Search results

1

O sztuce reportażu: Aneta Wysocka, Fakty – język – podmiotowość. Stylistyczne osobliwości reportaży Ryszarda Kapuścińskiego, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2016, 278 s.

100%

Tymiakin L.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

|

2018

|

vol. 30

2

Niemieccy autonomiści jako ekstremistyczny fenomen

88%

Król T.

Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"

|

2013

|

issue 6

319-342

PL

Problematyka niemieckich Autonomistów, stanowiąca od wielu lat przedmiot zainteresowania tamtejszych badaczy ekstremizmu i politycznej przemocy, pozostaje zagadnieniem niemal całkowicie nieznanym na gruncie polskiej literatury naukowej. Celem niniejszego artykułu, stanowiącego podsumowanie dotychczasowego stanu badań w RFN, jest z jednej strony zapoznanie Czytelnika z genezą tego ekstremistycznego fenomenu, z drugiej – ukazanie jego specyfiki poprzez koncentrację na trzech, wyróżnionych przez autora, kryteriach jego oceny: ideologii, przyjętych formach działalności i stosowanej taktyki oraz stylu. Jednocześnie artykuł powinien zachęcić do bliższego przyjrzenia się Autonomistom przez polskich badaczy spektrów antydemokratycznych.

EN

The issue of the German Autonomists, being the subject of interest of local political scientists for many years, is the matter almost completely unknown on the ground of the Polish socio-political literature. The aim of this article, which is the summary of hitherto state of research in Germany, is on the one hand to introduce the reader to the origins of this political phenomenon, and on the other hand – to reveal its specificity by focusing on three, highlighted by the author, criteria of assessment: ideology, established forms of action and style. At the same time, the article is meant to encourage Polish researchers of antidemocratic movements to do more research on the aforementioned group.

3

Styl exposé premiera Donalda Tuska na tle zróżnicowania wewnętrznego polskiej debaty politycznej

75%

Grzelak E., Piniarski A.

Język a Kultura

|

2014

|

vol. 24

79 - 93

EN

The authors, describing the internal diversity of the politicians community code, pay special attention to the particular role of the Polish parliamentary debate. They suggest that concerning the sender receiver situation, three styles of parliamentary communication can be identified, namely: high, medium and low. The high style is mostly being used in lofty speeches, greetings, which are first of all moving. In the medium style maintained are substantive statements which concern the law creation, so their main role is to inform. Messages that only persuade, which are not essential, which go beyond parliamentary debate schedule, are performed in a low style. Examples of statements maintained in high style are the address and exposé. The last two speeches of Prime Minister Donald Tusk, in which he presented composition and plans of the new government, aroused much controversy. The first speech, according to media transmission, was emotionally moving. While the other lacked solemnity. The Prime Minister outlined a realistic picture of the difficult reality of crisis and indicated necessary economic solutions. The authors decided to analyze both speeches to verify these opinions. The analysis showed that both speeches belong to lofty speeches. The speaker in each of them used a common system of values. The only linguistic manifestations of aggression were a critical assessment of the previous government and the opposition. An exception were the fragments of speeches devoted to the plans, which, as a specialist speech, proved to be closer to the medium style.

4

Badanie stabilności ekspresywnej leksemu zacny

75%

Kaczmarz E.

Orbis Linguarum

|

2018

|

issue 51

121-127

EN

Expressive stability analysis of zacny lexeme The aim of this paper is expressive stability analysing of zacny adjective from the chronologic perspective. Analysis was made based of Artur Rejter’s classification, Robert Plutchik’s basic emotions theory and Jadwiga Puzynina’s values. Research also include expressive style.

5

O karierze literackiej leksemu „włościanin” w epoce oświecenia

75%

Maćkowiak K.

Język Polski

|

2014

|

vol. 94

|

issue 3

228-238

PL

Autor stara się: 1) określić częstotliwość oraz zakres występowania leksemu „włościanin” w drugiej połowie XVIII wieku i w pierwszych dziesięcioleciach kolejnego stulecia, 2) wyjaśnić przyczyny takiej właśnie repartycji słowa we wskazanym okresie. Tekst zawiera ponadto informacje na temat innych używanych w oświeceniu nazw mieszkańców wsi żyjących w stanie zależności ekonomicznej i politycznej. Wyraz „włościanin” był elementem nowym w XVIII–wiecznej polszczynie. Pełne prawa literackie uzyskał dopiero w okresie porozbiorowym. Awans leksemu dokonał się przy tym w znacznym stopniu dzięki praktyce twórców pism użytkowych (urzędowych i publicystycznych). O jego sukcesie zdecydowały głównie względy socjolingwistyczne. Słowo pojawiało się często w tekstach oświeceniowych reformatorów. Autorytet tego środowiska sprawiał, że szybko narastał proces akceptacji języka, którym się ono posługiwało. Dotyczyło to także analizowanego słowa. W świadomości Polaków z przełomu XVIII i XIX wieku wyraz„włościanin” odgrywał rolę katalizatora wywołującego postępowe treści oraz pozytywne emocje.

EN

The author tries to: 1) determine the frequency and scope of occurrence of the lexeme peasant in the second half of the 18th century and the first decades of the following century; 2) explain the reasons for such repartition of the word in the given period. Moreover, the text includes information about other names of village inhabitants living in the state of economic and political dependence, which were in use in the age of Enlightenment. The word "włościanin" was a new element in the 18th century Polish. It gained full literary rights only after the period of partitions of Poland. The advancement of the lexeme took place to a large extent thanks to the practice of authors of utilitarian writings (official and journalistic). Its success was determined mainly by the texts of the Enlightenment reformers. The influence of this environment caused a rapid increase in the acceptance of the used language. This process also referred to the analyzed word. In the consciousness of Polish people at the turn of the 18th and 19th century, the word "włościanin" was a catalyst of progressive contents and positive emotions.

6

Warsztat dziennikarski Henryka Sienkiewicza – prolegomena

75%

Pietrzak M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica

|

2016

|

vol. 50

143-156

EN

Henryk Sienkiewicz is not only a well-known Polish writer appreciated for his mastery of language but also a journalist – reviewer, reporter and columnist of Warsaw newspapers of the second half of the 19th century. The paper is devoted to the most important features of Sienkiewicz’s journalistic workshop: skilful use of informal Polish with its phraseological and idiomatic vocabulary and aphorisms. Sienkiewicz, also known by the pseudonym „Litwos”, masterly used syntactic means: for creation and gradual increase of tension, for using rhythm in statements and for exposing those meanings that cannot be expressed only by words. Rich syntactic constructions based on parallel structures emphasized with anaphora or contrast and frequent use of enumeration are his favorite ways of building sentences. The importance of contextual background of Henryk Sienkiewicz’s workshop implied by his upbringing, education and interests is also stressed in this paper.

PL

-

7

„Długie ogony kobiecych sukien” – językowe wyznaczniki opisu wizytowych sukien kobiecych w Kronikach tygodniowych Bolesława Prusa

75%

Grabowska P.

Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny

|

2018

|

vol. 17

119-132

PL

W artykule poddano analizie sposób opisywania trenów damskich sukien wizytowych na podstawie 16 cytacji wyekscerpowanych z trzech pierwszych tomów Kronik Bolesława Prusa. Celem badań było określenie wyznaczników językowych opisu tzw. ogonów kobiecych oraz intencji, które skłaniały autora do wielokrotnego poruszania tego problemu w felietonach na przestrzeni lat 1874–1878. W tym okresie panujące zwyczaje obligowały damy do noszenia powłóczystych sukien, również w trakcie spacerów. Na podstawie słownika Lindego oraz słownika warszawskiego stwierdzono, że metaforyczne zastosowanie rzeczownika ogon w odniesieniu do trenu było znane w polszczyźnie XIX wieku. Wybrane cytaty podzielono ze względu na nacechowanie: ironiczne, szydercze oraz pozytywne i neutralne. Dominujące okazały się emocje negatywne, które uwidaczniają się w ostrej i często wyolbrzymionej krytyce. Bolesław Prus zastosował wiele środków językowych, by zobrazować absorbujący go problem: metafory, porównania, epitety, animizacje, wyliczenia, pytania retoryczne, apostrofy. Stwierdzono, że jego głównym celem jest uświadomienie niepraktyczności trenów i ich szkodliwego wpływu na warunki panujące w warszawskim Ogrodzie Saskim, gdzie wzmagały zanieczyszczenie powietrza. Korzystając z praw przysługujących felietoniście, Prus zobrazował problem w sposób humorystyczny, z zastosowaniem licznych środków stylistycznych, co zostało zaprezentowane na przykładach.

EN

The article contains an analysis of the ways of describing women’s formal dress trains on the basis of the sixteen quotations excerpted from the first three volumes of ‘Weekly Chronicles’ by Bolesław Prus. The purpose of the research is to determine the language description indicators of the so called ‘women’s trains’ and to discover the reasons why the author so often mentioned them in his Chronicles in the years 1874–1878. At that time according to traditional customs ladies were obliged to wear sweeping dresses, even while strolling. Both the Polish Language Dictionary of S.B. Linde and the Warsaw dictionary state that the metaphorical usage of the noun ogon [‘tail’] in the meaning of ‘women’s train’ had been known in the Polish language of the 19th century. The quotations are divided according to how they have been marked: ironically, sneeringly, positively or neutrally. Negative emotions have turned out to be the dominant ones and they are expressed in the form of harsh and exaggerated criticism. Bolesław Prus used many language means in order to portray the problem that he was absorbed by: metaphors, similes, epithets, animalisation, enumeration, rhetorical questions, and apostrophes. The writer wanted to highlight how impractical women’s trains were and what negative impact they had on the conditions in the Warsaw Saxon Garden (Ogród Saski), where they contributed to the deterioration of air pollution. As a columnist Prus portrayed the problem in a humorous way using numerous stylistic means, which have been presented with examples.

8

Indywidualizacja języka bohaterów jako element charakterystyki postaci w powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy

75%

Warda-Radys L.

Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny

|

2017

|

vol. 16

267-282

PL

W artykule został podjęty temat indywidualizacji języka bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy. Celem badania było stwierdzenie, jakie cechy języka i stylu wypowiedzi przypisane zostały bohaterom oraz jakich środków językowych użył autor omawianej powieści, by wykreowane postacie scharakteryzować jako członków określonej społeczności etniczno-kulturowej i jako konkretne indywidua, obdarzone swoistymi cechami osobowości. Analizie poddano język trzech grup powieściowych postaci. Język czternastoletniego Stasia to język dorosłego człowieka, który przedstawia otaczającą rzeczywistość, tłumaczy ją i komentuje. Ma dużą wiedzę i umiejętności retoryczne. W języku Nel uwidaczniają się przede wszystkim liczne cechy języka dziecięcego (emocjonalność, skłonność do zadawania pytań). Kali to wyraziście zbudowana postać przedstawiciela egzotycznej kultury: prosty, nieco naiwny chłopak, który pod koniec powieści zmienia się w króla Wa-himów. Do indywidualizacji jego języka Sienkiewicz, oprócz specyficznej leksyki (autentycznych słów- -cytatów z języka suahili), wykorzystał zjawiska fleksyjne i składniowe. W języku Arabów pojawiają się obce wyrazy (charakterystyczne dla kultury arabsko-islamskiej). Cechą ich języka jest skłonność do hiperbolizacji. Ekspresja negatywna w ich wypowiedziach pośrednio charakteryzuje mówiących jako osoby gwałtowne i okrutne. W języku Sudanki Fatmy można zaobserwować cechy stylu kobiecego: skłonność do emfazy i wyolbrzymień. Autor W pustyni i w puszczy potrafił także dopasować sposób mówienia bohaterów do ich chwilowego nastroju, stanu emocjonalnego.

EN

The topic of the article is the individualization of the characters’ language in the novel W pustyni i w puszczy by Henryk Sienkiewicz. The purpose of the study was to find out what features of the language and style were ascribed to the characters of the novel, and what linguistic means were used by the author to characterize the created characters both as members of an ethnic/ cultural community and particular individuals, endowed with the specific personality traits. The language of three groups of characters has been analysed. The language of fourteen years old Staś is the language of a grown-up man, who describes the surrounding reality, explains it and comments on it. He possesses a large knowledge an the rhetoric skills. The language of Nel reveals primarily numerous features of a child language – emotionality and tendency to asking questions. Kali is a suggestively portrayed member of an exotic culture – a simple, somewhat naive boy, who at the end of the novel changes into the king of the Wa-hima. In order to individualize the language of the characters Sienkiewicz used not only the specific lexis (including the genuine Swahili words), but also the inflection and syntax. In the language of the Arabs there appear foreign words, characteristic of the Arab/Islamic culture. One feature of their language is the tendency to hyperbolizing. The negative expression of their utterances indirectly characterizes them as violent and cruel persons. In the language of a Sudanese Fatma the feminine style features can be observed – the tendency to speak with emphasis and exaggeration. The author was also capable of adjusting the characters’ way of speaking to their momentary moods or affective states.

9

Rhetorical Styles in Knowledge Communication

71%

Załęska M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2019

|

vol. 54

|

issue 3

67-80

PL

W artykule zastosowano retoryczną koncepcję trzech stylów, aby objaśnić pewne praktyki komunikacyjne w dyskursie akademickim. Wykorzystując zasoby perswazyjne stylu niskiego, autorzy skupiają się na retorycznym celu docere/probare, tj. nauczać/dowodzić. Ascetyczna rzeczowość stylu niskiego sugeruje czytelnikom, jakoby stylu w ogóle nie było, przekonując ich, że treść odzwierciedla rzeczywistość bez jakiegokolwiek retorycznego zapośredniczenia. Wybierając perswazyjne środki stylu średniego, badacze łączą cele epistemiczne i estetyczne, starając się osiągnąć retoryczny cel delectare, tj. zachwycać. Zajmujący styl pomaga wciągnąć czytelników w złożoną intelektualnie problematykę. Styl wysoki ułatwia osiągnięcie retorycznego celu movere, tj. poruszać, skłaniać do działania. Służy on do przedstawienia treści naukowych jako informacji użytecznych w podejmowaniu decyzji w życiu konkretnego czytelnika, zatem bywa wykorzystywany przez zaangażowanych naukowców i intelektualistów.

EN

The author of the article applied the rhetorical framework of three styles (genera dicendi) to highlight some of the communicative practices employed in academic discourse. By utilising the persuasive resources of the plain style, authors focus on the rhetorical purpose of docere/probare, i.e. to teach/to prove. The sober matter-of-factness of the plain style suggests to readers that there is no style at all, convincing them that the content reflects reality without any rhetorical mediation. In choosing the persuasive means of the middle style, researchers combine epistemic and aesthetic goals, trying to reach the rhetoric purpose of delectare, i.e. to delight. An engaging style helps them draw readers into intellectually complex issues. The grand style facilitates the reaching of the rhetorical purpose of movere, i.e. to move or induce action. It serves to present science as a helpful resource for readers to make decisions in their lives, hence it is likely to be used by engaged scholars and public intellectuals.

10

The style of independent periodicals in 1979–1980 in the face of the dominant ideological discourse

71%

Suska D.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2020

|

vol. 58

|

issue 3

459-476

PL

Celem artykułu jest stylistyczny opis publicystyki drugiego obiegu z końca lat siedemdziesiątych, która była tekstową emanacją ówczesnego dyskursu niezależnego. Autorka przeprowadza analizę reprezentatywnych mikrostylów, dokonuje funkcjonalnej interpretacji rozpoznanych środków i zjawisk stylistycznych z uwzględnieniem ich relacji do oficjalnego wzorca komunikacji publicznej. Omawiane teksty publicystyczne cechuje stylowa heterogeniczność, która jest pochodną adaptacji konstrukcyjnych, gatunkowych, ale przede wszystkim gier językowych (leksykalnych, tekstowych, intertekstualnych). Zauważa się z jednej strony rozszerzanie repertuaru środków stylistycznych (z różnych rejestrów, stylów), z drugiej – włączanie do tego repertuaru elementów nowomowy w kontekstach, które ukazywały jej manipulacyjny charakter.

EN

The goal of the article is to offer a style-focussed description of samizdat press articles from the late-1970s, which were the textual manifestation of the independent discourse at that time. The author analysed representative microstyles and conducted a functional interpretation of identified stylistic devices and phenomena, considering how they were related to the official model of public communication. The discussed texts were stylistically diverse, which was a byproduct which came from structural and genre adaptations, and mainly play on language (lexical, textual, and intertextual). On the one hand, one can note an expansion of the array of stylistic devices (from various registers and styles) and, on the other, an inclusion into that array of the elements of newspeak in those contexts which indicated its manipulative nature.

11

Wzorzec listu jako narzędzie edukacji i wychowania dzieci i młodzieży w XIX wieku (na podstawie listownika Józefa Chociszewskiego)

71%

Kępka I., Warda-Radys L.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica

|

2020

|

vol. 54

91-108

EN

The article analyzes the XIX century collection of letter patterns prepared by Józef Chociszewski for children and youths: Listownik dla młodzieży zawierający wzory listów z dodatkiem powinszowań, łamigłówek, wierszyków, powiastek i nauki grzeczności dla młodzieży (Bytom 1900). Letters included in this publication were examined in terms of the author’s use of their species traits (at the structural, pragmatic, cognitive and stylistic level) for youth education. The pattern of the letter by Chociszewski is not only a collection of examples of kids’ and youths’ correspondence, but above all a tool for various aspects of education and upbringing of young Poles during the partitions. The author tried to develop general language skills in his readers and encourage the use of the Polish language, presenting a very wide selection of lexis, formulas and stylistic means for reproduction in various communication situations. He taught them ”language savoir-vivre”. A clear educational purpose were also: a selection of the content of fictitious letters, selection of the authors of authentic letters and the rich system of values characteristic in the Polish Catholic family presented in the letters. In this way, J. Chociszewski aimed to show the Polish culture in the letter-writing manuals and to shape Polish national consciousness.

PL

W artykule poddano analizie XIX-wieczny zbiór wzorów listów przygotowany przez Józefa Chociszewskiego dla dzieci i młodzieży: Listownik dla młodzieży zawierający wzory listów z dodatkiem powinszowań, łamigłówek, wierszyków, powiastek i nauki grzeczności dla młodzieży (Bytom 1900). Przyjrzano się zamieszczonym w tej publikacji tekstom listów pod kątem wykorzystania przez autora ich cech gatunkowych (na płaszczyźnie strukturalnej, pragmatycznej, poznawczej i stylistycznej) dla edukacji młodzieży. Listownik Chociszewskiego to nie tylko zbiór przykładów korespondencji dziecięco-młodzieżowej, ale przede wszystkim narzędzie służące różnym aspektom edukacji i wychowania młodych Polaków w czasie zaborów. Autor starał się rozwijać u swoich czytelników ogólną kompetencję językową i zachęcić do używania języka polskiego, przedstawiając bardzo bogaty wybór leksyki, formuł i środków stylistycznych do odtwarzania w różnych sytuacjach komunikacyjnych. Uczył ich przy tym językowego savoir-vivre’u. Wyraźny cel edukacyjno-wychowawczy miały także: dobór treści listów fikcyjnych i wybór autorów listów autentycznych oraz przedstawiony w nich bogaty system wartości charakterystycznych dla polskiej katolickiej rodziny. Chociszewski dążył w ten sposób do ukazania w listowniku polskiej kultury i do kształtowania polskiej świadomości narodowej.

12

Filomela, słowik i poeta. O Naruszewiczowskim przekładzie ody Jeana‑Baptiste’a Rousseau

71%

Dąbrowski R.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2016

|

vol. 34

|

issue 4

25-33

EN

The article is devoted to the analysis of the poem by Adam Naruszewicz Duma do słowika that is the translation of the ode by Jean‑Baptise Rousseau, A Philomele. The poem’s narrative order is marked out by the comparison of the two texts; and all that is done to show the way Polish poet rendered the original text. In the article particular attention is paid to the differences between fragments of the French work and Polish Duma do słowika. But above all, the analysis brings out the fact that Naruszewicz’s style was quite distinct, and the relation of lyrical I to the recipient of the utterance is slightly different from that in the Rousseau’s poem, which is particularly noticeable in the ending passage of the Polish work. Important features of the Naruszewicz‑as‑a‑translator’s technique are also discussed.

13

Perswazyjność komunikatu rytuału/ekspresji — przemówienie publiczne

63%

Ampel-Rudolf M.

Język a Kultura

|

2014

|

vol. 24

39 - 52

EN

In this article the object of description and analysis are the exponents of the persuasive style of public ritual/expression speeches. It is the monologue realized by the speaker before the listeners’ group. In the first part of the article the author describes general principles of construction of this type of announcements, in the second, she analyses the speech of M.L. King which was given on 28 August 1963 at the Lincoln Memorial to a group of 200 thousand demonstrators demanding civil rights for black citizens. The most important exponents of persuasive style of this speech: 1. actualization of the pragmatic frame of speech, 2. subjectivity and emotionality, 3. numerous parallel constructions and lexical repetitions, 4. metaphors used to construct contrasts based on the good/bad opposition, 5. numerous elements of estimation of that which was told. Sentences are short, singular and coordinate. Subordinate clauses are less numerous, maximum two clauses — information is presented additively.

14

Vladislav Vančura mezi Janem Mukařovským a Lubomírem Doleželem

63%

Fořt B.

Česká literatura (Czech Literature)

|

2021

|

vol. 69

|

issue 5

635-644

EN

The work of Vladislav Vančura has attracted the attention of literary theorists from the very beginning. Among other attempts to get a theoretical grip, those offered by Jan Mukařovský and Lubomír Doležel provide us with two different but methodologically connected approaches to the author’s work. These represent two phases of Czech structuralist thought about literature. This study critically compares both approaches and highlights their similarities and dissimilarities.

15

Топас дому ў беларускай паэзii пачатку ХХ стагоддзя

63%

Бароўка В.

Białorutenistyka Białostocka

|

2017

|

vol. 9

PL

Topos domu jest jednym z kluczowych elementów obrazu rzeczywistości artystycznej w białoruskiej poezji na początku XX wieku. Zwiększone zainteresowanie toposem domu zostało zdeterminowane przede wszystkim przemianami społecznymi. Na poziomie przedmiotowo-graficznym topos domu reprezentowany jest głównie przez chłopskie domy, na poziomie semantycznym – przez metonimicznie oznaczenie ojczyzny. Topos domu pojawił się jako opozycja: dom–antydom, swój–obcy, żyjący–martwy. W poezji białoruskiej dom stanowi wartość moralną i materialną.

EN

Topos of home is one of the main elements of the artistic picture of the national reality in the Belarusian poetry of the early 20th century. Increased interest in topos of home results from the revival of Belarusian history and culture. On the subject-shaped level topos of home is represented by a peasant house, on the semantic level – metonymically correlated with homeland. Topos of home is represented by the opposition home–anti home, a fellow countryman–a stranger, the living–the dead. In Belarusian poetry home represents moral and material values.

16

O bramie pupowej i pryskaczce, czyli o stylu dziecięcego mówienia do siebie

63%

Manasterska-Wiącek E.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2017

|

vol. 2

|

issue 2

EN

Apart from communicating with the outside world, children at kindergarten and early primary school often “speak” to themselves and for themselves. The present article attempts to reflect upon children’s speech in its linguistic dimension, aiming at isolating the characteristic features of speaking to oneself based on a few recorded children’s plays. The results of the analysis demonstrate that there exists a separate style of “speaking to oneself”. The objective of internal communication is not much different from the traditional interaction – it does have its sender and receiver. However, it is peculiar since the interaction between these two persons is generated in a single mind. The research corpus has been analysed on the level of lexis, morphology, syntax and discourse. As a result, idiosyncratic features of a child’s speaking to oneself have been isolated, such as spontaneity of speech, violation of coherence of speech, numerous micro-topics of play, ambiguity of the message when heard “on the outside”, creativity and dramatization.

PL

Dzieci przedszkolne i wczesnoszkolne poza komunikowaniem się z otoczeniem często „rozmawiają” same ze sobą – mówią do siebie i dla siebie. Podjęte w niniejszym artykule rozważania dotyczą analizy wypowiedzi dzieci na płaszczyźnie językowej. Na wskazanie cech charakterystycznych mówienia do siebie pozwoliły wypisy z kilku zarejestrowanych zabaw dzieci. Na podstawie przeprowadzonych badań autorka dowodzi, że można mówić o odrębnym stylu „mówienia do siebie”. Cel wewnętrznego komunikowania się jest tylko pozornie inny niż w tradycyjnej komunikacji – ma swojego nadawcę i odbiorcę. Jest on jednak na tyle specyficzny, że komunikacja między nadawcą a odbiorcą generują się w jednym umyśle. Korpus badawczy został przeanalizowany na poziomie leksykalnym, morfologicznym, składniowym oraz na poziomie tekstu. Pozwoliło to na uwypuklenie osobliwości mówienia do siebie dziecka, m.in. spontaniczność wypowiedzi naruszanie spójności wypowiedzi, liczne mikrotematy zabawy, niejasność komunikatu słyszanego „na zewnątrz”, kreatywność, teatralizacja.

17

Wolfgang Heinemann und die Pragmatik - zur Problematisierung von pragmatischen Ansätzen in ausgewählten Beiträgen des Forschers

63%

Bilut-Homplewicz Z.

tekst i dyskurs - text und diskurs

|

2019

|

issue 12

7-23

EN

The objective of this paper is to review Wolfgang Heinemann’s pragmatic orientation, which constitutes one of the most significant components of his works. Firstly, the importance of pragmatic aspects in Heinemann’s three synthetic articles is discussed. Then, an important question about the role of these aspects in the aforementioned works is analysed as well as how the author conveys that knowledge to the reader.

18

Filomela, słowik i poeta. O Naruszewiczowskim przekładzie ody Jeana‑Baptiste’a Rousseau

63%

Dąbrowski R., Uniwersytet Jagielloński W. P., romdab1@gmail.com

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2016

|

vol. 34

|

issue 4

EN

The article is devoted to the analysis of the poem by Adam Naruszewicz Duma do słowika that is the translation of the ode by Jean‑Baptise Rousseau, A Philomele. The poem’s narrative order is marked out by the comparison of the two texts; and all that is done to show the way Polish poet rendered the original text. In the article particular attention is paid to the differences between fragments of the French work and Polish Duma do słowika. But above all, the analysis brings out the fact that Naruszewicz’s style was quite distinct, and the relation of lyrical I to the recipient of the utterance is slightly different from that in the Rousseau’s poem, which is particularly noticeable in the ending passage of the Polish work. Important features of the Naruszewicz‑as‑a‑translator’s technique are also discussed.

19

Polski punk rock po angielsku – socjofonetyczne aspekty stylu wykonawczego

63%

Konert-Panek M.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 27

58-75

EN

The paper analyzes the functioning of selected English phonetic features and inspirations related to them in Polish punk rock, and interprets the results in a broader stylistic and sociolinguistic context. It is based on the thesis that pronunciation in singing is often connected to expressing specific, potentially evolving social or stylistic meanings, and in the case of Anglophone Polish punk rock these meanings depend on trends within the genre. In most analyzed cases, English pronunciation displays a lot of interference from Polish and an unstylized sound, while features associated with Cockney are quite rare.

PL

Głównym celem artykułu jest zbadanie sposobu funkcjonowania wybranych angielskich cech fonetycznych oraz inspiracji z nimi związanych w polskim punk rocku oraz usytuowanie wyników analizy w szerszym kontekście stylistycznym oraz socjolingwistycznym. Zgodnie z przyjętą tezą sposób wymowy w śpiewie może łączyć się z przekazaniem określonych – potencjalnie ewoluujących – znaczeń społecznych bądź stylistycznych, a w przypadku anglojęzycznego polskiego punk rocka znaczenia te zależne są od nurtów omawianego gatunku. Wymowa większości wykonawców charakteryzuje się wyraźnym wpływem języka polskiego i niewystylizowanym brzmieniem, a cechy cockneya kojarzone z klasycznym punkiem pojawiają się rzadko.

20

informacje dla autorów

63%

Errgo R.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2019

|

issue 39

247-253

EN

Information and guidelines for potential Contributors.

PL

Informacje i wskazówki dla Autorów.

Refine search results

O sztuce reportażu: Aneta Wysocka, Fakty – język – podmiotowość. Stylistyczne osobliwości reportaży Ryszarda Kapuścińskiego, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2016, 278 s.

Niemieccy autonomiści jako ekstremistyczny fenomen

Styl exposé premiera Donalda Tuska na tle zróżnicowania wewnętrznego polskiej debaty politycznej

Badanie stabilności ekspresywnej leksemu zacny

O karierze literackiej leksemu „włościanin” w epoce oświecenia

Warsztat dziennikarski Henryka Sienkiewicza – prolegomena

„Długie ogony kobiecych sukien” – językowe wyznaczniki opisu wizytowych sukien kobiecych w Kronikach tygodniowych Bolesława Prusa

Indywidualizacja języka bohaterów jako element charakterystyki postaci w powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy

Rhetorical Styles in Knowledge Communication

The style of independent periodicals in 1979–1980 in the face of the dominant ideological discourse

Wzorzec listu jako narzędzie edukacji i wychowania dzieci i młodzieży w XIX wieku (na podstawie listownika Józefa Chociszewskiego)

Filomela, słowik i poeta. O Naruszewiczowskim przekładzie ody Jeana‑Baptiste’a Rousseau

Perswazyjność komunikatu rytuału/ekspresji — przemówienie publiczne

Vladislav Vančura mezi Janem Mukařovským a Lubomírem Doleželem

Топас дому ў беларускай паэзii пачатку ХХ стагоддзя

O bramie pupowej i pryskaczce, czyli o stylu dziecięcego mówienia do siebie

Wolfgang Heinemann und die Pragmatik - zur Problematisierung von pragmatischen Ansätzen in ausgewählten Beiträgen des Forschers

Filomela, słowik i poeta. O Naruszewiczowskim przekładzie ody Jeana‑Baptiste’a Rousseau

Polski punk rock po angielsku – socjofonetyczne aspekty stylu wykonawczego

informacje dla autorów