Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: samoocena głosu

Sort By:

Limit search:

Porównanie wyników skali dyskomfortu traktu głosowego z obiektywnymi i instrumentalnymi parametrami badania foniatrycznego u nauczycieli rehabilitowanych z powodu zaburzeń głosu

100%

Woźnicka E., Niebudek-Bogusz E., Wiktorowicz J., Śliwińska-Kowalska M.

Medycyna Pracy

2013

vol. 64

issue 2

199-206

Background: Diagnostic and therapeutic procedures of occupational dysphonia play a major role in voice self-assessment, which is one of the elements of a comprehensive evaluation of voice disorders. The aim of the study was to assess the applicability of the Vocal Tract Discomfort (VTD) scale to monitor the effectiveness of voice rehabilitation and compare the VTD results with objective and instrumental methods of phoniatric diagnosis. Materials and Methods: The study included 55 teachers (mean age, 47.2) with occupational dysphonia. A comprehensive diagnosis took into account self-assessment by VTD scale, phoniatric examination, including laryngovideostroboscopy (LVSS) and objective measurements of the aerodynamic parameter - the maximum phonation time (MPT). After 4 months of intense rehabilitation, post-therapy examination was performed using the methods specified above. Results: After the treatment, a significant improvement was obtained in the subjective symptoms measured on a VTD scale - assessed both for the frequency (p = 0.000) and the severity (p = 0.000) subscales. Positive effects of the therapy were also observed for the parameters evaluated in the phoniatric study (p < 0.01) and laryngovideostroboscopy (p < 0.01). After voice therapy, there was also an improvement in the objective parameter MCF, which was about 5 seconds longer. Studies have shown that the VTD scale is characterized by high reliability - Cronbach's alpha coefficient in the preliminary test was as follows: for the frequency subscale symptoms - 0.826, and severity - 0.845; similarly high reliability was achieved in the control test, 0.908 and 0.923, respectively. Conclusions: Vocal Tract Discomfort scale can be a valuable tool for assessing voice, and can also be used to monitor the effectiveness of therapy of the occupational dysphonia. Med Pr 2013;64(2):199–206

Wprowadzenie: W postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym w dysfoniach zawodowych ważną rolę odgrywa samoocena głosu, która jest jednym z elementów kompleksowej ewaluacji zaburzeń głosu. Celem pracy była ocena możliwości zastosowania skali Dyskomfortu Traktu Głosowego (Vocal Tract Discomfort - VTD) w monitorowaniu skuteczności rehabilitacji głosowej, a także porównanie wyników skali VTD z obiektywnymi i instrumentalnymi metodami diagnostyki foniatrycznej. Materiał i metody: Badaniami objęto 55 nauczycieli (średnia wieku: 47,2 lat) z dysfoniami o podłożu zawodowym. Przeprowadzono kompleksową diagnostykę uwzględniającą: samoocenę głosu według skali VTD, badanie foniatryczne z wideostroboskopią, a także pomiar obiektywnego parametru aerodynamicznego - maksymalnego czasu fonacji (MCF). Po 4-miesięcznej intensywnej rehabilitacji głosu wykonano badanie kontrolne z zastosowaniem ww. metod. Wyniki: Po leczeniu uzyskano istotną poprawę w odniesieniu do subiektywnych dolegliwości mierzonych za pomocą skali VTD - zarówno w podskali częstotliwości (p = 0,000), jak i nasilenia (p = 0,000). Pozytywne efekty terapii stwierdzono także dla parametrów ocenianych w badaniu foniatrycznym (p < 0,01) i wideostroboskopowym (p < 0,01). Po rehabilitacji głosu poprawił się też obiektywny parametr MCF, który wydłużył się średnio o 5 s. Badania wykazały, że Skala Dyskomfortu Traktu Głosowego cechuje się wysoką rzetelnością - współczynnik α-Cronbacha w badaniu wstępnym wynosił: dla podskali częstotliwości symptomów - 0,826, dla podskali nasilenia - 0,845. Analogicznie wysoki był w badaniu kontrolnym i wynosił odpowiednio: 0,908 i 0,923. Wnioski: Skala Dyskomfortu Traktu Głosowego może być wartościowym narzędziem oceny głosu, wykorzystywanym także do monitorowania skuteczności terapii dysfonii zawodowych. Med. Pr. 2013;64(2):199–206

Samoocena głosu w świetle analizy akustycznej – studia przypadków

80%

Majdak M.

Logopaedica Lodziensia

2023

issue 8

65-78

The article aims to compare the results of the subjective and objective assessment of the voice of students of Postgraduate Studies of Voice and Speech Training at the University of Social Sciences and Humanities in Warsaw. The research material consists of recordings of students’ voices and the Voice Handicap Index (VHI) questionnaires obtained at the beginning and at the end of the study. Five case studies were selected: three female students who were subjected to long‑term follow‑up (two or three semesters of study) to show the different relations between subjective and objective evaluation, and two female students for whom the results of the VHI questionnaire were compared, where the interval between measurements was three weeks. A comparison of the results of subjective and objective evaluation indicated a different degree of compatibility between them. In case 2 particular, the results of voice self‑assessment increased by almost 100% after three semesters of study while the acoustic analysis did not reflect such a change. The discrepancies between the results obtained by the two methods lead to the conclusion that the objective and subjective assessment tools should be used together, preferably with other voice testing methods so that its evaluation is as comprehensive as possible. When interpreting the results of the VHI questionnaire, the influence of psychological factors should be taken into account. Increased consciousness that follows in the process of teaching voice production coupled with perfectionism and criticism can lead to a deterioration in the examinee’s perception of voice quality.

Celem artykułu jest porównanie wyników subiektywnej i obiektywnej oceny głosu studentów podyplomowych studiów Kształcenie głosu i mowy Uniwersytetu SWPS w Warszawie. Materiał badawczy składa się z nagrań głosów studentów oraz kwestionariuszy Voice Handicap Index (VHI) uzyskanych na początku i na końcu nauki. Wybrano pięć studiów przypadku: trzech studentek, które zostały poddane obserwacji długoterminowej (dwa lub trzy semestry nauki), tak by pokazać różne układy zależności zachodzące między oceną subiektywną a obiektywną, oraz dwóch studentek, dla których porównano wyniki kwestionariusza VHI, gdzie odstęp między pomiarami wynosił trzy tygodnie. Zestawienie wyników oceny subiektywnej i obiektywnej wskazało różny stopień ich zgodności. W szczególności w przypadku nr 2 suma punktów w VHI wzrosła po trzech semestrach nauki o niemal 100% (co oznaczałoby dużą niesprawność głosu i kwalifikowało osobę do pilnej konsultacji foniatrycznej), podczas gdy analiza akustyczna nie odzwierciedliła takiej zmiany. Rozbieżności między wynikami uzyskanymi za pomocą obu metod prowadzą do wniosku, że narzędzia obiektywnej i subiektywnej oceny powinny być stosowane łącznie, najlepiej z innymi metodami badania głosu, tak by jego ocena była możliwie kompleksowa. Przy interpretacji wyników kwestionariusza VHI należy brać pod uwagę wpływ czynników psychicznych. Wzrost świadomości następujący w procesie nauczania emisji głosu w powiązaniu z perfekcjonizmem i krytycyzmem może prowadzić do pogorszenia postrzegania jakości głosu przez badanego.

Refine search results

1 Logopaedica Lodziensia

1 Medycyna Pracy

1 Majdak M.

1 Niebudek-Bogusz E.

1 Wiktorowicz J.

1 Woźnicka E.

1 Śliwińska-Kowalska M.

1 2023

1 2014

Search results

Porównanie wyników skali dyskomfortu traktu głosowego z obiektywnymi i instrumentalnymi parametrami badania foniatrycznego u nauczycieli rehabilitowanych z powodu zaburzeń głosu

Samoocena głosu w świetle analizy akustycznej – studia przypadków