Search results

1

Komu było dedykowane dzieło Gwagnina Sarmatiae Europeae descripto? - rozwiązanie zagadki znanego polonicum XVI w.

100%

Wilgosiewicz - Skutecka R.

Biblioteka

|

2007

|

issue 11(20)

11-27

EN

This article addresses the problem of the original addressee of the dedication inscribed in the book entitled Sarmatiae Europeae descriptio by A. Gwagnin (Alessandro Guagnini). A unique copy of the book published in 1574 found by the author in Bibliothćque Mazarine in Paris has shed light on the question posed in the title. Gwagnin’s work was originally dedicated to Henry of Valois and it was only after the well-know string of historical events and his notorious flight from Poland (as he secretly left Poland to ascend the French throne) that the dedication was changed, on the initiative of the publisher, to that of Stephen Batory of Poland. This discovery changes the dating of the book adopted hitherto in available monographs and bibliographies.

2

Sprawozdanie z sympozjum naukowego Na progu słowa. Odkryć na nowo sens milczenia, Kraków, 25 maja 2019 roku

51%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2019

|

issue 1(36)

333-339

3

Biblia sakramentem miłości Boga i Kościoła

51%

Bardski K.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

201-214

PL

In the christian antiquity the word sacrament designated any sacred sign. The Bible can be considered as a sign of the love between God and the Church. In our article we analyze the symbols created in connection with the more-than-literal interpretation ofthe Song of Songs. The different aspects o f the loving relation between the Bridegroom and the Bride have been interpreted by the ancient and medieval commentators in the light of the role that the Bible plays in the relation between Jesus and the Church or Jesus and the human soul.

4

Osobowy charakter biblijnego Słowa w rozumieniu Orygenesa

51%

Szram M.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

187-200

PL

The author explains Origen's unusually original concept of the Word of God. From various texts by Origen, it is apparent that he understood the Words of Scripture as one of the two forms of the incarnation of the Divine Logos. The eternal Word at a particular moment of Divine activity became a person, and throughout the annals of salvation history became the word of the Bible which through Him confronts every person.

5

Mowa, gest, pismo. Relacje między kulturą żywego słowa a kulturą pisma w świetle zapisek z ksiąg sądowych późnośredniowiecznych miast polskich

45%

Bartoszewicz A.

Kwartalnik Historyczny

|

2017

|

vol. 124

|

issue 2

PL

Każda zapiska zachowana w księgach miejskich stanowi efekt różnego rodzaju działań odbywających się w sferze słów i gestów, słuchanych, oglądanych i wreszcie przetworzonych przez pisarza w urzędowy zapis. Niniejszy artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, jakie miejsce w tym świecie teatralnych gestów i utartych formuł zajmowało pismo. Any record registered in municipal books is a result of many actions in the sphere of words and gestures, listened to, seen, watched, and finally transformed by the scribe into an official registration. The present article attempts to answer the question about the place occupied by writing in that world of theatrical gestures and set phrases.

6

Od wydawcy: Słowo Życia - Słowo Zbawienia

45%

Witczyk H.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 1

11-26

PL

Słowo wstępne wydawcy, ks. Henryka Witczyka, dyrektora Instytutu Teologii Biblijnej "Verbum" oraz redaktora naczelnego "Verbum vitae"

7

„Głosić Słowo Boże z mocą” (Dz 4,23-31)

45%

Nyk P.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

139-165

PL

Die literarischen Beobachtungen über den Text des Gemeindegebetes Apg 4,23-31 haben ergeben, dass sein Hauptanliegen in der Bitte um freimütiges Verkünden des Wortes, in den Versen 4,29-30 ausgedrückt ist. Wie das ganze Gebet der Jerusalemer Gemeinde in der Makrostruktur des ersten Hauptteils der Apostelgeschichte einen Wendepunkt darstellt, so muss der Satz "das Wort Gottes mit allem Freimut zu verkünden" als Leitvers des Gebetes betrachtet werden. Rein grammatikalisch gesehen, ist mit dem Leitvers der nächste Vers 4,30 verbunden, der die Begleitumstande der apostolischen Verkündigung naher charakterisiert. Diese Begleitumstände der Predigt bestehen in " Zeichen und Wundern", die von den Aposteln im Namen Jesu getan werden. Somit erweist sich das Predigen des Wortes nicht nur als freimütig, sondern auch als vollmächtig. Sie ist nämlich von Gott her legitimiert und sie schöpft ihre innere Kraft vom heiligen Geist. Die Verortung des Gebetes Apg 4,23-31 in der lukanischen Theologie weist auf seine eschatologische Ausprägung hin. Nach der lukanischen Sicht der Kirchenzeit als einer eminent eschatologischen Situation, in der endgültige Entscheidungen zu treffen sind, erscheint die vollmächtige Predigt im naheren Kontext des Konfliktes mit dem Synedrium als eine Art "eschatologischer Waffe". Zu diesem eschatologischen Gepräge des Gemeindegebetes tragen außer der Anwendung des eschatologisch-mesianischen Psalms 2,1-2 in 4,25-26 auch die für den dritten Evangelisten wichtigen Merkmale der anbrechenden Endzeit wie: Das Erfüllt werden mit dem heiligen Geist, die vollmächtige Predigt des Wortes und die Störungen der kosmischen Ordnung nach der Art des Erdbebens.

8

Słowo i pustosłowie

38%

Skorulski K.

Przegląd Pedagogiczny

|

2013

|

issue 1

105-118

PL

Co jakiś czas w ramach przemian kulturowych dochodzi do rozziewu między stosowanymi słowami a aktualnym życiem: określamy to jako zjawisko pustosłowia. Jako klucz do rozumienia tego typu zjawisk przedstawiona zostaje ukuta przez austriackiego filozofa i jednego z twórców filozofii dialogu Ferdinanda Ebnera kategoria słowa. W pierwszej części zostaje więc zaprezentowana Ebnerowska koncepcja „słowa”. Ebnerowskie słowo zostaje przedstawione w jego odniesieniach do: „idealizmu”, egzystencjalizmu, prawdy, miłości, i aktualności jego „bycia-wypowiadanym”. W świetle kategorii słowa dialog okazuje się swoistą dialektyką słowa i milczenia, przy czym milczenie jest „odmową wypowiadania pustych słów”, odmową „mówienia bez Ty”, a więc odmową monologu. W opozycji do tego monolog ukazuje się jako ignorowanie w drugim człowieku jego Ty, ignorowanie człowieka jako tego, który „ma słowo” i wiąże się z tym, co Ebner nazywa „idealizmem”. W ostatnim punkcie rozważania te zostają odniesione do tendencji dominujących we współczesnej sytuacji społecznej i we współczesnej pedagogice. Wydaje się, że dominują tu raczej tendencje monologiczne, które jednak nie prowadzą człowieka do „poczucia bycia szczęśliwym”, które mu obiecują. dialogiczność otwiera tu prawdopodobnie lepsze perspektywy.

9

„Piekło” XX wieku – translacje wizualne poematu Dantego w ujęciu Roberta Rauschenberga

38%

Wakuła K.

Przegląd Humanistyczny

|

2016

|

vol. 60(1 (452))

131-146

PL

The aim of the text is to analyse Robert Rauschenberg’s illustrations for Dante’s Inferno as the examples of a correspondence between literature and visual arts. It also raises the issues of the mutual relation between a word and an image and the function of an illustration in a writing. In addition, two other polysemiotic artworks of American precursor of pop-art are discussed.

10

Śmiech – dialog – wywrotowość. Bachtin w recepcji antropologicznej

38%

Majbroda K.

Lud

|

2020

|

vol. 104

PL

Michaił Bachtin jest jednym z najbardziej wpływowych teoretyków filozofii i literatury. Jego refleksje i praca nad dialogiem oraz karnawałem zmieniły sposób czytania tekstów – zarówno literackich, jak i kulturowych. Celem artykułu jest umieszczenie recenzowanej książki w kontekście recepcji Bachtina w naukach społecznych i humanistycznych. Tytułowe triada: śmiech, dialog i wywrotowość to tropy w poruszaniu wielowątkowej myśli badacza literatury. Książka, która jest głównym punktem odniesienia dla tych rozważań, pokazuje, że różne elementy koncepcji karnawału Bachtina i jego teorii śmiechu mogą być bardzo dobrym punktem wyjścia do stworzenia nowoczesnych i skutecznych ram teoretycznych dla dyskursu i praktyki antropologicznej.

11

Reinkarnacje słowa: media, gatunki, praktyki

38%

Karpowicz A.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2013

|

vol. 56/112 z. 2

33-48

EN

The text presents the project of multimedial, contemporary verbal environment research which uses a category of speech genres (Bakhtin). Focusing on the secondary genres (genres of verbal creativity) it justifies the argument that „The world is not dead. It’s merely changing it’s skin” (Dick Higgins), and therefore in the living verbal environment we deal with changing, heterogeneous media of verbal expression that determine, in part, ways of being and describing genres. This paper presents performance, text and hypertext as a basic means of existence of the verbal forms in contemporary culture; means which demand an adequate category of description and research tools in order to avoid textualization of multimedial genres and not to treat them like a literature.

12

Ratio wobec sztuki, także sakralnej

38%

Nadrowski H.

Studia Theologica Varsaviensia

|

2017

|

vol. 55

|

issue 2

95-117

PL

Art not only arouses emotion and aesthetic experience through the beauty. It is also a message of different content. It stimulates reflection and contemplation at the same time. It is also a testimony of the time and the artist himself. Sacrum has a cognitive, didactic but also mystical and eschatological role. To effectively assist in meeting the God, it should merge the triad: fides, ratio and ars.

13

Rola Chrystusa – „Słowa Boga” w Kościele i świecie (Ap 19,13)

38%

Popielewski W.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

167-184

PL

Le livre de la Révélation nous présente toute une théologie de la Parole. Destiné à la lecture dans l’assemblée liturgique le livre parle de la beatitude de celui qui lit et ceux qui entendent les paroles de la prophétie. Premièrement c’est le Christ qui parle aux chrétiens. Dans la première description du Fils de l’homme Jean note qu’il y a un glaive acéré à double traochant qui lui sort de la bouche. Avec ce glaive le Christ, Chef de l’Eglise la purifie et la prépare à la lecture du sens de son histoire. Dans cette lecture c’est lui-même qui est guide par sa présence au millieu de l’Eglise. Par cette présence les avènements de l’historire parlent eux-mêmes et peuvent être compris par la communauté des disciples du Christ. Finalement le même glaive à deux tranchants sera l’instrument de son jugement final. Le Christ qui porte le nom la Parole de Dieu est présenté comme celui qui acheve son suvre de la Parole engagée dans l’histoire de l’homme. Son jugement est consideré non seulement comme l’acomplissement des paroles de Dieu mais aussi comme le point final de son engagement dans les avènements de l’histoire de l’homme et du monde.

14

Pedagogia i tajemnica głosu Boga (Mk 1,11; 9,7)

38%

Malina A.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

93-118

PL

Nel Vangelo di Marco si trovano due dichiarazioni sulla relazione filiale di Gesu con Dio. Queste parole sono introdotte nella narrazione dalle locuzioni: »una voce divenne dai cieli« e »divenne una voce dalla nube«. Il contenuto stesso delle dichiarazioni viene studiato ampiamente e profondamente dagli esegeti. Le introduzioni narrative alle dichiarazioni meritano peró un'attenzione particolare. Lo studio mette in risalto la funzione pedagogica e mistagogica della presenza e dell'attivita della voce divina, sia quella pronunciata da Dio stesso su Gesu, che quella rivolta a Lui da Gesu morente, di rivelare l'identita di Gesu come figlio di Dio e di condurre i discepoli nella sua sequella a partecipare alla comunione divina, indisturbata da tutte le altre voci.

15

Formy pismo/obraz na stronach WWW. Przegląd

38%

Smaga A.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2013

|

vol. 56/112 z. 2

147-164

EN

At the present stage of technological development of websites, critical difference between the word and the image breaks down. It means we are not able to distinguish them from one another at the operational level (at the program level). Furthermore, in view of the presentation of the website, building process of the visual composition of the website is carried out neither according to the function of words (narrative), nor according to analog image (representation), but by the surface distribution of the data. Website becomes infographics, which abstract a fundamental system of lines and shapes from reality and transforms them into a basic form of rectangles (diagrams, graphs, tables, forms).

16

Słowa, które odchodzą. Analiza wybranej leksyki o funkcji perswazyjnej na przykładzie polskich tekstów reklamowych początku XX wieku

38%

Gajewska E.

|

2013

|

vol. 11

|

issue 2(21)

249-260

EN

The article presents analysis of selected persuasive lexical units taken from the advertising texts from the early 20th century. The items analysed include the types of words common in old-style advertisements that rarely appear in contemporary texts. Words no longer popular include proper names (in particular names of company owners and founders) and adjectives which evaluate products or services. Among the most popular are: pierwszorzędny, przedni, wzorowy, wzorcowy, wyborowy, znakomity i specjalny. It is noticed that evaluative lexis includes participles (active and passive), whose high frequency was a characteristic feature not only of the advertisements, but generally of the early 20th century syntax.

17

Filozoficzne aspekty „bez-względności” słowa w relacji dorosły – małe dziecko

36%

Walczak A.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2017

|

vol. 5

|

issue 2

30-47

EN

This article is an attempt of showing the presence of the word – the living word – as a linguistic/speech means in human being’s relation with the Other – with somebody closer than somebody else, who testifies with his/her presence to the presence of the person speaking to him/her. The presence of the word can be perceived as “non-relative” presence – in line with thinking about language/speech through the prism of their conventionally understood functions. Accepting after H.-G. Gadamer that our experience is linguistic in nature, I write about immersion in language in which, by assimilating its meanings, we can think and communicate our thoughts to others and communicate with them – we are able to talk. The presence of words as the foundation, opportunity and quality of relations with the Other is also relative in its nature. I present, following the ideas of E. Lévinas, the pre-linguistic way of being with the Other and I discuss silence as seemingly non-verbal contact with oneself and the Other. Since I focus on the relation with the Other, I also develop the theme of who is talking to whom, pointing out, at the same time, that talking to somebody fits in the “existential project” of the speaker. The considerations concentrated on the above problems became also a pretext to reflect on the selected aspects of verbal and non-verbal relation between an adult and a young child. The reflections undertaken in the article are mostly placed within the phenomenological perspective.

PL

W artykule podejmuję próbę ukazania obecności słowa – żywego słowa – jako środka języka/mowy w relacji jednego człowieka z Drugim – z kimś bliższym niż ktoś inny, kto swoją obecnością poświadcza obecność tego, który do niego mówi. O obecności słowa można mówić jako o obecności bezwzględnej – zgodnie z myśleniem o języku/mowie przez pryzmat ich konwencjonalnie rozumianych funkcji. Przyjmując za H.-G. Gadamerem, że nasze doświadczenie ma postać językową, piszę o zanurzeniu w języku, w którym, poprzez przyswojenie sobie jego znaczeń, możemy myśleć i komunikować swoje myśli innym oraz komunikować się z nimi – rozmawiać. Obecność słów jako podstawy, możliwości i jakości relacji jednego człowieka z Drugim ma także względny charakter. Za E. Lévinasem przedstawiam prelingwistyczny sposób bycia jednego człowieka z Drugim oraz omawiam milczenie jako pozornie nie-słowny kontakt z sobą samym i z Drugim. Ponieważ koncentruję się na relacji z Drugim, rozwijam także wątek tego, kto mówi do kogo, tym samym wskazując, że mówienie do kogoś mieści się w „projekcie egzystencjalnym” mówiącego. Rozważania skoncentrowane wokół powyższej problematyki stały się także pretekstem do podjęcia refleksji nad wybranymi aspektami słownej i niesłownej relacji między dorosłym a małym dzieckiem. Podjęte w artykule rozważania sytuuję przede wszystkim w perspektywie fenomenologicznej.

18

Naoczne spotkanie źródłem wiarygodności (1P 1,16-18)

36%

Kasiłowski P.

Studia Bobolanum

|

2018

|

vol. 29

|

issue 2

95-128

EN

In 2 P 1: 16-18, Peter announces the parousia of Jesus at the end of time, citing the Transfiguration of Jesus, of which he was an eyewitness. Because these are supernatural events, the credibility of the preaching is emphasised. In the article, we follow Peter’s argumentation, which urges Christians to agree with the word he proclaims. We are interested not only in the objective content of the text, but also in the rationales behind the credibility of the kerygma. Peter insists on the word of God, which comes from the transcendent world and leads people to Him. It is understood by people, but it is not the product of the human spirit. Peter, predicting the parousia of Christ, refers to his own experience, contrasting it with the myths that are treated in the New Testament as the creations of human imagination. He does not refer to rational arguments, but to the word of revelation in which God the Father presents Jesus to his disciples as his Beloved Son, full of glory and power. When determining the presence of the experience, the importance of the word that interprets the visual element (epoptes) is emphasised. The emphasis rests on “listening” and “being present” of the eyewitnesses during the event.

PL

W 2P 1,16-18 Piotr zapowiada paruzję Jezusa na końcu czasów, powołując się przy tym na przemienienie Jezusa, którego był naocznym świadkiem. Ponieważ są to wydarzenia nadprzyrodzone, podkreślona zostaje wiarygodność przepowiadania.W niniejszym artykule śledzimy argumentację Piotra, który nakłania chrześcijan dozgody na głoszone przez niego słowo. Interesuje nas nie tylko obiektywna treść tekstu, lecz także pojawiające się w nim racje za wiarygodnością kerygmatu. Piotr nalega na słowo Boga, które pochodzi ze świata transcendentnego i prowadzi do niego ludzi. Jest ono zrozumiałe przez człowieka, lecz nie jest wytworem ludzkiego ducha. Piotr, przepowiadając paruzję Chrystusa, powołuje się na swoje naoczne doświadczenie, przeciwstawiając je mitom, które w Nowym Testamencie traktowane są jako twory wyobraźni ludzkiej. Nie powołuje się na argumenty rozumowe, lecz na słowo objawienia, w którym Bóg Ojciec przedstawia Jezusa uczniom jako swojego Umiłowanego Syna, pełnego chwały i mocy. Przy stwierdzeniu naoczności doświadczenia podkreśla się wagę słowa, które interpretuje element wizyjny (epoptes). Akcent spoczywa na „słuchaniu” i „byciu obecnym” naocznych świadków w czasie wydarzenia

19

Teologia mowy. Między słownikiem a ontologią teologiczną

32%

Wiończyk G.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 2

195-212

PL

Pytanie epistemologiczne, które stawia praktyka interpretacyjna, w teologii domaga się uzupełnienia w postaci przymierza, które skojarzone może być z projektem ontologizacji znanej z dziejów hermeneutyki. Uświadamia nam to, że język teologiczny, rozumiany jako system w znaczeniu technicznym tego słowa, nie stanowi odrębnej i samozabezpieczającej się mowy o Bogu. Język stanowi jedynie pewien układ znaczeń, który odnosi się sam do siebie. Jego odniesienie do rzeczywistości, a więc doświadczenia Boga, jest związane z autoryzacyjną rolą wspólnoty. Sam nawet natchniony tekst, a także tekstowe (w sensie wąskim)świadectwa Tradycji nie są elementami samowystarczalnymi, które można by pozbawić eklezjalnego i przez to doświadczeniowego kontekstu. W przeciwnym wypadku Objawienie musiałoby zostać ograniczone do informacji.

EN

Epistemological question posed by interpretive practice in theology, requires a supplement in the form of a covenant, which can be associated with the project of ontologization known from the history of hermeneutics. This makes us realize that theological language, understood as a system, in the technical meaning of the word, does not constitute a separate and self-protective speech about God. Language is only a system of meanings that is referring to itself. Its reference to reality, and therefore to the experience of God, is associated with the authorizing role of the community. Even the sacred texts as well as textual (in a narrow sense) testimonies in the Tradition, are not self-suffi cient elements which can be deprived of their ecclesial and, because of it, experiential context. Otherwise, the Revelation would have to be limited to information only

20

Słowo w edukacji z perspektywy aksjologicznej

32%

Ostrowska U.

Język. Religia. Tożsamość

|

2020

|

issue 1/2(21/22)

163-175

PL

W rozważaniach na temat słowa w edukacji z perspektywy aksjologicznej – kluczowej kategorii „słowo” niejednokrotnie towarzyszy blisko sytuująca się jej kategoria „język”, odnosząca się do homo loquens – do człowieka mówiącego, posługującego się językiem. To właśnie słowa towarzyszą człowiekowi od początku jego istnienia aż po sam kres życia, Toteż nic dziwnego, że z racji owej wszechobecności słów orzeka się, że człowiek istnieje w języku i poprzez język ma możność zaświadczania swojego człowieczeństwa w świecie.Podejmowanie w edukacji wnikliwego trudu odsłaniania owych znaczeń jest uzasadnione zwłaszcza dlatego, aby istotne dla istnienia ludzkości elementy uniwersum antroposfery aksjologicznej nie ulegały zapomnieniu, aby były należycie, zgodnie z ich sensem rozumiane, bez zniekształceń, uproszczeń wypaczeń, błędów logicznych a przy tym, aby nie wydawały się nazbyt oczywiste, anachroniczne, kłopotliwe czy żenujące w użyciu.O bezgranicznej wielkości leksyki zaświadcza w sposób szczególny fakt, że człowiek we wszechświecie jako istota „niewielka” i zaledwie okresowo egzystująca na ziemi, może właśnie za pomocą słowa ów nieprzenikniony w swym bogactwie świat niemal na wskroś ogarnąć, doskonalić i wzbogacać otaczającą rzeczywistość oraz samego siebie.

EN

In the reflections on the word in education from an axiological perspective – the key category „word” is often accompanied by the „language” category, which is close to her, referring to homo loquens – to a man speaking, using the language. It is the words that accompany a man from the beginning of his existence to the very end of his life. It is not surprising that because of the omnipresence of words, it is said that man exists in language and through language he has the ability to test his humanity in the world. Undertaking education in the insightful effort of revealing these meanings is justified in order to make the elements of the universal axiological anthroposophy essential for the existence of humanity not be forgotten, to be properly understood in accordance with their meaning, without distortions, simplifications of distortions, logical errors and at the same time they should not too obvious, anachronistic, embarrassing or embarrassing to use. The fact that man in the universe as a „small” being and only temporarily existing on earth, maybe just by means of the word that impenetrable world in its richness can almost completely embrace, perfect and enrich the surrounding reality and himself, confirms the boundless size of lexis in a special way.

Refine search results

Komu było dedykowane dzieło Gwagnina Sarmatiae Europeae descripto? - rozwiązanie zagadki znanego polonicum XVI w.

Sprawozdanie z sympozjum naukowego Na progu słowa. Odkryć na nowo sens milczenia, Kraków, 25 maja 2019 roku

Biblia sakramentem miłości Boga i Kościoła

Osobowy charakter biblijnego Słowa w rozumieniu Orygenesa

Mowa, gest, pismo. Relacje między kulturą żywego słowa a kulturą pisma w świetle zapisek z ksiąg sądowych późnośredniowiecznych miast polskich

Od wydawcy: Słowo Życia - Słowo Zbawienia

„Głosić Słowo Boże z mocą” (Dz 4,23-31)

Słowo i pustosłowie

„Piekło” XX wieku – translacje wizualne poematu Dantego w ujęciu Roberta Rauschenberga

Śmiech – dialog – wywrotowość. Bachtin w recepcji antropologicznej

Reinkarnacje słowa: media, gatunki, praktyki

Ratio wobec sztuki, także sakralnej

Rola Chrystusa – „Słowa Boga” w Kościele i świecie (Ap 19,13)

Pedagogia i tajemnica głosu Boga (Mk 1,11; 9,7)

Formy pismo/obraz na stronach WWW. Przegląd

Słowa, które odchodzą. Analiza wybranej leksyki o funkcji perswazyjnej na przykładzie polskich tekstów reklamowych początku XX wieku

Filozoficzne aspekty „bez-względności” słowa w relacji dorosły – małe dziecko

Naoczne spotkanie źródłem wiarygodności (1P 1,16-18)

Teologia mowy. Między słownikiem a ontologią teologiczną

Słowo w edukacji z perspektywy aksjologicznej