Search results

1

„Co jest spasení? Na čem záleží“? Prezentace konfese v pohřebních kázáních: mezi násilím a spásou

100%

Prchal Pavlíčková R.

Folia historica Bohemica

|

2015

|

vol. 30

|

issue 1

91-111

EN

The essay explains which rhetoric means accompanied the media of confessional disciplination and confrontation at the end of the 16th century. It is based on funeral sermons from the Bohemian milieu in the period preceding the Bohemian Revolt. The essay defines the most frequent themes through which the own as well as the foreign confessions were presented in the funeral services and divides rhetoric techniques used in funeral services according to their intensity and verbal aggression. The most aggressive type of statements includes comparisons of the own (meaning the true) catechism and the foreign (false, fallacious, heretic) catechism and denial of salvation to its adherents.

2

The ecclesial dimension of Christian existence in death

89%

Jaśkiewicz S.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2015

|

vol. 5

|

issue 1

PL

This article draws attention to one of the important dimensions of the Christian vision of death, namely its ecclesial dimension. Human existence, after the pilgrimage, is not a solitary existence. Since the Church is one, as we profess in the Creed, all those who belong to Christ, both the living and the dead, belong to the one reality of the Church. The dead are thus not just pious memories in the human mind, but a continuing real presence in the Church, each according to one’s proper state. The Second Vatican Council recalled the three dimensions of the Church - the earthly, heavenly, and the being at the stage of purification. Since ancient times, the Church prays and encourages prayers for the dead, and recalls the communication of spiritual goods. While individual persons are responsible for their actions, including the preparation of the definitive meeting with the Lord, the whole Church still intercedes for them. With the reality of purgatory, which is, in fact, an experience of the mercy of God, persons closely united to Christ and His Church are able to achieve the measure of sanctification, which they failed to achieve during their earthly life.

3

Purgatory and Hell in Medieval Female Mystics’ Visions

88%

Mąkosa P.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2024

|

vol. 14

|

issue 1

5-18

EN

Death and the afterlife have always evoked both fear and hope among people. Consequently, they have endeavoured to gain a deeper understanding of what lies beyond life’s earthly realm. Christian teachings and the official doctrine of the Church offer a broad overview of this reality, leaving room for an expectation of a more detailed explanation of the fate that awaits individuals after death. Female mystics, particularly those who lived during the late Middle Ages, played significant roles in elucidating these destinies. Their visions and subsequent writings contain a wealth of details concerning the nature of eternal life, providing meticulous descriptions of the places and events that unfold after death. This article delves into their visions of purgatory and hell, examining their relationship with the official Catholic doctrine.

4

Ocalenie jakby przez ogień (1 Kor 3,15). Czyściec z perspektywy Biblii i w refleksji teologicznej

71%

Ostański P.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2015

|

issue 29

139-163

EN

Apart from the two final states after death, heaven and hell, there is a third transitional state called “purgatory”. The Church believes in it, though this term does not occur in the Bible. The aim of this paper is to present scriptural sites relating to purification after death. There are only a few texts that concern purgatory and in addition they do not point directly to it: 2 Macc 12:38-45 (prayers and atonement can help the dead), Matt 12:31-32 (certain offenses can be forgiven in the age to come) and 1 Cor 3:10-15 (there is a cleansing fire after death – different from the punishment of the damned). The message of these texts is clear: the lot of a man may be changed even after death. One can also find in the Sacred Scripture some metaphors applying to purgatory: whipping (Lk 12:47-48), imprisonment for debts (Matt 5:25-26) and leaving the netherworld (Matt 12:4). Some scholars think, the Jesus’ parable of the rich man and Lazarus (Lk 16:19-31) also reveals the mystery of the final purification. Although the Church believed in purgatory from the very beginning, she formulated her doctrine of faith on purgatory especially at the Councils of Florence (1439) and Trent (1547). What the Church teaches is that there is a purification that occurs after death for all who die in God’s friendship but who have not been sufficiently purified for the glory of heaven. The purification can involve some kind of pain or discomfort (poena damni – punishment of temporary rejection and poena sensus – punishment of the senses). Martin Luther and the Protestants reject the doctrine of purgatory. They argue that if a man had to suffer in purgatory, the sacrifice of Jesus Christ would be incomplete and insufficient. The Catholic answer to the dilemma is that salvation assumes two steps: forgiveness of sins and transformation of life. The former occurs immediately, the latter needs time. God changes people and actually makes them righteous. Only when they are entirely sanctified and fully perfected, they are truly fit to enjoy the beatific vision of heaven. And what about people who die before they have been thoroughly transformed? The Catechism of the Catholic Church (1032) encourages the faithful on earth to assist those being purified and to offer prayers, above all the Eucharistic sacrifice, almsgiving, indulgences, and works of penance undertaken on behalf of the dead.

5

„Czyściec” kontra „podniebne cła” w literaturze polemicznej czasów unii w Brześciu (XVI/XVII metropolia kijowska) — wybrane przykłady

63%

Nowak A. Z.

Slavica Wratislaviensia

|

2019

|

vol. 168

13-25

EN

“Purgatory” versus “celestial customs duty” in polemic literature of the times of the Union of Brest (Kyivan Metropolitanate): Selected examples In the Kyiv Metropolitanate, reflections about the afterlife of the soul became important right before and after the Union of Brest. The familiar polemical theme of purgatory returned and the followers of the union with Rome evoked the legendary visions of celestial customs duty (tollgates). The identification of both conceptions was meant to convince and convert the Orthodox to the Catholic doctrine. However, instead it brought about their reaction, prompting them to thoroughly confront both visions, demonstrate the similarities but also fundamental differences, and above all, to systematize their teachings. The polemical process of ordering eschatological beliefs begun in polemic literature and was continued by the authors of sermons, the works of popular theology, and was also reflected in official statements of the Orthodox Church in the Polish-Lithuanian Commonwealth.

UK

Чистилище проти митарств у полемічній літературі часів берестейської унії (Київська Митрополія) — вибрані приклади Дискусії довкола теми чистилища, що не були новиною уже в конфесійній полеміці, посилилися в часи Берестейської унії та сприяли відродженню серед уніатів легендарної візії піднебесних митарств. Утотожнення митарств із чистилищем стало засобом переконати православних у правильності католицької доктрини, водночас викликало активну реакцію у відповідь. Зіткнення обох концепцій виявило не тільки подібності, але і принципові розходження між ними, спирияло систематизації уявлень та переконань представників кожної зі сторін у питаннях есхатології. Полемічна література започаткували процес формування есхатологічних вірувань, який пізніше продовжили проповідники та автори праць з популярного богослов’я, що пізніше було відображено також в офіційних заявах Православної Церкви в Польсько-Литовській державі.

6

Eschatologia w pismach św. Faustyny

63%

Pochwat J.

Polonia Sacra

|

2021

|

vol. 25

|

issue 2

EN

Sister Faustina Helena Kowalska (1905–1938), the Secretary of Divine Mercy discovered the richness of the eschatological mystery, showing heaven, purgatory, hell, along with the perspective of Parousia and abundance of the Communion of Saints. These truths, invariably proclaimed in the Catholic Church for centuries. Faustina not only strongly believed in them, but also experienced their realities. Her testimony is of great importance to all, both believers and people who do not admit their faith in Christ preached in the Church. The Saint lived and experienced God’s love, which is deeply reflected in the Four Last Things. So it was natural for her to experience the presence of Jesus Christ, who was for her a real, living reality she was experiencing throughout her life.

PL

Siostra Faustyna – Helena Kowalska (1905–1938), Sekretarka Bożego Miłosierdzia, odkryła bogactwo tajemnicy eschatologicznej, ukazując niebo, czyściec, piekło, a także perspektywę paruzji i bogactwo obcowania świętych. Prawdy te niezmiennie głoszone przez wieki w Kościele katolickim. Faustyna nie tylko mocno w nie wierzyła, ale i doświadczała tych rzeczywistości. Jej świadectwo ma ogromne znaczenie dla wszystkich, zarówno wierzących, jak i ludzi, którzy do wiary w Chrystusa, głoszonej w Kościele, się nie przyznają. Święta przeżywała i doświadczała miłość Bożą, która ma głębokie odzwierciedlenie w rzeczach ostatecznych człowieka. Czymś zatem naturalnym było jej przeżywanie obecności Jezusa Chrystusa, który był dla niej rzeczywistością realną, żywą, której doświadczała w całym swoim życiu.

7

Traktaty o czterech ostatecznych rzeczach człowieka w literaturze czeskiej XVI i XVII wieku. Zarys problematyki

63%

Koczur-Lejk K.

Slavica Wratislaviensia

|

2019

|

vol. 168

243-254

EN

Treatises on four ultimate truths about the human condition in 16th and 17th century Czech literature (an outline of issues) Czech literature of the 16th and 17th century was for readers of that time an important source of admonishment concerning death and afterlife. Manuals about the art of dying — ars moriendi books — provided ample advice on how to die a “good death”. Besides that, their authors focused also on other issues of ultimate importance for human beings, i.e. death, God’s judgment, heaven and hell. The aim of the treatises was to make readers lead a good life through constant pondering over death and the uncertainty of the soul’s fate in the afterlife. Descriptions of various tortures suffered by the damned in hell were meant to frighten sinners, make them repent and change their lives. Descriptions of heaven, on the other hand, were supposed to lure people into doing good. According to the Catholic dogma, after death, the soul can go to heaven, hell or purgatory. The Protestant Reformation rejected purgatory as wishful human fiction, and returned to a traditional dualistic view of the afterlife.

CS

Traktáty o čtyřech posledních věcech člověka v české literatuře 16. a 17. století (náčrt problematiky) Česká náboženská vzdělávací literatura 16. a 17. století představovala pro čtenáře důležitý zdroj poučení o smrti a posmrtném životě. Příručky šťastného umírání — knihy ars moriendi přinášely rady, jak má dobrá smrt vypadat. Kromě této problematiky se autoři zabývali tématy souvisejícími s posledními věcmi člověka, to je smrtí, božím soudem, peklem a nebem. Cílem traktátů bylo přimět čtenaře k dobrému životu prostřednictvím myšlenky na smrt a nejistý posmrtný osud duše. Líčení pekelných trestů mělo vyvolat u hříšníků hrůzu, přimět je, aby změnili své chování a nastoupili cestu pokání. Popisy ráje měly lákat a přitahovat. Podle katolíků duše po smrti mohla jít do nebe, pekla nebo ji čekal očistěc, kde měla smýt hříchy a poté vstoupit na nebesa. Reformace odmítla učení o očistci, a proto na něm protestanští autoři zdůrazňovali lidský výmysl.

8

Oczyszczający sąd Boży. Ekumeniczna „bilingwalizacja” nauki o pośmiertnym oczyszczeniu w świetle badań biograficznych

63%

Porada R.

|

2017

|

vol. 64

|

issue 7: Teologia ekumeniczna

37-54

EN

The purpose of the article is an attempt to indicate, based on the implications of the in the social sciences developed biographical perspective, the convergence in the theological description of the eschatological purification and judgment of God on the Catholic and Protestant side. The abovementioned research perspective exposes, among others, durability of individual biography, the importance of self-discovery and inalienable responsibility for maturation to fully own identity. This type of categories have found reception, both in the Catholic and Protestant theology, without having abandoned their doctrinal assumptions and being able to formulate complementary and converging statements. The post-conciliar Catholic theology explains the eschatological purification as a process of personal maturation for meeting with God, as well as transforming man’s encounter with God as Judge. In the more recent Protestant theology one can find such interpretations of God’s judgment, which demonstrate its processual character and purifying sense in the perspective of individual life history.

PL

Celem artykułu jest próba wskazania, na podstawie implikacji płynących z rozwijanej w naukach społecznych badawczej perspektywy biograficznej, zbieżności w teologicznym opisie eschatologicznej rzeczywistości pośmiertnego oczyszczenia i sądu Bożego po stronie katolickiej i protestanckiej. Wspomniana perspektywa badawcza eksponuje m.in. trwałość każdej indywidualnej biografii, znaczenie samopoznania i niezbywalną odpowiedzialność za dojrzewanie do pełni własnej tożsamości. Tego typu kategorie znajdują recepcję zarówno w teologii katolickiej, jak i protestanckiej, które nie rezygnując ze swych doktrynalnych założeń, zdolne są do sformułowania komplementarnych i zbieżnych treściowo wypowiedzi. Posoborowa teologii katolicka interpretuje pośmiertne oczyszczenie jako proces osobowego dojrzewania do spotkania z Bogiem, a także jako przemieniające człowieka spotkanie z Bogiem jako Sędzią. Z kolei w nowszych ujęciach teologii protestanckiej można znaleźć takie interpretacje sądu Bożego, które wskazują na jego procesualność i dopełniająco-oczyszczający sens w perspektywie indywidualnej historii życia.

9

De arte moriendi Jana Gersona – średniowieczny przeżytek czy dar dla współczesnych? Próba analizy w świetle dokumentu Aktualne problemy eschatologii Międzynarodowej Komisji Teologicznej (1992)

62%

Kulik B.

Teologia i Moralność

|

2017

|

vol. 12

|

issue 1(21)

185-203

EN

Death is a part of human life – a part which cannot be deleted. Both earlier and nowadays it pushes people to ask about its reason, consequences, nature and how to get ready for it. The response for the ultimate question were books about the art of dying, which first of all were written in the Middle Ages. People are dying also today, so there is a need to work out a “new art of dying”, which is compatible with the mentality of a contemporary human being. The first step is to analyse if and how medieval texts can help or explain it. An analysis in the light of contemporary eschatology of one of such texts: De artre moriendi written by J. Gerson is the point of the following article. The first chapter is about the final things in human life such as death, paradise, purgatory and hell, which are described by Gerson. In the second chapter there is presented the teaching of the International Theological Commission concerning those issues enclosed in the document Some current questions in Eschatology (1992). The third chapter is an attempt to compare the eschatology of both texts. The study allows to draw a conclusion that the medieval treatise of Gerson is not an anachronism, but might be a precious inspiration for contemporary theologians. Eschatology included in that treatise is faithful to contemporary eschatology, so it is possible, after doing some revisions and additions, to build ars moriendi for contemporary human based on it.

PL

Śmierć jest elementem ludzkiego życia, którego nie da się usunąć. Jak kiedyś, tak i obecnie, zmusza ludzi do stawiania wielu pytań o jej przyczynę, następstwa, naturę, a także o to, jak można się do niej przygotować. Odpowiedzią na ostatnie pytanie były w historii ludzkości dzieła o sztuce umierania, które powstawały przede wszystkim w średniowieczu. Ponieważ ludzie umierają i dzisiaj, zauważa się potrzebę opracowania „nowej sztuki umierania” odpowiadającej mentalności współczesnego człowieka. Pierwszym krokiem jest przeanalizowanie, czy i w jakiej mierze mogą w tym pomóc teksty średniowieczne. Celem niniejszego artykułu jest analiza jednego z takich utworów, autorstwa J. Gersona, pt. De arte moriendi w świetle współczesnej eschatologii.W pierwszym rozdziale zostają omówione rzeczy ostateczne człowieka opisane przez Gersona, czyli: śmierć, raj, czyściec, piekło. W drugim rozdziale przedstawia się, w jaki sposób naucza o nich Międzynarodowa Komisja Teologiczna w dokumencie pt. Aktualne problemy eschatologii (1992 r.). Rozdział trzeci jest próbą porównania eschatologii obu tekstów.

10

Obrazy eschatologiczne w ludowych pieśniach pogrzebowych w Opoczyńskiem

51%

Kupisiński SVD Z.

Studia Etnologiczne i Antropologiczne

|

2018

|

vol. 18

200-211

PL

The article was based on the ethnographic field research on funeral rites in the Opoczno Region conducted by the author, and the literature of the subject. The elaboration presents visions of heaven, purgatory and hell described in funeral songs. Songs do not only depict the state of a soul in heaven (joy and eternal happiness with God), but they also present soul’s vision in purgatory (a period of purification and preparation for entering heaven accompanied by suffering), and in hell (a place of despair, sadness and condemnation for eternity, freely chosen by a soul not wanting to convert and ask God for mercy). Singing funerary songs at funeral ceremonies were meant not only to accompany the deceased “on the final path of life” and escort him or her to “the other world”, but they also became an opportunity for the participants to reflect on their own death and possibly correct their own actions to avoid eternal damnation.

11

Wielki mały brat. Antoni Kowalczyk – misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej

51%

Krzesik T.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 4(58)

87-100

PL

Brat Antoni Kowalczyk jest pierwszym polskim Misjonarzem Oblatem Maryi Niepokalanej, który pod koniec XIX wieku wyruszył na misję w Zachodniej Kanadzie. Jego proste, pokorne i oddane Bogu życie wywiera do dzisiaj wpływ na wielu ludzi. W tym artykule próbowaliśmy wskazać jego szczególne cechy, takie jak duch ofiary i świadome łączenie swoich cierpień z cierpieniem Jezusa, zaufanie wstawiennictwu Maryi i rezygnowanie ze swojej woli ze względu na Chrystusa. Podjęta została również refleksja nad tym, jak brat Antoni przeżywał cierpienie i jak traktował rolę pokuty w swoim życiu duchowym. W tym kontekście rozważono możliwość przeżywania czyśćca na ziemi.

EN

Brother Antoni Kowalczyk is the first Polish Missionary Oblate of Mary Immaculate, who at the end of the 19th century set off on missions in Western Canada. His simple, humble and given-to-God life has influenced many people even today. In this article, we have tried to identify his particular qualities, such as the spirit of sacrifice and the conscious connection of his own sufferings to the ones of Jesus, the trust in the intercession of Mary, and the abandon of his will for the sake of Christ. There is also a reflection on how brother Anthony understood suffering and the role of repentance in his spiritual life. In this context, it was attempted to discuss the possibility of purgatory-like living on Earth.

12

Několik poznámek k eschatologii v Rozmlouvání člověka se Smrtí

51%

Činčurová B.

Česká literatura (Czech Literature)

|

2023

|

vol. 71

|

issue 2

177-194

EN

The article aims to shed more light on how the late medieval Czech dialogue Rozmlouvání člověka se Smrtí engages with eschatology. Firstly, it focuses on death; mainly that despite the dreadful descriptions of dying the poem maintains that death is a righteous, necessary pathway to an adequate afterlife. Attention is also paid to Trost’s remark that the personified Death embodies both, the first and the second death. Next, the paper focuses on the soul and the body in the dialogue, i. e. their painful separation and their reunion at the end of times. Lastly, the study touches upon afterlife, expanding Trost’s claim about death to concepts of personal and universal eschatology. While striving to capture the overlap of particular and final judgment or hell and second death, it stresses the importance of Death’s rejection of purgatory.

13

Między sprawiedliwością a miłością. Ks. Wawrzyńca Kuśniaka COr (1788-1866) przepowiadanie o czyśćcu

51%

Nawracała T.

Studia Gdańskie

|

2020

|

vol. 47

39-54

EN

Preaching was and is in the Church the art of proclaiming the truths of the Gospel in such a way as to encourage the listeners to live more deeply the message of Christ. The sermons were meant to stimulate conversion and abide in Christ. Over the centuries, it has become a specific form of communication, changing depending on many social, political and religious factors. The period of the 19th century had great examples of preachers in Greater Poland whose legacy was saved from the turmoil of history. However, many of them have been forgotten. All the more important are the activities that end with the discovery and recall of the preaching heritage of Greater Poland priests from the 19th century. This article draws attention to the person of Rev. Wawrzyniec Kuśniak, the Oratarian from the Congregation on Święta Góra in Gostyń. His preaching about purgatory is presented in a special way. It is in line with the traditional doctrine of the Church, and at the same time closely related to the commandment of love for God and the neighbour. In the key of love, duty and necessity, Rev. Kuśniak tries to point out how important it is to pray for the souls in purgatory and to offer reparation for them in the form of daily mortification.

PL

Kaznodziejstwo było i jest w Kościele sztuką głoszenia prawd Ewangelii w taki sposób, aby słuchaczy zachęcić do głębszego życia orędziem Chrystusa. Kazania miały pobudzać do nawrócenia i do trwania przy Chrystusie. Przez wieki stało się specyficzną formą komunikacji, zmieniającą się w zależności od wielu czynników społeczno-polityczno-religijnych. Okres XIX wieku miał w Wielkopolsce wspaniałe przykłady kaznodziejów, których spuścizna została ocalona z zawieruchy dziejów. Wielu jednak zostało zapomnianych. Tym ważniejsze są działania, które kończą się odkryciem i przypomnieniem spuścizny kaznodziejskiej kapłanów wielkopolskich z XIX wieku. Niniejszy artykuł zwraca uwagę na osobę ks. Wawrzyńca Kuśniaka, filipina z Kongregacji na Świętej Górze w Gostyniu. W sposób szczególny przedstawione zostaje jego przepowiadanie na temat czyśćca. Wpisuje się one w tradycyjną doktrynę Kościoła, a jednocześnie mocno powiązane z nakazem miłości Boga i bliźniego. W kluczu miłości, obowiązku i konieczności, ks. Kuśniak stara się wskazać jak ważne jest podejmowanie modlitwy za dusze w czyśćcu cierpiące i ofiarowanie za nich zadośćuczynienia w postaci codziennego umartwienia.

14

Eschatologie a spása v bohemikálních sporech duše s tělem

51%

Soukupová V.

Česká literatura (Czech Literature)

|

2023

|

vol. 71

|

issue 2

145-176

EN

The paper provides an analysis of eschatological themes in medieval debates between body and soul related to the Kingdom of Bohemia. The oldest poem (after 1320) emphasizes the particular judgment as the dominant eschatological horizon, probably under the influence of the Processus Sathanae. The old Czech translation of Visio Philiberti (ca. 1370) seems to avoid the description of physically conceived pain of a separated soul and stresses the absence of God as the worst punishment. The third old Czech debate (end of the 14th c.) underlines the loving bond between human composites, further accentuated in a contemporary Latin prose debate between body and soul by the archbishop of Prague John of Jenstein in his Liber dialogorum.

15

Ludowa wizja życia pozagrobowego w parafii Miłosierdzia Bożego w Brzezinach (diecezja sandomierska)

45%

Siroń-Tałanda A.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia

163-178

EN

The article is based on ethnographic fieldwork conducted in the Divine Mercy Parish of Brzeziny. The paper is about folks’ believes and views of afterlife. First part of paper is about relationship between the living and the dead. The people believe that the contact between souls and living is possible. The departed warn their loved ones of danger or death and beg for the conversion or seek prayer. In the subsequent sections we present people’s views about the particular judgment where a soul will go right after living the body, and about the Last Judgement which will occur after the Second Coming. The last part of paper describes places, where soul is going after the particular judgment. Heaven is described as a place of everlasting happiness and seeing God, whereas hell is described as a place of everlasting punishment, where the souls of condemned people go. Purgatory is an intermediate state where the souls undergo purification in order to be will God.

PL

Artykuł został napisany na podstawie etnograficznych badań terenowych przeprowadzonych w parafii pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego w Brzezinach. Przedmiot refleksji stanowią ludowe wierzenia i wizje dotyczące życia pozagrobowego. Pierwszą część artykułu stanowi charakterystyka relacji żywych ze zmarłymi. Ludność wierzy w możliwość kontaktowania się dusz z żyjącymi. Zmarli ostrzegają bliskich przed niebezpieczeństwem, śmiercią, proszą o nawrócenie lub modlitwę. W kolejnych fragmentach przedstawiono wizję sądu szczegółowego, na który udaje się dusza w chwili rozłączenia z ciałem oraz Sądu Ostatecznego, który nadejdzie w momencie paruzji. Ostatni paragraf artykułu to charakterystyka miejsc, do których trafia dusza po sądzie szczegółowym. Niebo przedstawione zostało jako stan wiecznej szczęśliwości i oglądania Boga. Piekło jest miejscem niekończących się kar, gdzie trafiają dusze potępionych. Pośrednie miejsce to czyściec, gdzie dusze zostają oczyszczone, by móc przebywać z Bogiem.

Refine search results

„Co jest spasení? Na čem záleží“? Prezentace konfese v pohřebních kázáních: mezi násilím a spásou

The ecclesial dimension of Christian existence in death

Purgatory and Hell in Medieval Female Mystics’ Visions

Ocalenie jakby przez ogień (1 Kor 3,15). Czyściec z perspektywy Biblii i w refleksji teologicznej

„Czyściec” kontra „podniebne cła” w literaturze polemicznej czasów unii w Brześciu (XVI/XVII metropolia kijowska) — wybrane przykłady

Eschatologia w pismach św. Faustyny

Traktaty o czterech ostatecznych rzeczach człowieka w literaturze czeskiej XVI i XVII wieku. Zarys problematyki

Oczyszczający sąd Boży. Ekumeniczna „bilingwalizacja” nauki o pośmiertnym oczyszczeniu w świetle badań biograficznych

De arte moriendi Jana Gersona – średniowieczny przeżytek czy dar dla współczesnych? Próba analizy w świetle dokumentu Aktualne problemy eschatologii Międzynarodowej Komisji Teologicznej (1992)

Obrazy eschatologiczne w ludowych pieśniach pogrzebowych w Opoczyńskiem

Wielki mały brat. Antoni Kowalczyk – misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej

Několik poznámek k eschatologii v Rozmlouvání člověka se Smrtí

Między sprawiedliwością a miłością. Ks. Wawrzyńca Kuśniaka COr (1788-1866) przepowiadanie o czyśćcu

Eschatologie a spása v bohemikálních sporech duše s tělem

Ludowa wizja życia pozagrobowego w parafii Miłosierdzia Bożego w Brzezinach (diecezja sandomierska)