Search results

1

Uwagi na temat przesłanek skargi indywidualnej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu

100%

Pazura A.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2014

|

issue 3 (19)

175-193

PL

Przedmiotem artykułu jest prezentacja przesłanek formalnych i materialnych, które musi spełniać skarga indywidualna, aby nie była uznana za niedopuszczalną, oraz aby była rozpoznana przez Europejski Trybunał Praw Człowieka. Przesłankami tymi są przede wszystkim przesłanka ratione personae, ratione materiae, ratione temporis, ratione loci, dochowanie sześciomiesięcznego terminu na wniesienie skargi, wyczerpanie wszystkich dostępnych środków odwoławczych przewidzianych prawem wewnętrznym, a ponadto – od momentu wejścia w życie Protokołu nr 14 do EKPCz – doznanie tzw. znaczącego uszczerbku. Treść niektórych z wymienionych przesłanek ulegnie jednak pewnej weryfikacji, jeśli wejdzie w życie Protokół nr 15 do EKPCz. Protokół ten przewiduje: (1) skrócenie z 6 do 4 miesięcy terminu na złożenie skargi do Trybunału po wykorzystaniu krajowych środków odwoławczych, o którym mowa w art. 35 ust. 1 Konwencji, oraz (2) usunięcie obecnego wymogu dopuszczalności wskazanego w art. 35 ust. 3 Konwencji, a wskazującego, że żadna skarga nie może być odrzucona na mocy tego przepisu, jeśli sprawa nie została należycie rozpoznana przez sąd krajowy.

EN

The subject of this article is to present formal and material conditions which an individual application must satisfy in order not to be declared as inadmissible and in order to be examined by the European Court of Human Rights. These are above all: requirements of ratione personae, ratione materiae, ratione temporis and ratione loci, the necessity of exhausting of all domestic remedies, the necessity of keeping a period of six months from the date on which the final decision was taken and apart from that – since the Protocol No. 14 to the Convention came into force – suffering from a significant disadvantage. Some of these conditions will however be altered, if Protocol No. 15 to the Convention entries into force. It provides: (1) the shortening, from six to four months, of the time-limit within which an application can be brought before the Court after all domestic remedies have been exhausted, as stipulated in Article 35, paragraph 1, of the Convention, and (2) the deletion of the present admissibility requirement, in Article 35, paragraph 3 (b) of the Convention, which specifies that no case be rejected under this provision if it has not been duly considered by a domestic court.

2

The Environmental Right in the System of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms. Some Comments Based on an Individual Complaint Filed with the European Court of Human Rights on 7 September 2020 in the Case Cláudia Agostinho against Portugal and 32 other states

100%

Dąbrowska A.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2021

|

vol. 16

|

issue 18 (1)

53-73

EN

Climate changes are a major threat to human life. In this connection, submission of a complaint in the case Cláudia Agostinho against Portugal and 32 other states to the European Court of Human Rights in Strasbourg is no surprise, especially as a number of such complaints have been raised against governments worldwide recently. This paper discusses the complaint in detail and attempts to answer some of the questions raised, such as, will the Strasbourg Court find the complaint reasonable and, if so, will it address treaties on climate changes when interpreting the Convention for the protection of human rights and fundamental freedoms?

PL

Zmiany klimatyczne są jednym z istotnych zagrożeń dla życia ludzkiego. Z uwagi na ten fakt wniesienie skargi w sprawie Cláudia Agostinho przeciwko Portugalii i 32 innym państwom do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu nie jest zaskakujące, tym bardziej że w ostatnim czasie złożono wiele skarg tego rodzaju przeciwko rządom na całym świecie. Prezentowany artykuł zawiera szczegółowe omówienie tytułowej skargi, a także próbę odpowiedzi na pojawiające się pytania, m.in. czy Trybunał strasburski uzna skargę za zasadną, a jeśli tak, czy dokonując interpretacji Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, weźmie pod uwagę traktaty dotyczące zmian klimatycznych.

3

Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jako fundamentalny akt prawa europejskiego – czy twierdzenie to nadal zachowuje aktualność?

80%

Pazura A., Uniejewski J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2016

|

issue 2 (30)

53-75

PL

Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności niejednokrotnie była określana mianem fundamentalnego aktu prawa europejskiego. Prezentowane rozważania, poprzez charakterystykę okoliczności jej powstania, normatywnej treści, mechanizmu implementacyjnego oraz aktualnego kontekstu, w jakim obowiązuje, zmierzają do wykazania, czy twierdzenie to pozostaje zasadne w aktualnej rzeczywistości prawno-politycznej. Nie budzi co prawda wątpliwości, że to właśnie w Konwencji państwa-sygnatariusze po raz pierwszy przyjęły na siebie prawne zobowiązanie ochrony podstawo- wych wolności i praw człowieka, a co szczególnie istotne – wyraziły zgodę na to, by każda jednostka mogła kierować przeciwko każdemu z nich skargi indywidualne, wnoszone do specjalnie powołanego międzynarodowego organu sądowego kompetentnego do wią- żącego rozstrzygania, czy doszło do naruszeń chronionych wolności lub praw. Był to przełomowy moment w rozwoju prawa międzynarodowego, w którym przez wieki zakorzeniło się przekonanie, że rozstrzyganie o wolnościach i prawach jednostek należy do jurysdykcji krajowej, a jednostki nie mają podmiotowości międzynarodowo-prawnej. Konwencja stworzyła zatem mechanizm implementacyjny, którego rola w zakresie wytyczania standardów ochrony wolności i praw człowieka jest nie do przecenienia. Niemniej jednak nie można tracić z pola widzenia, że funkcjonowanie w europejskiej przestrzeni prawnej Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz słabość Rady Europy, przejawiająca się w zrzeszaniu dużej liczby państw o dość zróżnicowanej kulturze prawnopolitycznej oraz zróżnicowanych standardach demokracji, sprawiają, że praktyczna doniosłość Konwencji ulega i – jak należy się spodziewać – będzie ulegać nieustannej weryfikacji.

EN

Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms is often referred as a fundamental instrument of the European law. The following study, through a detailed description of the circumstances of creation of the Convention, its normative content, enforcement mechanism and the current context in which it is in force, seeks to demonstrate whether the above statement remains valid in the current political and legal reality. It is true that in the Convention sovereign states accepted for the first time legal obligations to secure the classical human rights and freedoms and – what is particularly relevant – to allow all individuals to bring applications against the state, leading to a specially founded international judicial body finding them in breach. This was a crucial, revolutionary step in the evolution of the international law that, for centuries, had been based on such deeply entrenched foundations as the ideas that the settlement of the freedoms and rights of individuals was within the domestic jurisdiction of states and that individuals were not subjects of rights in this law. The Convention has thus generated the effective enforcement mechanism in the world, which contribution to the setting of standards for the protection of human rights and freedoms is unrivalled. However, it cannot be lost from one’s sight that currently the presence of the Charter of Fundamental Rights of the European Union in the European legal space and the weakness of the Council of Europe, under of which auspices the European Convention on Human Rights was adopted, manifesting itself in the fact that it associates a large number of countries with quite diverse po- litical and legal culture and the standards of democracy, make the practical importance of the Convention be the subject of constant verification.

4

Glosa do wyroku Wielkiej Izby ETPC w sprawie Bochan przeciwko Ukrainie (nr 2) z 5 lutego 2015 r., skarga nr 22251/08

80%

Grabowska K. A.

Studia Prawnicze KUL

|

2015

|

issue 2 (62)

245-252

PL

Glosowany wyrok dotyczy możliwości ponownego zajęcia się przez Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPC) postępowaniem krajowym (krajowymi decyzjami) już po wydaniu wyroku przez ETPC stwierdzającego naruszenie przepisów Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (zwana dalej Konwencją lub EKPC). Trybunał uznał na gruncie niniejszej sprawy, że pomimo tego, iż ukraińskie postępowanie cywilne przewiduje możliwość wznowienia postępowania, w przypadku gdy zachodzą wyjątkowe okoliczności, takie jak m.in. orzeczenie organu międzynarodowego, którego rolą jest ochrona praw człowieka, stwierdzające naruszenie wyżej wymienionych praw, to odmowa wznowienia postępowania w takim wypadku stanowi arbitralne naruszenie art. 6 Konwencji. W glosowanej sprawie poruszona została także sporna kwestia możliwości zastosowania art. 6 Konwencji jako wzorca kontroli postępowań, które mają charakter nadzwyczajnych środków zaskarżania. Na gruncie omawianej sprawy wystąpiło także zagadnienie dotyczące rozgraniczenia uprawnień ETPC oraz Komitetu Ministrów Rady Europy, posiadanych na gruncie art. 46 Konwencji.

EN

Voting judgment concerns the possibility of renewed interest by the European Court of Human Rights (ECHR) the domestic proceedings (national decisions) after the judgment of the ECtHR confirming a violation of provisions of the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms. The Court held in this case on the ground that, despite the fact that Ukrainian civil procedure provides for the possibility of reopening the proceedings, where there are exceptional circumstances, such as, among others, decision of an international body whose role is to protect human rights, stating a breach of those rights, the refusal to reopen the proceedings in this case constitutes an arbitrary violation of Art. 6 of the Convention. In voting on the issue has also been raised the question of the applicability of Art. 6 of the Convention as a standard control procedures, which are of extraordinary legal remedies. On the basis of the present case occurred also the question of the demarcation of the powers of the ECHR and the Committee of Ministers of the Council of Europe, held on the grounds of Art. 46 of the Convention.

RU

Решение касается возможности повторного рассмотрения Европейским Cудом по Правам Человека (ЕСПЧ) судебного производствa в национальных судах (решений) после решения ЕСПЧ, подтверждающeго нарушение положений Европейской Конвенции о Защите Прав Человека и Основных Свобод (далее Конвенция или ЕКПЧ). Суд признал, в данном случае, что, несмотря на то, что украинское гражданское судопроизводство предусматривает возможность открытия производства по делу, когда есть исключительные обстоятельства, такие, как решение международного органа, чья роль заключается в защите прав человека, в котором он признал нарушение этих прав, отказ в открытию производства по делу заново в данном случае является нарушением ст. 6 Конвенции. В данным деле был также поднят вопрос о применимости ст. 6 Конвенции в качестве стандартных процедур контроля, которые имеют характер чрезвычайных средств правовой защиты. В данным деле явился также вопрос разграничения полномочий ЕСПЧ и Комитета Министров Совета Европы на основании ст. 46 Конвенции.

Refine search results

2 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

1 Studia Prawnicze KUL

2 Pazura A.

1 Dąbrowska A.

1 Grabowska K. A.

1 Uniejewski J.

1 2021

1 2016

1 2015

1 2014

Uwagi na temat przesłanek skargi indywidualnej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu

The Environmental Right in the System of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms. Some Comments Based on an Individual Complaint Filed with the European Court of Human Rights on 7 September 2020 in the Case Cláudia Agostinho against Portugal and 32 other states

Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jako fundamentalny akt prawa europejskiego – czy twierdzenie to nadal zachowuje aktualność?

Glosa do wyroku Wielkiej Izby ETPC w sprawie Bochan przeciwko Ukrainie (nr 2) z 5 lutego 2015 r., skarga nr 22251/08