Celem artykułu jest przedstawienie analizy przestrzennej wybranych przykładów małych miast, które określilibyśmy mianem miast prywatnych, ze szczególnym uwzględnieniem stolic państw stanowych na północnej granicy Śląska i miast biskupich. Analizowany jest stosunek wielkości placu rynkowego (głównego generatora zysków jego właściciela) do wielkości całego ośrodka, główne akcenty urbanistyczne i architektoniczne, a także fortyfikacje tych miast odróżniające je od fundacji książęcych.
Artykuł omawia działalność fundacyjną właścicieli miast prywatnych realizowaną na ich terenie w okresie od XVI do XVIII w. w zakresie architektury, fundacje budowli publicznych: świątyń, klasztorów, ratuszy, często okazałych rezydencji. Stopniowo upowszechniał się model układu przestrzeni obejmującego zamek lub pałac, kościoły i samo miasto oraz fortyfikacje. Wiązała się ona z celami propagandowymi i miała manifestować prestiż zajmowanej przez fundatorów pozycji. Podlegała zmieniającym się wymogom modnych stylów architektonicznych. Ostateczny efekt zależał od gustów estetycznych fundatorów i architektów. Uwarunkowany bywał także możliwościami finansowanymi zleceniodawców.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.