Search results

1

Światło i jego ekwiwalenty w wybranych utworach ostatniego okresu twórczości Juliusza Słowackiego

100%

Ciechańska M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2012

|

vol. 18

|

issue 4

43-52

EN

One of the basic components of the world created by Juliusz Słowacki in his late works is the light. In the poet’s mystical work the light is closely connected with the sphere of the sacrum, which is directly unapproachable for the ghost imprisoned in matter. On the night April of 20th and 21st in 1845 the poet experienced mystical vision, so called vision of the fiery. God reveals himself to a passive subject not in the light, but in the fire, fiendish streak. The first part of the article is an attempt to answer the question why in Juliusz Słowacki’s mystical work God reveals in fire, which is fiendish streak, and not in sanctifying light. In the second part the position of colours in the Genesis universe and their relation with the light was described.

2

Joseph von Eichendorff phänomenologisch gelesen. Eine Annäherung an den Heimatbegriff in der Lyrik Joseph von Eichendorffs im Kontext Roman Ingardens Konzepts des literarischen Kunstwerks

72%

Mrożek S.

Germanica Wratislaviensia

|

2012

|

vol. 135

9-23

EN

The article deals with the poetry of Joseph von Eichendorff and its interpretation from the phenomenological point of view. It aims to discuss and review the common interpretation that reads Eichendorff’s poetry in relation to the notion of homeland in the narrow meaning of this concept in order to demonstrate that his writing holds a much more universal character and can be interpreted in various ways. The proposed re-reading of Joseph von Eichendorff’s poetry emphases its interpretative ambiguity and indicates as well that the literary works – even those of the literary canon – allow new variants of reading.

3

O czym mówiłyby Muzy, gdyby mówić mogły

72%

Śniedziewski P.

Rocznik Komparatystyczny

|

2014

|

vol. 5

p. 487-496

EN

The goal of the article is to discuss the latest book of Magdalena Siwiec, entitled Romantyczne koncepcje poezji. Poeta i Muza – relacja w stanie kryzysu (Alfred de Musset i Juliusz Słowacki) [Romantic concepts of poetry. The poet and the Muse – a relation in crisis (Alfred de Musset and Juliusz Słowacki)]. The book has a comparative approach and consists of two parts. In the first, theoretical part, the author poses questions about the logic of development of Romanticism in Poland and France, about Romantic generations, contemporary theories of poetry and the crisis that affected the age. Against this historically determined background, the author presents the changes in the topics of the Muses. In the second part, where an analytical approach dominates, Magdalena Siwiec presents various facets of the topos in Musset’s and Słowacki’s works. Both parts correspond perfectly with each other. The Cracovian critic demonstrates again her interpretative talent and introduces an excellent example of an academic synthesis of the Romanticism, both in Poland and France.

4

Muzyczność (w) poezji. W kręgu Mickiewiczowskim i Moniuszkowskim

72%

Tryksza A.

Studia Wschodniosłowiańskie

|

2022

|

vol. 22

131-150

EN

Andrzej Hejmej, in one of his books devoted to the relationship between literature and music, poses important questions, namely “How does literature seduce music? And at the same time, how does music use literature? Why music pieces adapt works of literature? How do they coexist?”. The author also adds that “these questions only seem to be easy, but there is no universal answer.” The abovementioned issues are the subject of the present article. The research is conducted from the perspective of literary studies, including genological and, most importantly, versificational issues. The notions of musicality and vocality, which stem from linguistic order and are present in the work of the poets from the circle of Mickiewicz, which were adopted by Stanisław Moniuszko in his music, also seem to be important in this context. The article focuses on texts by poets who are not frequently analysed from this perspective, such as Jan Czeczot, Aleksander Chodźko, Antoni Kolankowski, Teofil Lenartowicz, Józef Massalski, Wincenty Pol, Jan Prusinowski, Władysław Syrokomla, Stefan Witwicki, Jan Zachariasiewicz, Józef Bohdan Zaleski.

5

Echa lektury poezji Johna Keatsa w twórczości wybranych prerafaelitów

58%

Piotrowska A. A.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2018

|

issue 8

534-542

PL

Cel badań. Celem przeprowadzonej analizy było dostrzeżenie i zdefiniowanie zróżnicowanego charakteru relacji pomiędzy poezją Johna Keatsa i malarstwem dwóch przedstawicieli Bractwa Prerafaelitów: Sir Johna Everetta Millais’a i Williama Holmana Hunta. Metoda. Jako przedmiot badań obrane zostały dwa poematy Keatsa (Isabella or the pot of basil, nietłumaczony na język polski, oraz The Eve of St. Agnes, przetłumaczony przez Zofię Kierszys) oraz cztery obrazy odnoszące się do ich treści (Sir J. E. Millais’aIsabellai The Eve of Saint Agnes oraz W. H. Hunta, Isabella and the pot of basil i The Eve of St. Agnes). Przeanalizowana została warstwa ikonograficzna oraz symboliczna obrazów, a one same zostały podzielone ze względu na relację z literackim pierwowzorem na portrety, mające na celu oddanie emocji jednostki oraz złożone sceny zbiorowe, próbujące opowiedzieć całą historię od strony narracyjnej. Wyniki. Przeprowadzona analiza pozwoliła zauważyć, że zarówno jeden, jak i drugi ze wspomnianych Prerafaelitów próbował podejść do interpretacji poematów Keatsa z dwóch odmiennych stron : obydwaj stworzyli zarówno sceny mające na celu przedstawienie opisywanej historii w sposób syntetyczny, jak i portrety skupiające się na emocjach jednostki i/lub niedopowiedzianej warstwie poematu. Wnioski. Z analizy wynikło, że podejście Prerafaelitów do poezji Keatsa bywało różne (dominowały dwa typy przedstawień), aczkolwiek we wszystkich przypadkach można im jednakowo zarzucić modyfikowanie twórczości literackiej na własne potrzeby. Malarze inspirowali się twórczością poety, chcąc stworzyć innymi środkami działa dorównujące jego utworom, widzieli w nim jednak głównie estetę, tak więc, umyślnie bądź nie, spłycali niekiedy jego dzieła.

EN

Aim of research and method. I have chosen to analyze two poems by John Keats, Isabella or the pot of basiland The Eve of St. Agnes, as well as four paintings trying to tell the same story in the pictorial way (these are Isabella and the pot of basil and The Eve of St. Agnes by J. E. Millais and two others by W. H. Hunt : Isabella and the pot of basil and The Eve of St. Agnes). The paper contain then an analysis of the iconography and the symbolism of the abovementioned paintings.The diversity of their relations with the literary prototype by Keats resulted in the devision of Preraphaelites’ works into portraits traying to highlight feelings of an individual and into narrative scenes attempting to tell the whole story in one single picture. Results. An analysis carried out in the paper has shown that both Millais and Hunt tried different approches to Keats’ poetry. They both created very synthetic illustrations to the poems, as well as portrayals of the individuals. Conclusions. The main conclusion is the observation that there existed very different approches to Keats’ poetry in the Preraphaelites’ paintings, all of which constituted quite volitional modifications of poet’s message. Painters were inspired by the abovementioned poems and many others, willing to create artworks equal to them, but in many cases they were seeing Keats only as an esthete, and thus they were just trivializing his poetry. Key words : Preraphaelites, Keats, romantic poetry, British painting, Millais, Hunt Wprowadzenie Poezja Keatsa, w szczególności niektóre spośród jego poematów, wywarły głęboki wpływ na twórczość wielu artystów różnych dziedzin, współczesnych poecie oraz późniejszych. Szczególne oddziaływanie tej poezji zaznaczyło się w malarstwie kręgu Prerafaelitów. Można by zadać sobie pytanie, jaki charakter miało to oddziaływanie: czy było to, jak chcieli sami Prerafaelici, oddziaływanie na zasadzie horacjańskiego ut pictura poesis, sugerującego równowartość i paralelizm malarstwa i poezji, mających wzajemne się dopełniać, czy raczej zwyczajna inspiracja tematyką poematów, czy może w końcu przeinaczenie ich poprzez nienaturalne wyodrębnienie jedynie wybranych wątków i w konsekwencji spłycenie utworów?

6

„Wyrazić niewyrażalne”. Psychologiczne tajemnice duszy romantycznego twórcy w "Utworach francuskich" Zygmunta Krasińskiego

37%

Śmieciński W.

Studia Mazowieckie

|

2022

|

vol. 17

|

issue 2

87-100

EN

The article presents the issue of the psychology of creativity. In the 19th century, psychological issues, along with philosophical ones, were at the very center of thought, penetrating all areas of life. The basic key word for this field in Romanticism was the concept of a “soul”– a very ambiguous term, encompassing many different meanings and semantic properties. The psychological “soul” - similarly to the key words in philosophy: “God,” “absolute,” “eternity,” “infinity”– refers to the idea (quality) that is elusive, inaccessible in a human way, introducing the “inexpressible” element to romantic poetry. This is the attempt to express the “inexpressible” – according to the author of the article – in Zygmunt Krasiński’s "Utwory francuskie" [Eng. French Works]. Images of the soul, deeply embedded in these texts, are a bold poetic attempt to explore the sphere of elusive, essentially “inexpressible”qualities. They take us into the “supernatural universe, where the spirit incarnates sublime shapes or is terribly born in the unconscious, allowing us to penetrate the most irrational and imaginary world [translation].” However, Krasiński’s “soul,” asthe author states, remains unknown in these texts; moreover – it should remain unrecognized. Enchanted in its non-recognition, it testifies not only to the novelty and artistry of "Utwory francuskie", but also determines the essence of romantic poetry and poetry in general.

PL

W artykule przedstawiono problem dotyczący psychologii twórczości. Problematyka psychologiczna, obok filozoficznej, w wieku XIX znajdowała się w samym centrum myśli, przenikała wszystkie dziedziny życia. Podstawowym słowem kluczem dla tej dziedziny stało się w romantyzmie pojęcie „dusza” – termin bardzo wieloznaczny, skupiający w sobie wiele różnych znaczeń i semantycznych odcieni. Psychologiczna „dusza” – podobnie jak w filozofii słowa klucze: Bóg, absolut, wieczność, nieskończoność – odnosi się do idei (jakości) nieuchwytnych, w sposób ludzki niedostępnych, wprowadzających na grunt romantycznej poezji pierwiastek „niewyrażalnego”. Z taką właśnie próbą wyrażenia „niewyrażalnego” – zdaniem Autora artykułu – mamy do czynienia w Utworach francuskich Zygmunta Krasińskiego. Obrazy duszy, tkwiące głęboko w tych tekstach, stanowią odważną poetycką próbę eksploracji sfery jakości nieuchwytnych, właśnie „niewyrażalnych”. Przenoszą nas w „uniwersum nadnaturalne, gdzie duch się wciela w kształty wzniosłe lub przeraźliwie zrodzone w nieświadomości, pozwalające nam wniknąć w świat najbardziej irracjonalny, urojony”. Jednakże „dusza” Krasińskiego, jak konstatuje Autor, pozostaje w tych tekstach nie-do-poznana; więcej – powinna pozostać nie-do-poznana. Zaklęta w swym nie-do-poznaniu zaświadcza nie tylko o nowatorstwie i artyzmie fragmentów francuskich, ale także stanowi o istocie poezji romantycznej i poezji w ogóle.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Germanica Wratislaviensia

1 Ogrody Nauk i Sztuk

1 Rocznik Komparatystyczny

1 Studia Mazowieckie

1 Studia Wschodniosłowiańskie

1 Ciechańska M.

1 Mrożek S.

1 Piotrowska A. A.

1 Tryksza A.

1 Śmieciński W.

1 Śniedziewski P.

2 2022

1 2018