Search results

1

The influence of weapons of mass destruction on international security in the second decade of the 21st century

100%

Wątor W.

Studia Politicae Universitatis Silesiensis

|

2019

|

vol. 26

109-141

PL

W artykule przedstawiono przyczyny, dla których w ciągu obecnej dekady nastąpił znaczący wzrost zagrożenia bronią masowego rażenia. Pomimo wieloletnich wysiłków społeczności międzynarodowej broni tej nie udało się wyeliminować ani znacząco ograniczyć jej arsenałów czy też wykluczyć możliwość jej budowy lub transferu. Wzrosło natomiast znaczenie broni masowego rażenia, zwłaszcza jądrowej, jako czynnika siły w stosunkach międzynarodowych. Tendencja ta prawdopodobnie utrzyma się w dającej się przewidzieć przyszłości. Dlatego też podczas opracowywania artykułu skoncentrowano się na wyjaśnieniu mechanizmów tego procesu i jego powiązań z wieloma innymi wydarzeniami i faktami mającymi wpływ na bezpieczeństwo międzynarodowe. Należy tu podkreślić szczególne znaczenie, jakie przypisano roli precyzyjnego szacowania ryzyka stwarzanego przez broń masowego rażenia i określeniu jego hierarchii. Ponadto przedstawiono formy i metody działania państw i organizacji międzynarodowych w zakresie zapobiegania proliferacji (w ramach traktatów rozbrojeniowych i forów nieformalnych) oraz dokonano oceny ich efektywności.

EN

The article outlines reasons for the significant increase of the hazard posed by weapons of mass destruction in the current decade. Despite the international community’s efforts made throughout the years, it has not been possible to eliminate them, significantly lower their arsenal or prevent their building or transfer. What has increased is the importance of weapons of mass destruction, especially nuclear ones, as a force factor in international relations. This tendency will probably continue in the foreseeable future. Therefore, the article focuses on explaining the mechanisms of this process and its connections with numerous events and facts influencing international security. Special significance is ascribed to a precise estimation of the risk posed by weapons of mass destruction and determination of its hierarchy. Moreover, the article presents the forms and methods of the activities undertaken by countries and international organisations regarding the prevention of proliferation (via disarmament treaties and informal forums) and assesses their effectiveness.

2

Wizje budowy bezpieczeństwa na kontynencie europejskim w latach 50. XX wieku zawarte w propozycjach rozbrojeniowych oraz w tzw. planach Adama Rapackiego, Selwyna lloyda i Cabota Lodge’a

84%

Bedzmirowski J.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2014

|

vol. 8

|

issue 2

229-250

EN

As a matter of fact, since the end of the Second World War, when the division of Europe into the states of Western Europe and Eastern Europe had been established, both sides were trying to convince the international society of the rightness of their actions for the benefit of the international safety. Whenever it was possible, the leaders of the most important countries had been trying to show the world that this is them who guard the international peace and that it is only them who take steps to eliminate military threats, in particular that one that everyone was afraid of – the nuclear war. When after the „bad political and military alliance of NATO”, other bad alliances of „ANZUS, CENTO and SEATO” appeared on the international arena, and then the „good political and military alliance of the Warsaw Pact”, the „disarmament ping pong” started. The reaction to the disarmament proposal of one side was a proposal of the other side. Actually, this ping pong lasted until the end of the bipolar division of the world. Nonetheless, the beginning of this game took place in Europe in the 1950’s. In 1960’s, 1970’s and 1980’s the disarmament proposals often finished with signing appropriate documentsand making their wordings effective. Most of them were to smaller or bigger extent created on the basis of wordings included in the three plans presented herein. The aim of the article is to outline the disarmament proposals put forward in the second half of the 1950’s by the representatives of the member states of the Warsaw Pact and the NATO alliance. They were the plans named after their creators: Adam Rapacki, Selwyn Lloyd and Cabot Lodge.

PL

Praktycznie od zakończenia II wojny światowej, kiedy ugruntował się podział Europy na państwa Europy Zachodniej i Europy Wschodniej, zarówno jedna, jak i druga strona, starała się przekonać społeczność międzynarodową o słuszności swoich działań na rzecz bezpieczeństwa międzynarodowego. Przy każdej sposobności, przywódcy najważniejszych państw, próbowali pokazać światu, że to oni stoją na straży pokoju międzynarodowego, że tylko oni podejmują działania na rzecz likwidacji zagrożenia militarnego, szczególnie tego, którego wszyscy się obawiali – wojny atomowej. Kiedy na arenie międzynarodowej, po „złym sojuszu polityczno-militarnym NATO”, pojawiły się kolejne złe „ANZUS, CENTO i SEATO”, a później „dobry sojusz polityczno-militarny – Układ Warszawski”, tym samym rozpoczął się „rozbrojeniowy ping-pong” Na propozycje rozbrojeniową jednej strony, w niedługim czasie pojawiała się propozycja drugiej. Praktycznie ten „ping-pong” funkcjonował do czasu zakończenia dwubiegunowegopodziału świata. Niemniej, początek tej gry miał miejsce w Europie w latach 50. XX wieku. W latach 60., 70. i 80. XX wieku pojawiały się propozycje rozbrojeniowe, które wielokrotnie kończyły się podpisaniem stosownych dokumentów oraz wdrażaniem ich zapisów w życie. Wiele z nich tworzono w większym lub mniejszym oparciu o zapisy zawarte w trzech planach, przedstawionych w tym artykule. Celem artykułu jest przybliżenie propozycji rozbrojeniowych przedstawionych w drugiej połowie lat 50. XX wieku przez przedstawicieli państw-członków: Układu Warszawskiego oraz sojuszu NATO, a były to tzw. plany noszące nazwę ich twórców: Adama Rapackiego, Selwyna Lloyda oraz Cabota Lodge’a.

3

К вопросу о комплектации первых частей Галицкой армии

67%

Шуминская (Shuminska) Н. N.

Studia Orientalne

|

2014

|

issue 2(6)

197-214

PL

W artykule opisano proces tworzenia pierwszych ukraińskich jednostek wojskowych od wybuchu powstania 1 listopada 1918 roku do ogłoszenia ustawy o powszechnym poborze 13 listopada 1918 roku. Na podstawie analizy artykułów prasowych, ogłoszeń, komunikatów i raportów pokazano, jak wyglądały wydzielenie wojsk ukraińskich z byłej armii austriackiej i mobilizacja wolontariuszy do wojskowych organizacji w różnych częściach Galicji Wschodniej. Omówiono również rolę lokalnych funkcjonariuszy i działaczy w tworzeniu pierwszych ukraińskich oddziałów, a także zagadnienia związane z lokalizacją i czas utworzenia armii.

EN

The following article focuses on the investigation of how the first Galician Army parts were formed, starting from November 1st protest to the adoption of military duty law. The article reflects research of how the army was formed by reorganizing of Ukrainian troops of the former Austrian army, and mobilization of volunteers. Based on the literature review (i.e. magazine articles, advertisements, messages, reports) the nature of protest, troop mobilization and military formation in various regions of eastern Ukraine is shown. The article describes the role of local officers and activists in creation of first Ukrainian divisions as well as issues associated with location and time of army creation.

4

Brytyjsko-niemiecki układ morski z 18 czerwca 1935 roku

67%

Szudarek K. M.

Studia Maritima

|

2017

|

vol. 30

151-189

EN

The Anglo-German Naval Agreement was signed on 18 June 1935 in London through the exchange of notes between the British Foreign Secretary, Sir Samuel Hoare and the representative of the Third Reich, Joachim von Ribbentrop. In this agreement the British government accepted Germany’s right to grow their Navy up to the level equalling 35% of the aggregate naval strength of the members the British Commonwealth of Nations. From a military perspective it meant that Germany could increase their Kriegsmarine’s global tonnage fourfold (from 108,000 tonnes limit set in the Treaty of Versailles to 420,500 tonnes). From an official and legal point of view it meant a revision of the Treaty of Versailles and legalisation of Adolf Hitler’s renunciation of the Part V of the Treaty of Versailles in March 1935 by Great Britain. The political dimension highlighted a trend in British policy to seek an agreement with Berlin through a revision of the Versailles order within the so-called policy of Appeasement. It also meant a break in the joint British, French and Italian front towards Germany and a move away from a policy of agreement between western powers on revising military caveats of the Treaty of Versailles in exchange for some concessions by Adolf Hitler (Germany’s return to the League of Nations and to the Disarmament Conference and Germany’s accession to the regional security pacts: the Air Pact, the Eastern Pact and the Danubian Pact. This article presents the background to this agreement from the British point of view and the analysis of the logic that made British government accept Hitler’s demands and conclude the agreement on German terms. British government signed the agreement taking into consideration political, strategic, military and economic factors. Great Britain was not keen to react to the remilitarisation of Germany with sanctions. London believed that concluding the agreement on German terms is the only alternative to the unlimited growth of the Germany Navy. British ministers considered the rejection of the German “offer” off the table due to the view of their public opinion in the run-up to the General Election. Signing the agreement on German terms was accepted by the British Admiralty where the deal was analysed in a broader perspective through the lenses of the Japanese threat to the Far East. Foreign Office, on the other hand, assumed that a bilateral agreement with Berlin would be a good opening towards a general settlement with Germany that would embrace other elements including the Air Pact so significant for the security of Britain.

PL

Brytyjsko-niemiecki układ morski został zawarty 18 czerwca 1935 roku w Londynie w formie wymiany not pomiędzy brytyjskim sekretarzem stanu do spraw zagranicznych sir Samuelem Hoarem i przedstawicielem III Rzeszy Joachimem von Ribbentropem. W porozumieniu tym rząd brytyjski zaakceptował prawo Niemiec do rozbudowy floty wojennej do poziomu 35% połączonych sił morskich członków Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Z punktu widzenia militarnego oznaczało to możliwość czterokrotnego wzrostu tonażu globalnego Kriegsmarine (z poziomu 108 000 ton, przyznanego Niemcom w traktacie wersalskim, do poziomu 420 500 ton). Z punktu widzenia formalnoprawnego układ oznaczał rewizję traktatu wersalskiego i legalizację przez Wielką Brytanię wypowiedzenia części V traktatu wersalskiego przez Adolfa Hitlera w marcu 1935 roku. W wymiarze politycznym układ uwidocznił tendencję polityki brytyjskiej do poszukiwania porozumienia z Berlinem poprzez rewizję systemu wersalskiego w ramach tzw. polityki appeasementu. Oznaczał również zerwanie wspólnego brytyjsko-francusko-włoskiego frontu wobec Niemiec i odejście od polityki zakładającej zgodę mocarstw zachodnich na rewizję militarnych klauzul traktatu wersalskiego w zamian za pewne ustępstwa ze strony Hitlera (powrót Niemiec do Ligi Narodów i na Konferencję Rozbrojeniową oraz przystąpienie Niemiec do regionalnych paktów bezpieczeństwa – paktu lotniczego, paktu wschodniego i paktu dunajskiego). W artykule przedstawiono genezę tego układu z brytyjskiej perspektywy i przeanalizowano przyczyny, które skłoniły brytyjski rząd do akceptacji żądań Hitlera i zawarcia porozumienia na warunkach niemieckich. Brytyjski rząd zawarł porozumienie, mając na uwadze czynniki polityczne, strategiczne, militarne i ekonomiczne. Wielka Brytania nie była skłonna reagować na remilitaryzację Niemiec za pomocą sankcji. W Londynie uważano, że zawarcie porozumienia na warunkach niemieckich jest jedyną alternatywą dla nieograniczonego rozwoju niemieckiej floty. Brytyjscy ministrowie byli zdania, że nie można było odrzucić niemieckiej „oferty” przez wzgląd na własną opinię publiczną w przededniu wyborów do Izby Gmin. Porozumienie na warunkach niemieckich akceptowała brytyjska Admiralicja, która analizowała układ w szerszej perspektywie, w kontekście japońskiego zagrożenia na Dalekim Wschodzie. W Foreign Office zakładano natomiast, że bilateralne porozumienie z Berlinem będzie punktem wyjścia do ogólnego porozumienia z Niemcami, obejmującego inne elementy, w tym ważny dla brytyjskiego bezpieczeństwa pakt lotniczy.

5

Program i inicjatywy Ruchu „Wolność i Pokój” w zakresie polityki międzynarodowej

67%

Czaputowicz J.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2017

|

issue 30

179-202

EN

The article describes the programme and initiatives of the “Wolność i Pokój” (WiP) Movement concerning international policy. The WiP maintained a wide international contacts supporting the disarmament and unification of Europe and demanding the withdrawal of the Soviet army from Poland and the termination of the Warsaw Pact. The above programme was reflected in common documents of the opposition groups in both Central and Eastern European countries and western peace movements. As a consequence, the western peace movements ceased to be a tool in the hands of Communists and became the allies of the democratic opposition in the Central and Eastern European countries. The article presents the programme discussions conducted with the western peace activists, in particular the role of the WiP in initiating the Memorandum entitled “Tchnąć prawdziwe życie w porozumienia helsińskie” (Breath true life into the Helsinki agreements), the main initiative of Central and Eastern European opposition activists and peace movements in the mid-80s. The discussions were continued at the international seminar entitled “International peace and Helsinki agreements” held in Warsaw in May 1987, which initiated similar meetings in Budapest, Moscow, Prague and Krakow. The international programme of the “Wolność i Pokój” Movement was recreated on the basis of this statement and the articles of the Movement activists. An important role was played by the concept of political disarmament, considering freedom, democracy, human rights and cooperation between societies of the East and West as the conditions for permanent peace. Political disarmament is something more that technical disarmament, concerning the amount of weapon, dates of its decommission, etc., however without the control exercised by the societies. One of the features of the “Wolność i Pokój” Movement programme was the acknowledgement that changes within the Soviet Union should be used for improvement of the geopolitical situation of Poland. The activities of the WiP were also reflected in the superficial look of the Jaruzelski’s plan, presented in the forum of the Conference on Security and Cooperation in Europe and supported by the states-parties to the Warsaw Pact. The WiP postulates, concerning the withdrawal of alien armies from their territories, the termination of the Warsaw Pact and the integration of a divided Europe seemed unreal to the majority of the opposition activists, however were implemented soon after. The cited opinions of the head activists of “Solidarity” and foreign journalists prove that they perceived the crucial role played by the “Wolność i Pokój” Movement in the end of the Communist regime.

6

Zaangażowanie Polski w inicjatywy rozbrojeniowe w latach 80. XX wieku – grupa robocza PZPR-SPD i plan Jaruzelskiego

67%

Świder M.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2019

|

issue 1

257-280

EN

In the mid-1980s, Poland, fighting for a return to the international political arena after imposing diplomatic sanctions on it due to the imposition of martial law in 1981, engaged in two disarmament projects. These were works within the PZPR-SPD working group and Jaruzelski’s plan announced in 1987. Both of these initiatives referred to earlier Polish concepts, first of all the Rapacki plan and the Gomułka plan. The initiative to establish a joint working group came from the West German Social Democrats, who saw in it the possibility of breaking the international isolation of Poland, and for the SPD to remain in international circulation. The Jaruzelski plan, harmonizing with the plan of Mikhail Gorbachev, was an expression of the changes taking place under the influence of perestroika in both Poland and the USSR. Consulted with other states of the Warsaw Pact, mainly from the USSR (a delegation of experts from the USSR took active part in its formation) became the basis for other disarmament / peaceful socialist countries.

PL

W połowie lat 80. XX wieku Polska, walcząc o powrót na międzynarodową arenę polityczną po nałożeniu na nią sankcji dyplomatycznych z powodu wprowadzenie stanu wojennego w 1981 r., zaangażowała się w dwa projekty rozbrojeniowe – prace w ramach grupy roboczej PZPR-SPD i plan Jaruzelskiego ogłoszony w 1987 r. Obie inicjatywy nawiązywały do wcześniejszych polskich koncepcji, przede wszystkim planu Rapackiego i planu Gomułki. Inicjatywa powołania wspólnej grupy roboczej wyszła ze strony zachodnioniemieckich socjaldemokratów, którzy widzieli w niej możliwości przełamania izolacji międzynarodowej Polski, a dla SPD szansę pozostania w obiegu międzynarodowym. Natomiast plan Jaruzelskiego harmonizujący z planem Michaiła Gorbaczowa był wyrazem przemian zachodzących pod wpływem pierestrojki zarówno w Polsce, jak i ZSRR. Konsultowany z innymi państwami Układu Warszawskiego, głównie ze Związkiem Radzieckim (delegacja ekspertów z tego kraju brała aktywny udział w jego kształtowaniu), stał się podstawą dla innych inicjatyw rozbrojeniowych/pokojowych państw socjalistycznych.

7

SIPRI YEARBOOK 2016

59%

Magiera M.

Przegląd Strategiczny

|

2017

|

issue 10

595-599

EN

The commentary includes the most important trends confirmed the current knowledge in the SIPRI Yearbook 2016. Every year the organization in a comprehensive manner shows the activity of international actors in terms of world military expenditure, international arms transfers, arms production, nuclear forces, armed conflicts and multilateral peace operations.

PL

Komentarz poświęcono „SIPRI YEARBOOK 2016” i zawartym w nim najważniejszym tendencjom potwierdzonych najbardziej aktualną wiedzą. Coroczne opracowanie w kompleksowy sposób ukazuje aktywność aktorów międzynarodowych w kwestii światowych wydatków zbrojeniowych, międzynarodowych transferów broni, produkcji zbrojeniowej, sił nuklearnych, konfliktów zbrojnych czy multilateralnych operacji pokojowych. ędzynarodowych w kwestii światowych.

8

Bezpieczeństwo międzynarodowe w traktatach o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę z państwami sąsiednimi

59%

Staszewski W.

Studia Prawnicze KUL

|

2019

|

issue 2

201-230

EN

The events at the turn of 1989/1990 that influenced the transformations in Poland and other countries of the Eastern and Central Europe caused the security issues and security assurance guarantees to become the fundamental elements of the Polish national interest and the main objective of the implemented foreign policy. A process of building new treaties and connections has begun. This paper analyses the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland that have a special role in the states’ treaties policy. The subject of the paper is limited to the treaties with the neighbouring states since, after the changes in the closest surroundings, Poland obtained new neighbours. The purpose of this article is to answer questions if, in the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland after 1989, there were any security issues that reflected the common states’ interest and whether those provisions were given the proper rank, and, at the same time, if there were any guarantees for Poland’s security.

PL

Wydarzenia przełomu lat 1989-1990, które wpłynęły na przemiany w Polsce oraz w innych państwach Europy Środkowej i Wschodniej spowodowały, że kwestie bezpieczeństwa i gwarancji jego zapewnienia stały się podstawowym elementem polskiej racji stanu i głównym celem realizowanej polityki zagranicznej. Rozpoczął się proces budowy nowych powiązań traktatowych. W niniejszym artykule dokonano analizy traktatów o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę, które odgrywają szczególną rolę w stosunkach traktatowych państw. Zakres podmiotowy został ograniczony do umów podpisanych z państwami sąsiednimi, biorąc pod uwagę fakt zmian, które zaszły w bezpośrednim otoczeniu Polski, która zyskała na swoich granicach nowych sąsiadów. Celem opracowania jest udzielenie odpowiedzi na pytanie badawcze, czy w traktatach o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę po 1989 r. z państwami sąsiednimi znalazły się postanowienia odnoszące się do bezpieczeństwa międzynarodowego, stanowiące przejaw wspólnego zainteresowania i współpracy państw w tym zakresie oraz czy regulacjom tym nadano odpowiednią rangę, a tym samym, czy znalazły się odpowiednie gwarancje dla zapewnienia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej.

Refine search results

1 Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

1 Pamięć i Sprawiedliwość

1 Przegląd Strategiczny

1 Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

1 Studia Maritima

1 Studia Orientalne

1 Studia Politicae Universitatis Silesiensis

1 Studia Prawnicze KUL

1 Bedzmirowski J.

1 Czaputowicz J.

1 Magiera M.

1 Staszewski W.

1 Szudarek K. M.

1 Wątor W.

1 Świder M.

1 Шуминская (Shuminska) Н. N.

3 2019

3 2017

2 2014

The influence of weapons of mass destruction on international security in the second decade of the 21st century

Wizje budowy bezpieczeństwa na kontynencie europejskim w latach 50. XX wieku zawarte w propozycjach rozbrojeniowych oraz w tzw. planach Adama Rapackiego, Selwyna lloyda i Cabota Lodge’a

К вопросу о комплектации первых частей Галицкой армии

Brytyjsko-niemiecki układ morski z 18 czerwca 1935 roku

Program i inicjatywy Ruchu „Wolność i Pokój” w zakresie polityki międzynarodowej

Zaangażowanie Polski w inicjatywy rozbrojeniowe w latach 80. XX wieku – grupa robocza PZPR-SPD i plan Jaruzelskiego

SIPRI YEARBOOK 2016

Bezpieczeństwo międzynarodowe w traktatach o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę z państwami sąsiednimi