Search results

1

Logika stosowności

100%

March J. G., Olsen J. P.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2014

|

issue 2(28)

84-105

PL

Logika stosowności to perspektywa badawcza, zgodnie z którą człowiek podejmuje działania w oparciu o zorganizowane w instytucje reguły dyktujące stosowne lub wzorcowe zachowania. Reguły stosuje się w praktyce, ponieważ są one postrzegane jako naturalne, uprawnione, oczekiwane i usprawiedliwione. Aktorzy starają się wypełniać obowiązki przynależne konkretnym rolom, tożsamościom, wspólnotom politycznym lub grupom, a także urzeczywistniać etos, praktyki i oczekiwania tych instytucji. Ludzie osadzeni w zbiorowości społecznej postępują tak, jak dyktuje im to poczucie stosowności w określonych sytuacjach. Niniejszy artykuł składa się z pięciu części. W pierwszej z nich szkicujemy podstawowe idee działania opartego na regułach, by w drugiej przejść do opisu niektórych cech współczesnych kontekstów demokratycznych. Następnie analizujemy wzajemne relacje między regułami i działaniami, zwracając uwagę na elementy poślizgu (slippage elements) podczas stosowania reguł w praktyce. W części czwartej przyglądamy się bliżej dynamice reguł i standardom stosowności. Na koniec omawiamy możliwość pogodzenia różnych logik działania w ramach przyszłego programu badawczego proponowanego studentom zainteresowanym demokratycznym procesem uprawiania polityki.

EN

The logic of appropriateness is a perspective that sees human action as driven by rules of appropriate or exemplary behavior, organized into institutions. Rules are followed because they are seen as natural, rightful, expected, and legitimate. Actors seek to fulfill the obligations encapsulated in a role, an identity, a membership in a political community or group, and the ethos, practices and expectations of its institutions. Embedded in a social collectivity, they do what they see as appropriate for themselves in a specific type of situation. The paper is divided into five parts. First, we sketch the basic ideas of rule-based action. Second, we describe some characteristics of contemporary democratic settings. Third, we attend to the relations between rules and action, the elements of slippage in executing rules. Fourth, we examine the dynamics of rules and standards of appropriateness. And, fifth, we discuss a possible reconciliation of different logics of action, as part of a future research agenda for students of democratic politics and policy making.

2

Wybór intencjonalny. Refleksje augustyńskie.

100%

Sipiński B.

Filozofia Chrześcijańska

|

2013

|

vol. 10

131-147

EN

In this essay we will try to undercover some aspects of freedom and free will of person, which are hidden in the philosophy of St. Augustine of Hippo. As we know, this great philosopher, early Christian theologian, has influenced European Philosophy very much, and a lot of his apposite thesis are present in philosophy even today. Using the phenomenological method of Max Scheler, Karol Wojtyła, and Jean-Luc Marion we will try to present some aspects, discovered and described by Saint Augustin of Hippo, which are necessary for such ideas like subjective Ego.

3

„Czy to stosowne>?” O cechach składniowych i semantycznych jednostek „stosowny" i „stosownie"

80%

Maryn-Stachurska D.

Polonica

|

2021

|

vol. 41

81-95

EN

The article presents a detailed syntactic and semantic analysis of the words stosowny [appropriate], stosownie [appropriately] in the Polish language. The author sets a hypothesis that by analogy with the units odpowiedni / odpowiednio one can distinguish homonymous lexical units in the shape of an adjective and an adverb representing different levels of the language (belonging to its subject level and meta level). The lexical units having the shape of stosowny and stosownie represent the adjective and the adverb, respectively, as well as the meta predicative operator stosowny and meta predicative operator stosownie. Accordingly, stosownie cannot perform the function of an enumeration operator, which is performed in turn by the sequence odpowiednio.

PL

Artykuł zawiera szczegółową analizę syntaktyczno- semantyczną słów stosowny, stosownie w języku polskim. Autorka stawia hipotezę, że analogicznie do jednostek odpowiedni / odpowiednio można wyróżnić homonimiczne jednostki leksykalne o kształcie przymiotnika i przysłówka reprezentujące różne poziomy języka (należące do jego poziomu przedmiotowego i poziomu meta). Jednostki leksykalne o kształcie stosowny i stosownie reprezentują odpowiednio przymiotnik i przysłówek, a także operator metapredykatywny stosowny i operator metapredykatywny stosownie. Stosownie nie może natomiast pełnić funkcji operatora wyliczenia, którą pełni ciąg odpowiednio.

Refine search results

1 Filozofia Chrześcijańska

1 Polonica

1 Zarządzanie Publiczne / Public Governance

1 March J. G.

1 Maryn-Stachurska D.

1 Olsen J. P.

1 Sipiński B.

1 2021

1 2014

1 2013

Logika stosowności

Wybór intencjonalny. Refleksje augustyńskie.

„Czy to stosowne>?” O cechach składniowych i semantycznych jednostek „stosowny" i „stosownie"