Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  rozeznanie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Włączanie wiernych w sytuacjach nieregularnych w życie wspólnoty Kościoła

100%
Rojowski L.
Polonia Sacra
|
2018
|
vol. 22
|
issue 4(53)
87-106
PL
Adhortacja Amoris laetitia daje zdecydowany impuls do działań na rzecz pełniejszego włączenia w życie Kościoła wiernych, którzy znajdują się w sytuacjach nieregularnych. Ma się to dokonać dzięki procesowi towarzyszenia i rozeznania, który po uwzględnieniu złożoności i różnorodności sytuacji, okoliczności łagodzących, i innych czynników wskaże konkretne możliwości ich szerszej integracji. Powinna się ona wyrażać w podejmowaniu różnych posług i form aktywności w dziedzinie liturgicznej, duszpasterskiej, edukacyjnej, instytucjonalnej i dobroczynnej. Przykładem wdrażania nauczania Franciszka w tej materii jest dokument Pastoral guidelines for implementing Amoris laetitia wypracowany przez archidiecezję w Filadelfii. Łączy on w swoich rozwiązaniach wskazania zawarte w Amoris laetitia z wcześniejszym nauczaniem Kościoła, zwłaszcza tym wyrażonym w Familiaris consortio. Normy tego dokumentu z jednej strony promują włączanie wiernych w sytuacjach nieregularnych w życie Kościoła, a z drugiej określają zadania, które nie mogą przez nich być podjęte. Jest to uzasadnione koniecznością kierowania się nie tylko miłością i miłosierdziem, ale też prawdą o nierozerwalności małżeństwa.
EN
Exhortation Amoris laetitia gives strong impuls to integrate into Church life the faithful who are in irregular situations. It is to make through a process of accompaniment and discernment which, after taking account of the complexity and the diversity of situations, mitigating circumstances and other factors, will identify the specific opportunities for their widen integration. They might hold different ecclesial services and be involved in many forms of activity in the liturgical, pastoral, educational, institutional and charitable framework. An example of implementation of Francis’ teaching in this matter is a document entitled Pastoral guidelines for implementing Amoris laetitia issued by the Archdiocese in Philadelphia. It combines in practical solutions the indications of Amoris laetitia with the earlier teachings of the Church especially that expressed in Familiaris consortio. Regulations of Pastoral guidelines promote on the one hand the more full participation of the faithful in irregular situations in the life and mission of the Church, and on the other hand indicate activities they shouldn’t carry out. It is justified by the need to follow not only love and mercy, but also the truth of indissolubility of marriage.
2
Publication available in full text mode
Content available

Pastoral discernment, imagination and ekphrases in Pope Francis’ apostolic exhortation Amoris laetitia

100%
Abram A.
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
|
2017
|
vol. 37
|
issue 1
141-162
PL
Artykuł podejmuje próbę określenia pojęcia „rozeznania duszpasterskiego” w oparciu o ekfrazy (obrazy słowne, które mają na celu mobilizację wyobraźni i unaocznianie tego, co ważne) w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia. Zawiera ogólną refleksję na temat języka adhortacji i kluczowych sformułowań na temat rozeznania jako praktyki osobistej i eklezjalnej. Praktyka ta w kontekście modlitwy ma na celu przybliżyć znaki, symbole, pomóc zrozumieć uczucia, myśli i spełnić rolę „wglądu” w poszczególne sytuacje osoby podejmującej decyzje. W zgłębieniu pojęcia „rozeznania” służą pomocą myśli trzech teologów moralistów: Williama Spohna, Jamesa Gustafsona i Edwarda Vacka. Główna dyskusja toczy się wokół relacji pomiędzy prawem i przepisami a rzeczywistością, której nie da się opisać w kolorach czarno-białych, a która jest często wieloznaczna. Przytoczone zostały podejścia papieża Franciszka, który w oparciu o zasadę „stopniowości” oraz cnoty miłości miłosiernej, przypatrywania i przywiązywania uwagi, nawołuje do „cierpliwego realizmu”, postrzegania rozeznającego Kościoła jako „szpitala polowego”, „schroniska” i rodziny, która nie waha się wyjść poza literę prawa.
EN
This paper examines the notion of “pastoral discernment” in the post-synodal exhortation Amoris laetitia. It attempts to find out what Pope Francis means by his frequently used term “discernment” and how he sees the role of discernment in the lives of individuals as well as an ecclesial practice. This practice, which takes place in prayer, aims at reading signs, symbols, emotions, thoughts; it seeks to acquire an insight or a set of insights into the specific situation of the discerning person. To illuminate further the practice of discernment, three moral theological works, by William Spohn, James Gustafson and Edward Vacek, will be briefly explored. The article examines the language and ekphrases (verbal images) and argues that Pope Francis in this document reclaims imagination as an important tool for pastoral discernment. The main discussion touches upon the relationship between moral norms and regulations on the one hand and the human reality that is seldom black and white and cannot be adequately captured by legalistic approaches. Attention will be drawn to Pope Francis’ endorsement of the principle of graduality and qualities of mercy, gazing, attentiveness and “patient realism” as well as to the possibility of the discerning Church model, which is best captured in such images as “field hospital”, “shelter”, and “family”.
3
Publication available in full text mode
Content available

Wybrane aspekty rozeznawania duchów na podstawie pism św. Faustyny

100%
Pochwat J.
Polonia Sacra
|
2020
|
vol. 24
|
issue 3
EN
Sister Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) is one of the greatest mystics of the twentieth century. Her texts recorded in the Diary and Letters are testimony to inner life and mystical experiences. The Secretary of Divine Mercy gave clear criteria for discerning of spirits and dealing with Satan – the opponent of human salvation. The Saint presented the need and depth of the sacrament of penance and reconciliation, which is also the most effective remedy for the destructive power of the evil spirit. She saw the extraordinary action of the Holy Trinity in this sacrament, which was for her a natural and true reality she was experiencing in all her life.
PL
Siostra Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) jest jedną z największych mistyczek dwudziestego wieku. Jej teksty zanotowane w Dzienniczku i Listach są świadectwem życia wewnętrznego i przeżyć mistycznych. Sekretarka Bożego Miłosierdzia podała jasne kryteria rozeznawania duchów i postępowania wobec szatana – przeciwnika zbawienia człowieka. Święta ukazała potrzebę i głębię sakramentu pokuty i pojednania, który jest zarazem najskuteczniejszym remedium na niszczycielską siłę ducha złego. Ona dostrzegała niezwykłe działanie Trójcy Przenajświętszej w tym sakramencie, co było dla niej naturalną i realną rzeczywistością, której doświadczała w całym swoim życiu.
4
Publication available in full text mode
Content available

Beauty as a Criterion of Spiritual Discernment: an Outline of a Theory and Practice

100%
Sawicki B. Ł.
Polonia Sacra
|
2020
|
vol. 24
|
issue 3
EN
The goal of this paper is to indicate some possible ways of enriching the traditional approach to discernment by some new forms taken from fine arts. To achieve it, firstly different definitions of discernment are presented. Then, follows the presentation of some theological reasons for analogy between discernment and art. The next section develops the hypothesis resulting from the above analogy, in reference to some texts approaching discernment from the perspective of arts. The conclusion brings some practical indications.
PL
Celem niniejszego artykułu jest wskazanie pewnych możliwych dróg wzbogacenia tradycyjnego podejścia do rozeznania, przez niektóre nowe formy zaczerpnięte ze sztuki. Aby to osiągnąć, najpierw zostają podane rozmaite definicje rozeznania, po czym zostaje przedstawione teologiczne uzasadnienie analogii między rozeznaniem i sztuką. Następna sekcja rozwija hipotezę wynikającą z powyższej analogii, w odniesieniu do pewnych tekstów opisujących rozeznanie z perspektywy sztuki. Zakończenie oferuje kilka praktycznych wskazań.
5
Publication available in full text mode
Content available

Searching for People and Accompanying them on their Journey Back

100%
Wanat Z.
Studia Gdańskie
|
2018
|
issue 43
187-202
EN
The post-synodal exhortation Amoris laetitia of Pope Francis provoked the most heated theological dispute since the Second Vatican Council. They also awakened new hopes and expectations of the faithful, especially those living in non-sacramental relationships. Because of objective spiritual obstacles, they cannot receive absolution and receive Holy Communion. Now, because of these aroused hopes, they turn again to priests, especially to confessors. It is a great challenge for them to meet all those who need help and accompaniment on their way back to full integration with the community of the Church. An important impulse for reflection on this challenge is Pastoral Guidelines for Exhortation Amoris laetitia adopted by the Polish Episcopal Conference at its 379th plenary meeting on 8 June 2018. This document was long awaited by the priests. He have provided answers to some questions concerning the pastoral practice of the Church, in particular concerning the giving of Holy Communion to people living in non-sacramental relationships. Bishops reminded the already existing indications, which have not changed. On the other hand, they placed a strong emphasis on a renewed evangelical attitude towards people in an irregular situation. They emphasized that the pastoral ministry should be characterize “with closeness, respect and compassion, which at the same time heal, liberate and encourage adolescence in the Christian life”. With regard to this pastoral goal, the author of the article will focus on the role and selected tasks of the priest. This will be a welcoming reception, accompaniment in the discernment of situations and a gradual integration with the community of the Church.
PL
Posynodalna adhortacja Amoris laetitia papieża Franciszka sprowokowała najbardziej gorący spór teologiczny od czasu Soboru Watykańskiego II. Rozbudziła także nowe nadzieje i oczekiwania wiernych, zwłaszcza żyjących w związkach niesakramentalnych. Z powodu obiektywnych przeszkód natury duchowej nie mogą oni otrzymać rozgrzeszenia i przystępować do Komunii świętej. Teraz – ze względu na owe rozbudzone nadzieje – na nowo zwracają się do duszpasterzy, w szczególności do spowiedników. Jest to dla nich wielkie wyzwanie, by wyjść na spotkanie tym, którzy potrzebują pomocy i towarzyszenia w drodze powrotu do pełnej integracji ze wspólnotą Kościoła. Ważnym impulsem do refleksji na tym wyzwaniem są Wytyczne pastoralne do adhortacji Amoris laetitia przyjęte przez Konferencję Episkopatu Polski na 379. zebraniu plenarnym w dniu 8 czerwca 2018 r. Dokument ten był długo oczekiwany przez duszpasterzy. Przyniósł on odpowiedź na niektóre pytania dotyczące duszpasterskiej praktyki Kościoła, w szczególności dotyczące udzielania Komunii świętej osobom żyjącym w związkach niesakramentalnych. Biskupi przypomnieli istniejące już wskazania, które nie uległy zmianie. Natomiast mocny akcent położyli na odnowioną, ewangeliczną postawę wobec osób, które znalazły się w sytuacji nieregularnej. Podkreślili, by pasterską posługę „naznaczyć bliskością, spojrzeniem pełnym szacunku i współczucia, które jednocześnie leczą, wyzwalają i zachęcają do dojrzewania w życiu chrześcijańskim”. W odniesieniu do tego pastoralnego celu autor artykułu skupi się na roli i wybranych zadaniach kapłana. Będą to życzliwe przyjęcie, towarzyszenie w rozeznawaniu sytuacji oraz stopniowa integracja ze wspólnotą Kościoła.
6
Publication available in full text mode
Content available

Popular Piety: Living or “Dead” Tradition?

80%
Platovnjak I.
Studia Gdańskie
|
2018
|
issue 42
105-118
EN
Slovenians fill the churches on Holy Saturday, when they bring Easter food to be blessed. Most faithful Slovenes cannot imagine an Easter feast without a blessed ham, but they do not have a problem with the fact that they do not attend the ceremonial Easter Mass. This is why all the parish churches and many chapels in Slovenia are fully occupied on Holy Saturday. The question arises: Is this a living or dead tradition of popular piety? At first glance, it could be said that it is very much alive, but if we search more deeply, we could say that it is dead, because it has become only a matter of custom for many, a habit which no longer has any real connection to the reality of the Easter holiday itself. In this discussion, the author tries to answer the question of when popular piety is a living tradition and when it is not. First, he briefly presents the relevant terminology. In the second section, he describes when popular piety is a living tradition, and in the third, when it is dead. In the final section, he points to the need for wise pastoral discernment and action so that popular piety will remain a living tradition that helps lead to the fullness of life in the spirit of the gospel.
PL
Słoweńcy wypełniają kościoły w Wielką Sobotę. W tym dniu przynoszą świąteczne jedzenie, aby je pobłogosławić. Najwierniejsi Słoweńcy nie wyobrażają sobie wielkanocnego święta bez błogosławionej szynki, ale nie mają problemu z tym, że nie idą na świąteczną Mszę wielkanocną. Dlatego w Słowenii wszystkie parafialne kościoły i liczne kaplice są pełne w Wielką Sobotę. Powstaje pytanie: czy jest to żywa czy martwa tradycja pobożności ludowej? Kierując się pierwszym wrażeniem można powiedzieć, że jest to przejaw żywotności. Jeśli zgłębimy problem, możemy stwierdzić, że jest to coś martwego, ponieważ dla wielu stało się to tylko kwestią nawyku, który nie ma już prawdziwego związku z rzeczywistością samego święta wielkanocnego. W niniejszym artykule autor stara się odpowiedzieć na pytanie o to, kiedy popularna pobożność jest żywą tradycją, a kiedy nie? Najpierw krótko przedstawia terminologię, następnie opisuje, kiedy ludowa pobożność jest żywą tradycją, by na końcu zwrócić uwagę na potrzebę mądrego duszpasterskiego rozeznawania i działania, aby ludowa pobożność pozostała żywą tradycją, która pomaga osiągnąć pełnię życia w duchu Ewangelii.
7
Publication available in full text mode
Content available

Czy List biskupów Francji do katolików: Proponować wiarę w społeczeństwie aktualnym może być inspiracją dla Kościoła w Polsce? - antropologiczne i duchowe przesłanie

80%
Zarzycki S. T.
Roczniki Teologii Duchowości
|
2012
|
vol. 4
17-44
EN
This paper presents an analysis of the spiritual message sent by the French bishops to the French faithful in the Letter to the French Catholics: Proposing Faith to Contemporary Society. The author analyses the text in the anthropocentric perspective, giving the reader an insight into the axiological crisis in the French society. This helps explain why this society finds it difficult to open itself to spiritual, Christian values. At the same time, those aspects of the religious functioning that are still present in the French society are pinpointed as the assets on which the Church evangelization action should rely. Also discussed is the French crisis of the Catholic faith, and the methods that the episcopal Letter (composed by Claude Dagens, Bishop of Angouleme) suggests for overcoming the crisis. The need for the mobilization of the priests, more active prayer and apostolic associations and for the collective action of all the faithful is also emphasised. The change is only possible if the whole Church returns to the roots of the faith (the mystery of the Trinitarian God, Baptism, the Gospel and the sacraments); accepts a morality based on the experience of the faith, and not on the doctrinal law; preaches about salvation through Christ in a close relationship to the values of contemporary people; seeks power in her liturgy and in the service for the neighbour (diacony). The Letter can be inspirational for Polish Catholicism at the beginning of the Year of Faith. The author claims that the following elements of the Letter are worth pondering upon in the Polish context: (1) taking into account human experience in the time of axiological crisis; (2) a more integrated preaching of the Gospel, liturgy and the service for the neighbour; and (3) increased participation of the lay Catholics in religious communities, in order to shape one’s Catholic identity and to get engaged in the apostolic mission of the Church.
8
Publication available in full text mode
Content available

Misja Kościoła - niezwykła zwykłość nauczania papieża Franciszka

61%
Gardocki D.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2019
|
issue 34
107-129
EN
With Pope Francis a new chapter has begun in the history of the Church. This newness refers to the new internal situation of the Church, new “signs of time”, and new challenges which the Church has to face. Through the symbolic gestures of his pastoral practice and the directions indicated in his homilies and encyclical letters Francis responds to these challenges in the spirit of the Gospel. His whole pontificate is characterized by the profound desire to impart the newness and fresh- ness of the Gospel as well as what constitutes the core of its teaching. In this endeavor of returning to the sources, he sees the possibility of renewal of the Church. This entails a discernment of what constitutes the center and core of the Christian proclamation versus what is secondary, as well as how Jesus’ teaching has been distorted and deformed over the centuries. Francis speaks about the necessity of the apostolic and pastoral conversion of the Church. The Church has to undertake the “option for mission” and “apostolic dynamism”. She must go to the peripheries. In his teaching Pope Francis imparts the traditional doctrine of the Church. But he does it in a new way, using new language, new gestures and a new way of life. Like his predecessors, he wants to serve the faith. He does not wish to change what constitutes the core of the Christian faith. But he wants the Church to grow in the understanding of the Gospel as well as in the discernment of the ways of the Spirit. Therefore, he emphasizes the constant need for the attitude of discernment. This is what he has learned above all from Ignatian spirituality and his pastoral experience: “the discernment of the spirits”.
9

El derecho a la educación católica a la luz del documento de la V Conferencia General Episcopal Latinoamericana Aparecida

51%
Márquez A. J.
Kościół i Prawo
|
2016
|
issue 5 (18) nr 1
137-159
ES
La Educación Católica vive en un mundo que desafía y mete en riesgo su misión, el derecho a ella misma que tienen las familias cristianas, buscar caminos de diálogo con las culturas, con los diferentes organismos y la sociedad, parecen ser los objetivos urgentes, para hacerles comprender la importancia y el derecho a una educación en los valores cristianos para la formación de la persona, haciéndola más humana y solidaria en la construcción de una sociedad más armónica, sociable y humanizadora. En América Latina, la Iglesia, expresada en la Conferencia Episcopal Latinoamerica (CELAM), en su último encuentro en el Documento Aparecida, propone un proceso educativo-formativo en la fe desde el encuentro con Jesucristo para transformar a la persona en verdaderos discípulos y misioneros de Jesús. Una educación transformante, renovadora y participativa son parte de los desafíos y retos que nos espera en el hoy y mañana de esta gran misión que lleva a cabo la Iglesia.
PL
Wychowanie katolickie urzeczywistnia się w świecie, który stawia wyzwania i zagraża jego misji. Prawo do wychowania katolickiego, przynależne chrześcijańskim rodzinom, do poszukiwania sposobów dialogu z innymi kulturami, z różnego rodzaju instytucjami i społeczeństwem, stanowią pilne cele dla zrozumienia znaczenia i prawa do wychowania w chrześcijańskich wartościach umożliwiających ludzki i społeczny rozwój, w celu zbudowania bardziej harmonijnego, społęcznego i ludzkiego społeczeństwa. W Ameryce Łacińskiej, Kościół, Konferencja Biskupów Ameryki Łacińskiej (CELAM), w swoim ostatnim dokumencie Aparecida proponuje wychowanie jako proces ćwiczenia w wierze, które rozpoczyna się w Chrystusie i prowadzi do stania się prawdziwymi uczniami i misjonarzami Jezusa. Przekształcanie, odnowienia i ogólne wychowanie stanowią część wyzwań oczekujących dzisiaj i jutro w misji Kościoła.
EN
Catholic education lives in a world that challenges and jeopardizes its mission. The right to this catholic education is possessed by Christian families, to seek ways of dialogue with other cultures with different kinds of institutions and societies; these are urgent goals, to make them understand the importance and the right to an education in Christian values that allow human and social development with the purpose of building a more harmonious, sociable and humanizing society. In Latin America, the Church, in the Latin American Episcopal Conference (CELAM), in its last document of Aparecida, proposes an educational – training process in faith which begins in Christ to turn a person into a true disciple and missionary of Jesus. A transforming, renewing and inclusive education are part of the challenges awaiting us today and tomorrow in this Church’s mission.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.