Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Authors help
Years help

Results found: 76

first rewind previous Page / 4 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  samobójstwo
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 4 next fast forward last
EN
I compare the suicide deaths of Heinrich von Kleist and Jean Améry (Hans Mayer). I discuss the issue of suicide, considering it as a category of the German language and distinguish the difference between the terms ‘Selbstmord’ [self-annihilation] and ‘Freitod’ [self-inflicted death, voluntary death]. By comparing the two suicides committed on the two verges of modernity (the beginning of 19th century in Berlin and 20th century after Auschwitz), I try to describe them as an experience of the imagination (in the words of Stefan Chwin) and as a specific act of creation: a choice of a voluntary death. Suicide, comprehended as a confirmation of our existential freedom, was a deviation from what was considered the norm in Prussia in 1811 and did not seem possible as anything else than an act of despair, when committed by a death camp survivor. However, Heinrich von Kleist and Jean Améry have set a precedent in the existing cultural and historical paradigms of suicide.
EN
The study aims to compare suicide poisoning and poisons used to commit suicide in the 1930s and today. The focus is on autopsy protocols from 1930–1939 and 2010–2019 collected at the Forensic Medicine Institute in Krakow. In the years 1930–1939, there were 184 cases, 65 of which were among men and 119 among women. The most common poisons were corrosives, accounting for 69 cases, 43 were carbon monoxide, 24 were drugs and narcotics, 17 were heavy metals, and the remaining 31 were other substances. Of the 138 suicide poisonings in modern times, 96 were committed by men and 42 by women. The most common poisoning was multi-drug poisoning – 62 cases. Opioids, benzodiazepines, neuroleptics and antidepressants were the most frequently chosen substances today. Fatal intoxications with drugs/new psychoactive substances (NCAs) were observed in 28 cases, while other substances were used in the remaining 17. The conducted analysis showed a significant decrease in suicidal poisoning with the use of corrosive substances and gases, while the percentage of drug overdoses is systematically growing. Poisons used for suicide purposes in the 1930s left macroscopic changes that could be instantly noticed during the autopsy. The fact that drugs that are currently used most often do not leave such changes may justify the dynamic development of forensic toxicology.
PL
Cel pracy: Głównym celem realizowanych badań było wskazanie najważniejszych elementów dotyczących komunikacji w sytuacji leczenia z uwzględnieniem relacji biały personel-pacjent. Uwzględniając w szczególności sytuację suicydalną, która dalej jest traktowana jako temat tabu. Materiał i metody: W niniejszym artykule przedstawione zostaną doniesienia z badań własnych realizowanych od 2016 roku do chwili obecnej w ramach działalności Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego – Oddział Lublin. Badani to osoby z zaburzeniami natury psychicznej, którzy zgłaszali się do Towarzystwa w celu konsultacji psychologicznych. Grupę badawczą stanowią grupy równoliczne - kobiety i mężczyźni (n=100), pochodzący głównie z województwa lubelskiego i małopolskiego. Wyniki: Na podstawie analizy materiału badawczego oraz zebranej literatury można sformułować następujące wnioski praktyczne: - istnieje potrzeba kierowania większej ilości kampanii społecznych dotyczących problematyki komunikacji w sytuacji hospitalizacji, - zbyt mało akcji społecznych skierowanych jest bezpośrednio do pacjentów, ich najbliższych oraz personelu medycznego, które powinny być realizowane w celu poszerzenia wiedzy na temat elementarnych aspektów związanych z hospitalizacją, - biały personel nie ma odpowiedniej wiedzy (lub ma jej za mało), - personel medyczny ma nieodpowiednie umiejętności do pracy z osobami z tendencjami samobójczymi, - na studiach medycznych, pielęgniarskich i innych powinien być położony nacisk na aspekt przygotowania psychologicznego, który ułatwiłby pracę personelu medycznego. Wnioski: Praca ma zatem wymiar teoretyczno-praktyczny w związku z załączonymi elementami dotyczącymi metod projekcyjnych, za pomocą, których można uzyskać więcej informacji od grupy badawczej. Komunikacja w sytuacji hospitalizacji, leczenia jest bardzo złożonym aspektem.
PL
W artykule podejmuję zagadnienie okoliczności prób samobójczych, podejmowanych przez młodzież w wieku 14–21 lat, rozważając tę problematykę w kontekście czynników ryzyka i uwarunkowań teoretycznych. Samobójstwo poddaję analizie w ujęciu epidemiologicznym i funkcjonalnym. Obrazuję częstotliwość statystyczną zdarzeń, czynniki ryzyka oraz mechanizmy, jakie współwystępują z samobójczą śmiercią dzieci i młodzieży. W tym zakresie dokonałem przeglądu wyników badań brytyjskich, amerykańskich i polskich, wskazując podobieństwa zmian poznawczych, wolicjonalnych i emocjonalnych nastoletnich samobójców. W warstwie teoretycznej artykułu rozważania koncentruję na teorii dysregulacji emocjonalnej (Linehan, 1993) oraz interpersonalnej teorii samobójstw (Van Orden i in., 2010), wyznaczając dwie przestrzenie, w jakich narasta zagrożenie samobójstwem nastolatków. Badaniom poddaję sferę emocji i relacji interpersonalnych. Pokazuję ich związki z trudnościami adaptacyjnymi, zmianami nastroju oraz usposobieniem. Procedura badań zakładała analizę materiału źródłowego, obejmującego listy pożegnalne zmarłych nastolatków oraz wypowiedzi ich bliskich (rodziców, znajomych), pozwalającą zrekonstruować okres poprzedzający zamach samobójczy. Teksty źródłowe, stanowiące materiał archiwalny prokuratur, poddaję analizie metodą pól semantycznych. Prezentacja wyników badań koncentruje się na sposobach opisywania doświadczanych emocji oraz interpretowania relacji interpersonalnych. Poszukiwałem słów kluczy używanych do tych opisów, częstotliwości ich używania oraz kontekstu interpretacji fragmentów wypowiedzi. Przeprowadzona analiza semantyczna pozwoliła mi sformułować istotne dla pedagogów wnioski, wskazujące obszary, w których młodzież informuje o swoich niekorzystnych doświadczeniach adaptacyjnych. Umiejętność tworzenia przestrzeni wypowiedzi i odczytywania przekazu staje się jedną z możliwości pedagogicznych działań profilaktycznych. Równocześnie proces interpretowania znaczeń, jakie wyłaniają się z listów samobójczych dzieci i młodzieży, dostarczył cennych informacji, które wyjaśniają trudności w komunikowaniu dorosłym swego cierpienia i odczuwanej presji.
PL
Studium przypadku trzynastolatka cierpiącego na depresję i jąkającego się. Przyczyną zaburzeń emocjonalnych, niepłynności mowy i depresji chłopca są jego przeżycia z wczesnego dzieciństwa – chłopiec w wieku trzech lat został oddzielony od matki.
EN
This article presents the experience of the Marie Curie-Skłodowska University in the field of universal design at the higher education level. Universal design in education assumes creating programs, materials, but also an environment accessible to students with different needs arising from the style of learning, age, health status, language skills, life and cultural experiences. The idea of universal design has been used in the preventive project "Good Life". The primary goal of the project was preventing suicidal behavior among academic youth. The activities undertaken in accordance with the idea of universal design were addressed to the entire academic community and were based on a four-link operation model: student, peer group, academic teachers, disabled persons' support team.
PL
Artykuł przedstawia doświadczenia Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej z zakresu projektowania uniwersalnego na poziomie edukacji wyższej. Projektowanie uniwersalne w edukacji zakłada tworzenie programów, materiałów, ale również otoczenia dostępnego dla studentów o różnych potrzebach wynikających ze stylu uczenia się, wieku, stanu zdrowia, znajomości języka, doświadczeń życiowych i kulturowych. W projekcie o charakterze profilaktycznym Dobre życie została wykorzystana idea projektowania uniwersalnego. Głównym celem projektu było przeciwdziałanie zachowaniom samobójczym wśród młodzieży akademickiej. Podjęte działania zgodnie z ideą projektowania uniwersalnego zostały skierowane do całej społeczności akademickiej i zostały oparte na modelu działania składającym się z czterech ogniw: student, grupa rówieśnicza, nauczyciele akademiccy, Zespół ds. Osób Niepełnosprawnych.
EN
The topic of suicide in the Bible, if we look at it superficially, seems to be treated with a certain amount of understanding, even as an acceptable solution to a “dead end” situation. It is often treated, especially in Deuteronomistic texts, as a choice of lesser evil – to avoid humiliation, torture or “public death.” In texts from the Hellenistic era (1–2 Macc), the decision to commit suicide is even an example of heroism or an honourable solution. Some text from the turn of the Persian and Hellenistic eras (the books of Tobit and Jonah), however, point to alternative solutions and greater trust in God. The Gospel account of Judas’s suicide should also be perceived in this way.
PL
Temat samobójstwa w Biblii, jeśli spojrzymy na niego powierzchownie, wydaje się być traktowany z pewną dozą zrozumienia, a nawet jako akceptowalne rozwiązanie w sytuacjach „bez wyjścia”. Często jest ono przedstawiane, zwłaszcza w tekstach deuteronomistycznych, jako wybór mniejszego zła – by uniknąć poniżenia, tortur lub sytuacji określanych mianem „śmierci publicznej”. W tekstach z epoki hellenistycznej (1–2 Mch) decyzja o popełnieniu samobójstwa jest nawet przykładem bohaterstwa lub honorowego rozwiązania. Niektóre wypowiedzi z przełomu epok perskiej i hellenistycznej (Księgi Tobiasza i Jonasza) wykazują jednak tendencje do pokazania alternatywnych rozwiązań i potrzeby większego zaufania wobec Boga. W ten sposób trzeba rozumieć również ewangelijny opis samobójczej śmierci Judasza.
EN
The article aims to present a broad and diverse meaning of suicidal behaviour prevention. Based on the relevant academic literature, the importance of prevention has been shown as well as the application of its assumptions at various levels. Notable attention is given to suicidal behaviours among increasingly young students. Groups of factors influencing suicidal behaviour are identified, with particular emphasis on family, school, biopsychosocial factors as well as addictions. The role of various groups in the process of preventing suicidal behaviour is additionally determined. Finally, the author presents a proposal of actions intended to reduce young people’s negative reactions to difficult situations. The main thesis is to show the key role of preventive care in the process of prevention and minimising suicidal behaviour. For this purpose, the method of document examination is used. The author tries to shed light on the problem in question by means of a literature review, material selection and an analysis of reports and statistics, both national and international.
PL
Celem artykułu jest próba pokazania szerokiego i zróżnicowanego znaczenia profilaktyki zachowań suicydalnych. Bazując na literaturze przedmiotu, ukazano rangę profilaktyki i stosowania jej założeń na różnych poziomach. Zwrócono uwagę na problem zachowań suicydalnych u coraz młodszych uczniów. Wskazano grupy czynników mających wpływ na zachowania samobójcze ze szczególnym uwzględnieniem rodziny, szkoły, czynników biopsychospołecznych czy uzależnień. Wykazano rolę różnych grup w procesie zapobiegania zachowaniom samobójczym. Przedstawiono propozycję koniecznych działań w celu zmniejszenia niepożądanych reakcji młodych ludzi na sytuacje trudne. Główną tezą pracy jest ukazanie istotnej roli profilaktyki zachowań suicydalnych w procesie zapobiegania i minimalizowania tego typu zachowań. Do tego celu wykorzystano metodę badania dokumentów. Na podstawie kwerendy literatury przedmiotu, selekcji materiału, analizy raportów i statystyk, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, starano się przybliżyć omawiany w artykule problem.
EN
The aim of this paper is to critically analyze and evaluate the commonly held belief in philosophy and literary studies that suicidal Kirillov – a relentlessly intriguing character featured in Dostoevsky’s The Devils – voices and embodies the same ideas that were later to become characteristic of Friedrich Nietzsche’s thought. This analysis begins with a critical reading of Boris Evlampiev’s essay: Dostoevsky and Nietzsche: Toward a New Metaphysics of Man. Evlampiev’s presents Kirillov as an individual who showed the way to the full affirmation of earthly life, much earlier than Nietzsche’s Zarathustra, without resorting to religious faith or visions of paradise and salvation in the afterlife. The author of this article presents arguments against the view that Kirillov is the forerunner of Zarathustra. As this staged confrontation between Kirillov and Nietzsche/ Zarathustra unfolds and Kirillov’s would-be “Nietzschean” conduct and ideology are reviewed, numerous problems and doubts arise. As the analysis of Nietzsche’s and Kirillov’s approaches to the issue of death and the transience of human existence progresses, it reveals contradictions in Nietzsche’s thought which show that there is a need to re-evaluate Kirillov’s character. Eventually, the author reaches the conclusion that Kirillov’s dilemmas are much closer to those of Nietzsche than one would initially think.
PL
Listy moralne do Lucyliusza Seneki Młodszego stanowią wartościowe świadectwo głębokiej refleksji ich autora nad zagadnieniem śmierci jako krańcowym momentem doczesnego życia człowieka. Jednocześnie pozostają swoistą próbą wskazania czytelnikowi możliwości właściwego ustosunkowania się wobec tego, co nieuchronne i ostateczne. Analiza będących przedmiotem mojego zainteresowania w niniejszym artykule listów 24, 26, 30, 70, 77 i 82 nie pozostawia wątpliwości, że najistotniejszym czynnikiem, który w przekonaniu starożytnego filozofa warunkuje odpowiedni stosunek człowieka do śmierci, jest jego życie. W tym kontekście definiuje Seneka śmierć jako szczególne dopełnienie życia aktywnego, tj. wartościowego zarówno pod względem moralnym, jak i intelektualnym. Takie podejście pozwala także zrozumieć jego specyficzną interpretację śmierci, która chociaż w św ietle poglądów stoickich pozostaje jedną z rzeczy obojętnych, to w ujęciu Seneki jest zbliżona do dobra, posiada wartość i pod pewnymi warunkami może stać się przedmiotem ludzkich starań.
PL
Artykuł ma stanowić konkluzję rozważań dotyczących specyfiki pracy z osobami z zaburzeniami natury psychicznej. W artykule przedstawione zostaną dane z przeprowadzonych autorskich badań na grupie n=100, w wieku średniej dorosłości wg. Levinsona. Dodatkowo zostały zrealizowane wywiady z osobami, które chorują psychicznie i przebywały w klinikach i szpitalach psychiatrycznych. Samobójstwo jest aspektem wielowymiarowym, może dotyczyć wielu osób. Próba samobójcza może mieć miejsce w każdym środowisku życia człowieka: dom rodzinny, praca czy miejsce publiczne. Konieczna jest profilaktyka, psychoedukacja oraz działania mające na celu zweryfikowanie czynników ryzyka i sygnałów ostrzegawczych. Badania przedstawiają sytuację osób, które na co dzień doświadczają problemów natury psychicznej. Artykuł ma wymiar teoretyczno-praktyczny, ze względu na możliwość stworzenia implikacji praktycznych. Praca stanowi wartościowy element do wykorzystania z osobami cierpiącymi na zaburzenia psychiczne, który może pomóc w kompleksowym oddziaływaniu w sytuacji kryzysowej.
EN
The article constitutes a conclusion of considerations regarding the specifics of working with people with mental disorders. The paper shows the data from research on the group n=100, in the middle adult age by Levinson. In addition, interviews were conducted with people who were mentally ill and in psychiatric clinics and hospitals. Suicide is a multidimensional aspect, it can affect many people. An attempt to commit suicide can take place in every environment of human life: a family home, a workplace, or a public place. Prevention, psychoeducation and actions to verify risk factors and warning signals are necessary. The research presents the situation of people who experience psychological problems on a daily basis. The paper has a theoretical and practical dimensions, due to the possibility of creating practical implications. Work is a valuable element to be used with people suffering from mental disorders, which can help in the complete treatment in a crisis situation.
13
Publication available in full text mode
Content available

Wykluczenie z życia.

75%
PL
Istnieją rozmaite rodzaje wykluczenia społecznego odnoszące się do życia poza nawiasem społeczeństwa. Procesu ukształtowanego przez miejsce w strukturze społecznej, przez przeszłe doświadczenia życiowe i oczekiwania. Koresponduje z nimi to najbardziej dramatyczne: wykluczenie z życia, czyli śmierć samobójcza. Jest ona dla socjologa (od czasów Emila Durkheima) najlepszym miernikiem integracji i kondycji społeczeństwa. Analiza trendów śmierci samobójczej w latach 1951–2013 wskazuje na ich systematyczny wzrost w tym czasie (o 400%) z wyjątkiem roku 1981 i przełomu 1989/1990, kiedy spadły one o 1/3. Było to niewątpliwie skutkiem nadziei związanych z Solidarnością i zmianą politycznego ustroju kraju. W latach 90. współczynniki śmierci samobójczych wykazują stabilizację z niewielkim wzrostem. Od roku 2009 nastąpił gwałtowny wzrost: z około 5000 do ponad 6000 rocznie. Uderzająca jest dysproporcja w zakresie płci. Polska jest jedynym na świecie krajem, w którym śmiercią samobójczą umiera aż sześciu mężczyzn na jedną kobietę. Skutkuje to określaniem Polski jako kraju silnych kobiet i coraz słabszych mężczyzn.
EN
There are several types of social exclusion which describe the fact of living on the margin of the society. Social exclusion process is shaped by the position in the social structure, past life experiences and expectations, and relates also to exclusion from life - the most dramatic of all, and manifested by suicide. For a sociologist (since the time of Emile Durkheim) this is the best measure of social integration and the condition of the society itself. The analysis of suicide tendencies in 1951–2013 shows a systematic increase (by 400%), except for 1981 and the transition of 1989–1990, when there was a drop by 1/3. Undoubtedly, this drop was due to hopes brought by the Solidarity movement and the political transition in the country. In the 1990s, suicide ratios were generally stable, with some slight increases. Since 2009, there has been a sharp growth: from around 5,000 to 6,000 cases per year. Gender disparities are most striking here. Poland is the only country in the world where the female/male suicide ratio is one to six. This data gives rise to the assumption that Poland is the country of strong women and ever weaker men.
PL
Samobójstwo należy uznać za jeden z najbardziej drastycznych sposobów rozwiązywania problemów życiowych przez jednostkę, współcześnie zaś coraz częściej staje się ono skutecznym narzędziem walki terrorystów. Statystyki wskazują na wzrost liczby operacji terrorystycznych, w których zamierzonym skutkiem jest samobójstwo zamachowca, rośnie również liczba ofiar. Problem badawczy stawiany w artykule brzmi: „W jaki sposób potrzeba nadawania sensu otaczającej rzeczywistości sprzyja budowaniu motywacji terrorystów – samobójców?”. Hipoteza sformułowana na użytek tej analizy jest następująca: „Samobójstwo jest czynnikiem sensotwórczym, wokół którego większość potencjalnych terrorystów − samobójców organizuje swoje życie. Czynniki sprzyjające ukształtowaniu postawy gotowości do samobójstwa są częścią kultury gloryfikującej samobójstwo, nadającej mu nowe znaczenia, atrakcyjne dla indywidualnej i społecznej tożsamości jednostki”. Przedmiotem analizy są statystyki oraz literatura odnoszące się do problematyki samobójstw, w szczególności o charakterze terrorystycznym. Zdaniem autorek artykułu samobójstwo dokonane przez terrorystę nie jest efektem utraty woli życia, bezradności czy depresji, lecz jest czynnikiem, który wytwarza ważne egzystencjalne sensy motywujące do działania. Z tego powodu rośnie popularność terrorystycznych operacji samobójczych i skuteczność działania organizacji posługujących się terrorem jako narzędziem walki o swoje cele.
EN
Suicide should be considered one of the most drastic ways of solving life problems by an individual, and today it is increasingly becoming an effective tool for terrorists. Statistics show an increase in the number of terrorist operations, in which the intended effect is the bomber’s suicide, and the number of victims is also growing. The research problem posed in the article is: "How does the need to make sense of the surrounding reality foster the motivation of suicide terrorists?". The hypothesis formulated for the analysis is as follows: "Suicide is the sense-making factor around which most potential terrorist-suicides organize their lives. The factors conducive to forming an attitude of readiness to commit suicide are part of a culture that glorifies suicide, giving it new meanings, attractive to the individual’s personal and social identity". The statistics and literature concerning the issue of suicides, especially those of a terrorist nature, are subject to analysis. According to the authors of the article, suicide committed by a terrorist is not an effect of loss of will to live, helplessness, or depression, but it is a factor that generates important existential senses motivating to act. For that reason, the popularity of terrorist suicide operations and the effectiveness of organizations applying terror as a tool to fight for their goals are increasing.
EN
The subject of the research is the phenomenon of suicide prevention in Poland. The aim of the work is to show that suicide prevention is an expression of the affirmation of life. The research included an analysis of available scientific literature describing new forms of prevention of suicidal behavior representing a life-affirming attitude. The analyzed scientific publications prove that the affirmation of life is a basic property of people and institutions operating in the suicide prevention system. Developing an attitude of affirmation of life contributes to increasing the effectiveness of various forms of suicide prevention.
PL
Przedmiotem badań jest zjawisko profilaktyki samobójstw w Polsce. Celem pracy jest pokazanie, że profilaktyka samobójstw jest wyrazem afirmacji życia. W ramach badań dokonano analizy dostępnej literatury naukowej opisującej nowe formy profilaktyki zachowań samobójczych reprezentujące postawę afirmacji życia. Poddane analizie publikacje naukowe dowodzą, że afirmacja życia jest podstawową właściwością ludzi i instytucji działających w systemie profilaktyki samobójstw. Wypracowanie postawy afirmacji życia przyczynia się do zwiększenia skuteczności poszczególnych form profilaktyki samobójstw.
Poradnik Językowy
|
2024
|
vol. 814
|
issue 5
47-61
EN
The article presents the ways Polish press of the 1920s and 1930s used to write about suicides of artists. The author analyses the stories of suicidal deaths of five people: theatre actress Alojza Żółkowska, actor and director Józef Poremba-Jaracz, an aspiring painter Helena Niemczewska (the daughter of the watercolourist Julian Fałat), film heartthrob Zbigniew Staniewicz, and theatre actor Sergiusz Niłus (Jerzy Alan). These instances demonstrate that pre-war journalists took a keen interest in the issue, especially the reasons behind the tragedies. Detailed descriptions of the course of events often revealed many details of the stars’ private lives, especially their health-related conditions.
PL
Artykuł przedstawia, w jaki sposób pisano o samobójstwach artystów na łamach prasy z lat 20. i 30. Autor analizuje historie samobójczych zgonów pięciu osób: aktorki teatralnej Alojzy Żółkowskiej, aktora i reżysera Józefa Poremby-Jaracza, aspirującej malarki Heleny Niemczewskiej (córki akwarelisty Juliana Fałata), amanta filmowego Zbigniewa Staniewicza i aktora teatralnego Sergiusza Niłusa (Jerzego Alana). Pokazuje na ich podstawie, że przedwojenni dziennikarze żywo interesowali się tym zagadnieniem, a zwłaszcza przyczynami, dla których dochodziło do tragedii. Szczegółowe opisy przebiegu zdarzeń niejednokrotnie zdradzały wiele szczegółów z życia prywatnego gwiazd, zwłaszcza tych dotyczących ich stanu zdrowia.
Zeszyty Prawnicze
|
2019
|
vol. 19
|
issue 3
115-130
EN
This article describes the history of the penalisation of persuasion or assistance in suicide in various legal systems including the Polish penal codes. This crime was listed in the 1932 Criminal Code, the 1969 Criminal Code, and the 1997 Criminal Code. Currently the maximum penalty for this offence in terms of duration is the same as in the 1932 and 1969 Criminal Codes. Penalties should always be applied as a last resort, but in the case of a legally protected good as important as human life, it seems the criminal liability of offenders should be a punishment they will recognise as adequately severe with respect to the offence.
PL
Niniejszy artykuł opisuje historię penalizacji przestępstwa namowy lub udzielenia pomocy w samobójstwie w ramach m.in. polskich kodeksów karnych. Wyżej wymienione przestępstwo zostało ujęte w kodeksie karnym z 1932 r., kodeksie karnym z 1969 r. oraz w kodeksie karnym z 1997 r. Aktualna maksymalna sankcja z tytułu tego występku – w zakresie czasu jej trwania - jest tożsama z tą występującą w kodeksie karnym z 1932 r. oraz w kodeksie karnym z 1969 r. Sankcje karne zawsze powinny być stosowane w ostateczności, niemniej w przypadku tak ważkiego dobra chronionego prawem jak ludzkie życie wydaje się, iż istnieć winna możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności karnej danego sprawcy w zakresie kary będącej dla niego realną dolegliwością.
EN
In the article, the author has analysed the mistakes and omissions in the investigation of Marilyn Monroe’s death. How did she die? Was she murdered or was it a suicide? The paper is also the analysis of the psychological profile of the actress. The author has tried to recreate the circumstances of the actress’s last life moments. The answers to the above questions are not the main purpose of the work. It is rather an attempt to induce an analysis by its recipient.
PL
Autorka przeanalizowała błędy i zaniedbania popełnione w śledztwie dotyczącym śmierci Marilyn Monroe. W jaki sposób zmarła artystka? Czy było to zabójstwo czy samobójstwo? Badaczka odtworzyła okoliczności jej ostatnich chwil życia. Referat stanowi również analizę profilu psychologicznego aktorki. Praca nie zawiera gotowych odpowiedzi na postawione wyżej pytania, a raczej ma na celu skłonić odbiorcę do analizy.
19
63%
Puls Uczelni
|
2012
|
issue 3
13-17
PL
Wstęp. Każdemu z nas niejednokrotnie zdarzyło się doznać rozczarowań z powodów osobistych lub zawodowych. Reagujemy smutkiem, niepokojem, wycofujemy się z aktywności. Szybko jednak obniżony nastrój wyrównuje się i umożliwia nam powrót do normalnego życia. Bywają jednak sytuacje, kiedy nastrój depresyjny, izolacja od ludzi trwają dłuższy czas. Człowiek traci wówczas poczucie przyjemności (anhedonia) i sensu życia. Staje się bezradny, bezsilny i apatyczny. Towarzyszą temu liczne objawy fizyczne, takie jak: ból głowy, brak apetytu, zaburzenia snu. Cel pracy. Przedstawienie realizacji pielęgniarskiego planu terapii pacjenta z depresją przebywającego na oddziale psychiatrycznym. Materiał i metody. Informacje na temat pacjenta zgromadzono metodą wywiadu przeprowadzonego przez pielęgniarkę z pacjentem z rozpoznaniem epizodu depresyjnego. Na potrzeby badań opracowano kwestionariusz, złożony z listy wcześniej przygotowanych pytań. Informacje o pacjencie i jego rodzinie uzyskano dzięki zastosowanej obserwacji i analizie dokumentacji chorego. Opis przypadku. Sześćdziesięciodwuletni pacjent przyjęty do Szpitala Psychiatrycznego w Toszku, z rozpoznaniem epizodu depresyjnego. Po raz czwarty hospitalizowany, leczący się od 10 lat. Wyraził zgodę na leczenie. Skierowany z Poradni Zdrowia Psychicznego z powodu narastającego lęku, myśli o śmierci, bezsenności i zamiarów samobójczych. Na początku hospitalizacji chory był smutny, przestraszony, zmęczony, senny i spowolniały. Przez pierwsze dni odmawiał przyjmowania posiłków, pił niewielkie ilości płynów. Wypowiadał myśli samobójcze. Większość dnia spędzał w łóżku, nie interesował się życiem oddziału. Nie nawiązywał kontaktów z personelem i pacjentami. Izolował się od otoczenia. Nie dbał o swój wygląd zewnętrzny. Wnioski. Zamierzone cele procesu pielęgnowania zostały osiągnięte. Stan psychiczny chorego poprawił się. Został wypisany do domu bez zamiarów i myśli suicydalnych. Wzmocnił swoje poczucie wartości. Chętnie nawiązywał kontakt z pacjentami, personelem i rodziną. Brał udział w zajęciach terapeutycznych. Pomagał w pracach na oddziale.
EN
Introduction. every human has experienced some disillusionments connected with personal or professional life. We react by being miserable, anxious or we withdraw from regular, every day activity. Soon afterwards our mood comes back to its normal state and we return to a normal life functioning. There are, however, some situations when the depression and isolation last longer. The human looses the sense of pleasure (anhedonia) and the sense of life. The person becomes helpless and apathetic. The feelings are additionally accompanied by some physical complaints such as headache, loss of appetite and sleeping disorders. Aim.The presentation of the implementation of a nursing plan for a patient suffering from depression in a psychiatric ward. Material and methods.The data concerning the patient has been completed through an interview with the patient in whom the depression was diagnosed. For the research a questionnaire containing questions prepared earlier was worked out. The information about the patient and his family was obtained though observations and documents’ analysis. Case description.The patient was a 62-year-old man admitted to the hospital and diagnosed with depression. He has been hospitalized for the fourth time and treated for 10 years so far. He has expressed his assent to be treated. He was relegated to the hospital by a mental health clinic because of increasing fear, thinking of death, insomnia and suicidal thoughts. At the beginning, the patient was miserable, scared, tired, drowsy and slowed. For the first few days he refused eating and drank only little amounts of liquids. He expressed verbally his suicidal thoughts. He spent most of the time in bed and was not interested in the ward life at all. He did not stay in contact either with other patients or the staff. He isolated himself from the environment and did not care for his physical appearance. Conclusions.The aims stated in the nursing process have been achieved. The patient’s mental state improved and he was discharged from the hospital without suicidal intentions. He strengthened his self-esteem and started contacting other patients, the staff and the family. He took part in therapeutic activities and helped on the ward.
PL
Artykuł 151 Kodeksu karnego stanowi, że ten, kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Niezwykle syntetyczne ujęcie rzeczonego przepisu skutkuje występowaniem na jego gruncie wielu problemów interpretacyjnych. Jednym z nich – dodajmy, że niezwykle istotnym – jest kwestia właściwej kwalifikacji prawnej czynu sprawcy, polegającego na doprowadzeniu do podjęcia czynności autodestrukcyjnej osoby niezdolnej do rozpoznania w pełni znaczenia podejmowanego przez siebie czynu. W przekonaniu autora niniejszej publikacji kwalifikacja według art. 151 k.k. jest jedyną dopuszczalną kwalifikacją dla tego rodzaju zachowania. Rozwiązanie to nie jest jednak w pełni satysfakcjonujące, dlatego też należy poważnie zastanowić się nad odpowiednim zreformowaniem art. 151 k.k.
EN
Art. 151 P.C. says that one who, by persuasion or assistance makes a human to take their life, is punishable by imprisonment of 3 months to 5 years. Extremely synthetic frame of the above rule results in many interpretational problems of its contents. An especially big problem is determining, if it is possible to qualify the perpetrator’s deed leading to a person taking their own life, while not being able to recognize the significance of their actions. The author believes that this is an only acceptable option for this kind of behavior. This solution is not fully satisfying, that is why reforming art. 151 P.C should be carefully considered.
first rewind previous Page / 4 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.