Search results

1

Ocena proponowanych zmian w przepisach Kodeksu karnego dotyczących środków zabezpieczających

100%

Góralski P.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2014

|

vol. 76

|

issue 1

55-67

EN

At the turn of 2012, the Ministry of Justice released two drafts of amendments to statutory regulations in criminal law, including the Mental Health Protection Act. The proposed amendments introduce new preventive measures to be applied with respect to personally disturbed perpetrators of the most severe crimes, after they have completed 25 years prison sentence. One of such measures involves placing such individuals in a special mental treatment facility, referred to as the personality treatment centre. Application of such measure is to be adjudicated by a custody court. The author of this paper accepts the basic assumptions and objectives of the reform and makes critical evaluation of the specific amendment proposed. The main objections concern the premise that the new measure of an isolation type would not be used by a criminal court but a custody court, and the execution of this measure would be performed by an institution whose predominant role is to provide therapeutic treatment.

PL

Pod koniec roku 2012 i na początku 2013 Ministerstwo Sprawiedliwości opublikowało dwa projekty zmian w przepisach ustaw karnych oraz w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego. Projekty te wprowadzają możliwość stosowania nowych środków zabezpieczających wobec zaburzonych osobowościowo sprawców najcięższych przestępstw po odbyciu przez nich kary 25 lat pozbawienia wolności. Jedną z form tego typu środków ma być umieszczanie takich osób w specjalnym zakładzie psychiatrycznym, określonym przez autorów zmian jako „ośrodek terapii osobowości”. Środek ten ma być orzekany przez sąd opiekuńczy. Autor artykułu akceptuje zasadnicze założenia i cele reformy, wypowiadając się krytycznie w zakresie szczegółowych propozycji nowelizacyjnych. Główne zarzuty podniesione w publikacji dotyczą założenia, że nowy środek o charakterze izolacyjnym będzie stosowany nie przez sąd karny, lecz przez sąd opiekuńczy oraz że wykonywanie tego środka ma być realizowane w instytucji mającej przede wszystkim charakter leczniczy.

2

Sędziowski wymiar kary po wejściu w życie ustawy z 20 lutego 2015 r. nowelizującej Kodeks karny

100%

Kozielewicz W.

Studia Prawnicze KUL

|

2015

|

issue 3 (63)

27-42

XX

Artykuł przedstawia wprowadzone ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. nowelizującą Kodeks karny zmiany w zakresie wymiaru kary. Stawia pytanie, czy wprowadzone zmiany spowodują oczekiwaną zmianę w tzw. polityce karnej, w postaci znaczącego wzrostu liczby orzekanych kar grzywny oraz ograniczenia wolności, a radykalnego zmniejszenia wymierzanych przez sądy kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania.

EN

The article describes the impact of the amendment to the Penal Code included in the Act of February 20, 2015. The Author indicates that the application of certain rules set out in the amendment is closely connected with a judge’s personality. It is postulated that expected drastic reduction in number of imposed suspended prison sentences will depend on views of judges that measures emphasized in the amendment, such as fines and restrictions of freedom, are possible to be efficiently enforced in Poland.

RU

В статье представлены введенные законом от 20 февраля 2015 г. поправки в Уголовный кодекс, связанные с приговором. В статье задан вопрос, будут ли изменения приводить к ожидаемым изменениям в так называемой карательной политике, в виде значительного увеличения числа наложенных штрафов и ограничения свободы, а также радикального сокращения приговоров лишения свободы с условным приостановлением их исполнения.

3

Zmiany w części szczególnej Kodeksu karnego wprowadzone nowelizacją z 20 lutego 2015 r.

80%

Wiak K.

Studia Prawnicze KUL

|

2015

|

issue 3 (63)

63-77

PL

Ustawa z 20 lutego 2015 r. wprowadziła zmiany do części szczególnej Kodeksu karnego dotyczące: podstaw orzekania przepadku (art. 139 k.k. i art. 140 § 4 k.k.), korzystania z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych przez osoby działające w obronie koniecznej (nowy art. 231b k.k.), kryminalizacji niepowrócenia do zakładu psychiatrycznego, kryminalizacji niestosowania się do obowiązków orzeczonych przez sąd. Nowelizacja części szczególnej Kodeksu karnego nie jest obszerna i nie zawiera nowych rozwiązań, jakich wiele zaproponowała Komisja Kodyfikacyjna Prawa Karnego. Regulacje te mają raczej charakter techniczny oraz porządkujący, i to jedynie w takim zakresie, jaki bezpośrednio wynika ze zmian wprowadzonych do części ogólnej Kodeksu karnego oraz do Kodeksu karnego wykonawczego.

EN

The Act of 20 February 2015 made changes to the special part of the Criminal Code concerning: the basis for forfeiture, the use of protection provided to public officials by persons acting in self-defense, the criminalization of people who have not returned to a psychiatric institution, the criminalization of non-compliance with the obligations ordered by the court. Amendments to the special part of the Criminal Code are not comprehensive and does not include the new arrangements proposed Criminal Law Codification Commission. These regulations are rather technical in nature and ordering, to the extent that directly results from changes made to the general part of the Criminal Code and the Code of Execution of Criminal Sentences.

RU

Закон от 20 февраля 2015 года изменил особенною часть Уголовного кодекса: основы для конфискации (ст. 139 у.к. и ст. 140 § 4 у.к.), использование людьми действующими в самообороне защиты предусмотренной для государственных должностных лиц (новая ст. 231b у.к.), криминализация невозвращения в психиатрическое учреждение, криминализация несоблюдения обязательств назначенных судом. Изменение особенной части Уголовного кодекса не является исчерпывающим и не включает в себя новых решений, предлагаемых Комиссией Кодификации Уголовного Права. Эти правила имеют технический и порядковый характер, и это только в той мере, которая непосредственно вытекает из характера изменений особенной части Уголовного кодекса и Уголовно-исполнительного кодекса.

4

Problem racjonalnej sankcji za zabójstwo kwalifikowane w polskim prawie karnym

80%

Góralski P.

Przegląd Prawa i Administracji

|

2020

|

vol. 120

|

issue Tom 2

37 - 51

PL

Niniejszy artykuł opisuje problemy związane z sankcjonowaniem zabójstwa kwalifikowanego (morderstwa) w polskim prawie karnym. Problemy te widoczne były już w latach 2005–2011, kiedy próbowano wprowadzić za dokonanie morderstwa wyłącznie kary 25 lat pozbawienia wolności oraz kary dożywotniego pozbawienia wolności w celu wyraźniejszego odróżnienia sankcji grożących za zabójstwa w typie podstawowym oraz w typie kwalifikowanym. Zmiana ta budziła wątpliwości natury konstytucyjnej i ostatecznie po krótkim okresie obowiązywania została cofnięta. Problem ten występuje jednak nadal i — jak się wydaje — ponownie wadliwą próbą jego rozwiązania jest inicjatywa wprowadzenia do polskiego prawa ustawą z dnia 13 czerwca 2019 roku kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zwolnienia z jej odbywania za morderstwa. Artykuł zawiera krytykę tego rozwiązania. W tekście sformułowano postulat stosowania kary dożywotniego pozbawienia wolności wyłącznie wobec sprawców ludobójstwa w okresie wojny oraz — ewentualnie — względem morderców seryjnych. Natomiast w innych wypadkach zabójstw i morderstw kara za tego typu czyny nie powinna przekraczać 30 lat, a co najwyżej powinny ją uzupełniać, stosowane po zakończeniu odbywania tej kary, środki zabezpieczające społeczeństwo przed niebezpiecznymi przestępcami. W każdym przypadku omawianej tu kary prawo musi przewidywać warunki, po których spełnieniu więzień będzie mógł się ubiegać o warunkowe zwolnienie z jej odbywania.

XX

The article discusses problems regarding the sanctioning of an aggravated murder in Polish penal law. These problems have already occurred in the years 2005–2011, when an attempt to implement only imprisonment of 25 years and life imprisonment for murder was made in order to explicitly distinguish between sanctions for a second degree murder and an aggravated murder. This change raised doubts of a constitutional nature and eventually, after a short period, was withdrawn. The problem, however, still exists and, as it seems, another erroneous attempt of solving it is an initiative to introduce to Polish law by the act of 13th June 2019 a determinate life sentence for murder. The article criticises this solution. The publication presents a postulate of applying life imprisonment only for mass murderers during war — or — for serial killers. For other homicides and murders the penalty should not exceed 30 years, or at most, shall be supplemented by the preventive measures against dangerous criminals in society adopted after serving the sentence. For each of the penalties discussed in the article the law shall provide for the conditions to be fulfilled by a prisoner to be able to apply for parole.

5

On the Need to Repeal or Change Art. 87 of the Criminal Code

80%

Nowosad A.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2017

|

vol. 26

|

issue 2

EN

The author postulates that as a consequence of introducing in the Act of 20 February 2015 the institution of simultaneous adjudication of imprisonment and restriction of liberty, the legislator should repeal Art. 87 of the Criminal Code. According to Art. 87 § 1 of the C.C., in the case of conviction for concurrent offences for penalties of deprivation of liberty and restriction of liberty, the court shall impose an aggregate penalty, assuming that one month of restriction of liberty is equal to 15 days of deprivation of liberty. The sequence of penalties introduced in Art. 37b of the C.C. undermines the purpose of Art. 87 § 1 of the C.C. Since the legislator introduced a new concept of sequential execution of penalties, he should not preserve the obligation to convert restriction of liberty into imprisonment.

PL

Wprowadzając reformą z dnia 20 lutego 2015 r. możliwość jednoczesnego orzeczenia kar ograniczenia wolności i pozbawienia wolności, ustawodawca powinien konsekwentnie uchylić art. 87 Kodeksu karnego nakazujący w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzenie obligatoryjnie kary łącznej pozbawienia wolności. Przewidziane w art. 37b k.k. sekwencyjne wykonanie kar dezaktualizuje ratio legis unormowania art. 87 § 1 k.k. Skoro bowiem ustawodawca uznał za słuszną ideę kolejnego wykonania obu kar, nie powinien utrzymywać obowiązku zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności przy karze łącznej.

Refine search results

2 Studia Prawnicze KUL

1 Przegląd Prawa i Administracji

1 Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

1 Studia Iuridica Lublinensia

2 Góralski P.

1 Kozielewicz W.

1 Nowosad A.

1 Wiak K.

1 2020

1 2017

2 2015

1 2014

Ocena proponowanych zmian w przepisach Kodeksu karnego dotyczących środków zabezpieczających

Sędziowski wymiar kary po wejściu w życie ustawy z 20 lutego 2015 r. nowelizującej Kodeks karny

Zmiany w części szczególnej Kodeksu karnego wprowadzone nowelizacją z 20 lutego 2015 r.

Problem racjonalnej sankcji za zabójstwo kwalifikowane w polskim prawie karnym

On the Need to Repeal or Change Art. 87 of the Criminal Code