Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: przygotowanie homilisty

Sort By:

Limit search:

Związek modlitwy nieustannej z przepowiadaniem homilijnym w świetle przekazów patrystycznych

100%

Wasilewski E.

Roczniki Teologiczne

2016

vol. 63

issue 12: Homiletyka

131-148

Preparation of a homilist for preaching the word of God is a complex process which covers his sphere of intellect, feelings and will. This issue is widely discussed by the fathers of the Church. It is not only the preaching of God's truth, but primarily a testimony to their life, since a homilist is a first listener. Personal prayer is indispensable in the preparation of a homily. The etymology of the Greek term όμιλία (homily) means a “communion with God”. A homily addressed to listeners, and its effectiveness, depend on the personal „communion with God” which should become a personal experience of the minister of the word of God. What becomes important is spiritual preparation of a homilist, where a crucial role is played by a careful study of the Scripture as well as personal prayer. Those two elements, rather than rhetorical skills, are the main driving force of the whole preaching. This kind of communion with God should be a continuous life disposition of a homilist, both at the preparation stage and during the preaching of the word of God.

Przygotowanie homilisty do głoszenia słowa Bożego to złożony proces, który obejmuje jego sferę intelektualną, uczuciową i wolitywną. Temu zagadnieniu wiele miejsca poświęcają ojcowie Kościoła. To nie jest tylko głoszenie Bożej prawdy, ale przede wszystkim świadectwo własnego życia, gdyż homilista jest także pierwszym słuchaczem. Modlitwa osobista jest nieodzowna w przygotowaniu homilii. Etymologia greckiego terminu όμιλία (homilia) oznacza „obcowanie z Bogiem”. Homilia skierowana do słuchaczy i jej skuteczność zależy od osobistego „obcowania z Bogiem”, które powinno stać się osobistym doświadczeniem głosiciela słowa Bożego. Ważnym staje się duchowe przygotowanie homilisty, w którym istotną rolę stanowi uważne studium Pisma Świętego oraz osobista modlitwa. Te dwa elementy, a nie talent krasomówczy, stają się główną siłą sprawczą całego przepowiadania. Tego rodzaju „obcowanie z Bogiem” winno stanowić stałą dyspozycję życiową homilisty, zarówno na etapie przygotowania, jak i w czasie głoszenia słowa Bożego.

Refine search results

1 Roczniki Teologiczne

1 Wasilewski E.

1 2016

Search results

Związek modlitwy nieustannej z przepowiadaniem homilijnym w świetle przekazów patrystycznych