Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  simulator sickness
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Further development of a commercial driving simulation for research in occupational medicine

100%
Muttray A., Breitinger A., Goetze E., Schnupp T., Geissler B., Kaufmann T., Golz M., Letzel S.
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
|
2013
|
vol. 26
|
issue 6
949-965
EN
Objectives: The purpose of this study was to refine a commercial car driving simulation for occupational research. As the effects of ethanol on driving behavior are well established, we choose alcohol as a test compound to investigate the performance of subjects during simulation. Materials and Methods: We programmed a night driving scenario consisting of monotonous highway and a rural road on a Foerst F10-P driving simulator. Twenty healthy men, 19-30 years, participated in a pilot study. Subjects were screened for simulator sickness, followed by training on the simulator one hour in total. Experiments were performed in the morning on a separate day. Participants were randomized into either an alcoholized or a control group. All subjects drove two courses consisting of highway and rural road and were sober for the first course. During a 1 h break the ethanol group drank an alcoholic beverage to yield 0.06% blood alcohol concentration (BAC). Generalized linear mixed models were used to analyze the influence of alcohol on driving performance. Among others, independent variables were Simulator Sickness Questionnaire scores and subjective sleepiness. Results: Subjects did not experience simulator sickness during the experiments. Mean BAC before the second test drive was 0.065% in the mildly intoxicated group. There was no clear-cut difference in the number of crashes between 2 groups. BAC of 0.1% would deteriorate mean braking reaction time by 237 ms (SE = 112, p < 0.05). Ethanol slightly impaired the tracking in the righthand curves (p = 0.058). Braking reaction time improved by 86 ms (SE = 36, p < 0.05) for the second test drive, indicating a learning effect. Conclusions: In sum, a clear ethanol effect was observed in the driving simulation. This simulation seems suitable for occupational research and produces little simulator sickness. Controlling for possible learning effects is recommended in driving simulation studies.
2
Publication available in full text mode
Content available

Mood and simulator sickness after truck simulator exposure

100%
Biernacki M., Dziuda Ł.
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
|
2014
|
vol. 27
|
issue 2
278-292
EN
Objectives: Studies involving simulators are increasingly popular. We examined to what extent exposure to a variety of test conditions on the simulator affects the level of mood and severity of simulator sickness. In addition, we were interested in finding out to what degree the changes in mood are associated with the severity of the symptoms of simulator sickness. Material and Methods: Twelve men (aged M: 29.8, SD: 4.26) participated in the study, performing two 30-minute tasks in a driving simulator truck (fixed-base and mobile platform). For measuring mood, the UMACL questionnaire was used, and to assess the severity of the symptoms of simulator sickness, the SSQ questionnaire was used. Mood and the severity of simulator sickness symptoms were measured 3 times during the study (pretest, 2 min and 0.5 h after the test). Results: Symptoms of nausea and disorientation occurred after the tests on both simulators. In the case of the mobile platform, exacerbation of the symptoms associated with oculomotor disturbances was observed. These symptoms were particularly severe 2 min after completion of the test on the simulator, and they persisted for at least 0.5 h after the end of the test. The correlations between simulator sickness and mood explained from 35% to 65% of the variance of these variables. In particular, a strong association was observed between the oculomotor disturbances and a decrease in energetic arousal. This refers both to the effect level and the duration of these symptoms. Conclusions: Simulator sickness is a major problem in the use of simulators in both the research and the training of operators. In the conditions involving the mobile platform, not only was a higher severity of the symptoms of simulator sickness observed, but also a decrease in energetic arousal. Therefore, the implementation of the mobile platform can provide an additional source of conflict at the level of incoming stimuli and changes in mood may increase this effect. Thus, it seems important to consider the tasks performed on the simulator in the context of utility and the purpose for which we use them.
3
Publication available in full text mode
Content available

Subiektywne odczucia wskazujące na występowanie choroby symulatorowej i zmęczenie po ekspozycji na rzeczywistość wirtualną

84%
Malińska M., Zużewicz K., Bugajska J., Grabowski A.
Medycyna Pracy
|
2014
|
vol. 65
|
issue 3
361-371
EN
Background: The study assessed the incidence and intensity of subjective symptoms indicating simulator sickness among the persons with no inclination to motion sickness, immersed in virtual reality (VR) by watching an hour long movie in the stereoscopic (three-dimensional – 3D) and non-stereoscopic (two-dimensional – 2D) versions and after an hour long training using virtual reality, called sVR. Material and Methods: The sample comprised 20 healthy young men with no inclination to motion sickness. The participants’ subjective sensations, indicating symptoms of simulator sickness were assessed using the questionnaire completed by the participants immediately, 20 min and 24 h following the test. Grandjean’s scale was used to assess fatigue and mood. Results: The symptoms were observed immediately after the exposure to sVR. Their intensity was higher than after watching the 2D and 3D movies. A significant relationship was found between the eye pain and the type of exposure (2D, 3D and sVR) (Chi²(2) = 6.225, p ≤ 0.05); the relationship between excessive perspiration and the exposure to 3D movie and sVR was also noted (Chi²(1) = 9.173, p ≤ 0.01). Some symptoms were still observed 20 min after exposure to sVR. The comparison of Grandjean’s scale results before and after the training in sVR handing showed significant differences in 11 out of 14 subscales. Before and after exposure to 3D movie, the differences were significant only for the “tired-fatigued” subscale (Z = 2.501, p ≤ 0.012) in favor of “fatigued”. Conclusions: Based on the subjective sensation of discomfort after watching 2D and 3D movies it is impossible to predict symptoms of simulator sickness after training using sVR. Med Pr 2014;65(3):361–371
PL
Wstęp: Celem pracy była ocena występowania i nasilenia subiektywnych objawów wskazujących na występowanie choroby symulatorowej u osób bez skłonności do choroby lokomocyjnej, których zanurzenie w rzeczywistości wirtualnej (virtual reality – VR) polegało na oglądaniu godzinnego fragmentu filmu w wersji stereoskopowej (three-dimensional – 3D) i niestereoskopowej (two-dimensional – 2D) oraz uczestnictwie w godzinnym szkoleniu z wykorzystaniem rzeczywistości wirtualnej, nazwanym sVR. Materiał i metody: W badaniach uczestniczyło 20 zdrowych młodych mężczyzn niemających skłonności do choroby lokomocyjnej. Subiektywne odczucia uczestników, wskazujące na występowanie objawów choroby symulatorowej, oceniano na podstawie kwestionariusza wypełnianego 3-krotnie po badaniu: bezpośrednio oraz 20 min i 24 godz. po nim. Do oceny zmęczenia i nastroju zastosowano skalę Grandjeana. Wyniki: Wszystkie z 8 analizowanych objawów zaobserwowano tylko bezpośrednio po sVR. Stopień ich nasilenia był większy niż po obejrzeniu filmu w obu wersjach – 2D i 3D. Stwierdzono istotny związek występowania bólu oczu z rodzajem ekspozycji 2D, 3D i sVR (Chi²(2) = 6,225; p ≤ 0,05) oraz związek wzmożonej potliwości po emisji filmu 3D i sVR (Chi²(1) = 9,173; p ≤ 0,01). Niektóre objawy obserwowano jeszcze po upływie 20 min, szczególnie po sVR. Porównanie wyników skali Grandjeana przed szkoleniem i po nim w obsłudze wirtualnego stanowiska pracy wykazało istotność różnic dla 11 spośród 14 podskal. Przed filmem w wersji 3D i po nim różnica była istotna tylko dla podskali ‘wypoczęty - zmęczony' (Z = 2,501; p ≤ 0,012) w kierunku zmęczony. Wnioski: U osób z potwierdzonym brakiem skłonności do choroby lokomocyjnej trudno na podstawie subiektywnych odczuć dyskomfortu po obejrzeniu filmu w wersji 2D i 3D przewidzieć objawy choroby symulatorowej, mogące wystąpić po szkoleniu z użyciem wirtualnego stanowiska pracy. Med. Pr. 2014;65(3):361–371
4
Publication available in full text mode
Content available

Zjawisko choroby symulatorowej oraz jej pomiar na przykładzie kwestionariusza do badania choroby symulatorowej – SSQ

67%
Biernacki M. P., Kennedy R. S., Dziuda Ł.
Medycyna Pracy
|
2016
|
vol. 67
|
issue 4
545-555
EN
One of the most common methods for studying the simulator sickness issue is the Simulator Sickness Questionnaire (SSQ) (Kennedy et al., 1993). Despite the undoubted popularity of the SSQ, this questionnaire has not as yet been standardized and translated, which could allow us to use it in Poland for research purposes. The aim of our article is to introduce the SSQ to Polish readers, both researchers and practitioners. In the first part of this paper, the studies using the SSQ are discussed, whereas the second part consists of the description of the SSQ test procedure and the calculation method of sample results. Med Pr 2016;67(4):545–555
PL
Jednym z najczęściej stosowanych narzędzi do badania choroby symulatorowej jest Kwestionariusz Choroby Symulatorowej (Simulator Sickness Questionnaire – SSQ) autorstwa Kennedy’ego i wsp. (1993). Mimo niewątpliwej popularności tego narzędzia kwestionariusz nie doczekał się standaryzacji ani przekładu umożliwiającego jego stosowanie w badaniach w Polsce. Celem artykułu jest przybliżenie kwestionariusza SSQ polskim czytelnikom, zarówno badaczom, jak i praktykom. W jego pierwszej części omówiono badania z zastosowaniem SSQ, natomiast w drugiej przedstawiono procedurę badania SSQ i zaprezentowano SSQ wraz ze sposobem obliczania przykładowych wyników. Med. Pr. 2016;67(4):545–555
5
Publication available in full text mode
Content available

Choroba symulatorowa i Simulator Sickness Questionnaire w polskiej praktyce. Badania kierowców zawodowych podlegających obowiązkowym kursom kwalifikacji wstępnej i okresowej

67%
Cybulski M., Rzeźniczek P., Bilski B.
Medycyna Pracy
|
2020
|
vol. 71
|
issue 1
47-58
EN
BackgroundA phenomenon of simulator sickness is measurable in terms of physiological symptoms. The article presents the practical use of the Simulator Sickness Questionnaire (SSQ) in post-exposure research, together with feedback given by the examined drivers.Material and MethodsThe study was conducted on the AutoSim AS 1600 simulator, and involved 130 drivers attending preliminary and periodic qualification courses in road transportation. The following tools were used throughout the research: the SSQ by Kennedy et al., translated into Polish by Biernacki et al. (with symptoms including nausea, oculomotor disturbances & disorientation symptoms, and the SSQ total), and a tool evaluating the SSQ (comprehensibility and time consumption on a 1–6 scale).ResultsIn the study group (N = 130), some statistically significant differences in the SSQ results were observed. Among younger drivers (<29.5 years old) an increased intensity of the simulator sickness symptoms after simulation was recorded (nausea and the SSQ total), and among older drivers (>29.5 years old) – the disorientation symptoms after simulation. The length of sleep and the quality assessment of the conducted task were higher in the asymptomatic groups. Also, the results indicate a positive reception of the tool by the examined individuals (N = 113), with time consumption marked as low (M = 2.44 on a 1–6 scale) and comprehensibility as high (M = 5.62 on a 1–6 scale).ConclusionsThe research indicates the occurrence of simulator sickness symptoms even in simulators, which accurately reflect vehicle movements. The feedback given by the examined individuals, together with the level of involvement in the SSQ use, indicates a positive reception of the tool.
PL
WstępZjawisko choroby symulatorowej jest mierzalne pod względem objawów fizjologicznych. Artykuł prezentuje praktyczne wykorzystanie Kwestionariusza choroby symulatorowej (Simulator Sickness Questionnaire – SSQ) w badaniach poekspozycyjnych wraz z oceną samego narzędzia przez osoby badane.Materiał i metodyBadania przeprowadzono na symulatorze szkoleniowym pojazdów ciężarowych i autobusów AutoSim AS 1600. Przebadano 130 kierowców uczestniczących w kursach kwalifikacji wstępnej i okresowej dla kierowców w transporcie drogowym. Do badań wykorzystano kwestionariusz SSQ autorstwa Kennedy’ego i wsp. w polskim tłumaczeniu Biernackiego i wsp. (symptomy: mdłości, dezorientacji, zaburzeń okulomotorycznych i wynik ogólny) oraz ankietę oceniającą kwestionariusz SSQ (zrozumiałość i czasochłonność na skali 1–6).WynikiW grupie badanej (N = 130) stwierdzono istotne statystycznie różnice w wynikach SSQ. Wśród kierowców młodszych (<29,5 roku) zarejestrowano zwiększone nasilenie symptomów choroby symulatorowej po symulacji (objawy mdłości oraz wynik ogólny), u kierowców starszych (>29,5 roku) − objawów dezorientacji po symulacji. Długość snu i ocena jakości wykonania zadania były istotnie wyższe w grupach bezobjawowych. Wyniki wskazują również na pozytywny odbiór narzędzia przez osoby badane (N = 113) – oceniono czasochłonność jako niską (M = 2,44 na skali 1–6), a zrozumiałość jako wysoką (M = 5,62 na skali 1–6).WnioskiUzyskane wyniki wskazują na występowanie objawów choroby symulatorowej nawet w symulatorach wiernie odzwierciedlających ruch kabiny pojazdu. Oceny narzędzia przez osoby badane i poziom zaangażowania w pracę z kwestionariuszem wskazują na jego pozytywny odbiór.
6
Publication available in full text mode
Content available

Choroba symulatorowa w szkoleniu pilotów wojskowych i cywilnych różnych typów statków powietrznych

67%
Wojciechowski P., Błaszczyk J.
Medycyna Pracy
|
2019
|
vol. 70
|
issue 3
317-325
EN
Background With the rise in popularity and availability of simulators for the aircraft training of pilots, numerous side effects of that technology have been noted among their users. The symptoms of simulator sickness are similar to the symptoms of motion sickness. Dizziness, nausea, as well as spatial disorientation and a limited capacity for concentration may be observed. However, those symptoms depend on individual user’s predispositions. Material and Methods The aim of the research was to assess the probability of occurrence of simulator sickness during exercises in virtual reality, and its impact on the effectiveness of training. Thirty two military and 16 civilian pilots of various types of aircraft took part in the research. For the subjective assessment of the psychophysical condition of the pilots, a questionnaire based on Simulator Sickness Questionnaire (SSQ) was used. Results Four main factors that are associated with the prevalence of simulator sickness have been identified, i.e., age, a variety of missions, a type of aircraft and susceptibility to motion sickness. Conclusions Due to the individual characteristics of each person, determining the risk of occurrence of simulator sickness seems to be difficult. However, there are some factors that increase the probability of getting sick, including cold, medications, lack of sleep and general fatigue. The lack of knowledge about simulator sickness among aircraft pilots appears rather alarming. When access to virtual reality is so wide, the possible ways of expanding the knowledge in this area should be considered, especially in order to obtain better results in simulator sessions. Med Pr. 2019;70(3):317–25
PL
Wstęp Wraz z większą popularnością i dostępnością szkoleń symulatorowych wykorzystywanych do treningu pilotów zaobserwowano pojawianie się licznych efektów ubocznych tej technologii. Objawy choroby symulatorowej są zbliżone do dolegliwości związanych z chorobą lokomocyjną – m.in. zawroty głowy, wymioty, a także dezorientacja przestrzenna oraz ograniczenie zdolności koncentracji. Zależą one jednak od indywidualnych predyspozycji użytkowników symulatorów. Materiał i metody Celem pracy była ocena prawdopodobieństwa wystąpienia choroby symulatorowej podczas ćwiczeń w wirtualnej rzeczywistości oraz jej wpływu na efektywność szkolenia. Próba badawcza liczyła 32 wojskowych i 16 cywilnych pilotów różnych typów statków powietrznych. W celu subiektywnej oceny stanu psychofizycznego pilotów wykorzystano ankietę wzorowaną na Simulator Sickness Questionnaire (SSQ). Wyniki Wyodrębniono 4 główne czynniki wpływające na możliwość wystąpienia choroby symulatorowej: wiek badanej osoby, zróżnicowanie misji, rodzaj statku powietrznego i podatność na chorobę lokomocyjną. Wnioski W związku z indywidualnymi predyspozycjami badanych pilotów określenie ryzyka wystąpienia choroby symulatorowej wydaje się trudne. Istnieją jednak czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania – przeziębienie, spożywane leki, niedobór snu i ogólne zmęczenie. Niepokojący jest brak wiedzy na temat choroby symulatorowej wśród pilotów. Warto zatem zastanowić się nad możliwościami edukacji tej grupy zawodowej w tym zakresie, przede wszystkim w celu uzyskiwania lepszych wyników w sesjach symulatorowych, w sytuacji łatwego dostępu do wirtualnej rzeczywistości. Med. Pr. 2019;70(3):317–325
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.