Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  przymusowa restrukturyzacja
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Prawa strony postępowania w sprawie przymusowej restrukturyzacji banku (resolution)

100%
Chojecka K.
Finanse i Prawo Finansowe
|
2019
|
vol. 1
|
issue 21
27-37
EN
The article consists of the analysis of the party’s rights in the resolution procedure. This regulation, which was designed in the form of administrative proceedings, is dedicated to improve restructuring or liquidation of the compromised entities. Its aim is not only to possibly maximise the balance of the entity’s assets, but also to involve public budget to a very minor extent. The cost of procedure should be born by the entities‘ shareholders and creditors. Resolution is treated as an ultimate measure and it should be introduced only when the other possible instruments will not be able to protect financial system against the crisis. In the framework of Polish regulation the parties‘ rights were significantly restricted. The Act’s provisions exclude the principle of active parties‘ participation and the possiblity to appeal against the decision. They also restrict the possibility of receiving compensation for incorrect decision and shorten deadlines to introduce proceedings against the decision before administrative court. The aim of the article is to analyse those restrictions in the light of resolution’s goals and hypothetical incompatibility to Constitution of Poland.
PL
Artykuł stanowi analizę praw strony postępowania w sprawie przymusowej restrukturyzacji (resolution). Regulacja ta, ukształtowana w formie postępowania administracyjnego, służy usprawnieniu restrukturyzacji lub likwidacji podmiotów zagrożonych upadłością w taki sposób, by w miarę możliwości zmaksymalizować bilans aktywów zagrożonego podmiotu, ale i by w jak najmniejszy sposób zaangażować środki publiczne, a kosztami procedury obciążyć raczej akcjonariuszy i wierzycieli podmiotu. Mechanizm ten jest traktowany jako środek ostateczny, gdy wszelkie inne środki nie będą w stanie uchronić sektora przed ryzykiem kryzysu. W ramach polskiej regulacji znacząco ograniczone zostały prawa strony postępowania administracyjnego. Przepisy wyłączają stosowanie zasady czynnego udziału stron w postępowaniu, możliwość wniesienia odwołania od decyzji oraz ograniczają możliwość otrzymania odszkodowania za nieprawidłową decyzję, jak też skracają terminy do zaskarżenia decyzji do sądu administracyjnego. Artykuł analizuje te restrykcje w kontekście celów resolution i zestawia je z możliwą niezgodnością przepisów z Konstytucją RP.
2
Publication available in full text mode
Content available

Prawne instrumenty urzeczywistniania stabilności finansowej na rynku finansowym UE w świetle rozporządzenia 806/2014 i dyrektywy 2014/59/UE

89%
Fedorowicz M.
Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem
|
2017
|
vol. 9
|
issue 1
15-31
EN
This paper deals with legal instruments and their assesment of the Single Resolution Mechanizm regulated in recommendation 806/2014 and directive 2014/59/UE, which set up the second pillar of the European Banking Union, being a new conctruction enlarging and complementing the European Stability Safety Net.
PL
W opracowaniu dokonano analizy prawnych instrumentów urzeczywistnienia stabilności finansowej w UE w dyrektywie 2014/59/UE oraz rozporządzeniu 806/2014 wprowadzających jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji stanowiący II filar Europejskiej Unii Bankowej, a zarazem element konstrukcyjny poszerzający Europejską Sieć Stabilności Finansowej.
3
Publication available in full text mode
Content available

Przesłanki i tryb nakładania kar pieniężnych przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny na członków organów niektórych instytucji finansowych

89%
Ofiarski Z.
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
|
2021
|
issue 10
11-19
EN
Since 2016 the Bank Guarantee Fund (BGF), as a special resolution regime authority, may impose financial penalties on members of certain financial institution authorities (including banks, credit unions) who fail to comply with reporting and information obligations related to this restructuring. The Act on BGF specifies the conditions for imposing and the maximum amount of financial penalties, as well as the directives for measuring the amount of fines and allocating the proceeds from the fines paid. In the remaining scope, relating to the limitation period of penalties, the calculation of interest on outstanding penalties and the application of exemptions of their payment, the universal regulations of the Code of Administrative Procedure on administrative fines shall apply. The study shows that the financial penalties imposed by the BGF are an important repressive and preventive legal measure that strengthens the position of BGF when using legal instruments of special resolution regime. A financial penalty may also perform a restitution function, as its application should lead to the performance by the punished person of the reporting and information obligations necessary for the proper conduct of restructuring processes. In conclusion, it was assessed that the financial penalties imposed by the BGF are of a specific nature determined by many factors, including the status and tasks of the BGF, the purposes of applying these fines, and the influence of members of the authorities on the functioning of financial institutions subject to special resolution regime. The effect of properly conducted special resolution regime should not only prevent the bankruptcy of a specific financial institution, but also improve the situation on the financial market in general.
PL
Bankowy Fundusz Gwarancyjny (BFG) od 2016 r., jako organ przymusowej restrukturyzacji, może nakładać kary pieniężne na członków organów niektórych instytucji finansowych (m.in. banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo- kredytowych) niewykonujących obowiązków sprawozdawczych i informacyjnych związanych z tą restrukturyzacją. W ustawie o BFG określono przesłanki nakładania i maksymalną wysokość kar pieniężnych, a także dyrektywy miarkowania wysokości kary i przeznaczenie wpływów z zapłaconych kar pieniężnych. W pozostałym zakresie, dotyczącym przedawnienia wymiaru kar, naliczania odsetek od kar zaległych oraz stosowania ulg w ich zapłacie, właściwe są uniwersalne regulacje Kodeksu postępowania administracyjnego o administracyjnych karach pieniężnych. W opracowaniu wykazano, że kary pieniężne nakładane przez BFG są ważnym środkiem prawnym o charakterze represyjno-prewencyjnym, który wzmacnia pozycję BFG przy wykorzystywaniu prawnych instrumentów przymusowej restrukturyzacji. Kara pieniężna może spełniać także funkcję restytucyjną, ponieważ jej zastosowanie powinno doprowadzić do realizacji przez ukaranego obowiązków sprawozdawczych i informacyjnych niezbędnych do prawidłowego przebiegu procesów restrukturyzacyjnych. W konkluzji oceniono, że kary pieniężne nakładane przez BFG mają szczególny charakter zdeterminowany wieloma czynnikami, w tym statusem i zadaniami BFG, celami stosowania tych kar oraz wpływem członków organów na sposób funkcjonowania instytucji finansowych poddanych przymusowej restrukturyzacji. Efektem prawidłowo przeprowadzonej przymusowej restrukturyzacji powinno być nie tylko zapobieżenie upadłości konkretnej instytucji finansowej, ale również ogólna poprawa sytuacji na rynku finansowym.
4
Publication available in full text mode
Content available

Zasady nakładania kar pieniężnych na „podmioty krajowe” przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny

89%
Ofiarski Z.
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
|
2021
|
issue 4
17-25
EN
Since 2016 the Bank Guarantee Fund (BGF) has been authorized to impose fines on entities (banks, brokerage houses and credit unions) that violate certain obligations under their special resolution regime. The act sets the maximum amount of fines at the level of PLN 100 million, but gives the BGF free hand to apply lower fines. The directives for mitigating the amount of the fine leave the BFG a large scope of freedom of action. The catalogue of violations of the law for which a fine may be imposed is comprehensively formulated, but it is possible to repeatedly apply the penalty to the same entity who persistently violates the law. The proceeds from the fines go to the state budget, but in this respect an amendment to the act has been proposed, consisting in leaving these proceeds at the disposal of the BGF for the purpose of financing the restructuring measures. It has been shown that the fines imposed by the BGF are not only a sanction for violation of the law, but also a legal measure, the application of which should improve the effectiveness of the implementation of special resolution regime processes by entities avoiding cooperation with the BGF in this respect. In conclusion, it has been assessed that the fines imposed by the BGF are of a specific nature determined by many factors, including the status and tasks of the BGF, the purposes of applying these fines, as well as the place and role of domestic entities on the financial market. The final effect of properly conducted special resolution regime is not only to prevent the bankruptcy of a specific entity, but also to improve the situation on the financial market in general.
PL
Bankowy Fundusz Gwarancyjny (BFG) od 2016 r. jest uprawniony do nakładania kar pieniężnych na podmioty (banki, domy maklerskie oraz spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe) naruszające określone obowiązki w ramach ich przymusowej restrukturyzacji. W ustawie ustalono maksymalną wysokość kar pieniężnych na poziomie 100 mln zł, ale pozostawiono BFG swobodę w stosowaniu niższych kar. Dyrektywy miarkowania kwoty kary pozostawiają BFG duży zakres swobody działania. Katalog naruszeń prawa, za które może być nałożona kara pieniężna, jest sformułowany wyczerpująco, ale możliwe jest wielokrotne stosowanie kary wobec tego samego podmiotu, który uporczywie narusza przepisy prawa. Wpływy z kar pieniężnych zasilają budżet państwa, ale w tym zakresie zaproponowano nowelizację ustawy polegającą na pozostawieniu tych wpływów do dyspozycji BFG z przeznaczeniem na finansowanie działań restrukturyzacyjnych. Wykazano, że kary pieniężne nakładane przez BFG są nie tylko sankcją za naruszenie przepisów prawa, ale także środkiem prawnym, którego zastosowanie powinno poprawiać skuteczność realizacji procesów przymusowej restrukturyzacji przez podmioty uchylające się w tym zakresie od współpracy z BFG. W konkluzji oceniono, że kary pieniężne nakładane przez BFG mają szczególny charakter zdeterminowany wieloma czynnikami, w tym statusem i zadaniami BFG, celami stosowania tych kar oraz miejscem i rolą podmiotów krajowych na rynku finansowym. Ostatecznym efektem prawidłowo przeprowadzonej przymusowej restrukturyzacji jest nie tylko zapobieżenie upadłości konkretnego podmiotu, ale również ogólna poprawa sytuacji na rynku finansowym.
5
Publication available in full text mode
Content available

Interes publiczny w przymusowej restrukturyzacji

89%
Dorociak M.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2022
|
vol. 84
|
issue 1
69-82
EN
Resolution procedure was introduced into the Polish legal order by the Act of 10 June 2016 on the Bank Guarantee Fund, the deposit guarantee system and resolution. However, it was only three and a half years after the entry into force of this Act that the first case involving this resolution procedure was initiated against Podkarpacki Bank Spółdzielczy in Sanok. Three months later, similar proceedings were initiated against the Cooperative Bank in Przemków. These first two cases of launching resolution by the Bank Guarantee Fund allow us to make a preliminary analysis of the decision-making practice of the BFG in this matter. The analysis will not cover the decision of the BFG on the resolution of Idea Bank S.A., which, due to its much greater significance for the Polish financial system, deserves to be addressed separately. The article will focus in particular on examining the BFG’s approach to the ‘public interest’ aspect, which, according to Article 101(7)(3) of the Act of 10 June 2016 on the Bank Guarantee Fund, is a prerequisite for launching resolution. This premise is of key importance for the protection of the rights of holders of ownership rights and creditors of the entity under resolution, which are severely curtailed in the course of a procedure that may even lead to the write-off of ownership instruments and part of the liabilities. Ensuring that the authority does not interpret this premise too broadly is very important from an individual rights perspective. The article is structured as follows. The first section briefly discusses the resolution procedure. Then the public interest premise is described in more detail. The third section analyses the BFG’s approach to public interest in the above mentioned two resolution proceedings. Conclusions are presented in the last section.
PL
Procedura przymusowej restrukturyzacji została wprowadzona do polskiego porządku prawnego przez ustawę z 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. Niemniej, dopiero trzy i pół roku po wejściu w życie tej ustawy doszło do pierwszego przypadku wszczęcia wyżej wskazanego postępowania wobec Podkarpackiego Banku Spółdzielczego w Sanoku. Trzy miesiące później postępowanie to zostało uruchomiono po raz drugi – wobec Banku Spółdzielczego w Przemkowie. Te pierwsze dwa przypadki zastosowania przymusowej restrukturyzacji przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny pozwalają na dokonanie wstępnej analizy dopiero rozwijającej się praktyki decyzyjnej organu w tej materii. Spod analizy wyłączona zostanie decyzja BFG ws. przymusowej restrukturyzacji Idea Bank S.A., która ze względu na znacznie większe znaczenie tego banku dla polskiego systemu finansowego zasługuje na oddzielne omówienie. Artykuł skupia się w szczególności na zbadaniu podejścia BFG do przesłanki interesu publicznego, której spełnienie zgodnie z art. 101 ust. 7 pkt 3) uBFG jest warunkiem uruchomienia przymusowej restrukturyzacji. Przesłanka ta ma kluczowe znaczenie dla ochrony praw posiadaczy praw właścicielskich i wierzycieli podmiotu w restrukturyzacji, które ulegają poważnemu ograniczeniu w trakcie przymusowej restrukturyzacji mogącej prowadzić nawet do umorzenia instrumentów właścicielskich i części zobowiązań. Zapewnienie, że organ nie interpretuje tej przesłanki zbyt szeroko jest z perspektywy praw jednostki bardzo ważne. W artykule po krótce omówiona została procedura przymusowej restrukturyzacji. Następnie w sposób bardziej szczegółowy opisano przesłankę interesu publicznego. W części trzeciej przeanalizowane zostało podejście BFG do interesu publicznego w ww. dwóch postępowaniach ws. przymusowej restrukturyzacji.
6
Publication available in full text mode
Content available

Prawo do sądu: poszukiwanie realizacji prawa do sądu w procesie przymusowej restrukturyzacji

71%
Derc E.
Roczniki Administracji i Prawa
|
2021
|
vol. 1
|
issue XXI
243-256
EN
The purpose of this publication is to bring the constitutional right to court, the concept of resolution as a response to crises in financial systems and the existence of a right to court in national legislation on the Bank Guarantee Fund, deposit guarantee scheme and forced restructuring. The article questions the correctness of the implementation of Directive 2014/59/EU of the European Parliament and of the Council of 15 May 2014. establishing a framework for the recovery and resolution of credit institutions and investment firms and amending Council Directive 82/891/ EEC and Directives 2001/24/EC, 2002/47/EC, 2004/25/EC, 2005/56/EC, 2007/36/EC, 2011/35/EU, 2012/30/EU and 2013/36/EU of the European Parliament and of the Council and Regulations (EU) No 1093/2010 and (EU) No 648/2012 of the European Parliament and of the Council, which consequently deprives entities under national law of a number of powers under the rules of procedure before the administrative resolution authority and an administrative court. As a result, there is a violation of the right to a fair and public hearing of a case resulting from an administrative decision under the Act of 10 June 2016 on the Bank Guarantee Fund, Deposit Guarantee Scheme and Forced Restructuring, without undue delay by a competent, independent, impartial and independent court.
PL
Niniejsze opracowanie ma na celu przybliżenie konstytucyjnego prawa do sądu, koncepcji restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, jako odpowiedzi na kryzysy w systemach finansowych oraz istnienia prawa do sądu w przepisach krajowych o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. W artykule podaje się w wątpliwość poprawność przeprowadzonej implementacji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającą dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012, co w konsekwencji pozbawia podmioty prawa krajowego szeregu uprawnień wynikających z przepisów postępowania przed organem administracyjnym ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz przed sądem administracyjnym. W konsekwencji dochodzi do naruszenia prawa do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy powstałej w wyniku wydania decyzji administracyjnej na podstawie ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.
7
Publication available in full text mode
Content available

Wyzwania prawne i strukturalne implementacji oraz stosowania przepisów dyrektywy BRR w zakresie instrumentu bail-in

71%
Borsuk M., Klupa K.
Bezpieczny Bank
|
2020
|
vol. 81
|
issue 4
56-77
EN
In order to restore public confidence in financial market entities and protect the stability of the financial system after the global financial crisis, public authorities have been equipped with new prerogatives to prevent and counteract systemic threats caused by disorderly bankruptcies of large financial institutions, while minimizing the recourse to public funds. The power to bail-in creditors in the public interest when the bank is failing or likely to fail emerges as the furthest reaching one among them. Following the adoption of the BRR directive, however, in most crisis cases in the banking sector, resolution authorities haven’t used the bail-in tool, even though circumstances allowed for the possibility to ascribe losses to debt instruments not classified as regulatory capital. This paper studies the potential low propensity to use the bail-in mechanism with a view to structural and legal conditions related to the claims hierarchy in bankruptcy proceedings and the interplay between the pari passu and ‘no creditor worse off’ principles.
PL
W celach odbudowania społecznego zaufania do podmiotów rynku finansowego oraz ochrony stabilności systemu finansowego, organy publiczne po globalnym kryzysie finansowym zostały wyposażone w nowe kompetencje umożliwiające zapobieganie i przeciwdziałanie zagrożeniom o charakterze systemowym, spowodowanym niekontrolowaną upadłością dużych instytucji finansowych, przy ograniczeniu do minimum zaangażowania środków publicznych. Jednym z najdalej idących nowych uprawnień w przypadku interwencji uzasadnionej interesem publicznym jest m.in. możliwość umorzenia instrumentów dłużnych (bail-in) w sytuacji, gdy bank znajdzie się na progu upadłości lub jest zagrożony upadłością. W okresie po uchwaleniu dyrektywy BRR, w przypadku większości kryzysowych sytuacji w sektorze bankowym, organy resolution nie stosowały jednak instrumentu bail-in w okolicznościach, w których możliwe było umorzenie instrumentów dłużnych niezaliczanych do kapitału regulacyjnego. W artykule podjęto próbę wyjaśnienia uwarunkowań o charakterze prawnym oraz strukturalnym związanych z hierarchią zaspokajania roszczeń w postępowaniu upadłościowym oraz współzależnością zasad pari passu i no creditor worse off, wpływających na potencjalnie niską skłonność do stosowania mechanizmu bail-in.
8
Publication available in full text mode
Content available

Unijne ramy zarządzania kryzysowego w sektorze bankowym – główne problemy do rozwiązania

71%
Dobrzańska A.
Bezpieczny Bank
|
2021
|
vol. 84
|
issue 3
9-42
EN
Bank recovery and resolution directive (BRRD) introduced into the EU legislation a new procedure, i.e. resolution, maintaining at the same time standard insolvency proceedings as a default option for dealing with failing banks. The experience gathered so far indicates that such a shape of EU crisis management framework is not optimal. The article presents six main issues that need to be addressed in order to ensure greater consistency, effectiveness and credibility of EU crisis management framework. The topics reviewed in the article concern the public interest assessment, unalignment between triggers for resolution and triggers for initiating insolvency proceedings, availability of state aid as well as lack of clear regulations for liquidity in resolution. Other topics discussed in the article include also resolution of small and medium-sized banks with greater support of deposit guarantee schemes. The paper presents the reasons why the indicated areas need to be addressed as well as makes an attempt to provide a direction of desired regulatory changes.
PL
Dyrektywa ws. działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (BRRD) wprowadziła do unijnego prawodawstwa nową procedurę – restrukturyzację i uporządkowaną likwidację (resolution) – jako metodę postepowania z upadającymi bankami, pozostawiając jednak wciąż standardowe postępowanie upadłościowe jako „wyjściową” opcję likwidacji banku. Dotychczasowe doświadczenia zdają się wskazywać, że taka konstrukcja unijnych ram zarządzania kryzysowego nie jest optymalna. W artykule omówiono sześć głównych kwestii problemowych, które wymagają podjęcia działań w celu zwiększenia spójności, skuteczności i wiarygodności unijnych ram zarządzania kryzysowego. Poruszone tematy dotyczą przesłanki interesu publicznego, niedopasowania pomiędzy warunkami uruchamiającymi resolution i postępowanie upadłościowe, dostępności pomocy publicznej oraz braku przepisów w zakresie płynności w resolution. Omówiono także zagadnienia związane z resolution małych i średnich banków przy większym zaangażowaniu funduszy gwarantowania depozytów. W publikacji przedstawiono zarówno przyczyny, dla których wskazane obszary wymagają korekty, jak również podjęto próbę wyznaczenia kierunku pożądanych zmian regulacyjnych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.