Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: referendary

Sort By:

Limit search:

Civil Procedure Code Amendment and its Impact on Enforcement Proceedings

100%

Konarska P. W.

Studia Iuridica Lublinensia

2016

vol. 25

issue 2

Discussed amendment of Civil Procedure Code has entered into force on 3 May 2012 and it is still very speculative. Polish Civil Procedure Code is an act of 17 November 1965 which regulates actions in civil cases. It has been changed many times up till now. The amendment from 3 May 2012 implements big change in enforcement proceedings. It is obvious that enforcement proceedings may be undertaken only by the legally entitled bodies. This kind of proceedings are essential for creditors. Execution must be short and effective to provide creditors protect them rights. In order to improve the service of civil courts many responsibilities are now imposed on court referendary. In addition, to improve the quality of the enforcement proceedings it was necessary to implement rise of fines. The Polish legislator implemented new institution astreinte which may force debtors to obey the executive law. The amendment introduces also new definition of executory entitlement, shorter terms for some of actions and many other changes in Polish civil procedure. Now, there is huge possibility that debtors would obey the law more successfully. Even if the amendment dated 16 September 2011 seems positive there are opinions that there were too many changes in Polish Civil Procedure Code yet. The doctrine postulate implementing new civil procedure code in order to guarantee legal certainty and stability.

Na przestrzeni lat polski Kodeks postępowania cywilnego był poddawany licznym zmianom, którym zawdzięcza swój obecny kształt. Jedną z ważniejszych nowelizacji była ta, która weszła w życie z dniem 3 maja 2012 r. Jej źródłem była ustawa z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Wśród głównych założeń nowelizacji wymieniono: likwidację odrębnego postępowania gospodarczego, rozszerzenie dyskrecjonalnej władzy sędziego, udzielenie dodatkowych kompetencji referendarzom sądowym oraz wprowadzenie zmian w zakresie postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego. Niniejsze opracowanie koncentruje się głównie na zmianach dotyczących postępowania egzekucyjnego, które miały doprowadzić do usprawnienia i przyspieszenia postępowania egzekucyjnego. Szeroko omówiono również zwiększenie zakresu kompetencji referendarzy sądowych oraz zmiany w zakresie środków przymusu, z naciskiem na wprowadzenie nieznanego do tej pory środka w postaci tzw. astreinte oraz innych. W konkluzji autorka starała się dokonać oceny zmian wprowadzonych nowelizacją.

Kariery dygnitarzy duchownych koronnych Wazów

70%

Dorobisz J.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

2019

vol. XVI (2019)

issue 2: „Jedno nierozdzielne i nieróżne ciało”. Studia z dziejów polsko-litewskiej Rzeczypospolitej, pod red. Artura Goszczyńskiego

29-45

Dygnitarze duchowni – sekretarze wielcy (od 1472 r.) oraz referendarze (od 1507 r.) rozpoczynali swoje kariery jako sekretarze w kancelarii królewskiej. Konstytucja z 1504 r. przyznawała sekretarzom wielkim pierwszeństwo w ubieganiu się o awans na podkanclerstwo oraz godności kościelne. Za panowania ostatnich Jagiellonów sekretarze wielcy zazwyczaj wybierali służbę państwu, w trakcie której otrzymywali nominacje na najważniejsze biskupstwa w Koronie. Z powodów politycznych w ostatniej ćwierci XVI w. nominacje na podkanclerstwo zaczęli otrzymywać również referendarze. Za Wazów dygnitarie koronne piastowało 29 duchownych – piętnastu sekretarię wielką, przy czym dwóch łączyło ją z referendarią, czterech awansowało z niej na sekretarię, a czternastu było wyłącznie referendarzami. Z dwudziestu czterech dygnitarzy duchownych Wazów, którzy awansowali, dwunastu piastowało urząd pieczętarza koronnego, również dwunastu wybrało wyłącznie ścieżkę kariery biskupiej. W obu tych grupach osoby sprawujące te funkcje osiągały najwyższe godności biskupie (Gniezno, Kraków, Kujawy, Poznań, Płock i Warmia), ale szybsze kariery były udziałem duchownych piastujących urzędy kanclerza i podkanclerzego. Byli dygnitarze duchowni Wazów otrzymywali pieczęcie do połowy panowania Jana III Sobieskiego (1674–1696), później praktyka ta zanikła niemal całkowicie. Miało to przełożenie na kariery dygnitarzy duchownych w czasach saskich (1697–1763), z których połowa wprawdzie osiągnęła biskupstwa, ale niższe hierarchicznie, niż za Wazów.

The dignitaries from the clergy – a Grand Secretary (from 1472) and Referendary (from 1507) began their careers as Royal Secretaries in the Chancellery of the Crown. The statute of 1504 gave the Grand Secretaries a priority in promotions to Crown Vice-Chancellor office and church dignities. For the last Jagiellons, the Grand Secretaries most often chose the service of the state (Crown), during which they obtained important bishoprics thrones in the Crown. For political reasons, in the last quarter of the 16th century, the Referendaries also began to become Vice-Chancellors of the Crown. Out of 29 church dignitaries from the Crown, during Vasa governments, 5 died in the office of Grand Secretaries (2) or Referendaries (3); 12 officials in office or former dignitaries took over the Vice-Chancellors and bishoprics, also 12 chose only a spiritual career. In both these groups, spiritual careers ended after obtaining the most important bishoprics in the Crown (Gniezno, Kraków, Kujawy, Poznań, Płock, and Warmia), but faster and higher were promoted the clergymen who were Chancellors and Vice-Chancellors. The practice of advancing the dignitaries of the clergy to Vice-Chancellors office disappeared during the period of the reign of John III Sobieski (1674–1696). In Saxon times (1697–1763), half of the Grand Secretaries and the Referendaries died in church posts or resigned from them before death, the others were promoted, but only to the lower clergy positions.

Сановники из духовенства - великий секретарь (с 1472 г.) и референдарий (с 1507 г.) начинали свою карьеру в качестве королевских секретарей в Коронной Канцелярии. Статут 1504 года дал великим секретарям приоритет в повышении в должности до должности коронного вице-канцлера и церковных достоинств. Для последних Ягеллонов великие секретаря чаще всего выбирали службу государственную (коронною), во время которой они получали важные престолы епископств в Короне. По политическим причинам в последней четверти 16-го века референдарий также стали становиться вице-канцлерами короны. Из 29 церковных сановников короны, во время правления династии Ваза, 5 умерло на должности великих секретарей (2) или референдариев (3); 12 чиновников в канцелярии или бывших сановников заняло пост вице-канцлера и епископа, также 12 выбрало только духовную карьеру. В обеих этих группах духовная карьера закончилась после получения наиболее важных епископств в Короне (Гнезно, Краков, Куявы, Познань, Плоцк и Вармия), но быстрее и выше продвигались священнослужители, которые были канцлерами и вице-канцлерами. Практика продвижения сановников из духовенства на должность вице-канцлера исчезла в период правления Иоанна III Собеского (1674-1696). В саксонские времена (1697-1763) половина Великих секретарей и референдариев умерла на церковных должностях или ушла от них до смерти, остальные были назначены, но только на более низкие церковные должности

Refine search results

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Wschodni Rocznik Humanistyczny

1 Dorobisz J.

1 Konarska P. W.

1 2019

1 2016

Search results

Civil Procedure Code Amendment and its Impact on Enforcement Proceedings

Kariery dygnitarzy duchownych koronnych Wazów