Search results

1

Antydemoniczny charakter sakramentu święceń

100%

Ficoń M.

Analecta Cracoviensia

|

2020

|

vol. 52

29-53

EN

Through the sacrament of Holy Orders, the bishop, priest and deacon receive authority from Christ to proclaim the word of God, to perform the liturgy and to conduct the service of mercy, which includes care for people tormented by the devil. Through their ministry, Christ still cares for his people because they proclaim “a teaching with authority” (Mark 1:27) capable of casting out evil spirits. Bishops and priests celebrate the sacraments limiting the sphere of influence of the kingdom of darkness in the souls of people and perform exorcisms, which liberate man from the power and influence of a demon.

PL

Dzięki sakramentowi święceń biskup, prezbiter i diakon otrzymuje od Chrystusa władzę głoszenia słowa Bożego, sprawowania liturgii i prowadzenia posługi miłosierdzia, do której zalicza się troska o osoby dręczone przez diabła. Dzięki ich posłudze Chrystus nadal troszczy się o swój lud, ponieważ głoszą „naukę z mocą” (Mk 1, 27) zdolną wyrzucać złe duchy, zaś biskupi i prezbiterzy celebrują sakramenty ograniczające strefę wpływów królestwa ciemności w duszach ludzi oraz sprawują egzorcyzmy, czyli wyzwalają człowieka spod władzy i wpływów demona.

2

The Obligation to Lead a Holy Life for Those Dispensed from Celibacy

84%

Lewandowski P.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2021

|

vol. 16

|

issue 18 (2)

181-191

PL

Ustawodawca w kan. 210 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. zobowiązuje do prowadzenia życia świętego wszystkich wiernych chrześcijan, zaś w kan. 276 i 278 § 2, ze względu na sakrament święceń, duchownych. W porządku świętości jednak wszyscy ochrzczeni są równi. Utrata stanu duchownego, oprócz wypadków podniesionych w kan. 290, 1º, nie niesie z sobą dyspensy od obowiązku celibatu. Reskrypt Biskupa Rzymskiego przywraca dyspensowanemu od celibatu możliwość pełnego uczestnictwa w życiu sakramentalnym, w tym zawarcia małżeństwa według prawa kanonicznego oraz zwalnia z cenzur.

EN

The legislator in can. 210 of the 1983 Code of Canon Law obliges all Christ’s faithful to lead a holy life, and in cann. 276 and 278 § 2, with regard to the sacrament of orders, clergy. In the order of holiness, however, all the baptized are equal. The loss of the clerical state, except in the cases mentioned in can. 290, 1º, does not entail any dispensation from the obligation of celibacy. The rescript of the Roman Pontiff gives the dispensed from celibacy the possibility of full participation in the sacramental life, including marriage according to canon law, and the remission of a censure.

3

Osoba prezbitera w nauczaniu Jana Pawła II na podstawie jego homilii wygłoszonych podczas święceń prezbiteratu

84%

Prajsnar J.

Studia Pastoralne

|

2007

|

vol. 3

178-192

EN

The article presents the analysis of the contents of John Paul II’s homilies which relate to the issues concerning the identity of the presbyter. Following the Pope's thought one can notice the emphasis of the fact that the presbyter participates in the mission of Christ Himself. The participation in the mission consists in fulfilling His perfect sacrifice, celebrating all the sacraments and preaching the Gospel. The presbyter holds the ministry in the person of Christ - in persona Christi - meaning it is done by God Himself. This participation in Christ’s mission is guaranteed by the laying on of hands, in which way the first disciples of the Master appointed their helpers and successors. Thus, the identity of the presbyter is shaped by a strong bond with God and His salvation. To fulfill the salvation the presbyter must efface himself and let Jesus be the master of his gestures, words and deeds. Life in such a close relationship with Christ is a great mystery of God's plan who entrusts Himself to weak and sinful people. Such reality is a great gift for anyone who, thanks to the works of the priest, can directly experience intimacy with God and His saving acts. It is also a gift for the presbyter himself who, despite his fragility, is blessed with a special friendship with Jesus Christ. The one chosen to priesthood is marked with a lasting seal of priestly ordination meaning that he becomes God's beloved servant forever, regardless of his current spiritual condition. Such a lifelong honor and commitment may at the same time fill the presbyter with fear because of his own littleness and imperfection. Nevertheless, the presbyter, trusting the efficacy of the words from the ordination ritual „And I am confident of this, that the one who began a good work among you will bring it to completion by the day of Jesus Christ" (cf. Phlp 1,6) can fulfill the ministry, devoting himself to Christ with trust.

4

Teologia sakramentu święceń ze szczególnym uwzględnieniem stopnia diakonatu na podstawie zmian w 2009 roku w kan. 1008 oraz 1009 KPK

84%

Trojanowski B.

Polonia Sacra

|

2021

|

vol. 25

|

issue 3

101-120

EN

The problem of the diaconate is one of the theological issues that still require a lot of reflection. The discussion on this topic returns, although often in different, often opposite directions. The changes to the Code of Canon Law introduced by the motu proprio of Benedict XVI Omnium in mentem do not only concern the issue of diaconate. The papal intervention into canon law contributed to the rereading of the last council regarding the diaconate, but also all three degrees of the sacrament of Orders (the differences between them and the sacramental character). Another aspect is the universal priesthood and the ministerial priesthood, the relationship and the differences between them. The direction for deeper reflection by Pope Benedict XVI led us to the thesis that the diaconate, although constituting the first degree of the sacrament of Holy Orders, does not yet include it in the hierarchical priesthood, and thus the deacon still participates in the common priesthood.

PL

Problematyka diakonatu stanowi jedną z kwestii teologicznych, które nadal wymagają głębokiej refleksji. Dyskusja na ten temat powraca, chociaż zmierzając w różnych, często przeciwnych kierunkach. Zmiany w Kodeksie prawa kanonicznego wprowadzone przez dokument Benedykta XVI Omnium in mentem nie dotyczą tylko samej kwestii diakonatu. Interwencja papieska w prawo kanoniczne przyczyniła się nie tylko do ponownego odczytania ostatniego Soboru w kwestii diakonatu, ale także wszystkich trzech stopni sakramentu święceń (różnic między nimi i sakramentalnego charakteru). Innym aspektem jest kapłaństwo powszechne i kapłaństwo służebne, relacja i różnice pomiędzy nimi. Wyznaczenie przez papieża Benedykta XVI kierunku do pogłębionej refleksji doprowadziło nas do tezy, iż diakonat, mimo że stanowi pierwszy stopień sakramentu święceń, nie włącza jeszcze do kapłaństwa hierarchicznego, a przez to diakon nadal uczestniczy w kapłaństwie powszechnym.

5

Nałożenie rąk w sakramencie święceń od X wieku do Vaticanum II

84%

Litawa K.

|

2019

|

vol. 66

|

issue 8: Liturgika

49-64

PL

Z rytualnego i teologicznego punktu widzenia fundamentalny w sakramencie święceń gest nałożenia rąk ma bogatą i interesującą historię. Sobór Watykański II do teologicznej myśli starożytności chrześcijańskiej, traktując impositio manuum jako istotny gest wspomnianego sakramentu. Wraz z modlitwą konsekracyjną gest ten stanowi „formę” i „materię” sakramentu. W epoce feudalno-średniowiecznej, szczególnie od X wieku, rytuał był zaniedbywany i pozostawiany w cieniu w rytuale święceń. Pierwsze miejsce zajęła traditio instrumentorum, co trwało do XX wieku. Poza tymi historycznymi zmianami gest nałożenia rąk był zawsze obecny w sakramencie święceń i z tego powodu stanowi stabilny znak obecności Ducha Świętego.

EN

From a ritual and theological point of view, the imposition (laying on) of hands, the fundamental and essential gesture in the Sacrament of Order, has a rich and interesting history. The Second Vatican Council returned to the theological thought of Christian antiquity, treating the impositio manuum as the substantial gesture of the aforementioned sacrament. Together with the consecratory prayer this gesture constitutes the “form” and the “matter” of the sacrament. In the feudal-medieval era, especially from the 10th century, the ritual is neglected and placed in the shadow of the ordination rite. The first place took traditio instrumentorum, which lasted until the 20th century. Beyond these historical changes, the gesture of the imposition (laying on) of hands was always present within the rite of the priestly order, and for this reason, in the ordinate it is always stable sign of the presence of the Holy Spirit.

6

Formacja intelektualna i pastoralna diakonów stałych w Kościele powszechnym

67%

Selejdak R.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2014

|

issue 21

337-360

EN

This article addresses the two fundamental dimensions of an integral formation of future permanent deacons, namely intellectual and pastoral formation. The rapid change that has come about in the conditions in which the per- manent diaconate is exercised, social and cultural changes, the development of ecclesiastical and secular sciences and the development of Christian life in the various moments of its existence all demand of the deacon a solid formation. This is an essential condition upon which the fruitfulness of the perma- nent diaconate depends. For this reason it is of great significance. The intellectual and pastoral formation of candidates for the permanent diaconate are bound tightly together and complement one another. The programmes for the formation in question are found in the national Rationes institutionis diaconorum permanentium, prepared by the Episcopal Conferences and approved by the Congregation for the Clergy. Intellectual formation must embrace all of the disciples that belong to the ecclesiastical sciences and those connected with them. Pastoral formation, on the other hand, must present the theoretical and practical aspects of the ministry of future deacons so that they can carry out their pastoral duties effectively among the People of God.

7

„Sakrament kapłaństwa” czy „sakrament święceń” – kwestia jedynie terminologiczna? (problem w ujęciu uchwał soborowych, Kodeksów prawa kanonicznego i katechizmów rzymskich)

67%

Janczewski Z.

Kościół i Prawo

|

2022

|

vol. 11

|

issue 2

63-77

EN

The documents of the Catholic Church use the term „sacrament of Holy Orders” in relation to the sixth sacrament. Meanwhile, in many Polish translations of such documents, in older textbooks and even in the statements of church hierarchs, the term „sacrament of Holy Orders” appears. This study seeks to answer the question whether these two terms can be used interchangeably, or whether their interchangeable use is connected with the serious problem of locating the various degrees of ordination in the proper theological-canonical perspective.

PL

Dokumenty Kościoła katolickiego w odniesieniu do szóstego sakramentu posługują się terminem „sakrament święceń”. Tymczasem w wielu polskich tłumaczeniach takich dokumentów, w starszych podręcznikach, a nawet wypowiedziach hierarchów kościelnych pojawia się termin „sakrament kapłaństwa”. Niniejsze opracowanie stara się odpowiedzieć na pytanie, czy te dwa terminy mogą być używane zamiennie, czy też zamienne ich stosowanie łączy się z poważnym problemem umiejscowienia poszczególnych stopni święceń we właściwej optyce teologiczno-kanonistycznej.

8

Święcenia prezbiteratu w Kościołach syryjskich. Historia i struktura obrzędu

67%

Potoczny M. R.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 8: Liturgika

125-140

EN

The Sacrament of Holy Orders belongs to the most essential mysteries left by Jesus Christ. The Apostolic succession handed down to the Church is a guarantee of the continuity of the tradition and a proof of the authenticity of the Christian worship focused on the continuously present Lord. Even if the liturgical functions are common to the Church as a whole, the different liturgical traditions elaborated their own understanding of the sacrament and related ministry. This paper reflects on the essence of the Presbyterial ministry in the liturgical space of the Syriac Churches. The author starts from the presentation of the understanding of the sacrament and its validity and next discusses the structure of the rites in both West and East Syriac traditions. The last part of the presentation contains a theological reflection concerning the main consecratory prayer of the Ordination to the Presbyterate.

PL

Sakrament święceń należy do depozytu najistotniejszych misteriów pozostawionych Kościołowi przez Jezusa Chrystusa. Przekazywana w nim sukcesja apostolska jest gwarantem ciągłości tradycji i prawdziwości chrześcijańskiego kultu, skoncentrowanego na wciąż przychodzącym, dzięki posłudze ołtarza, Panu. Chociaż wynikające ze święceń funkcje są wspólne całemu Kościołowi, to jednak różne tradycje liturgiczne wypracowały własne rozumienie tegoż sakramentu i związanej z nim posługi. Niniejszy artykuł stanowi refleksję nad istotą kapłaństwa w stopniu prezbitera w przestrzeni liturgicznej Kościołów syryjskich. Autor wychodzi od prezentacji rozumienia sakramentu oraz jego trwałości i obowiązywalności, a następnie przechodzi do omówienia struktury święceń w obydwu omawianych tradycjach. Całość wieńczy krótka refleksja teologiczna dotycząca głównej modlitwy konsekracyjnej święceń prezbiteratu.

9

Sakramenty w uchwałach II Synodu Archidiecezji Katowickiej

60%

JANCZEWSKI Z.

Prawo Kanoniczne

|

2017

|

vol. 60

|

issue 3

31-55

EN

In the years 2015-2016 in Katowice took place II Archdiocesan Synod. After its completion declarations and decrees was issued. Some of these concern issues related to the sacraments. Synodal norms raise very important pastoral problems of baptism, confirmation, Eucharist, penance, anointing of the sick, sacrament of order and marriage. Many of decrees concern preparation for the reception sacraments. This publication shows archdiocesan synodal law and interprets it.

Refine search results

2 Roczniki Teologiczne

1 Analecta Cracoviensia

1 Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

1 Kościół i Prawo

1 Polonia Sacra

1 Prawo Kanoniczne

1 Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

1 Studia Pastoralne

1 Ficoń M.

1 JANCZEWSKI Z.

1 Janczewski Z.

1 Lewandowski P.

1 Litawa K.

1 Potoczny M. R.

1 Prajsnar J.

1 Selejdak R.

1 Trojanowski B.

1 2022

2 2021

1 2020

1 2019

1 2018

1 2017

1 2014

1 2007