Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: subjectivity/objectivity

Sort By:

Limit search:

O zapętleniu. Relacja muzeum – dziedzictwo kulturowe

100%

Czachowski H.

Rocznik Antropologii Historii

2016

issue 9, Dziedzictwo kulturowe

171–185

The text discusses the mutual relations that occur between cultural heritage and a museum. The thing that seems obvious hides many problems and much controversy underneath. A lot depends on the assumed definitions of both terms which are constantly being reconstructed. In particular, the adoption of a new perspective on heritage delivers new aspects to the analysis of this relationship. The importance of heritage to contemporary man is especially emphasised, it is perceived and defined and in principle constantly redefined from scratch by new generations. The questions that occur asks whether the museum collections are in fact the objective and complete representation of a particular heritage or are they just a fragment of a past reality depending on many factors including the subjectivity of the custodians and curators who create them and the financial resources of the museum institutions. A similar question can be asked about the message of museum activities conveyed through exhibitions and educational activities. It is also important to be aware that the stored collections and their presentation depend on ideologies connected to the dominant culture. The next aspect is the use by various local or ethnical groups of the heritage gathered in this way as an important element which allows to determine their contemporary identity over again. Finally, there is a problem presented – which may seem paradoxical – whether in some cases the museum collectorship makes the cultural heritage poorer by taking elements from the contemporarily functioning culture and locking them away in the museum display areas and storerooms.

“Now, correct me if I’m wrong, but it seems to me that […]”. First person singular pronouns as markers of (inter)subjectivity

72%

Barczewska S.

Prace Językoznawcze

2018

issue XX/1

11-28

W niniejszej pracy rozpatrujemy użycie zaimka pierwszej osoby liczby pojedynczej jako markera obiektywności i (inter)subiektywności w kontekście debaty „Czy nauka pogrzebała Boga?”, która odbyła się w 2008 r. pomiędzy Richardem Dawkinsem i Johnem Lennoxem. Intersubiektywność definiuje się jako ‘wzajemne zrozumienie innych umysłów’ (Langacker 2007: 182), wspólne działanie (Croft 2009: 398), warunek konieczny komunikacji z drugą osobą (Closs-Traugott 2010: 30). Można ją wyrazić za pomocą wachlarza środków leksykalnych, w tym zaimków osobowych. Jako że zaimki osobowe zajmują krańcowe miejsce na skali obiektywne−(inter)subiektywne (Langacker 2008, 78), zasługują na szczególną uwagę badaczy. W związku z tym, że debata wymaga zwiększonej świadomości procesów myślowych interlokutora, ten rodzaj dyskursu nadaje się idealnie do przeprowadzenia takiej analizy. Ta konkretna debata została wybrana z wielu względów; dwa główne to dodatek wywiadów z publicznością wychodzącą z debaty, w których widzowie zwracali uwagę na fakt, iż uczestnicy debaty wydawali się naprawdę słuchać siebie nawzajem, oraz emocjonalny charakter debaty, pozwalający na szeroki wachlarz stylów argumentacji. Badanie wykazało, że Dawkins i Lennox stosują zaimek pierwszej osoby liczby pojedynczej z różną częstotliwością oraz w różnym znaczeniu w skali pomiędzy obiektywnością i (inter)subiektywnością, co z kolei stanowi przyczynek do dalszych badań.

Refine search results

1 Prace Językoznawcze

1 Rocznik Antropologii Historii

1 Barczewska S.

1 Czachowski H.

1 2018

1 2016

Search results

O zapętleniu. Relacja muzeum – dziedzictwo kulturowe

“Now, correct me if I’m wrong, but it seems to me that […]”. First person singular pronouns as markers of (inter)subjectivity