną i umiejętności narracyjne) oraz do umiejętności budowania przekazu (poprzez analizę intencji i sposobów ich realizowania, analizę czynności mówienia, sprawność dialogową, językową sprawność społeczną). Dwie procedury prognostyczne – programowanie i prowadzenie terapii – dostarczają wiedzy na temat następujących strategii postępowania: a) budowanie kompetencji poznawczej, językowej i komunikacyjnej (w głuchocie, alalii, oligofazji, autyzmie, wypadkach padaczek), b) usprawnianie czynności mówienia (w dysglosji, jąkaniu, dyzartrii), c) stabilizowanie rozpadu języka (w afazji, pragnozji, schizofazji, demencji).

EN

Logopedics is the science of biological determinants of language and language behaviors. It describes and evaluates cognitive, language and communication competences, and assesses performance in implementing these competences, as well as it explains the biological causes that determine this state. It therefore investigates the participation of language in developing individuals’ minds (in their diversified biological condition) and in building interactions. Since it is an applied science it also builds logopedic management strategies that change the undesirable states of language and the possibilities of language behaviors. The disciple thus understood permits us to distinguish two fields of its research activities: logopedic prevention (prophylaxis) and speech disorders. Logopedic prevention forms the knowledge of diagnosing language and communication skills, as well as of developing and maintaining these skills in persons within the biological and mental norms. Three areas of activities in the prevention space can be distinguished: “early logopedic intervention”, “diagnostication of the condition of hearing and speech in children”, and “artistic logopedics”. Speech disorders require that a logopedist/speech therapist be able to diagnose disorders, devise therapy programs and carry out therapies. Through diagnosis, the logopedist can identify a disorder and gain insight into the cognitive, language and communication skills, which is necessary for programming and carrying out treatment. He accesses the speaker’s cognitive functions (through vocabulary, semantic skills and narrative skills) and the speaker’s ability to build a message (by analyzing the intentions and the ways of realizing them, by analyzing the activity of speaking, dialogic skills, and the social language skill). Two prognostic procedures: programming and conducting a therapy provide knowledge about the following management strategies: a) building cognitive, language and communication competences (in deafness, alalia, oligophasia, autism, and in epilepsy incidents), b) improvement of speaking functions (in dysglossia, stuttering and dysarthria) c) stabilizing of language disintegration (in aphasia, pragnosia, schizophasia and in dementia).

Refine search results

1 Biblioteka i Edukacja

1 Kultura i Wychowanie

1 Kultura – Przemiany – Edukacja

1 Logopaedica Lodziensia

1 Logopedia

1 Rozprawy Społeczne

1 Gacka E.

1 Grabias S.

1 Kaźmierczak M.

1 Kubik A.

1 Mroczek-Duda J.

1 Ostrowska-Hązła J.

1 Wołosiuk B.

1 2022

1 2018

1 2017

1 2016