Search results

1

How to Criticize Our Societies Today? Part I: Pragmatic Sociology and Pragmatic Critical Theory as a Social Critique

100%

Znepolski B.

Dialogue and Universalism

|

2016

|

issue 2

33-48

EN

The article is dedicated to the pragmatic social critique as one of the most influential patterns of contemporary social critique. It is focused on the evolution of Luc Boltan-ski’s pragmatic sociology of the critique, which initially refused to play an overtly criti-cal role and restricted itself to reconstructing the modalities of critique social actors recourse to in their everyday practices. In his most recent publication, however, Boltan-ski seems to return to Pierre Bourdieu’s definition of sociology as a critical sociology. According to Boltanski, the critical vocation of sociology is supposed to answer the increasing critical deficit that social actors experience in the context of contemporary societies with their complex forms of domination. The aim of our study is to make this two-sided transformation comprehensible by putting into question the underlying methodological and political arguments. The prag-matic sociology seems methodologically more convincing but politically weaker than Bourdieu’s critical sociology. Moreover, it seems more legitimate but less efficient in its critical effects. How could this dilemma of social critique opposing requirements of legitimacy and requirements of efficiency be solved?

2

Helmuth Plessner: Philosophical Anthropology as Social Critique

72%

Czerniak S.

Dialogue and Universalism

|

2018

|

issue 4

9-28

EN

The author goes out from Helmuth Plessner’s book Die Grenzen der Gemeinschaft to show how the basic categories of Plessner’s philosophical anthropology, especially the eccentric position conception, apply to his critique of community-oriented societies like communism and fascism. Plessner saw the alternative to a community-based society in a model where social bonds took place by association, and in which the anthropological a priori enjoyed the optimum conditions for self-expression(in such dimensions of the public sphere as ceremony, prestige, diplomacy and tact).This social model also allows the full establishment of social roles in the anthropological sense, something that is annihilated by community-type societies. The author also addresses the different ways in which the “social role” category is interpreted by Plessner (the anthropological approach) and Ralf Dahrendorf (a functionalistic approach drawing on Marxism and the concept of alienation, which Plessner felt unfamiliar with), and concludes with a few concrete and methodologically grounded objections to Plessner’s theory.

3

Akcjonizm Wiedeński - transgresja jako sztuka społecznej negacji

72%

Borchardt M.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2017

|

issue 35

EN

[abstrakt po polsku poniżej]Marcin BorchardtFaculty of PhilologyUniversity of GdańskPoland Viennese Actionism: Transgression as an Art of Social NegationAbstract: An act of creation, as a form of human activity whose aim is to bring new value into the world of art is of processual character. Transgression is one of many possible forms of this process. It is defined as a violent, radical, irreversible act of creation, an emanation of the artist’s freedom which consists in disturbing, transgressing, and breaking social rules, laws, or cultural norms – willfully or not – in order to cause a certain artistic effect whose consequences are unpredictable and remain completely outside of the creator’s control. In the second half of the 20th century, a group of radicals calling themselves Wiener Aktionsgruppe began to dangerously balance on the verge of crime. Art, based on the acts of transgression, acquired a role as a tool of social critique, a total negation of the values represented in the “society of dwarves,” a resistance towards a dysfunctional reality. Aesthetic terrorism was a weapon of provocation, a manifestation of a revolt, an attempt to make any kind of change, or simply a distinct approach to aesthetic value. The paper analyses the creative attitudes of Rudolf Schwarzkogler, Günter Brus, Hermann Nitsch, and Otto Muehl, and the causes and consequences of their transgressions. The author also investigates the evolution of the reception of the Viennese Actionists as an example illustrating the dangerous process of getting accustomed to transgression in the course of a slow assimilation of all artistic extremisms inspired by political interest.Keywords: Viennese Actionism, cultural anthropology, transgression, social critique Marcin BorchardtWydział FilologicznyUniwersytet Gdański Akcjonizm Wiedeński - transgresja jako sztuka społecznej negacjiAbstrakt: Akt twórczy jako forma aktywności człowieka, której celem jest powstanie wartości, zwykle w świecie sztuki nazwanej dziełem, ma charakter procesualny. Transgresja jest jedną z wielu możliwych postaci tego procesu. Definiowana jako gwałtowny, radykalny, nieodwracalny akt twórczy - emanacja wolności artysty, polegająca na, świadomym lub nie, naruszaniu, przekraczaniu, łamaniu obowiązujących w społeczeństwie zasad, praw, norm kulturowych, celem wywołania określonego efektu artystycznego, którego konsekwencje są nieprzewidywalne i pozostają poza jakąkolwiek kontrolą twórcy. W drugiej połowie dwudziestego wieku grupa radykałów skupionych w Wiener Aktionsgruppe zaczęła niebezpiecznie balansować na granicy zbrodni. Sztuka - oparta na aktach transgresji, wchodziła w rolę narzędzia społecznej krytyki, totalnej negacji wartości reprezentowanych w „społeczeństwie krasnali”, sprzeciwu wobec dysfunkcyjnej rzeczywistości. Estetyczny terroryzm był orężem prowokacji, manifestacją buntu, próbą wprowadzenia jakiejkolwiek zmiany lub po prostu stanowiskiem osobnym. W niniejszej pracy analizuję postawy twórcze Rudolfa Schwarzkoglera, Güntera Brusa, Hermanna Nitscha i Otto Muehla. Przedstawiam przyczyny i skutki podejmowanych przez nich transgresji. Śledzę ewolucję recepcji sztuki Akcjonistów Wiedeńskich, która może być modelowym przykładem ilustrującym niebezpieczny, inspirowany interesem politycznym, proces oswajania transgresji na drodze powolnej asymilacji wszelkich artystycznych ekstremizmów.Słowa kluczowe: Akcjonizm Wiedeński, antropologia kultury, transgresja, krytyka społeczna

PL

[abstrakt po polsku poniżej]Marcin BorchardtFaculty of PhilologyUniversity of GdańskPoland Viennese Actionism: Transgression as an Art of Social NegationAbstract: An act of creation, as a form of human activity whose aim is to bring new value into the world of art is of processual character. Transgression is one of many possible forms of this process. It is defined as a violent, radical, irreversible act of creation, an emanation of the artist’s freedom which consists in disturbing, transgressing, and breaking social rules, laws, or cultural norms – willfully or not – in order to cause a certain artistic effect whose consequences are unpredictable and remain completely outside of the creator’s control. In the second half of the 20th century, a group of radicals calling themselves Wiener Aktionsgruppe began to dangerously balance on the verge of crime. Art, based on the acts of transgression, acquired a role as a tool of social critique, a total negation of the values represented in the “society of dwarves,” a resistance towards a dysfunctional reality. Aesthetic terrorism was a weapon of provocation, a manifestation of a revolt, an attempt to make any kind of change, or simply a distinct approach to aesthetic value. The paper analyses the creative attitudes of Rudolf Schwarzkogler, Günter Brus, Hermann Nitsch, and Otto Muehl, and the causes and consequences of their transgressions. The author also investigates the evolution of the reception of the Viennese Actionists as an example illustrating the dangerous process of getting accustomed to transgression in the course of a slow assimilation of all artistic extremisms inspired by political interest.Keywords: Viennese Actionism, cultural anthropology, transgression, social critique Marcin BorchardtWydział FilologicznyUniwersytet Gdański Akcjonizm Wiedeński - transgresja jako sztuka społecznej negacjiAbstrakt: Akt twórczy jako forma aktywności człowieka, której celem jest powstanie wartości, zwykle w świecie sztuki nazwanej dziełem, ma charakter procesualny. Transgresja jest jedną z wielu możliwych postaci tego procesu. Definiowana jako gwałtowny, radykalny, nieodwracalny akt twórczy - emanacja wolności artysty, polegająca na, świadomym lub nie, naruszaniu, przekraczaniu, łamaniu obowiązujących w społeczeństwie zasad, praw, norm kulturowych, celem wywołania określonego efektu artystycznego, którego konsekwencje są nieprzewidywalne i pozostają poza jakąkolwiek kontrolą twórcy. W drugiej połowie dwudziestego wieku grupa radykałów skupionych w Wiener Aktionsgruppe zaczęła niebezpiecznie balansować na granicy zbrodni. Sztuka - oparta na aktach transgresji, wchodziła w rolę narzędzia społecznej krytyki, totalnej negacji wartości reprezentowanych w „społeczeństwie krasnali”, sprzeciwu wobec dysfunkcyjnej rzeczywistości. Estetyczny terroryzm był orężem prowokacji, manifestacją buntu, próbą wprowadzenia jakiejkolwiek zmiany lub po prostu stanowiskiem osobnym. W niniejszej pracy analizuję postawy twórcze Rudolfa Schwarzkoglera, Güntera Brusa, Hermanna Nitscha i Otto Muehla. Przedstawiam przyczyny i skutki podejmowanych przez nich transgresji. Śledzę ewolucję recepcji sztuki Akcjonistów Wiedeńskich, która może być modelowym przykładem ilustrującym niebezpieczny, inspirowany interesem politycznym, proces oswajania transgresji na drodze powolnej asymilacji wszelkich artystycznych ekstremizmów.Słowa kluczowe: Akcjonizm Wiedeński, antropologia kultury, transgresja, krytyka społeczna

4

Concepts of pedagogy as an applied philosophy: Paul Natorp, John Dewey and Sergius Hessen

71%

Hanuszkiewicz W.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2019

|

vol. 9

|

issue 2

201-223

EN

Paul Natorp, John Dewey and Sergius Hessen are usually considered to represent three different philosophical and pedagogical doctrines developed at the turn of the Twentieth century. These are, respectively: neo‐Kantianism, pragmatism and humanistic pedagogy widely rooted in Wil‐ helm Dilthey’s philosophy. Contrary to this common classification, Hessen himself described his own concept of pedagogy as an applied philosophy as a continuation of Natorp’s thought. However, Hessen also noted that an approach very similar to his one can be found (with some restrictions) in John Dewey’s theory. In this case, the fundamental issue is to determine the relationship between philosophy and pedagogical theory and practise. The main part of this article will identify the specificity of this relationship: the specificity implied by the concept of pedagogy understood as applied philosophy. The concept of pedagogy, understood as an applied philosophy in its theoretical and practical aspects, is the basis for critical reconstruction of social life in general. It is the opinion shared by all three philosophers that this type of reconstruction should be based on the communal dimension of basic social interactions, that is, on the communal dimension of work. The only way for the renewal of a different form of social life leads through regaining through them an essential communal dimension of human work. All three authors agreed that to regain the communal dimension of human work by another form of social interaction would only be possible when certain conditions are present; that is, when work will be permeated by individual creativity. The presence of such conditions shall be ensured by the educational community. Thus, the educational community should be a starting and end point for any critical social reconstruction as well as for the pedagogy understood as an applied philosophy.

Refine search results

2 Dialogue and Universalism

1 ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

1 ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

1 Borchardt M.

1 Czerniak S.

1 Hanuszkiewicz W.

1 Znepolski B.

1 2019

1 2018

1 2017

1 2016

How to Criticize Our Societies Today? Part I: Pragmatic Sociology and Pragmatic Critical Theory as a Social Critique

Helmuth Plessner: Philosophical Anthropology as Social Critique

Akcjonizm Wiedeński - transgresja jako sztuka społecznej negacji

Concepts of pedagogy as an applied philosophy: Paul Natorp, John Dewey and Sergius Hessen