Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: social intelligence, delinquency, attachment, social neurobiology

Sort By:

Limit search:

Inteligencja społeczna w ujęciu D. Golemana a resocjalizacja

100%

Wojnarska A.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

2016

vol. 35

issue 2

Social intelligence (SI) is a construct distinguished for the first time by E. Thorndike in 1920; however, it was only its popularization by D. Goleman that directed attention to its possibilities to apply theoretical assumptions in practice. SI is the ability to understand the behaviors and feelings of other people and also a skill to perceive subtle signs indicating the sense and importance of a given social situation. This skill is developed very early in the relationships between the child and his/her parents/guardians and constitutes a component of an emotional-social attachment. These first experiences are of decisive importance for correct social development whereas the experiences of the adolescent age and of mature age can, to some extent, modify it. The paradox of resocialization is that the suggested influences have a lowering effect on SI. On the other hand, positive changes can be observed as a result of the creation of healing ties through small, family juvenile custody centers, interpersonal trainings, individual care after leaving the facility, strengthening the social ties of local communities, and restorative justice. The aim of the article is to draw attention to the possibility of utilizing the concept of SI in explaining the phenomenon of social maladjustment and in planning the process of resocialization (social rehabilitation).

Inteligencja społeczna (IS) jest konstruktem stworzonym przez Edwarda Thorndike’a w 1920 roku, jednak dopiero popularyzacja tego pojęcia przez Daniela Golemana zwróciła uwagę na możliwości zastosowania założeń teoretycznych w praktyce. IS jest zdolnością rozumienia zachowań i uczuć innych ludzi, a także umiejętnością dostrzegania subtelnych wskazówek informujących o sensie i znaczeniu danej sytuacji społecznej. Umiejętność ta rozwija się bardzo wcześnie w relacjach dziecka z rodzicami/opiekunami i stanowi składową przywiązania emocjonalno-społecznego. Te pierwsze doświadczenia mają decydujące znaczenie dla prawidłowego rozwoju społecznego, natomiast doświadczenia w wieku adolescencji i wieku dojrzałym mogą go w pewnym stopniu modyfikować. Paradoksem resocjalizacji jest to, że proponowane w jej ramach oddziaływania wpływają na obniżenie IS. Korzystne zmiany są natomiast obserwowalne w efekcie tworzenia uzdrawiających więzi przez: małe rodzinne domy poprawcze dla nieletnich, treningi interpersonalne, opiekę indywidualną po opuszczeniu placówki, wzmacnianie więzi społeczności lokalnych i sprawiedliwość naprawczą. Niniejsze opracowanie ma na celu zwrócenie uwagi na możliwości wykorzystania koncepcji IS w wyjaśnianiu zjawiska nieprzystosowania społecznego oraz planowaniu procesu resocjalizacji.

Refine search results

1 Lubelski Rocznik Pedagogiczny

1 Wojnarska A.

1 2016

Search results

Inteligencja społeczna w ujęciu D. Golemana a resocjalizacja