Search results

1

Герой и его дом в романе Джеймса Джойса „Портрет художника в юности"

100%

Żylina T.

Acta Neophilologica

|

2005

|

issue VII

89-97

EN

The subject of this article is an analysis of the novel A Portrait of the Artist as a Young Man (1916) by James Joyce from a perspective of artistic space. The presented work depicts the inner and outer space of the hero’s home and house, considering the effect of the most important events of his life. It attempts to portray the changes in the relationship between the protagonist and the components of his home and house: the building, the roots, the family, to make clear why in the end he remains homeless and alone.

2

“ANNA KARENINA”- T. STOPPARD VS. L. TOLSTOY

88%

Gurina E.

Journal of Education Culture and Society

|

2018

|

vol. 9

|

issue 2

218-225

EN

Aim. The aim of the research is to compare Konstantin Levin’s function in the film Anna Karenina(2012) by Joe Wright, the script written by Tom Stoppard and the novel Anna Kareninaby Leo Tolstoy and to determine how much his figure was changed in the film adaptation under the influence of the scriptwriter’s and director’s stance. Methods. The subjects of the study were the film Anna Karenina (2012) by Joe Wright, the script written by Tom Stoppard and the novel Anna Karenina by Leo Tolstoy. They are analysed with the use of the theory of script writing, different types of character classifications and the text corpus analysis, taking into account the cultural, historical and economic features of scriptwriting and film production. Results. The analysis shows that Konstantin Levin’s function of the second protagonist that is characteristic for the novel is further developed in the screenplay but is omitted in the film. The discrepancies with the source book and the screenplay are caused by the influence of the film director during the film production. Conclusions. Even though the study considers the texts that are closely interrelated, the individual author’s stance influences the text of the screenplay so much that it gives us an opportunity to call Tom Stoppard, the scriptwriter, a writer in the full sense of the word.

3

Wybrane kreacje niepełnosprawnych bohaterów współczesnych tekstów literackich w praktyce edukacyjnej

75%

Latoch-Zielińska M.

Filoteknos

|

2022

|

issue 12

201-214

EN

Disability has been the object of numerous theoretical as well as interdisciplinary studies, and protagonists with disabilities have been present in the literature for a long time. In the theoretical considerations the concept of disability culture, interdisciplinary disability studies and the crip theory have all been evoked. The article attempts to discuss selected creations of disabled protagonists of contemporary literary texts from the end of the 20th century and the beginning of the 21st century, which can be used in educational practice.

4

The Dyadic Narration (Second-person Narration) in the Short Story The Ontology of Childhood by Viktor Pelevin

75%

Ochniak M.

Slavia Orientalis

|

2022

|

vol. LXXI

|

issue 3

5

Realność i świat książek. Osobowość pisarza wobec czasu i przestrzeni emigracyjnej w utworze Aleksieja Riemizowa Po gzymsach

75%

Sidor M.

Acta Neophilologica

|

2012

|

issue XIV/2

209-219

EN

The article is devoted to the specific character of time and space in Aleksei Remizov’s Along the Cornices, which was written in exile and belonged to the writer’s less known works of art. The analysis starts by comparing this work to the best known Remizov’s novel Whirlwind Russia, which was created approximately at the same time. These works of art basically differ in immanents of the presented world, however, the choice of artistic devices, especially the way of presenting time and space, is essentially similar. The author of the article pays attention to the most important features of the protagonist – his attitude towards the surroundings and attempts of self-defining in view of emigration reality. Although time and place of the action were approximately outlined in the book, for the protagonist the external world is mainly the place of exile and as such does not have much significance. Thus, in spite of essential awareness of time and space, the individual separates itself from this unwanted reality and transfers into the alternative world, the world of fantasy and unrestricted creation, which was called “the world of a book” here.

6

Robinsonada na scenie albo dzieje nieudanej adaptacji

71%

Maleszyńska J.

Porównania

|

2019

|

vol. 25

|

issue 2

113-126

EN

The article discusses Jacques Offenbach’s operetta Robinson Crusoe, whose libretto is based on the great 1719 novel by Daniel Defoe by the same title. The adaptation by French librettists in the late 19th century is a far cry from the original narrative. The novel, an epic hymn to human resourcefulness and resilience, became a light comedy with a trite story line and without a deeper message. The analysis of two formally very different texts with the same protagonist brings about a conclusion of an innate impossibility of translating a grand novel to a comedy stage.

PL

Artykuł Robinson na scenie czyli dzieje nieudanej adaptacji dotyczy opery komicznej Robinson Crusoe Jacquesa Offenbacha, której libretto powstało w oparciu o fabułę wielkiej powieści Daniela Defoe. Adaptacja, dokonana przez francuskich librecistów w drugiej połowie XIX wieku, daleko odbiegła od epickiego pierwowzoru i z powieści będącej epickim hymnem na cześć ludzkiej zaradności i siły przetrwania uczyniła błahą komedię z banalną akcją i bez głębszego przesłania. Porównanie dwóch różnych gatunkowo tekstów o tym samym bohaterze przynosi wniosek o organicznej nieprzekładalności monumentalnej powieści, szczególnie na komedię, przeznaczoną na scenę muzyczną.

7

My Characters. Reflections of a Documentary Film Director

63%

Dashuk V.

Kultura-Społeczeństwo-Edukacja

|

2016

|

vol. 9

|

issue 1

15-27

PL

The author, being a documentary film director, analyzes an important part of a documentarian’s work – relations with characters. She describes this unique kind of a bond that develops between a director and his or her protagonists. The process of coming closer to characters is investigated in detail and the strategies of gaining the characters’ trust are named. The issues what problems the director experiences on the way and how they can be solved are addressed. The questions of the director’s responsibility regarding the characters and unexpected provocations on their side, as well as of mutual protagonist-director influence are brought up. All matters referred to in this article are illustrated by examples from the director’s professional life.

8

„To jest wojna!”. Medialne narracje o protestach kobiet

63%

Sobczak B.

Res Rhetorica

|

2022

|

vol. 9

|

issue 1

69-87

EN

The subject of the rhetoric analysis is the media narratives of four weeklies: the liberal “Newsweek” and “Polityka”, and the conservative “Sieci” and “Do rzeczy”, about women’s protests that took place in Poland from October 22, 2020 to the beginning of March under the umbrella of the All-Poland Women’s Strike. The purpose of the analysis is to show how the various media construct a system of notions about the causes of the protests and how they describe their course. The main focus is, above all else, on such rhetoric narration issues as: the tools for building the world order and the types of characters and how they were constructed (motivations, relationships between them, values and intentions attributed to them). In the case of each weekly, the narrative is consistent at both micro level, i.e. within individual articles, and macro level. This consistency is based on the compatibility of opinions used by authors of individual texts, the construction of a specific image of the world and the language used by each weekly.

PL

Przedmiotem analizy retorycznej są medialne narracje czterech tygodników: liberalnych „Newsweeka” i „Polityki” oraz konserwatywnych „Sieci” i „Do rzeczy”, o protestach kobiet, które odbywały się w Polsce od 22 października 2020 roku do początku marca pod szyldem Ogólnopolskiego Strajku Kobiet. Celem analizy jest pokazanie, w jaki sposób różne media konstruują system wyobrażeń na temat przyczyn protestów i jak opisują ich przebieg. W centrum zainteresowania znalazły się przede wszystkim takie zagadnienia retoryki narracji, jak: narzędzia budowania porządku świata oraz typy bohaterów i sposoby ich konstruowania (motywacje, relacje między nimi, przypisywane im wartości i intencje działania). W przypadku każdego z tygodników można mówić o spójności narracji zarówno na poziomie mikro, a więc pojedynczych artykułów, jak i na poziomie makro. Spójność ta opiera się na zgodności sądów, którymi posługują się autorzy poszczególnych tekstów, konstruowaniu określonego obrazu świata i języku, jakiego używa każdy z tygodników.

9

Radical Communication Types in William H. Gass’s "The Tunnel"

51%

Sushko S.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2021

|

vol. 6

|

issue 1

136-161

PL

"The Tunnel" W. H. Gassa charakteryzuje szeroko pojeta radykalna komunikacja. W powieści tej odnajdujemy wiele rodzajów radykalnych słów i myśli oraz odniesień do różnorodnych tematów nacechowanych radykalizmem, zarówno w obszarze życia publicznego, jak i prywatnego. Powieść ta łączy zróżnicowane i innowacyjne techniki eksperymentalne, a także, w wielu przypadkach, ukazuje przewagę języka i formy nad treścią. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie, że autentyczność i mnogość form radykalnej komunikacji ukazanych w analizowanej powieści może być wyrażona poprzez rozdzielenie roli narratora występującego w pierwszej osobie (Ich-Erzähler) i autora. Wskazujemy, że autentyczność narracji kontroluje radykalną zawartość, zaś radykalna kompozycja, język i styl powieści leżą u podstaw kolejnego zbioru stylów radykalnej komunikacji, co odzwierciedla wyrażone tu zamiłowanie Grassa do fikcji eksperymentalnej. Niniejszy artykuł wyróżnia następujące rodzaje stylów radykalnej komunikacji: „przerwanie monotonii narracji”, „intensyfikację nienawiści”, „synowską niechęć do wybaczenia”, „przywoływanie odrazy”, „wywoływanie niezrozumienia/nieczytelności”, „zaakcentowanie całkowitego krytycyzmu”, „degradację metanarracji”, „ambiwalentne ukazywanie wojny i Holocaustu”, „obrazowy styl komunikacji”, „styl komunikacji typowy dla radykalnie strukturyzowanej kompozycji”, „komunikacyjny styl ozdobników słownych”, „upiększanie” oraz „próżność” (postrzegana tu jako figura retoryczna).

EN

Radical communication largely characterizes W. H. Gass’s The Tunnel. The novel incorporates many forms of radical speech and thought, it unfolds a number of radically charged issues of public and private life. It features a multitude of innovative experimental techniques and, in many instances, it demonstrates predominance of language and form over the content. In this paper, we have ascertained that the authenticity and multitude of radical communication forms in the said novel can essentially be grasped in terms of disjointing the Ich-Erzähler’s narrative voice and the authorial one. It has been ascertained that the sincerity in narrative largely governs its radical content while the book’s radical composition and radical language and style form the second set of the radical communication styles in the novel, reflecting Gass’s bent on experimental fiction. In the paper, the following radical communication style varieties have been singled out: “breaking the narrative monotony,” “hate intensifying,” “filial unwillingness to forgive,” “revulsion invoking,” “provoking indecipherability/unreadability,” “accentuated total criticism,” or “downgrading metanarratives,” “ambivalent portrayal of the war and Holocaust,” “pictorial communication style,” “communication style of radically structured composition,” “communication style of verbal adornment,” “embellishment,” “conceit” (as a figure of speech).

10

Teatr Tadeusza Różewicza

51%

Fik M.

Pamiętnik Teatralny

|

1974

|

vol. 23

|

issue 1

3-16

EN

What postulates with regard to theatre are put forth by the dramaturgy of an author regarded as a nihilist and an antichrist of culture? The dramatic works and theoretical statements of Tadeusz Różewicz challenge all theatre conventions, targeting fashions, snobberies, and habits. At the same time, they consistently attempt to develop an aesthetic that best reflects the characteristics of the contemporary world. The negation of the dominant modes of constructing protagonists or action in drama not only reflects the chaos and disintegration of the surrounding reality, but also brings attempts at creating new model situations in which Man and Humankind have found themselves. Różewicz’s new protagonists – ageless, faceless, nameless, unindividualized and mechanized – influence the character of the action or lack of action in his dramas. The “openness” of the internal composition has varying degrees, and the “looseness” of the construction does not imply randomness or arbitrariness. Różewicz is consistent in exposing stereotypes at the word, sentence, and dialogue levels, while at the same time images created in stage directions occupy an increasing amount of space in his texts. Due to his lack of confidence in lengthy dialogues, his drama annexes extra-verbal territories. The freedom that Różewicz leaves to the producers is therefore highly limited.

PL

Co postuluje wobec teatru dramaturgia autora uważanego za nihilistę i antychrysta kultury? Utwory dramatyczne i wypowiedzi teoretyczne Tadeusza Różewicza kwestionują wszelkie konwencje teatralne, wymierzone są w mody, snobizmy, nawyki. Jednocześnie konsekwentnie podejmują próby wykształcenia estetyki najlepiej oddającej cechy współczesnego świata. Negacja dotychczas stosowanych konstrukcji bohatera czy akcji dramatu wyraża nie tylko chaos i rozbicie otaczającej rzeczywistości, ale przynosi także próby konstruowania nowych modelowych sytuacji, w jakich znalazł się Człowiek i Ludzkość. Nowi bohaterowie Różewicza – bez wieku, twarzy, imion, odindywidualizowani i zmechanizowani – wpływają na charakter akcji lub też braku akcji jego dramatów. „Otwartość” wewnętrznej kompozycji ma różne stopnie, a „luźność” budowy nie oznacza przypadkowości ani dowolności. Różewicz konsekwentnie obnaża stereotypy na poziomie wyrazów, zdań i dialogów, a jednocześnie w jego tekstach coraz więcej miejsca zajmują obrazy ustanawiane didaskaliami. Brak zaufania do rozwlekłych dialogów prowadzi do zaanektowania przez dramat rejonów pozasłownych. Swoboda, jaką pozostawia Różewicz inscenizatorom, jest zatem niezwykle ograniczona.

11

„Вся інакшість – усередині”: проблема ненормативної тілесності у романі "(Не)помітні" Івана Байдака

51%

Hajduk S.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2022

|

vol. 10

|

issue 2

73-82

EN

The article is devoted to the theme of people with disabilities in modern Ukrainian literature. The purpose of the article is to analyze the issues which a person with Tourette’s syndrome has in modern society, as described in the novel (In)visible by Ivan Baidak. Based on the interpreta- tion, it can be concluded that in the novel, the presence of characters with disabilities is marked by the physical condition of the author himself. With their help, he seeks not only to declare his own values and guidelines, but also to persuade people to accept the Other as a part of society. The desire for understanding, love and support fails due to the prevailing stereotypes in society, in which there is often no place for the protagonist Adam, because for people he remains the Other, a Stranger, or, as the author says at the beginning of the novel, the “Unlike”. In addition, the novel aims to help people with disabilities understand themselves and, most importantly, accept their uniqueness and learn to love themselves.

PL

Artykuł poświęcony jest problematyce osób z niepełnosprawnością we współczesnej literaturze ukraińskiej. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na specyfikę ujęcia problemu Innego, w szczególności osoby z zespołem Tourette’a, obecnej w powieści (Nie)widzialni współczesnego ukra- ińskiego pisarza Iwana Bajdaka. Zaakcentowano bezpośredni związek niepełnosprawności (zespołu Tourette’a) autora z jego powieścią. Zauważono, że obecność w powieści bohaterów z niepełnospraw- nością nacechowana jest kondycją fizyczną samego autora, który przy ich pomocy stara się nie tylko demonstrować własne wartości i wytyczne, lecz także skłaniać ludzi i społeczeństwo do akceptacji Innego jako odmiennego. Wszakże pragnienie zrozumienia, miłości i wsparcia osób z niepełnospraw- nością napotyka trudności z powodu stereotypów w społeczeństwie, w którym często nie ma miejsca dla głównego bohatera Adama, ponieważ dla ludzi pozostaje on Innym, Obcym lub, jak pisze autor na początku powieści, „Nie takim”. Ponadto powieść ma pomóc osobom niepełnosprawnym zrozu- mieć siebie i Innych, a co najważniejsze, zaakceptować swoją wyjątkowość i nauczyć się siebie kochać.

12

„Listka jednego, ni ząbeczka w liściu”. Norwid – poza romantyzmem

38%

Chlebowski P.

Studia Norwidiana

|

2021

|

vol. 39

127-168

EN

The article polemicizes with those findings in the history of literature that situate Norwid’s output within the Romantic movement, especially conclusions drawn by Zofia Stefanowska, Zofia Trojanowiczowaand Edward Kasperski, but also certain ideas developed by Rev. Antoni Dunajski, who argues that the poet’s historiosophic reflection is rooted in Hegelian dialectics (or German philosophy in general), seasoned with the Christian tradition and readings from the Bible. The authoremphasizes certain properties of Norwid’s poetics: an original concept of the protagonist, a personalist concept of history, irony, and the development of both the lyrical subject and the virtual lyrical audience, which all decidedly confirm that the poet functioned outside the said literary and ideological movement. These claims are also informed by the idea that even though Norwid operated beyond the Romantic convention, he would not embrace some other, existing trend (e.g. positivism or Parnassianism), or already represent one from the future (e.g. modernism). Instead, as a pre-modernist and precursor of contemporary lyricism, or a symbolist, he foreshadowed future literary movements. Accordingly, the article claims that Norwid’s work constitutes a separate and original phenomenon, at least in Polish literature.

PL

Artykuł stanowi polemikę z dotychczasowymi ustaleniami historycznoliterackimi, które sytuują dzieło Norwida w ramach nurtu romantycznego: zwłaszcza z koncepcjami Zofii Stefanowskiej, Zofii Trojanowiczowej czy Edwarda Kasperskiego, ale także z pomysłami ks. Antoniego Dunajskiego, wyprowadzającymi historiozoficzną refleksję poety z dialektycznej myśli Hegla (albo ogólnie: tzw. filozofii niemieckiej), przyprawionej chrześcijańską tradycją i lekturą Biblii. Artykuł zwracał uwagę na niektóre cechy i właściwości poetyki Norwida, jak: oryginalna koncepcja bohatera, personalistyczna koncepcja dziejów, ironia czy ukształtowanie podmiotu lirycznego oraz wirtualnego odbiorcy lirycznego, które w sposób zdecydowany zaświadczają o funkcjonowaniu poety poza wskazanym nurtem literackim oraz ideowym epoki. Zarazem tym ustaleniom przyświeca myśl, że twórca Vade-mecum poruszając się poza romantycznymi konwencjami niekoniecznie musiał wpisywać się w jakiś inny, już istniejący nurt (jak np. pozytywizm, parnasizm), czy też taki, który dopiero zaistnieje w przyszłości (np. modernizm): jego dzieło stanowiłoby wówczas zapowiedź owego nurtu (jako premodernista, jako prekursor współczesnej liryki, jako symbolista etc.). Autorowi artykułu przyświeca zatem refleksja o odrębności, fenomenie Norwida i jego oryginalnej spuścizny przynajmniej na tle literatury polskiej.

Refine search results

Герой и его дом в романе Джеймса Джойса „Портрет художника в юности"

“ANNA KARENINA”- T. STOPPARD VS. L. TOLSTOY

Wybrane kreacje niepełnosprawnych bohaterów współczesnych tekstów literackich w praktyce edukacyjnej

The Dyadic Narration (Second-person Narration) in the Short Story The Ontology of Childhood by Viktor Pelevin

Realność i świat książek. Osobowość pisarza wobec czasu i przestrzeni emigracyjnej w utworze Aleksieja Riemizowa Po gzymsach

Robinsonada na scenie albo dzieje nieudanej adaptacji

My Characters. Reflections of a Documentary Film Director

„To jest wojna!”. Medialne narracje o protestach kobiet

Radical Communication Types in William H. Gass’s "The Tunnel"

Teatr Tadeusza Różewicza

„Вся інакшість – усередині”: проблема ненормативної тілесності у романі "(Не)помітні" Івана Байдака

„Listka jednego, ni ząbeczka w liściu”. Norwid – poza romantyzmem