Search results

1

Интонация как компонент семиозиса русских частиц

100%

Tsoi A.

Studia Rossica Posnaniensia

|

2019

|

vol. 44

|

issue 1

327-336

RU

The aim of this article is to focus on the role of intonation in the process of semiosis of Russian particles as language signs. Intonation is a non-lingual means of communication. It fulfills an auxiliary or independent function in the act of communication. In the process of communication Russian particles can intensify semantically important language information, or level it up. They can be expressers of explicit or latent/hidden intentions of its participants. From the point of view of semiotics intonation is an interpretation of a separate Russian particle as a language sign.

2

On evolution of thinking about semiosis: semiotics meets cognitive science

88%

Konderak P.

Avant

|

2016

|

vol. 7

|

issue 2

EN

The aim of the paper is to sketch an idea-seen from the point of view of a cognitive scientist-of cognitive semiotics as a discipline. Consequently, the article presents aspects of the relationship between the two disciplines: semi- otics and cognitive science. The main assumption of the argumentation is that at least some semiotic processes are also cognitive processes. At the methodo- logical level, this claim allows for application of cognitive models as explana- tions of selected semiotic processes. In particular, the processes of embedded interpretation (in contrast to interpretability in principle) are considered: belief revision, dynamic organization of meaning and metaknowledge. The explanations are formulated in terms of artificial cognitive agents of the GLAIR/SNePS cognitive architecture. Finally, it is suggested that even if some- one rejects the idea of artificial cognitive systems as simulations of semiotic processes, they may acknowledge the usefulness of cognitive modeling in analysis of semiotic processes in virtual, simulated worlds and in the area of “new media”.

3

On evolution of thinking about semiosis: semiotics meets cognitive science

88%

Konderak P.

Avant

|

2016

|

vol. 7

|

issue 2

EN

The aim of the paper is to sketch an idea-seen from the point of view of a cognitive scientist-of cognitive semiotics as a discipline. Consequently, the article presents aspects of the relationship between the two disciplines: semi- otics and cognitive science. The main assumption of the argumentation is that at least some semiotic processes are also cognitive processes. At the methodo- logical level, this claim allows for application of cognitive models as explana- tions of selected semiotic processes. In particular, the processes of embedded interpretation (in contrast to interpretability in principle) are considered: belief revision, dynamic organization of meaning and metaknowledge. The explanations are formulated in terms of artificial cognitive agents of the GLAIR/SNePS cognitive architecture. Finally, it is suggested that even if some- one rejects the idea of artificial cognitive systems as simulations of semiotic processes, they may acknowledge the usefulness of cognitive modeling in analysis of semiotic processes in virtual, simulated worlds and in the area of “new media”.

4

The cognitive premises of myth-oriented semiosis

75%

Kolesnyk O.

Cognitive Studies

|

2019

|

issue 19

EN

The cognitive premises of myth-oriented semiosisThis article addresses the cognitive premises of designation units denoting mythic concepts in a variety of texts and discourses. The article focuses on myth-oriented semiosis as a cognitive and cultural phenomenon reflected in the semantic transformations of lingual signs, resulting in the development of noematic senses relevant to the states of affairs in diverse worldviews or modelled alternative realities. This article provides an analysis of the basic cognitive models and procedures responsible for irrational cognition. The reconstructed cognitive models are then discussed in terms of their correspondence with the universal patterns of open system interaction and information exchange. Poznawcze przesłanki semiozy zorientowanej na mitTen artykuł dotyczy poznawczych przesłanek jednostek desygnacyjnych oznaczających mityczne pojęcia w różnych tekstach i dyskursach. Artykuł koncentruje się na semiozie zorientowanej na mit jako zjawisku poznawczym i kulturowym odzwierciedlonym w semantycznych przekształceniach znaków językowych, co skutkuje rozwojem noematycznych zmysłów związanych ze stanami rzeczy w różnych światopoglądach lub modelowanych alternatywnych rzeczywistościach. Ten artykuł zawiera analizę podstawowych modeli i procedur poznawczych odpowiedzialnych za irracjonalne poznanie. Zrekonstruowane modele poznawcze są następnie omawiane pod kątem ich zgodności z uniwersalnymi wzorcami interakcji otwartego systemu i wymiany informacji.

5

O logice zwierzęcych umweltów. Subiektywna teraźniejszość zwierząt, czyli zoosemiotyka wyboru i uczenia się

71%

Kull K., Kozhevnikov D., Kozhevnikova M.

Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies

|

2023

|

issue 1 (11)

1-20

RU

Наша цель в этом исследовании – продемонстрировать взаимосвязь между классами знаков, механизмами обучения и типами умвельта. Это необходимо для описания и понимания животных способов смыслообразования в контексте различных форм семиозиса. Мы утверждаем, что семиозис имеет место только в настоящем, т. е. в субъективном мире. Дается описание о связи растительного, животного, социального и культурного умвельта с соответствующими классами знаков и механизмами обучения (импринтинг, обусловливание, имитация, условное обозначение). Мы также сформулируем два правила семиотического развития, характеризующие онтогенез умвельта.

EN

Our aim in this study is to demonstrate a mutual relationship between the classes of signs, mechanisms of learning, and types of the umwelt. This is necessary in order to describe and understand the animal ways of meaning-making in the context of various forms of semiosis. We assume that semiosis only occurs in the present, in the subjective Now. An account of the linkage of vegetative, animal, social, and cultural umwelten with corresponding classes of signs and mechanisms of learning (imprinting, conditioning, imitating, conventioning) is provided. We also formulate two general rules of semiotic development that characterise the ontogeny of the umwelt.

PL

Naszym celem w niniejszym badaniu jest wykazanie wzajemnych relacji między klasami znaków, mechanizmami uczenia się i rodzajami umweltów. Jest to konieczne, aby opisać i zrozumieć zwierzęce sposoby tworzenia znaczeń w kontekście różnych form semiozy. Twierdzimy, że semioza występuje tylko w teraźniejszości, w subiektywnym Teraz. Prezentujemy powiązanie umweltu wegetatywnego, zwierzęcego, społecznego i kulturowego z odpowiednimi klasami znaków i mechanizmów uczenia się (imprinting, warunkowanie, imitacja, konwencja). Sformułujemy także dwie ogólne reguły rozwoju semiotycznego, charakteryzujące ontogenezę umweltu.

6

Dual codes: Text within a Text in Lotman and Kristeva

63%

Spassova K.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2018

|

issue 8(11) cz.2

13-28

EN

Lotman explicitly affirms that his methodological wager is an attempt to join the formal-structural paradigm of Roman Jacobson and the contextual-dialogical paradigm of Mikhail Bakhtin. Lotman conceives the structure of the text as heterogenous just because it is at least dually coded, while semiosis is exactly the process of this inner hybridization, which has a creative potentiality. My paper will examine the dual coded structure of Lotman in the light of early Kristeva distinction between semiotic and symbolic function. I will examine the influence of Lotman in Kristeva’s works in the context of the 60s.

7

The role of biosemiosis and semiotic scaffolding in the processes of developing intelligent behaviour

63%

Sarosiek A.

Zagadnienia Filozoficzne w Nauce

|

2021

|

issue 70

9-44

EN

Biosemiotics deals with the processes of signs in all dimensions of nature. Semiosis is the primary form of intelligence. Intelligent behaviour becomes immediately understandable in this approach because semiosis combines causality with the triadic structure of the semiotic sign. Intelligence is a process created in a given context. In the course of evolution organisms have learned to create increasingly sophisticated internal representations of external state. Semiosis is the precursor of the emergence of a feature we consider intelligence. Biosemiotics also draws attention to the distributed intelligence, which relies on external semiotic scaffoldings as much as on the subject’s abilities and knowledge.

8

Le jeu de la sémiose. L’humour comme opération sémiotique ludique dans Cent mille milliards de poèmes de Raymond Queneau

63%

James A.

Quêtes littéraires

|

2023

|

issue 13

143-153

EN

What is the value of play for a reader when the literary text itself is radically conceived as a ludic device? The Ouvroir de Littérature Potentielle’s flagship product, Raymond Queneau’s Cent mille milliards de poèmes, a collection of combinatory poems, is an exemplary interrogation of reading, in view of the double problematic it raises: auctorial effacement and lectorial activity. The aim of this article is to pave the way for an epistemological re-qualification of the notion of humour, by approaching it as a (playful) practice of making sense, and more specifically here as an interpretative practice. Based on a dialectical conception of play, inherited from Kant’s “free play of the faculties”, it is intended as an opportunity for an unusual rapprochement between humour and literary reading. With the author’s ambivalent complicity, the reader’s own staging merges with the work’s semiosis.

FR

Quelle est la valeur du jeu pour un lecteur lorsque le texte littéraire se pense lui-même radicalement comme un dispositif ludique ? Le produit inaugural de l’Ouvroir de Littérature Potentielle que fut le recueil de poésie combinatoire des Cent mille milliards de poèmes de Raymond Queneau interroge la lecture de façon exemplaire, eu égard à la double problématique qu’il suscite, de l’effacement auctorial et de l’activité lectorielle. Cet article voudrait ouvrir la voie à une requalification épistémologique de la notion d ’humour, en l’abordant comme une pratique (ludique) de mise en sens, et plus particulièrement ici comme pratique interprétative. À partir d’une conception dialectique du jeu, héritée du libre « jeu des facultés » de Kant, il se veut l’occasion d’un rapprochement peu commun entre l’humour et la lecture littéraire. Avec l’ambivalente complicité de l’auteur, la mise en scène du lecteur se confond avec la mise en sens de l’œuvre.

9

Peirce, Sebeok, and the Semiotic Reformation on Contemporary Communications

51%

Magsino M. A. L.

Studia Gilsoniana

|

2018

|

vol. 7

|

issue 1

11-31

EN

Language in a broad sense becomes imperative for communication to ensue. Language considered as a system of signs and signification is achieved through a process involving sign relations, e.g. semiosis. Charles S. Peirce’s Theory of Signs can provide a basic framework for the elucidation of the intelligibility of signs. Furthermore, the ability for generating sign processes in an organized manner is determined by what Thomas A. Sebeok designates as an organism’s modeling capacity. Modeling capacities range from primitive to complex, thus generating three orders of language corresponding to language as a Primary Modeling System (PMS), a Secondary Modeling System (SMS) and a Tertiary Modeling System (TMS). This Peirce-Sebeok framework for communication, which John Deely places as “postmodern,” is premised upon what he designates as the suprasubjective nature of sign relations and their equally suprasubjective function. Thus, Sebeok’s Modeling Theory together with Peirce’s doctrine on the nature and behavior of signs can be used to direct the generation as well as the interpretation of language systems in accordance with the ultimate norm of communication, that is, to reflect truth as an icon of reality.

10

Internet Education as Mirrored on the [Commercialised] Internet

51%

Urbanowicz A.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2015

|

issue 4(46)

86-100

EN

At particular stages of its development, the Internet [or the World Wide Web] would be referred to as the iconosphere, semiosphere or infosphere to imply its nature of a ‘self-regulating ecological system‘ capable of accommodating infinite numbers of icons [i.e. representations], meanings [generated in the perpetual process of semiosis], and fresh news items. All these function as contexts to ‘Internet Education [IE]‘ understood as the body of e-learning courses provided via the Internet. But actually the Internet remains deeper involved in IE provision in consequence of its multiple other capacities of, inter alia, a marketing tool, a mirror of trends, and a magnifier of perceptions. To see how the above multiplicity affects information provision, the author took up an Internet query and collected some observations on IE featuring hypertext nodes [equivalent to linked entries] only to discover that [apart from purely commercial agents] they are mainly put up by two types of entities, i.e. non-for-profit organisations and universities. Both identify their mission as creating new [technological or educational] opportunities and target individuals in restrained life situations with a marketing type rhetoric contrasting global with individual perspectives [or advocating ‘going global‘ as a strategy to escape personal constraints]. The resulting image highlights selected IE strengths [further hyped by visualisations, more conservative for academic institutions than other organisations]. A more balanced IE picture should emerge from thematic reports, but these are scarce. The latest comprehensive UNESCO report relatively easily accessible on the Internet comes from 2003, Moscow. Its argumentative section inspires looking at the hypertext entries targeted at ‘on-line‘ and school teachers, as well as parents. In the guise of ‘useful tips‘ they signal the problems associated with the use of the Internet in education – related contexts and, interestingly enough, stay in line with the findings from the studies focused on the cognitive styles, behaviours and constraints common among today’s twenty-year-olds [as representatives of the first generation raised in a fully Internet-penetrated world] who currently prevail among university students. By way of reference to the Internet’s multiple capacities [as mentioned above], the author asks the question if it is possible that the Internet could be used as a provider of remedies to the problems it has helped to create.

PL

Na poszczególnych etapach rozwoju o Internecie (lub sieci ogólnoświatowej, WWW) można mówić jako o ikonosferze, semiosferzelub infosferze, co ma implikować jego charakter „samoregulującego się systemu ekologicznego”, zdolnego do pozyskiwania nieskończonej liczby ikon (tzn. obrazów), znaczeń (generowanych w nieustannym procesie semiozy) oraz świeżych pozycji wiadomości. Wszystko to funkcjonuje jako konteksty edukacji internetowej (EI), rozumianej jako całokształt kursówe-uczenia się, realizowanych przez Internet. Tak naprawdę Internet pozostaje głębiej zaangażowany w realizację EI w efekcie jego licznych pozostałych możliwości, między innymi jako narzędzia marketingowego, zwierciadła trendów i zwielokrotnionych percepcji. Żeby zobaczyć, jak wyżej wspomniana wielorakość wpływa na przekazywanie informacji, autorka przeprowadziła kwerendę internetową i zebrała pewne obserwacje na temat hipertekstowych węzłów przedstawiających EI (ekwiwalent do haseł w linkach), by odkryć, że (poza czysto komercyjnymi czynnikami) tworzą je głównie dwa typy podmiotów, tzn. nie nastawione na osiąganie zysków organizacje i uczelnie. Jedne i drugie identyfikują swą misję jako tworzenie nowych (technologicznych lub edukacyjnych) możliwości i obieranie za cel osób w niekorzystnych sytuacjach życiowych z retoryką typu marketingowego, przedstawiającą perspektywy globalne w kontraście do perspektyw indywidualnych (lub będącą orędowniczką ‘rozpoczęcia działań globalnych’ jako strategii ucieczki odosobistych ograniczeń). Uzyskany wizerunek uwypukla wybrane mocne strony EI (dalej stymulowane przez wizualizacje, bardziej konserwatywne w przypadku placówek akademickich niż pozostałych organizacji). Bardziej zrównoważony obraz EI powinien wynikać z raportów tematycznych, lecz tych jest niewiele. Najnowszy wszechstronny raport UNESCO, stosunkowo łatwo dostępny w Internecie, pochodzi z roku 2003 z Moskwy. Jego rozdział argumentacyjny inspiruje do spojrzenia na hasła hipertekstowe skierowane do nauczających w systemie ‘on-line’ i nauczycieli w szkołach, jak również do rodziców. W przebraniu „użytecznych wskazówek” sygnalizują one problemy towarzyszące korzystaniu z Internetu w edukacji – powiązane konteksty i, co dość ciekawe, pokrywają się z ustaleniami badań skoncentrowanych na stylach poznawczych, zachowaniach i ograniczeniach powszechnych wśród dzisiejszych dwudziestolatków (jako przedstawicieli pierwszego pokolenia wychowanego w świecie całkowicie spenetrowanym przez Internet), którzy obecnie przeważają wśród studentów. Poprzez odniesienie się do wielorakich możliwości Internetu (jak już wspomniano) autorka zadaje pytanie o to, czy możliwe jest wykorzystywanie w Internecie oferenta jako środków zaradczych na problemy, które pomógł stworzyć.

11

Taal, cultuur en vertaling: Een semiotische benadering

51%

Beheydt L.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 5: Neofilologia. Zeszyt specjalny

155-167

PL

Dylemat dotyczący tłumaczenia elementów kulturowych i związku między słowem a obrazem w tekstach multimodalnych doprowadził do wyboru semiotycznej teorii tłumaczeniowej. W podejściu semiotycznym kultura postrzegana jest jako sieć znaków, w której teksty stanowią wbudowany podsystem. W sensie semiotycznym tłumaczenie jest przede wszystkim przeniesieniem artefaktu kulturowego do innego kulturowego systemu znaków. Niestety ta uproszczona wizja nie traktuje tłumacza jako aktywnego pośrednika. Charles Sanders Pierce słusznie wprowadził reprezentację triady znaku (1985, 5), gdzie odpowiednią rolę przyznaje się tłumaczowi, który tłumaczy znak na inny system znaków, aby stworzyć stałą mobilność kulturową. Z semiotycznego punktu widzenia tłumaczenie jest aktem tworzenia tożsamości kulturowej. Semioza może być przeprowadzona w ramach egzotyzacji lub naturalizacji, pozostaje ona jednak nieodwracalnym procesem jednokierunkowym. Ostatecznie tłumaczenie jest międzykulturową konstrukcją symbiotyczną.

EN

The dilemma with translation of cultural elements and with the relation of word and image in plurimodal texts, led to the choice of a semiotic theory of translation. In a semiotic approach culture is considered as a web of signs in which texts are an embedded subsystem. Semiotically, translation is primarily the transmission of a cultural artefact into another cultural system of signs. Unfortunately, this simplified vision ignores the translator as an active interface. Charles Sanders Pierce had rightly introduced a triadic sign representation (1985, 5) in which an adequate role is attributed to the translator who translates the sign into another system of signs, thus creating permanent cultural mobility. Semiotically, translation is an act of cultural identity formation. Semiosis may be executed exoticisingly or naturalisingly, but it remains an irreversible unidirectional process. Ultimately, a translation is an intercultural symbiotic construction.

NL

Het dilemma omtrent de vertaling van culturele elementen en de relatie tussen woord en beeld in plurimodale teksten leidde tot de keuze voor een semiotische vertaaltheorie. In een semiotische benadering wordt cultuur beschouwd als een web van tekens waarin teksten een ingebed subsysteem zijn. In semiotische zin is vertalen vooral het overbrengen van een cultureel artefact naar een ander cultureel tekensysteem. Helaas negeert deze vereenvoudigde visie de vertaler als een actieve bemiddelaar. Charles Sanders Pierce (1985, 5) heeft terecht een triadische tekenvoorstelling geïntroduceerd, waarin een adequate rol wordt toegekend aan de vertaler die het teken vertaalt in een ander tekensysteem, zodat een permanente culturele mobiliteit wordt gecreëerd. Semiotisch gezien is vertalen een daad van culturele identiteitsvorming. De semiose kan exotiserend of naturaliserend worden uitgevoerd, maar het blijft een onomkeerbaar eenrichtingsproces. Uiteindelijk is de vertaling een interculturele symbiotische constructie.

Refine search results

Интонация как компонент семиозиса русских частиц

On evolution of thinking about semiosis: semiotics meets cognitive science

On evolution of thinking about semiosis: semiotics meets cognitive science

The cognitive premises of myth-oriented semiosis

O logice zwierzęcych umweltów. Subiektywna teraźniejszość zwierząt, czyli zoosemiotyka wyboru i uczenia się

Dual codes: Text within a Text in Lotman and Kristeva

The role of biosemiosis and semiotic scaffolding in the processes of developing intelligent behaviour

Le jeu de la sémiose. L’humour comme opération sémiotique ludique dans Cent mille milliards de poèmes de Raymond Queneau

Peirce, Sebeok, and the Semiotic Reformation on Contemporary Communications

Internet Education as Mirrored on the [Commercialised] Internet

Taal, cultuur en vertaling: Een semiotische benadering