Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  reformy emerytalne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
100%
PL
Bez wątpienia kwestie dotyczące rozwiązań w zakresie wszelakich zabezpieczeń społecznych nie są prostą sprawą. Wiele państw boryka się z tym jak skutecznie zabezpieczyć ludność tak by przyjęte rozwiązania były niezmienne w czasie przez wiele, wiele lat. Podejmowane próby udoskonalenia były po to aby usprawnić działanie systemu, a obywatele byli pewni o swoją przyszłość. Celem systemu jest zapewnienie bezpieczeństwa szybko starzejącego się społeczeństwa. Spełnić te warunki można tylko poprzez odpowiednią politykę prowadzoną w tym zakresie. Dzięki odpowiedzialnemu i rozsądnemu podejściu do kwestii emerytalnej zapewnić można długie i szczęśliwe życie społeczeństwa na starość. Jak wiadomo jest to trudnym aspektem, ale możliwym do osiągnięcia np. poprzez uważne słuchanie potrzeb płynących ze strony społeczeństwa. Udało się to osiągnąć w niemieckim systemie emerytalnym.
EN
The pension system currently means the method of organizing and paying benefits to people who are not working. These benefits will be paid to them thanks to the insurances concluded during their professional activity. Every state has its own, but on some issues, a similar pension system. This system is regulated by separate legal provisions. It is worth remembering that the pension system is an important part of the financial system. From an increasingly aging society, it will be the leading point of government of every state.
PL
Podstawowymi celami społecznymi systemów emerytalnych jest przeciwdziałanie ubóstwu na starość oraz wyrównywanie konsumpcji w cyklu życia, a więc przeciwdziałanie spadkowi poziomu życia po zakończeniu okresu aktywności zawodowej. Polska, podobnie jak inne kraje, radykalnie reformowała publiczne składkowe programy emerytalne stanowiące główną część jej systemu emerytalnego. Wprowadzone reformy miały na celu osiągnięcie trwałych możliwości finansowania poprzez stabilizację poziomu składek i uruchomienie mechanizmów regulujących koszty. Mechanizmy te – w sytuacji demograficznego starzenia się ludności – prowadzą do obniżania poziomu stóp zastąpienia, co może uczynić systemy emerytalne niezdolnymi do realizacji ich społecznych celów – a więc nieadekwatnymi społecznie. Autor artykułu proponuje, by zamiast rozważania konfliktu między dążeniem do osiągnięcia trwałych możliwości finansowania systemów emerytalnych a dążeniem do ich adekwatności w sensie realizacji celów społecznych, zdefiniować adekwatność systemów emerytalnych w sposób integrujący trzy nierozłączne wymiary: adekwatność poziomu świadczeń, adekwatność wieku emerytalnego oraz adekwatność poziomu składek i podatków finansujących emerytury. Tylko pełna świadomość i zrozumienie nierozłączności tych trzech wymiarów pozwoli na osiągnięcie porozumienia w dialogu społecznym różnych interesariuszy odnośnie do priorytetów realizowanych celów i pożądanego kształtu systemu emerytalnego. Rozważania zilustrowane są analizą polskiej reformy emerytalnej, jej przewidywanych długookresowych konsekwencji oraz istniejących wyzwań i dylematów.
EN
The main objectives of retirement systems is the prevention of poverty in old age and a smoothing out of consumption levels to prevent undesired for falls in living standards after retirement itself. Poland, along with many other countries, has radically reformed the public contributory schemes dominating its pension systems. These reforms aim to achieve long term financial and fiscal sustainability through stabilizing contribution rates, building into the schemes automatic stabilizing mechanisms. These mechanism lead – under the conditions of demographic ageing – to lower the replacement rates, which may in turn make these systems unable to achieve the social goals set them – and thus becoming socially inadequate. The paper proposes that instead of debating trade-offs between conflicting goals over financial sustainability and social adequacy, one should redefine the notion of the adequacy of pension systems in a way which integrates three mutually interconnected dimensions of adequacy: adequate benefit levels, adequate retirement age and adequate level of contributions and taxes necessary for financing. Only total awareness and an understanding of the inseparability of these three dimensions may allow agreement to be reached in the social dialogue between all the stakeholders on policy priorities and the desired shape of the retirement system. The arguments provided in the paper are illustrated with a detailed analysis of Polish pension reform, its predicted long-term implications and emerging challenges and dilemmas.
EN
Today pension systems in many countries are under radical reconstruction. Particular parts within institutional settings are being modified and adjusted to match changes in the demographic, social and economic background. The extent of pension reforms, however, differs from country to country. The more changes are made and the more significant they are, the more instable the pension system. The article aims to present the level of instability of pension systems in selected EU countries. Both the quantity and significance of the reforms have been taken into consideration. The study involved 21 countries for the period 2009–2019. Over that time the pension system was the most stable in Slovenia, Luxembourg and Austria, with it being the most instable in Poland, France and Greece.
PL
Współcześnie systemy zabezpieczenia emerytalnego w wielu krajach poddawane są radykalnej rekonstrukcji. Poszczególne elementy tych systemów są modyfikowane i dostosowywane do przeobrażeń zachodzących w otoczeniu demograficznym, społecznym i ekonomicznym. Skala przeprowadzanych reform emerytalnych różni się jednak w poszczególnych krajach. Im są te reformy liczniejsze i donioślejsze, tym bardziej zmienny jest wtedy system emerytalny. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie poziomu zmienności systemów zabezpieczenia emerytalnego w wybranych krajach Unii Europejskiej. Wzięto pod uwagę zarówno liczebność, jak i doniosłość przeprowadzonych reform. Badaniu poddano 21 krajów europejskich, a okres badania obejmował dekadę 2009–2019. W tym czasie najmniej zmienne były systemy emerytalne w Słowenii, Luksemburgu i Austrii, najbardziej zaś w Polsce, Francji i Grecji.
PL
Finanse behawioralne wydają się być obiecującym rozwiązaniem służącym do poprawy poziomu dobrowolnych oszczędności emerytalnych i znajdują coraz szersze uznanie na świecie. Niemniej jednak, wydają się istnieć pewne ograniczenia co do uniwersalności zastosowania tych rozwiązań. Artykuł stanowi przegląd dostępnej literatury w zakresie oszczędzania długoterminowego, a następnie analizuje wspomniane ograniczenia, po pierwsze poprzez wskazanie użytych założeń metodologicznych, które mogą wpływać na wyciągane wnioski, a następnie zaproponowany jest zarys zbioru zmiennych wpływających na przenoszalność tych wniosków
EN
Behavioural finance is a promising solution to enhance voluntary retirement savings (VRS) and is gaining recognition around the world. Despite this, there may be some limitations to the transferability of its applications. This paper summarizes the key findings relevant to long-term savings and then analyses these aforementioned limitations, by first pointing to some methodological assumptions made, and then looking at the potential set of variables impacting the applications’ transferability.
5
Content available remote

CZAS PRACY A ZABEZPIECZENIE EMERYTALNE

63%
EN
Retirement systems have been always connected with labour markets. Although their main task is provision of retirement income they are also used to motivate to particular behavior at the labour market that is considered advantageous for the economy. In terms of working time eligibility to pension systems was – during initial decades after the second world war – based both on monthly working time and reaching retirement age. Nowadays it is rather length of working career part-time or full-time on the background of the lifetime that matters for receiving decent retirement income.
PL
Systemy emerytalne funkcjonują w powiązaniu z rynkiem pracy. Jakkolwiek głównym ich zadaniem jest zapewnianie dochodu emerytalnego, są one również wykorzystywane dla motywowania do takich zachowań na rynku pracy, które są uważane za korzystne dla gospodarki. Jeśli chodzi o czas pracy to w czasie kilku dekad po II wojnie światowej uprawnienia do adekwatnych świadczeń związane były głównie z wymiarem czasu pracy oraz osiągnięciem wieku emerytalnego. Obecnie zaś coraz większego znaczenia nabiera długość kariery zawodowej, szczególnie w relacji do oczekiwanej długości życia.
EN
Many pension systems worldwide have been affected by the financial crisis of 2007–2008, although in different ways. This article is primarily aimed at analyzing changes in pension solutions that were, at least in part, the answer to the effects of the crisis. It covers three cases of OECD countries: Chile, Poland and Sweden. Earlier reforms in these countries have accounted for the full or partial replacement of the pay-as-you-go system by the capitalization system. It should be emphasized that these so-called structural reforms were initiated at different times (Chile – 1979, Poland – 1997, Sweden – 2002). Then the article discusses the most important changes introduced in selected retirement pension systems after the crisis. It also examines how these changes have influenced the position of individual countries in the prestigious global pension systems ranking, announced by the Australian Center for Financial Studies and Mercer since 2009.
PL
Kryzys finansowy z roku 2007 i 2008 dotknął, w ten czy inny sposób, systemy emerytalne w wielu krajach. Artykuł ma na celu analizę zmian wprowadzanych w obszarze zabezpieczenia emerytalnego trzech krajów OECD: Chile, Polski i Szwecji. Zmiany w tych krajach, przynajmniej w pewnym zakresie, były odpowiedzią na skutki tamtego kryzysu. Artykuł koncentruje się na podstawowych założeniach wcześniejszych reform przeprowadzonych we wskazanych wyżej krajach. Reformy te spowodowały całkowite lub częściowe zastąpienie systemu repartycyjnego przez system oparty na kapitalizacji. Należy podkreślić, że tzw. reformy strukturalne zostały zainicjowane w różnym czasie (Chile – 1979, Polska – 1997, Szwecja – 2002). Omówiono również najważniejsze rozwiązania wprowadzone w wybranych systemach emerytalnych po kryzysie. Sprawdzono także, w jaki sposób zmiany te wpłynęły na pozycję poszczególnych krajów w prestiżowym globalnym rankingu systemów emerytalnych, ogłaszanym od 2009 r. przez Australian Centre for Financial Studies i globalną firmę konsultingową Mercer.
EN
Capital-based pension funds are built from the contributions of their participants and are invested in financial assets. Failed investments cause a fund’s capital to shrink, which generates a risk of low pension benefits and/or the insolvency of the fund. The risk can be shared between contributors, pension fund management companies, and the state (under a mandatory pension funds regime). This article attempts to emphasise that, particularly in the case of old-age insurance, the problem of who runs the most risk is pivotal and deserving of greater concern than the issue of whether the rate of return on investment is high enough. The aim is to draw attention to this rather neglected aspect of the recent reforms of the old-age insurance industry. The method relies on an ordered analysis founded on a review of the relevant subject literature. The point is made that the change from the Defined Benefit (DB) to the Defined Contribution (DC) formula shifts most of the risk onto contributors. On the other hand, this change makes the business relatively safe for private insurers and banks and reduces pressure on the public finance balance sheet. The shift from DB to DC schemes is rather common in Europe, hence the main issues tackled in the article are relevant to a fairly big group of countries (including Poland). The article discusses the issue of risk-sharing in reference to the modern experience of Chile, a country that pioneered changes with respect to capital-based pensions and DC schemes. It concludes that the element of social solidarity recently introduced into the Chilean system brings some relief to low-income workers and also supports the longevity of the fully-funded Defined Contribution system.
PL
Kapitałowe fundusze emerytalne są tworzone ze składek swoich członków celem ich inwestowania na rynkach finansowych. Nietrafione inwestycje powodują zmniejszenie kapitału emerytalnego, co rodzi ryzyko niskich świadczeń emerytalnych lub niewypłacalności funduszu. Ryzyko może się rozkładać na płacących składki, na firmy zarządzające funduszami i na państwo (kiedy oszczędzanie z kapitałowymi funduszami jest przymusowe). W artykule stwierdzono, że centralny problem – szczególnie w ubezpieczeniach na starość – stanowi to, kto ponosi największy ciężar ryzyka. Kwestia ta zasługuje na większą uwagę niż rentowność systemu. Celem jest zwrócenie uwagi na ten mało zauważany element współczesnych reform systemów ubezpieczeń emerytalnych. Zastosowana metoda polega na uporządkowanej analizie, opartej na znajomości literatury istotnej dla podjętego tematu. Zamiana formuły liczenia świadczeń emerytalnych, czyli przejście od zdefiniowanego świadczenia do zdefiniowanej składki, oznacza zwiększenie obciążenia ryzykiem dla płacących składki (ubezpieczonych). Z drugiej strony ta zmiana czyni branżę emerytalną relatywnie bezpieczną dla prywatnych firm ubezpieczeniowych i banków, a także zmniejsza napięcie bilansowe w sektorze finansów publicznych. Przechodzenie od zasady zdefiniowanego świadczenia do formuły zdefiniowanej składki jest w Europie raczej powszechne, a zatem postawione kwestie mają znaczenie dla dużej grupy krajów, w tym Polski. W artykule rozważa się zagadnienie podziału ryzyka, odnosząc się do współczesnego doświadczenia Chile – kraju, który jest pionierem zmian zarówno w sensie kapitałowych funduszy emerytalnych, jak i formuły zdefiniowanej składki. Analiza przypadku prowadzi do wniosku, że komponent solidarności społecznej wprowadzony ostatnio do systemu chilijskiego, ograniczając ryzyko pracowników o najniższych dochodach, zarazem podtrzymuje żywotność systemu opartego na kapitalizacji emerytur i na zasadzie zdefiniowanej składki.
EN
Solidarity, and especially intergenerational solidarity (and intergenerational ‘conflict’), is often discussed within the context of the pension reform. However, the predominant point of view in these discussions is only financial sustainability of the pension system and the influence of pension reform on the reduction of public spending. Other issues, like the consequences of the reform on the (re)distribution of welfare, are usually disregarded. This paper analyses pension reforms in Poland in 1999-2011 from the point of view of the changes (vertical and horizontal) in solidarity between generations. The main conclusion is that both the horizontal and vertical solidarity have been weakened. Furthermore, the vertical solidarity has been converted: there is less intergenerational solidarity in favour of intragenerational solidarity.
PL
Reformy emerytalne analizuje się często z punktu widzenia solidarności, zwłaszcza w ujęciu solidarności międzygeneracyjnej (i „konfliktu” pokoleń). Dominującą perspektywą rozważań jest stabilność finansowa systemu i wpływ projektowanych czy realizowanych reform emerytalnych na sytuację finansów publicznych. Inne aspekty, w tym skutki reform dla redystrybucji dochodu w społeczeństwie, są zazwyczaj pomijane. Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza reform emerytalnych w Polsce w latach 1999-2011 z punktu widzenia solidarności (poziomej i pionowej). Główna konkluzja dotyczy tego, że nastąpiło ograniczenie obu aspektów solidarności. Poza tym w odniesieniu do sprawiedliwości pionowej miało miejsce ograniczenie w ujęciu międzygeneracyjnym na rzecz sprawiedliwości wewnątrzgeneracyjnej.
Teologia i Moralność
|
2014
|
vol. 9
|
issue 1(15)
105-117
EN
Economic and political consequences of population aging is increasingly being diagnosed in Poland and in the world, but there is lack of determination to resist this process. Economic growth and innovation are generated by people of twenty and thirty years old, whereas people of forty and fifty years old only sustain economic activity. The key to the state and local government, which receives up to 50% of the personal income tax, should be to promote family-friendly policy to maintain growth and prevent the collapse of their own finances. The decisive factor in family policy is exceeding the effect of the initial growth of the family, the result of which is expected social and economic acceleration. Unfortunately, in 2013 predominance of deaths over births was the highest in our post-war history, as the number of births decreased compared to the previous year by nearly 15 thousand., and the fertility rate in Poland is currently 1,299, which puts us at the 212th place in the classification of 224 countries of the world. The reason that less and less Poles are born is among others that people who were born in "solidarity demographic growth" are becoming older, and the fact of mass emigration abroad. Today, women of that demographic growth are over 30. Unfortunately, they can not have many children, if at all. Therefore, in order to provide in Poland simple replacement of generations, with lower number of younger people, fertility should increase threefold. It is an unimaginable task when it comes to the need to change social consciousness, but that is the direction we should constantly keep. This must be revealed by significant financial transfers for people with children or people likely to have  them. So drastic decrease in births was a result of twenty-five years of anti-family policy. It manifests itself in the fact that the maintenance of children of treated at all times as a luxury that should be taxed. Moreover, such a phenomenon is also influenced by demoralization instilled by mass media, and also widely promoted new culture of childless lifestyle. As a result, even after the signing of the Treaty of Lisbon Polish elites did not even consider the need for a pro-natalist policy, which would compensate dramatic loss of Polish importance in the European Union. Therefore, it must be feared that because of 25 years of neglect we will enter not into the debate about the need for sacrifice, but into the discussion about quality of life and a decent death - "serious" discussion about euthanasia. To save the public finances and prevent the debate from ethically questionable discussions on euthanasia, the financial analysis should take into account the aging of the population and actively prevent the situation where we lack approx. 4 million children to the simple replacement of generations. Continuation of anti-family policy in the nearest future will lead to a situation in which Poland will become a great home for the aged who will be neglected, a home for the aged which would be demoralized, and the lack of taxpayers will lead to the fact that there will not be enough people to fund essential needs of an aging population. It is necessary to provide an adequate response to these challenges by introducing family-friendly policies, job creation and budgeting, and these three pillars should be based on a solid foundation of Christian values. If delineated action will not occur, there is a very real danger, almost a certainty that the current flawed economic policies and the lack of family-friendly activities will result in such a high work load in Poland, that it will become unprofitable for not numerous young generation in Poland. At the same time Western countries need workers and "carers" for their old generation. They will attract Polish workers, using the fact that the richer societies will have resources for better education of their children and grandchildren. In Poland there will remain a huge group of pensioners who may not receive proper benefits. As a result of neglect, less numerous generations working in a "sandwich" generation (in the need to finance the young and the old) will be subjected to immense economic pressure. Increased workload will cause an increase in taxation, on the other hand, it will cause the pressure to reduce pension benefits and reducing the availability of health care.
PL
Ekonomiczno-polityczne konsekwencje procesu starzenia się społeczeństw są coraz częściej diagnozowane w Polsce i na świecie, aczkolwiek brakuje determinacji do przeciwstawienia się temu procesowi. Wzrost gospodarczy i innowacyjność generują dwudziesto- i trzydziestolatkowie, podczas gdy czterdziesto- i pięćdziesięciolatkowie jedynie podtrzymują aktywność gospodarczą. Kluczowe dla państwa i samorządu, który uzyskuje aż 50% z podatków PIT, powinno być wspieranie polityki prorodzinnej, aby utrzymać wzrost gospodarczy i zapobiegać zapaści swoich własnych finansów. Decydującym czynnikiem w polityce prorodzinnej jest przekroczenie efektu początkowego wzrostu rodziny, w rezultacie którego występuje oczekiwane przyspieszenie społeczne i gospodarcze. Niestety, w 2013 roku przewaga zgonów nad urodzeniami była największa w naszej powojennej historii, gdyż liczba urodzeń zmniejszyła się w porównaniu z poprzednim rokiem o blisko 15 tys., a współczynnik dzietności w Polsce wynosi obecnie 1,299, co plasuje nas na 212. miejscu w klasyfikacji 224 krajów świata. Przyczyną tego, że na świat przychodzi coraz mniej Polaków, jest m.in. to, że coraz starsze są osoby, które urodziły się w „solidarnościowym miniwyżu” demograficznym, oraz masowa emigracja za granicę. Obecnie kobiety z tego wyżu mają powyżej 30 lat. Niestety, nie będą mogły mieć wielu dzieci, jeśli w ogóle je będą miały. Dlatego, aby w Polska miała prostą zastępowalność pokoleń, przy niższej liczebności młodszych roczników dzietność powinna wzrosnąć aż trzykrotnie. Jest to niewyobrażalne zadanie, jeśli chodzi o konieczność zmiany świadomości społecznej, niemniej jednak jest to kierunek, którego powinniśmy stale się trzymać. Musi to się objawić znacznymi transferami finansowymi na rzecz osób mających dzieci lub mogących je mieć. Tak drastyczny spadek urodzeń spowodowała dwudziestopięcioletnia polityka antyrodzinna. Objawia się ona w tym, że utrzymanie dzieci traktowane jest cały czas jako dobro luksusowe, które należy opodatkowywać. Ponadto na takie zjawisko wpływ ma także demoralizacja wpajana przez środki masowego przekazu oraz szeroko promowana kultura nowego bezdzietnego stylu życia. W efekcie nawet po podpisaniu traktatu lizbońskiego polskie elity nawet nie rozważały konieczności wprowadzenia polityki pronatalistycznej, która kompensowałaby dramatyczną utratę wagi głosu Polski w Unii Europejskiej. Dlatego należy się obawiać, że z powodu ćwierćwiecza zaniechań wkroczymy nie w debatę o konieczności wyrzeczeń, lecz dyskusję o jakości życia i godnej śmierci – rozmowy „na serio” o eutanazji.Aby ocalić finanse publiczne oraz uchronić debatę przed wątpliwymi etycznie dywagacjami na temat eutanazji, w analizach finansowych należy uwzględniać starzenie się społeczeństwa i aktywnie przeciwdziałać sytuacji, w której brakuje nam ok. 4 mln dzieci do prostej zastępowalności pokoleń. Kontynuowanie polityki antyrodzinnej już w najbliższym czasie doprowadzi do sytuacji, w której Polska stanie się dużym domem starców, z którym nikt nie będzie się liczył, zdemoralizowanym i skłóconym międzypokoleniowo, a brak podatników doprowadzi do tego, że nie będzie wystarczającej liczby osób do finansowania niezbędnych potrzeb starzejącej się populacji. Konieczne jest udzielenie adekwatnej odpowiedzi na te wyzwania poprzez wprowadzenie polityki prorodzinnej, tworzenie miejsc pracy i budżetowanie zadaniowe, a te trzy filary winny być oparte na stabilnym fundamencie wartości chrześcijańskich. Jeśli wytyczone działania nie nastąpią, to istnieje bardzo realne niebezpieczeństwo, niemalże pewnik, że obecna błędna polityka gospodarcza oraz brak działań prorodzinnych spowodują tak wysokie obciążenia pracy w Polsce, że w kraju stanie się ona nieopłacalna dla nielicznego młodego pokolenia. Jednocześnie kraje zachodnie potrzebujące pracowników i „opiekunów” dla swojego starego pokolenia przyciągną polskich pracowników, korzystając z tego, że bogatsze społeczeństwa będą miały środki na lepsze wykształcenie swoich dzieci i wnuków. Natomiast u nas pozostanie olbrzymia grupa rencistów i emerytów, którzy mogą należnych im świadczeń nie otrzymywać. W efekcie zaniechań coraz mniej liczne generacje pracujących w pokoleniu „sandwich” (od uścisku konieczności finansowania młodych i starych) będą poddane olbrzymiej presji ekonomicznej. Zwiększone obciążenie będzie powodowało wzrost opodatkowania, a z drugiej strony presję na zmniejszenie świadczeń emerytalnych i ograniczenie dostępności do służby zdrowia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.