Search results

1

Nowe media w arteterapii

100%

Chmielnicka-Plaskota A., Florczykiewicz J.

Szkoła Specjalna

|

2020

|

vol. LXXXI(1)

54-66

PL

Celem artykułu jest pokazanie możliwości zastosowania nowych mediów w pracy arteterapeutycznej. Na bazie procesu arteterapeutycznego opisano praktyczne wykorzystanie nowych mediów w terapii pacjentów hospitalizowanych długoterminowo na oddziale dziennym szpitala psychiatrycznego. Przedstawiono zastosowanie nowych mediów w terapii kobiety z rozpoznaniem autyzmu. W przypadku oddziaływań terapeutycznych skierowanych do osób hospitalizowanych długoterminowo cykl spotkań warsztatowych obejmował szesnaście sesji, natomiast w przypadku arteterapii indywidualnej z osobą z rozpoznaniem autyzmu dwanaście sesji. Efektem arteterapeutycznym wprowadzenia nowych mediów do terapii były aktywizacja sił twórczych, poczucie sprawstwa i samokontroli, obiektywizacja rzeczywistości, autoobserwacja.

2

Może jednak leczyć? O współpracy egzorcysty z psychologiem i psychiatrą

100%

Ostaszewska A.

Sympozjum

|

2013

|

issue 2(25)

45-53

EN

Psychological consultations for people who want to meet exorcists take place in the Psychological Aid Centre leaded by the Association of Christian Psychologists in Warsaw since 2000 year. Specific symptoms, spiritual decisions and psychological background are taken into account. Spiritual influences are caused especially by involvement into occult praxis. About 15 percent of people looking for exorcists are mentally ill, about 15 percent of them are psychically healthy, about 70 percent of them have also psychical problems. Psychotherapy or psychiatric treatment are suggested if needed.

3

Czy wszyscy „wariujemy” w ten sam sposób? Krytyka ruchu na rzecz globalnego zdrowia psychicznego

63%

Wróblewski M.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2019

|

vol. 107

|

issue 4

60-73

EN

The aim of this article is to present the Movement for Global Mental Health (MGMH) and its most important critiques. Opponents of the MGMH – primarily transcultural psychiatrists and medical anthropologists – point to a myriad of problems related to approaching mental health in supracultural and universalistic categories. Two dimensions of this criticism are discussed. Firstly, the MGMH is criticised as an expression of the neoliberalisation of medical discourse and practices, and a movement whose actions are focused on economic aspects of mental disorders (recognised as problems that generate costs for the economy) and depoliticising the actual sources of mental problems. Secondly, there is a dispute regarding the ontological status of mental disorders – embedded in its universalistic claims, the MGMH tends to lean towards biological explanations, while critics point to the lack of scientific evidence that would support such approach.

4

Zmedykalizowana psychiatria jako przykład „geokultury”? Propozycja zastosowania analizy systemów-światów Immanuela Wallersteina w krytycznej socjologii medycyny

63%

Nowakowski M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia

|

2015

|

vol. 40

|

issue 2

EN

In the 6th and the 7th decade of the 20th century, American psychiatry, torn by internal disputes and external criticism, was experiencing a deep crisis. As a result of the revolutionary paradigm shift (the abandonment of psychoanalysis and psychotherapy for the biological concept of mental disorders and pharmacotherapy) psychiatry managed to turn into a generously financed from public and corporate resources, dynamically developing medical discipline whose subject of study are diseases of the brain.Moreover, the new medicalised psychiatry spread all over the world. The success of American psychiatry and its “flagship” achievement – the classification of mental disorders (DSM), is the result of meeting the expectations of neoliberal, globalized economy and greater compatibility with the interests of pharmaceutical companies (for which psychiatric drugs are one of the main sources of profits). Modern psychiatry and DSM will also be shown as a part of Wallerstein’s “geoculture” that supports and legitimizes the domination of capital from the center of the capitalist world-system. Therefore, the aim of this article is to present the global dominance of an American psychiatry as a synergistic effect of cooperation between American psychiatrists and pharmaceutical companies, which has led to export of the American nosology of mental disorders.

PL

Rozdzierana wewnętrznymi sporami i zewnętrzną krytyką amerykańska psychiatria w szóstej i siódmej dekadzie XX w. przeżywała głęboki kryzys. Na skutek rewolucyjnej zmiany paradygmatu (porzucenia psychoanalizy i psychoterapii na rzecz biologicznych koncepcji zaburzeń psychicznych i farmakoterapii) zdołała się zamienić w hojnie finansowaną ze środków publicznych i korporacyjnych, dynamicznie rozwijającą się dyscyplinę medyczną, której przedmiotem badań są choroby mózgu. Co więcej, nowa, zmedykalizowana psychiatria rozprzestrzeniła się na cały świat. U podłoża sukcesu amerykańskiej psychiatrii i jej „flagowego” dokonania – klasyfikacji zaburzeń psychicznych (DSM), leży „wyjście naprzeciw” potrzebom neoliberalnej, zglobalizowanej gospodarki i większa „kompatybilność” z interesami korporacji farmaceutycznych, dla których leki psychiatryczne stanowią jedno z głównych źródeł zysków. Co więcej, można się również pokusić o ukazanie współczesnej psychiatrii i DSM jako elementu Wallersteinowskiej „geokultury” wspierającej i legitymizującej dominację kapitału pochodzącego z centrum kapitalistycznego systemu-świata. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie dominacji amerykańskiej psychiatrii oraz próba jej ujęcia jako synergicznego efektu współpracy firm farmaceutycznych z amerykańskimi psychiatrami, która doprowadziła do eksportu amerykańskiej nozologii zaburzeń psychicznych.

5

Neurologia i psychiatria na wileńskim Uniwersytecie Stefana Batorego – do roku 1934 (czasów reorganizacji). Warunki funkcjonowania i kadra naukowa.

63%

Urbanek B.

Kwartalnik Historii Nauki i Techniki

|

2019

|

vol. 64

|

issue 3

55–71

EN

The article concerns the circumstances of the creation of neurology and psychiatry faculties at the Stefan Batory University in Vilnius, established in 1919. It presents the difficult working conditions of the teaching faculties created after the Partitions period – the strive for the correct equipment, localization and staff. It examines the changes in those two faculties in the period of 15 years, until they were merged into one administrative structure in 1934. It also shows the scientific and didactic efforts of those faculties, underlining the independence of the teaching from the usual European approaches to neurology and psychiatry. The article is based on the analysis if the sources taken from the Vilnius archives.

6

Prawdziwa depresja i paternalizm kliniczny: etnografia realności diagnostycznej depresji w publicznej służbie zdrowia w Polsce

63%

Sokół G.

Lud

|

2021

|

vol. 105

114-142

EN

The article explores the cultural and economic dimensions in diagnosing depression in Polish psychiatric practice since the systemic transformation with a particular focus on strategies used by physicians. Based on ethnographic research in clinical settings, it discusses this issue in terms of realness and “realification” (urealnienie)– concepts referring to the relationship between categories of description and their objects. While the changes of diagnostic classifications since the 1990s had the explicit goal of tightening that relationship, in clinical practice it remains somewhat lose and unclear. What contributes to it is not just the specific ontology of mental disorders which is hard to reduce fully to objectively measurable symptoms, but several other factors: specific changes in the philosophy of diagnostic classifications and their complex nature as clinical, administrative and financial tools, as well as their referential nature, which connotes optimal, though unattainable, standards of care. It is also shaped by the pragmatics of clinical work and the patients’ limited resources, which render the diagnostics a tool of physicians’ “medical paternalism” – their informal, instrumental attempts to respond to the deficiencies of the system of care.

PL

Artykuł jest etnograficznym studium procesów diagnostycznych zaburzeń depresyjnych we współczesnej Polsce i ich zmian po transformacji ustrojowej, ze szczególnym uwzględnieniem strategii podejmowanych przez lekarzy. Opierając się na badaniach etnograficznych prowadzonych w kontekstach klinicznych, artykuł omawia problem relacji między kategoriami diagnostycznymi a ich przedmiotami, odwołując się do pojęć realności i urealnienia. O ile zmiany klasyfikacji diagnostycznej od lat 90. XX wieku miały na celu zacieśnienie tej relacji, o tyle w praktyce klinicznej pozostaje ona luźna i nieoczywista. Przyczyniają się do tego nie tylko specyficzna ontologia zaburzeń psychicznych, którą trudno w pełni sprowadzić do obiektywnie wymierzalnych objawów, ale także kilka innych czynników: specyficzne zmiany w filozofii klasyfikacji diagnostycznych, wielowymiarowość diagnoz jako narzędzi klinicznych, administracyjnych i finansowych, oraz ich referencyjna natura, konotująca optymalne, choć nieosiągalne standardy opieki. Wpływa na to także pragmatyka pracy klinicznej i ograniczone zasoby samych pacjentów, które czynią z diagnoz narzędzie nieformalnych, instrumentalnych działań i „paternalizmu medycznego” lekarzy w odpowiedzi na braki w systemie opieki.

7

Psychologia i psychiatria w świetle prasy katolickiej Drugiej Rzeczypospolitej

63%

Sołga P.

Studia Ełckie

|

2023

|

vol. 25

|

issue 4

515-542

PL

Psychologia i psychiatria to tematy rzadko poruszane w dyskursie katolickim, w tym w dziennikarstwie. W artykule zwrócono uwagę na elementy z obu dziedzin wiedzy, które były poruszane na łamach prasy katolickiej w II RP. Należą do nich takie zagadnienia, jak powiązania między sferą duchową i psychiczną człowieka, wybrane zaburzenia psychiczne, problem depresji poaborcyjnej, zjawisko samobójstwa, a także odniesienia do kwestii etycznych i moralnych w kontekście nauczania Kościoła. Podjęte w ten sposób badania pozwalają naszkicować ówczesny poziom nauki w dziedzinie psychologii i psychiatrii, a także stosunek Kościoła katolickiego do obu dziedzin wiedzy.

EN

Psychology and psychiatry are topics rarely raised in Catholic discourse, including journalism. The article highlights elements from both fields of knowledge that were addressed in the pages of the Catholic press in the Second Republic. Such issues were raised as the connection between the spiritual and mental spheres of man, selected mental disorders, the problem of depression after abortion, the phenomenon of suicide, as well as references to ethical and moral issues, in the context of Church teaching. A study undertaken in this way can sketch the level of science at the time in the fields of psychology and psychiatry, as well as the attitude of the Catholic Church to both fields of knowledge.

8

Przypadki przestępstw popełnianych przez osoby chorujące na schizofrenię – próba przybliżenia problemu

63%

Konieczny M.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2023

|

vol. 2(XXIII)

123-134

EN

The article presents in detail the issue of punishable criminal acts in the course of severe, especially untreated schizophrenia. Psychiatric and legal awareness is high among experts, while stereotypes and myths that harm calm people with schizophrenia, who outnumber aggressive ones, still exist in wide circles of society. Just like among the healthy, i.e. mentally normalized, there are crimes, so also in the population of schizophrenics, who constitute only 1% of the population, there are statistically cases of aggression. Most often, patients commit prohibited acts after discontinuing pharmacological treatment, which, according to the unanimous opinion of psychiatrists, should be the basis of therapy for this disease. Also very often the families and friends of schizophrenic people deny the biological nature of schizophrenia and persuade them to discontinue or reduce the dose of medication, which in most cases ends in exacerbation or even full-blown relapse. A patient who, under the influence of the most frequently heard whispers and “voices” in the head (auditory hallucinations, the most common hallucination in schizophrenia), which tell him to kill himself and/or someone else, is often not sane at all, commanded by commanding voices and cannot go to prison where his mental state would deteriorate further. Compulsory treatment is the only way to protect the life and health of both the patient and people around them. The only way to prevent crimes in schizophrenia, especially the most serious ones (murder, rape, robbery), is psychoeducation of the society in the basic knowledge of psychopathology and the acquisition of a healthy habit of not being indifferent, but reacting to any disturbing signals.

PL

W artykule przedstawiono szczegółowo kwestię przestępczych czynów karalnych w przebiegu ciężkiej, zwłaszcza nieleczonej schizofrenii. Świadomość psychiatryczna i prawna jest wśród ekspertów wysoka, natomiast w szerokich kręgach społeczeństwa nadal funkcjonują stereotypy i mity krzywdzące spokojne osoby ze schizofrenią, których jest więcej niż agresywnych. Podobnie, jak wśród zdrowych, czyli znormalizowanych psychicznie, występują przestępstwa, tak i w populacji schizofreników, którzy stanowią zaledwie 1% społeczeństwa, statystycznie zdarzają się przypadki agresji. Najczęściej chorzy popełniają czyny zabronione po samodzielnym odstawieniu leczenia farmakologicznego, które według zgodnej opinii psychiatrów powinno stanowić podstawę terapii tego schorzenia. Również bardzo często rodziny i znajomi schizofrenicznych osób negują biologiczną naturę schizofrenii i namawiają do odstawienia lub zmniejszenia dawek leków, co w większości przypadków kończy się zaostrzeniem, a nawet pełnoobjaowowym nawrotem. Chory, który pod wpływem najczęściej słyszanych w głowie szeptów i „głosów” (omamy słuchowe, najczęstszy omam w schizofrenii), które nakazują mu zabicie siebie i/lub kogoś, często w ogóle nie jest poczytalny, kierują nim rozkazujące głosy i nie może trafić do więzienia, gdzie jego stan psychiczny jeszcze by się pogorszył. Przymusowe leczenie jest jedynym stosowanym w takim przypadku zabezpieczeniem życia i zdrowia zarówno chorego/chorej, jak i osób z otoczenia. Jedyną drogą do zapobiegania przestępstwom w schizofrenii, zwłaszcza tym najcięższym (mord, gwałt, rozbój), jest psychoedukacja społeczeństwa w zakresie podstawowej wiedzy z psychopatologii i nabranie zdrowego nawyku nie bycia obojętnym, lecz reagowania na wszelkie niepokojące sygnały

9

Zetknięcie dwóch paradygmatów – religijny psychiatra

63%

Zagożdżon P.

Filozofia i nauka. Studia filozoficzne i interdyscyplinarne

|

2017

|

vol. 5

311-322

PL

Różnica pomiędzy psychiatrią a religią jest dość wąska. Wierzenia dotyczące przyczyny choroby czy nawet urojenia na tle religijnym są częstym elementem obrazu choroby. Mimo narastającej świadomości znaczenia duchowości w prowadzeniu leczenia pacjentów psychiatrycznych historyczne napięcie między religią a psychiatrią nie zawsze pozwala na uwzględnienie religii w praktyce. Gdzie kończy się granica naukowego paradygmatu w psychiatrii w kontekście problematyki religijnej? Czy religijny psychiatra powinien nakłaniać swoich pacjentów do swoich przekonań religijnych? Kiedy duchowy dylemat należy analizować z perspektywy psychopatologii? Religijny psychiatra stara się rozumieć doświadczenia religijne swoich pacjentów, gdyż dzięki takiej postawie uzyskuje osobisty wgląd w to, czego doświadcza pacjent bez konieczności zastosowania specjalistycznej wiedzy medycznej. Dane o związkach między religią a zdrowiem pokazują, że korzystniej jest uwzględniać problematykę religijną w podejściu terapeutycznym w kontekście chorób afektywnych i uzależnień, lecz nie w zaburzeniach psychotycznych.

EN

The difference between psychiatry and religion is narrow. Religious and spiritual beliefs frequently are involved in the clinical picture. Despite recent changes in the attitudes of academic psychiatry towards religion the historic tensions between religion and psychiatry does not always allow to include religious spirituality in psychiatric practice. Researches show that psychiatrists are less religious than other physicians, and religious physicians are less willing than nonreligious physicians to refer patients to psychiatrists. The religious psychiatrist is in a difficult position. His own religious belief is confronted with religious beliefs of his patients and with the biomedical paradigm of mental illness in psychiatry. I analyse in this paper several questions. What are the boundaries of the scientific paradigm in psychiatry? What should be the role of evangelism in psychiatric treatment? Should psychiatrists urge their patients to become Christians? When the spiritual dilemma should be viewed from the psychopathological perspective Some epidemiologic studies showed that the involvement of religious beliefs in p psychiatric treatment leads to better outcomes in patients with depression but not schizophrenia patients. The spiritual orientation is also an important aspect of the recovery in the addiction treatment.

10

Zetknięcie dwóch paradygmatów – religijny psychiatra

63%

Zagożdżon P.

Filozofia i Nauka

|

2017

|

vol. 5

311-322

EN

The difference between psychiatry and religion is narrow. Religious and spiritual beliefs frequently are involved in the clinical picture. Despite recent changes in the attitudes of academic psychiatry towards religion the historic tensions between religion and psychiatry does not always allow to include religious spirituality in psychiatric practice. Researches show that psychiatrists are less religious than other physicians, and religious physicians are less willing than nonreligious physicians to refer patients to psychiatrists. The religious psychiatrist is in a difficult position. His own religious belief is confronted with religious beliefs of his patients and with the biomedical paradigm of mental illness in psychiatry. I analyse in this paper several questions. What are the boundaries of the scientific paradigm in psychiatry? What should be the role of evangelism in psychiatric treatment? Should psychiatrists urge their patients to become Christians? When the spiritual dilemma should be viewed from the psychopathological perspective Some epidemiologic studies showed that the involvement of religious beliefs in p psychiatric treatment leads to better outcomes in patients with depression but not schizophrenia patients. The spiritual orientation is also an important aspect of the recovery in the addiction treatment.

PL

Różnica pomiędzy psychiatrią a religią jest dość wąska. Wierzenia dotyczące przyczyny choroby czy nawet urojenia na tle religijnym są częstym elementem obrazu choroby. Mimo narastającej świadomości znaczenia duchowości w prowadzeniu leczenia pacjentów psychiatrycznych historyczne napięcie między religią a psychiatrią nie zawsze pozwala na uwzględnienie religii w praktyce. Gdzie kończy się granica naukowego paradygmatu w psychiatrii w kontekście problematyki religijnej? Czy religijny psychiatra powinien nakłaniać swoich pacjentów do swoich przekonań religijnych? Kiedy duchowy dylemat należy analizować z perspektywy psychopatologii? Religijny psychiatra stara się rozumieć doświadczenia religijne swoich pacjentów, gdyż dzięki takiej postawie uzyskuje osobisty wgląd w to, czego doświadcza pacjent bez konieczności zastosowania specjalistycznej wiedzy medycznej. Dane o związkach między religią a zdrowiem pokazują, że korzystniej jest uwzględniać problematykę religijną w podejściu terapeutycznym w kontekście chorób afektywnych i uzależnień, lecz nie w zaburzeniach psychotycznych.

11

Wobec terapii. Pacjentki w najnowszej prozie kobiet

51%

Ładoń M.

Polonistyka. Innowacje

|

2023

|

issue 18

5-22

EN

The main aim of the article is to interpret four contemporary prose works written by women, touching on the issues of therapy and staying in a psychiatric hospital. The text contains observations based on women’s historical situations: hysteria, practices of disciplining, and insinuating madness. The article's author looks at texts written by Aleksandra Zielińska, Olga Hund, Agnieszka Jelonek, and Justyna Wicenty, asking about the reconstruction of the figure of female madness. She draws attention not only to the thematics of crises and mental illnesses but also to the narrative and stylistic strategies of writing about them. The considerations focus on the images of a psychiatric hospital and relationships between patients and therapists/psychiatrists. The hospital space is treated mainly ironically - it is not a place of healing but of oppression. The situation is different in the case of descriptions of therapy: interpretations reveal the abandonment of distance in favor of active participation in psychotherapy sessions.

PL

Głównym celem artykułu jest interpretacja czterech współczesnych utworów prozatorskich autorstwa kobiet, poruszających zagadnienia terapii oraz pobytu w szpitalu psychiatrycznym. Tekst zawiera rozpoznania bazujące na historycznych sytuacjach kobiet: histerii, praktykach dyscyplinowania i wmawiania szaleństwa. Autorka artykułu przygląda się tekstom Aleksandry Zielińskiej, Olgi Hund, Agnieszki Jelonek i Justyny Wicenty, pytając o dokonane przez nie rekonstrukcje figury kobiecego szaleństwa. Zwraca przy tym uwagę nie tylko na tematyzowanie kryzysów i chorób psychicznych, ale również na narracyjne i stylistyczne strategie pisania o nich. Rozważania koncentrują się na obrazach szpitala psychiatrycznego oraz relacji między pacjentkami a terapeutami i psychiatrami. Przestrzeń szpitala traktowana jest w przywoływanych tekstach głównie ironicznie, nie staje się bowiem miejscem leczenia, ale opresji. Inaczej dzieje się w przypadku opisów terapii: interpretacje ujawniają stopniową rezygnację bohaterek/narratorek z dystansu na rzecz aktywnego uczestnictwa w sesjach psychoterapeutycznych.

12

Kępińskiego narracja o człowieku

51%

Kloch Z.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 4

147-157

PL

Artykuł jest próbą spojrzenia na książki Antoniego Kępińskiego, wybitnego psychiatry, z perspektywy komunikacyjnej i stylistycznej, której dotąd w omówieniach jego dzieła nie uwzględniano. Stanowi też rekonstrukcję obrazu świata człowieka i choroby psychicznej w dziele Kępińskiego, traktowanej jako efekt zaburzenia wymiany informacji między podmiotem a światem zewnętrznym. Kępiński w opisie choroby używał terminologii medycznej, lecz posługiwał się także prostymi metaforami i porównaniami, pozwalającymi lepiej rozumieć stan psychiczny chorego, co z pewnością przyczyniło się do popularności dzieła tego psychiatry wśród czytelników, którzy nie zajmują się zawodowo zagadnieniami psychiatrii i psychologii. Styl książek Kępińskiego motywowany był dążeniem do takiego mówienia o chorobie psychicznej i chorym, które nie redukuje choroby do jednej z kategorii znanych z obowiązujących klasyfikacji medycznych, co z kolei przywraca choremu podmiotowość.

EN

The article attempts to insight into the books by an eminent psychiatrist Antoni Kępiński from a communicative and stylistic perspective that has been disregarded to this date. It also is a reconstruction of a man’s world image and mental illness in Kępiński’s work viewed as an effect of disorder in information exchange between the subject and external world. In his description of an illness, Kępiński took advantage of medical terminology, though also employed metaphors and comparisons allowing to better comprehend the mental state of the ill person, the two latter of which undoubtedly added to the popularity of his work among those readers who were not professionally related to psychiatry and psychology. The style of Kępiński’s books was motivated by the strive to write about the illness and the ill in such a mode so as not to reduce the illness to one category from among the valid medical classifications, which, in turn, restores the ill’s subjectivity.

13

Medytacja (nie)chrześcijańska a leczenie osób o zaburzeniach depresyjnych

51%

Niesporek M.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 2

328-349

PL

Pośród różnych chorób najbardziej dotkliwe są te, które dotykają ludzkiego umysłu. Ograniczają one postrzeganie świata i są przyczyną zachwiania relacji rodzinnych, społecznych. W tym kontekście kuszącą metodą, promowaną na gruncie psychoterapii, jest metoda uważności (mindfulness). Wśród psychiatrów są jej zwolennicy, jak i przeciwnicy. Zwolennicy widzą szansę zastosowania mindfulness w poprawie dobrostanu psychicznego człowieka, szczególnie w leczeniu depresji. Przeciwnicy przestrzegają przed stosowaniem tej metody, widząc w jej praktyce przyczyny rozstroju nerwowego u osób chorych psychicznie. Nie kwestionując wymiernych efektów medytacji, trzeba wziąć pod uwagę eschatologiczny wymiar życia człowieka. Głębsza analiza tej metody ukazuje, że jest ona głęboko osadzona w duchowości buddyzmu i zenie, co skutkuje zupełnie innym rozumieniem człowieka, jego odniesienia do Boga oraz ujęciem zbawienia. Tak sformułowane założenia pozwalają zrozumieć wspólne oraz przeciwstawne cechy medytacji chrześcijańskiej i buddyjskiej. Podobnej analizie poddano techniki medytacji transcendentalnej oraz jogi. Wskazano na kryteria właściwego wykorzystania tego rodzaju technik w psychoterapii.

EN

The worst illness that may befall man is one that disturbs his mind. It limits his perception of the external world and harms his relationship with his family and society. Advocates of a new method, called mindfulness, claim that it holds promise for treating depression and improving the mental health. Their adversaries warn against its potential to cause further disorder to already mentally disturbed patients. Notwithstanding measurable effects of the mindfulness method, one must discern its relationship with the eschatological dimension of man. Careful analysis of the method reveals its roots in Buddhism and Zen, the two concepts of man, God and salvation completely at odds with the Christian one. The essay compares Christian and Buddhist spiritual exercises, transcendental meditation techniques and yoga and suggests their proper use in psychotherapy.

14

Problematyka bioetyczna w obrębie psychologii i psychiatrii

51%

Wróbel J.

Roczniki Teologii Moralnej

|

2010

|

vol. 2

67-90

EN

The issue of psychophysical health, mental diseases, their etiology and forms of therapy gives rise to many legal, ethical and deontological problems. A lot of cases of mental disturbances analyzed from the therapeutic perspective not only assume referring to deontological and legal reflection, but demand bioethical analysis as well. This especially concerns the use of therapies based on contemporary biotechniques, biotechnologies and neurophysiology that attempt to reach not only the sphere of symptoms, but also the sphere of causes of mental disturbances and diseases. Attempts to make the expectations for psychology and psychiatry objective have been verbalized in numerous deontological, ethical and legal documents. The ethical perspective presents as the main aim rescuing the patient's mental health as the ability to be a free and conscious subject of his acts. The choice of methods and therapeutic techniques should have the integral good of the person as its aim, with simultaneously minimizing unfavorable side effects. Hence one has to be cautious about such treatments as electroconvulsive therapy or psycho-surgical interference. It is unethical to use mentally ill persons in non-therapeutic medical experiments and as organ donors in transplant operations.

15

Wątki artystyczne w fotografii histerii Jean-Martina Charcota

45%

Rowińska A.

Amor Fati

|

2016

|

issue 1(5)

187-217

EN

Hysteria, although diagnosed since antiquity, was a disease characteristic for the fin de siècle, and was a phenomenon situated between art and psychiatry. It has been described and documented, among others, by the French neurologist Jean-Martin Charcot (1825–1893). Charcot's research resulted in a number of medical publications, as well as a fascinating photo archive, which shows the different stages and views of a hysterical attack. In his book “Invention de l'Hysterie: Charcot et l'iconographie photographique de la Salpêtrière” Georges Didi-Huberman wrote that he is almost forced to consider hysteria, to the extent in which it occurred in Salpêtrière in the last third of the nineteenth century, as a chapter in the history of art. I argue that the pictures of hysteria commissioned by Charcot in the Salpêtrière hospital are also a chapter in the history of photography, narrativity, and most importantly – art, and they are not only medical archives with no artistic features. The advent of photography was crucial for the existence of a particular understanding of diseases. In the text I deal with such issues and I answer the question whether the analysis process of the images commissioned by Charcot is an attempt to transform them into the work of art or they were works of art from the outset. I also analyse whether this is only a photographic documentation of piece of art, which was the hysteria. Using the terminology of François Soulages, we should consider what do Charcot's photos actually "want" to be, what constitutes them as works of art or as part of art history. What assumptions lie at the origins of their occurrence and what are the consequences resulting from the clash of these assumptions with the topic of the medium, media, cultural-historical context and audience.

16

The effects of Martin Heidegger’s thought in the field of psychiatry and psychotherapy

38%

Michalski K., Michalski K.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2019

|

issue 1

Refine search results

Nowe media w arteterapii

Może jednak leczyć? O współpracy egzorcysty z psychologiem i psychiatrą

Czy wszyscy „wariujemy” w ten sam sposób? Krytyka ruchu na rzecz globalnego zdrowia psychicznego

Zmedykalizowana psychiatria jako przykład „geokultury”? Propozycja zastosowania analizy systemów-światów Immanuela Wallersteina w krytycznej socjologii medycyny

Neurologia i psychiatria na wileńskim Uniwersytecie Stefana Batorego – do roku 1934 (czasów reorganizacji). Warunki funkcjonowania i kadra naukowa.

Prawdziwa depresja i paternalizm kliniczny: etnografia realności diagnostycznej depresji w publicznej służbie zdrowia w Polsce

Psychologia i psychiatria w świetle prasy katolickiej Drugiej Rzeczypospolitej

Przypadki przestępstw popełnianych przez osoby chorujące na schizofrenię – próba przybliżenia problemu

Zetknięcie dwóch paradygmatów – religijny psychiatra

Zetknięcie dwóch paradygmatów – religijny psychiatra

Wobec terapii. Pacjentki w najnowszej prozie kobiet

Kępińskiego narracja o człowieku

Medytacja (nie)chrześcijańska a leczenie osób o zaburzeniach depresyjnych

Problematyka bioetyczna w obrębie psychologii i psychiatrii

Wątki artystyczne w fotografii histerii Jean-Martina Charcota

The effects of Martin Heidegger’s thought in the field of psychiatry and psychotherapy