Search results

1

Przestrzeń emblematyczna

100%

Kubikowski T.

Pamiętnik Teatralny

|

2020

|

vol. 69

|

issue 4(276)

7-38

EN

In this paper, the author traces the connections between the art of the theater and the art of the emblem. Revisiting the work of Albrecht Schöne and referring to the present theories of the emblem, the author claims that both art forms employ performance, which inseparably connects them. Emblematic structures can be found both in the beginnings of a theatrical performance (the play or the script) and in its remains (the documentation of the performance). The emblem is therefore the ultimate medium of the theater’s influence and transmission at the longest social distance, when any direct link of the audience with the original performance has already vanished. We can observe that theater more oriented towards social impact tends to utilize emblematics all the more willingly. Finally, the author introduces the notion of the “emblematic space”: an abstract categorial space, which is constituted and transformed through performance, containing it as its “stage.” Theater’s task is creating such spaces; in everyday social life, they arise spontaneously as emanations of the collective hopes or expectations; they are also set up by individual efforts.

2

Individual and Community Crises in a Pandemic: The Social Theater of Ambulatory Care

63%

Kułakowska K., Kalinowska K., Drygas O., Bargielski M.

Pamiętnik Teatralny

|

2020

|

vol. 69

|

issue 4(276)

63-84

EN

This article offers a preliminary diagnosis of Polish social theaters with regard to the crises of the individual and the community during the Covid-19 pandemic. The interpretive framework is Lidia Zamkow’s concept of the theater of ambulatory care, which allows us to locate the activity of social theaters in the context of Michel de Certeau’s tactics and Jack Halberstam’s low theories. The theater of ambulatory care recognizes the needs of individuals and communities in a pandemic crisis and reacts to them in different ways. We distinguish and describe three ideal types of diagnoses and the resulting treatments that theaters of ambulatory care use in a pandemic: therapy, conjuring, and revolution. The article is based on materials collected during two studies: a funded research project on the anthropological and social activity of the Węgajty Theater, carried out at the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences, and a survey among theater staff during the pandemic, initiated by the Zbigniew Raszewski Theater Institute in Warsaw.

3

Przestrzeń emblematyczna

63%

Kubikowski T.

Pamiętnik Teatralny

|

2020

|

vol. 69

|

issue 4

7-38

EN

In this paper, the author traces the connections between the art of the theater and the art of the emblem. Revisiting the work of Albrecht Schöne and referring to the present theories of the emblem, the author claims that both art forms employ performance, which inseparably connects them. Emblematic structures can be found both in the beginnings of a theatrical performance (the play or the script) and in its remains (the documentation of the performance). The emblem is therefore the ultimate medium of the theater’s influence and transmission at the longest social distance, when any direct link of the audience with the original performance has already vanished. We can observe that theater more oriented towards social impact tends to utilize emblematics all the more willingly. Finally, the author introduces the notion of the “emblematic space”: an abstract categorial space, which is constituted and transformed through performance, containing it as its “stage.” Theater’s task is creating such spaces; in everyday social life, they arise spontaneously as emanations of the collective hopes or expectations; they are also set up by individual efforts. (Trans. T. Kubikowski)

PL

W artykule autor śledzi związki sztuki teatru ze sztuką emblematu. Wychodząc od dzieł Albrechta Schönego i posiłkując się współczesną teorią emblematu, stawia tezę, że obydwie sztuki wykorzystują zjawisko performansu, z którym wiążą się nierozerwalnie. Strukturę emblematyczną można odnaleźć zarówno w trwałych zaczątkach teatralnego performansu (dramat lub scenariusz), jak i w jego pozostałościach (dokumenty dzieła). Emblemat stanowi więc ostateczne medium oddziaływania teatru na najdalszy społeczny dystans, kiedy zanikł wszelki żywy kontakt odbiorców ze zjawiskiem. Teatr szczególnie nastawiony na społeczną misję, najchętniej sięga do środków sztuki emblematu. Tytułowa „przestrzeń emblematyczna” – to abstrakcyjna kategorialna przestrzeń, którą ustanawia i w której zachodzi performans życiowy, społeczny czy sceniczny. Otwiera się ona w powszechnej świadomości jako jego „scena”. W teatrze takie przestrzenie powołuje się programowo; w życiu powszednim tworzą się one samorzutnie, jako emanacje zbiorowych oczekiwań lub nadziei, albo poprzez działania jednostek.

4

Individual and Community Crises in a Pandemic: The Social Theater of Ambulatory Care

51%

Kułakowska K., Kalinowska K., Drygas O., Bargielski M.

Pamiętnik Teatralny

|

2020

|

vol. 69

|

issue 4

63-84

PL

Artykuł dotyczy działalności polskich teatrów społecznych w czasie pandemii Covid-19. Ramą interpretacyjną jest koncepcja teatru-ambulatorium Lidii Zamkow, która pozwala umiejscowić aktywność teatrów społecznych w kontekście działań taktycznych Michela de Certeau oraz niskich/słabych teorii Jacka Halberstama. Ambulatorium teatru społecznego rozpoznaje potrzeby jednostek i społeczności w pandemicznym kryzysie i reaguje na nie w różny sposób. W artykule wyróżnione zostały trzy typy idealne rozpoznań i wynikających z nich kuracji, które teatry-ambulatoria stosują w pandemii: terapeutyzowanie, sztukmistrzostwo i rewolucja. Podstawą analizy są materiały zebrane podczas dwóch badań: grantu dotyczącego antropologiczno-społecznej działalności Teatru Węgajty realizowanego przez Instytut Sztuki PAN oraz badania pracownic i pracowników teatrów w pandemii zainicjowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

EN

This article offers a preliminary diagnosis of Polish social theaters with regard to the crises of the individual and the community during the Covid-19 pandemic. The interpretive framework is Lidia Zamkow’s concept of the theater of ambulatory care, which allows us to locate the activity of social theaters in the context of Michel de Certeau’s tactics and Jack Halberstam’s low theories. The theater of ambulatory care recognizes the needs of individuals and communities in a pandemic crisis and reacts to them in different ways. We distinguish and describe three ideal types of diagnoses and the resulting treatments that theaters of ambulatory care use in a pandemic: therapy, conjuring, and revolution. The article is based on materials collected during two studies: a funded research project on the anthropological and social activity of the Węgajty Theater, carried out at the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences, and a survey among theater staff during the pandemic, initiated by the Zbigniew Raszewski Theater Institute in Warsaw. (Trans. K. Kułakowska)

Refine search results

4 Pamiętnik Teatralny

2 Bargielski M.

2 Drygas O.

2 Kalinowska K.

2 Kubikowski T.

2 Kułakowska K.

4 2020

Przestrzeń emblematyczna

Individual and Community Crises in a Pandemic: The Social Theater of Ambulatory Care

Przestrzeń emblematyczna

Individual and Community Crises in a Pandemic: The Social Theater of Ambulatory Care